مصرف بذر کتان در کاهش التهابات پسوریازیس موثر است

تخم کتان با نام علمی Linum usitatissimum به معنی «مفیدترین» سبب کاهش التهابات و در نتیجه عملکرد بهتر سیستم ایمنی بدن می‌گردد. تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که تخم کتان می‌تواند سبب کاهش برخی ناهنجاری‌های التهابی مانند آرتریت روماتوئید و پسوریازیس گردد. تخم کتان حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ بوده و از این رو ضد التهاب می باشد پس اگر به دنبال درمان طب سنتی و گیاهی برای درمان پسوریازیس با کمترین ضرر می گردید با تخم کتان دوست شوید.

تاریخچه کلی:

تخم کتان خوراکی و دارویی است که در قرن‌های متوالی در طب سنتی مدیترانه‌ای بعنوان دارو استفاده می شود. روغن تخم کتان نیز از محصولات همین ماده خوراکی بوده و حاوی بخشی از خواص و فواید تخم کتان می باشد.

پرورش تخم کتان به عهد باستان برمی‌گردد و خاستگاه آن ناشناخته است. دانشمندان حدس می‌زنند که خاستگاه این دانه‌ها مصر یا آسیای مرکزی باشد. ثابت شده است که مصری‌های باستان این دانه‌ها را مورد استفاده قرار می‌دادند و منطقه‌ای درنزدیکی شهر باستانی تبس را به کشت آن اختصاص داده بودند. این مزارع تخم کتان منجر به تولید محصولات حیاتی برای تمدن مصری‌ها شد، محصولاتی همچون دارو، مواد آرایشی، پارچه کتان برای طبقه اشراف، همچنین بانداژهایی که در طی فرایند مومیایی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

تخم کتان در تمدنهای یونان و روم باستان از اهمیت خاصی برخوردار بود. پلینی بزرگ که نویسنده، طبیعت شناس و فرمانده نظامی اهل روم بوده، درباره تخم کتان می‌نویسد که، ” چه چیزی را می‌توان در یک زندگی پویا و فعال پیدا کرد که در گیاه کتان نتوان یافت؟”

در اساطیر توتنی گفته شده که تخم کتان تحت حمایت الهه هولدا بوده که اولین فناناپذیری است که هنر رویش، ریسندگی، و بافندگی را تعلیم داد.
به خاطر داشته باشید که فقط غذای دانه کتان خردشده، نه کل دانه آن، قابل خوردن می‌باشد. روغن تخم کتان تصفیه شده تحت فشار سرد

می‌تواند برای پخت و پز و چاشنی سالاد، به سایر روغن‌ها افزوده گردد. روغن خام اولیه فقط برای استعمال خارجی کاربرد دارد.

لوک هیوز یک گیاه‌شناس کلاسیک غربی و متخصص در امور باغبانی بوده که ساکن سیدنی در استرالیا می‌باشد.

تخم کتان نه تنها منبعی سالم از چربی های سالم، آنتی اکسیدان و فیبر میباشد، بلکه تحقیقات جدید نشان میدهند که تخم کتان می تواند به کاهش خطر دیابت، سرطان و  بیماری های پوستی کمک نماید.

ترکیبات تخم کتان:

تخم کتان حاوی انواع ویتامین ها و مواد معدنی از جمله اکثر ویتامین های گروه B بوده و دارای منیزیم و منگنز نیز می باشد.

تخم کتان دارای دو نوع فیبر محلول و نامحلول می باشد.

تخم کتان دارای چندین نوع آنتی اکسیدان قوی از جمله لیگنان است. از آنجایی که تخم کتان یک ماده گیاهی است، یکی از بهترین منابع لیگنان ها می باشد.

تخم کتان حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ بوده و از این رو ضد التهاب می باشد. تخم کتان یکی از منابع غنی گیاهی است که دارای امگا-۳ گیاهی به نام آلفالینولنیک اسید (ALA) می باشد. بعد از روغن تخم کتان، روغن کانولا بیشترین میزان ALA را دارا است. اسیدهای چرب امگا ۳ فولیکول های مو را تقویت می کند، شوره سر ، اگزما، پسوریازیس و دیگر بیماری های پوستی را کاهش می دهد.

چگونگي مصرف تخم کتان:

از تخم کتان به صورت محلول در آب برای درمان های موضعی، و به صورت خوراکی دم کرده، پودر کرده و روغنی مورد استفاده قرار می گیرد.

بهتر است دانه‌هاي تخم کتان را خريداري کرده و خود آن را در منزل آسياب نماييد. از آنجايي که تخم کتان يک دانه روغني است، خريد تخم کتاني که قبلاً آسياب شده، ممکن است گذشت زمان سبب اکسيده شدن آن گردد، در حالي که شما مي‌توانيد دانه‌هاي تخم کتان را خريداري کرده و به هنگام مصرف و به ميزان نياز خود، آن را با آسياب برقي در منزل آسياب نماييد و به شکل پودر درآوريد و مصرف کنيد.دانه‌هاي تخم کتان مي‌توانند بيش از يک سال قابل مصرف باشند.

بهتر است پودر تخم کتان را در دماي اتاق نگهداري کنيد. ميزان مصرف تخم کتان براي افراد سالم و بزرگ‌سال که در مصرف آن محدوديتي ندارند و يک قاشق سوپ‌ خوري در روز مي‌باشد.

براي افراد جوان تر، بيشتر از يک قاشق چاي‌خوري تخم کتان در روز توصيه نمي‌گردد. از آنجايي که تخم کتان حاوي فيبر بالايي مي‌باشد، براي وارد کردن آن در رژيم غذايي خود از ميزان کم شروع کنيد و به تدريج آن را افزايش دهيد.

نکته: مصرف موضعی روغن کتان ناراحتی های پوستی مانند آکنه، اگزما و پسوریازیس و آفتاب سوختگی را رفع می کند.

نکته: اگر دم کرده تخم کتان را انتخاب میکنید هر روز دو فنجان مصرف کنید.

احتياط در مصرف تخم کتان:

محققان معتقدند علي‌رغم فوايد بسيار زيادي که در تخم کتان مشاهده و اثبات شده، اما در مصرف آن نبايد زياده‌ روي کرد.

افرادي که داراي روده التهابي و تحريک‌پذير مي‌باشند، بايد از خوردن تخم کتان اجتناب کنند.

همچنين زنان باردار و مادران شيرده نبايد تخم کتان مصرف کنند.

تخم کتان از پوکي استخوان و تحليل رفتن بافت استخواني جلوگيري مي‌کند. تحقيقاتي که بر روي موش‌هاي آزمايشگاهي انجام شد، حاکي از به

تأخير افتادن تحليل استخواني در موش‌هاي آزمايشگاهي بود که با تخم کتان تغذيه شده بودند و اين امر به سبب وجود اسيدهاي چرب امگا-۳ موجود در تخم کتان مي‌باشد.

از طرفي افرادي که دچار بيماري‌هايي مانند اندومتريوز، تخمدان پلي‌کيستيک و فيبروييد مي‌باشند، نيز بايد از مصرف تخم کتان اجتناب نمايند.

محققان اظهار مي‌دارند مرداني که در معرض خطر ابتلا به سرطان پروستات مي‌باشند، بايد از مصرف تخم کتان اجتناب نمايند.
اگر تخم کتان را به عنوان يک دارو مصرف مي‌کنيد، حتماً با پزشک خود مشورت نماييد.

چند پيشنهاد

– به هنگام صرف ناهار، دانه‌هاي تخم کتان را به سالاد خود اضافه نموده و ميل کنيد
– تخم کتان را با آب‌ ميوه مخلوط کرده و ميل نماييد
– تخم کتان را به انواع سالادها و يا سوپ‌ها بيفزاييد
– تخم کتان را به ماست و يا دوغ خود اضافه نموده و مي کنيد.
– تخم کتان را به سس گوجه‌ فرنگي و يا آب انواع گوشت‌ها اضافه کرده و ميل نماييد
– تخم کتان را به گوشت چرخ‌کرده اضافه نموده و سپس با آن کوفته و يا کباب درست کنيد

طریقه استفاده موضعی تخم کتان:

دانه های کتان سرشار از موسیلاژ بوده و تسکین دهنده و ضدالتهاب است. مقداری آب را به آرد دانه‌ی کتان اضافه کرده و خمیر درست کنید. این خمیر را با حرارت خیلی ملایم گرم کرده و با ضخامت یک سانتی متر روی یک گاز یا پارچه‌ی تمیز پهن کنید. این مرهم را هر روز دو تا ۳ مرتبه بر روی نقاط ملتهب بیماری قرار دهید.

نکته: می توان تخم کتان را با مقداری آب جوشانید و سپس جوشانده آنرا در داخل وان حمام ریخت و در آن دراز کشید. در این صورت خارش پوست در بیماری پوستی پسوریازیس را فورا از بین می برد.

عوارض جانبی:

بنظر می رسد که در مقادیر مناسب و نرمال تخم کتان و روغن تخم کتان بی خطر می باشد. تخم کتان (نه روغن آن) حاوی فیبرهای محلول است. مصرف تخم کتان ممکن است باعث اسهال، گرفتگی، باد و نفخ شکم شود.

تداخلات:

اگر هرنوع دارو و یا مکملی را بطور منظم مصرف می کنید قبل از شروع به مصرف تخم کتان با پزشکتان مشورت نمایید. تخم کتان ممکن است با بعضی از داروهای مسکن، رقیق کننده خون، فشارخون، کلسترول خون، داروهای هورمونی و داروهای دیابت تداخل داشته باشد. همچنین درصورت تخم کتان را با احتیاط در کنار مخمر سنت جان و یا سنبل الطیب مصرف نمایید.

درمان خارش و ضایعات پسوریازیس با مصرف گیاه مورد

گیاه مورد با نام علمی Myrtus communis با خواص ضد التهابی میرتول، باعث کاهش خارش ضایعات پوستی و پاک شدن سطح پوست از ضایعات پسوریازیس می شود. گیاه مورد خاصیت ضد باکتریایی دارد و سرشار از ویتامین ث بوده و زخم‌های را التیام میبخشد. گیاه مورد در تمتم دارونامه های معتبر به عنوان یک گیاه دارویی معرفی شده و خواص درمانی آن مورد بررسی قرار گرفته است و مواد موثره گل های این گیاه در مراقبت و نگهداری مو و پوست بسیار موثر است.

ظاهر گیاه مورد:

مورد با نام علمی Myrtus communis درختچه کوچکی است که ارتفاع ساقه آن در شرایط عادی بین ۱ تا ۳ متر است. برگ‌هایی همیشه سبز، پایا، متقابل، ساده، نوک‌تیز، عاری از تار و دندانه، چرمی، به رنگ سبز تیره و معطر دارد. گل‌های نسبتاً درشت و زیبای مورد، رنگ سفید و بوی مخصوصی دارند و از اردیبهشت ماه تا تیر ظاهر می‌شوند.

پیدایش گلهای این درختچه به صورتی است که مانند برگ‌ها وضع متقابل داشته و در کنار آنها، به ساقه می‌پیوندند. هر گل آن ۵ گلبرگ مساوی به صورت گسترده دارد، بطوری که وجود این حالت باعث می‌شود پرچم‌های متعدد و فراوان گل تا انتهای میله و محل اتصال میله به نهنج به صورت دسته‌ای از تارهای بلند و ظریف رویت می‌شوند.

برروی ساقهٔ درخت مورد برجستگی‌هایی به وجود می‌آید که گال GALL نامیده می‌شود. این برجستگی‌ها دارای مقدار زیادی تانن بوده وبسیار قابض است. بنابر این مصرف دارویی دارد.

تاریخچه مصرف:

بر اساس کتاب گیاهان دارویی مرحوم دکتر زرگری، درختچه مورد از زمان باستان برای ایرانیان آشنا بوده است. بعضی ملل، از جمله یونانیان، برای این گیاه احترام خاصی قائل بوده‌اند. یونانیان مورد را سمبل جوانی و زیبایی می‌دانستند و برای نوعروسان تاجی از آن درست می‌کردند که به علت پایداری برگ مورد، نشانه عشق ماندگار و ابدی زن و شوهر بوده است. همچنین از تاج مورد در موفقیت‌ها، افتخارات و یا فتوحات استفاده میشده است.
از قدیم برگ مورد را به عنوان ماده ضدعفونی‌کننده مورد استفاده قرار می‌دادند. از میوه آن جهت التیام زخم‌ها و خونریزی‌ها بهره می‌جستند. میوه‌های تازه به عنوان مقوی معده و ادرارآور مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

در قرون وسطی استفاده چندانی از مورد به عنوان دارو نمی‌شد و از قرن ۱۶ میلادی به بعد که این گیاه به طور علمی مورد مطالعه قرار گرفت، استفاده از آن به عنوان مقوی معده، رفع ورم روده و اسهال خونی و بیماری های پوستی در بین مردم رایج شد.

رویشگاه‌ها:

برگ، میوه و گل‌های روی ساقه مورد دارای خواص دارویی هستند و این درختچه بیشتر در نواحی شمال ایران، فارس، کرمان، بندرعباس، یزد و گیلان غرب رویش دارد. مورد به طور خودرو در نواحی اطراف دریای مدیترانه واب وهوای معتدل می‌روید و به عنوان گیاه زینتی از آن استفاده می‌شود.

ترکیبات مهم مورد:

مهم‌ترین ترکیبات مورد، رایحه (اسانس) آن می‌باشد که حاوی سینئول، میرتنول، پی‌نن، ژرانیول، لینالول و کامفن است.
در سال‌های اخیر پژوهشگران آلمانی و ایتالیایی ترکیبات آسیل فلوروگلوسینول‌ها را در مورد کشف کرده‌اند که مسئول خاصیت ضد تورم آن است.
در قسمت‌های مختلف، از جمله برگ، میوه و گال مورد، تانن، اسانس و مواد رزینی وجود دارد که خاصیت قوی قابض آن مربوط به تانن‌ها است.
دانه‌های موجود در میوه حاوی ترکیبات روغنی از جمله اسیدهای چرب اولئیک، لینولئیک و پالمیتیک هستند.

طریقه و میزان مصرف مورد:

اسانس: مصرف ۱ تا ۲ قطره اسانس، تا چندین بار در روز بلامانع است. البته اسانس نباید به صورت خوراکی و مستقیماً مصرف شود.

دم‌کرده برگ: برای بهبود سرفه و سینوزیت، روی یک گرم برگ مورد یک لیوان آب جوش ریخته و به مدت ۲۰ دقیقه روی بخار بگذارید تا دم بکشد؛ سپس آن را صاف کرده و مصرف کنید.

طریقه مصرف در بیماری پوستی پسوریازیس:

در بیماری پوستی پسوریازیس سه استکان برگ خشک شده مورد را در یک لیوان آب جوشانده پس از صاف کردن آن را روزی چند مرتبه (هر ۸ ساعت یکبار) بر محل بمالید.

عوارض جانبی:

در موارد خاصی برخی افراد نسبت به ترکیبات مورد حساسیت به صورت خارش و جوش‌های ریز در محل مصرف نشان داده‌اند از اینرو ضروری است قبل از مصرف جهت تست حساسیت زایی، روی پوست بازو که به طرف بدن است، مقدار کمی از مورد مالیده و پس از ۲ ساعت در صورت عدم بروز حساسیت (قرمزی و خارش) استفاده گردد.

صور دارویی:

دمکرده، گرد مورد، عرق مورد، روغن مورد، تنتور مورد

احتیاط:

زنان باردار نباید اسانس مورد را مصرف کنند.

استفاده خوراکی بیش از اندازه از اسانس مورد (بیش از ۱۰ گرم) خطرناک است و می‌تواند باعث استفراغ، اسهال و مسمومیت شود. این مسئله بیشتر به دلیل سینئول موجود در آن می‌باشد.

موارد استفاده مورد:

اسانس مورد در محصولات بهداشتی، مانند صابون و شامپو و فرآورده‌های پوستی، از جمله پماد و کرم و در عطر و ادکلن مورد استفاده قرار می‌گیرد. به طور متوسط از ۱۰۰ کیلوگرم برگ مورد، ۱۰ گرم اسانس به دست می‌آید. همچنین از چوب آن زغال فعالی با کیفیت عالی به دست می‌آید. چوب مورد بسیار محکم، قابل ارتجاع و دارای بافت ریز است و از آن در تهیه صنایع دستی، عصا و مبلمان استفاده می‌شود.

در کتاب مخزن‌الادویه درباره مورد چنین نوشته شده است:
مورد دارای آثار ادرارآور، تسکین سرفه، ضد اسهال، قابض، دافع خفقان، محلل اورام (ورم‌ها)، مقوی معده و احشا، ضد زخم و بیماری پوستی پسوریازیس، درمان بواسیر، درمان زخم زبان و لثه می‌باشد. بوییدن برگ تازه آن مقوی دماغ (مغز) و ضماد آن جهت درد مفاصل و ضربه و شکستگی مفید است. طبخ (جوشانده) ریشه، برگ و میوه، روغن و عصاره آن مقوی مو و مانع افتادن و باعث دراز و سیاه شدن آن است.

نکات قابل توجه:

فرآورده‌های تقویت موی این گیاه باید به صورت موضعی مصرف شوند.

آنچه به عنوان مورد در عطاری‌ها عرضه می‌شود، اکثراً برگ و گاه مخلوط با میوه‌های خشک‌شده آن است.
با توجه به اینکه بیشتر خواص مورد مربوط به عطر آن است و عطر به مرور زمان کم می‌شود، لذا هر چه مورد تازه‌تر باشد، اثرات آن قوی‌تر است.

نگهداری مورد در حرارت کم و دور از هوا و در ظروف شیشه‌ای یا فلزی سربسته، از تبخیر سریع رایحه آن جلوگیری می‌کند.

با توجه به خاصیت ضد میکروبی قوی اسانس مورد، در بسیاری مواقع برگ مورد به طور جدا و یا مخلوط با گیاهان دیگر، مانند برگ اکالیپتوس، جهت ضدعفونی محیط و یا رفع احتقان (به خصوص در سرماخوردگی و فصول سرد) به شکل بخور استفاده می‌شود.

خواص و اثرات ذکر شده برای مورد (آس) در قانون ابن سینا مشابه با مخزن الادویه و اثرات گزارش شده جدید می‌باشد.

خواص زرشک برای بیماری پوستی پسوریازیس

گیاه زرشک با نام عملی berberis یکی از قدیمی ترین گیاهانی است که به دلیل خواص دارویی فراوان آن هنوز مورد توجه مردم است. زرشک براي درمان ورم مفاصل و بیماری پوستی پسوريازيس خواص بسیار زیادی دارد مصرف منظم و روزانه زرشک، کبد را از هرگونه مواد سم زا پاک کرده و در اثر مصرف روزانه زرشک بیماری پوستی پسوریازیس بهبود پیدا می‌کند،‌ زرشک عملکرد کیسه صفرا و سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند. بررسی اثرات درمانی و كاربردهای زرشك در طب سنتی و پزشكی نوین به تولید فرآورده‌های داوریی از زرشك منجر شده است.

گیاهشناسی:

زرشک درختچه ای دائمی است که ساقه و شاخه های آن خاردار  که ارتفاع آن به ۳ متر می رسد و شاخه های شکننده دارد. در صورتی که پوست ساقه و شاخه ی آن کنده شود زردرنگ است. برگ های بیضی شکل و نوک تیز با دندانه های ریزی دارد که به خارهای نازک و تیز منتهی می شود. این برگ ها به صورت متناوب و گاه فراهم بروی شاخه های جوان قرار می گیرند. گل های آن زردرنگ است که به صورت مجتمع خوشه از شاخه ها آویزان بوده و کم کم به میوه های بیضی و قرمز خوشرنگ ( به طول حداکثر ۷ میلی متر و عرض ۴ میلی متر ) تبدیل می شوند.
میوه بعضی از نژاد های این گیاه زرد،‌ بنفش و یا آبی تیره است که این میوه ها ترش مزه و حاوی دو دانه ی کشیده ی کوچک هستند. کلیه ی قسمت های گیاه از جمله میوه، برگ، ریشه، پوست ریشه، ساقه و گل آن مورد استفاده دارویی می باشد. گیاه زرشک در جنگل های اروپا و آسیا از جمله ایران ( شامل گیلان ، مازندران ، آذربایجان و خراسان ) می روید.

تاریخچه:

مصرف زرشک به قرون وسطی باز می گردد ریش سفیدان بومی سالی شان، از ماهونیا آکوئیفولیوم برای بهبود بیماری های پوستی و سرخپوستان بومی آمریکا دانه های ماهونیا را برای درمان آسکوربوت استفاده می کردند.
جوشانده ی گیاه نیز برای بیماری های روده ای – معده ای و سرفه مصرف می شده است. آلکالوئید بربرین بعنوان منقبض کننده به قطره های چشمی اضافه میشده ولی مصرف آن امروزه رایج نیست . از میوه ی خوراکی زرشک مربا ، ژله و آب زرشک تهیه می شده ولی بدلیل طعم تلخ شاخه و ریشه کاربرد آن در طب سنتی محدود بوده است.

زرشک و ارتباط آن با محیط طبیعی:

انواع زرشک دانه دار به عنوان درختچه‌ای میوه دهنده و خودرو در اکثر مناطق کوهستانی کشورمان به چشم می‌خورد و از آنجایی که از اجزا طبیعی اکوسیستم مناطق کوهستانی است حتی در شرایط سخت و نامساعد نیز میوه فراوانی تولید می‌کنند.

ترکیبات مهم زرشک:

زرشک دارای مزاج سرد و خشک است و ریشه و چوب زرشک حاوی مقادیر زیادی آلکالوئید از جمله : پروتوبربرین ها ( مانند بربرین ، پالماتین و جاتوری زین ) ، مشتقات ایزوکینولین ( از جمله اوکسی آکانتین و بربامین ) و دیگر آلکالوئید ها مانند برولسین ، ماکنوفلورین و کلمبامین است.
ریشه ی زرشک ممکن است تا ۳ درصد آلکالوئید داشته باشد. سه آلکالوئید بربرین ، اوکسی آکانتین و بربامین از مهمترین اجسام ریشه و چوب زرشک هستند. زرشک خوراکی حاوی ویتامین c ، قند ها و پکتین است.

داروشناختی و اثرات مهم:

ترکیبات ریشه و چوب زرشک دارای خاصیت قوی ضد پسوریازیس، ضد باکتری، ضد قارچ، ضد تورم و التهاب، ضد اکسیدان، درمان آکنه و عفونت های کاندیدیایی ( قارچی ) است.
مطالعات مختلف نشان داده که اثرات ضد میکروبی و ضد قارچی این ترکیبات در مواردی حتی از آنتی بیوتیک های موجود قوی تر است.

سمیت و عوارض جانبی:

مسمومیت با آلکالوئید های زرشک با استفراغ ، نفریت ( التهاب کلیه ) ،‌رخوت ( کرختی ) و خواب آلودگی شروع می شود. همچنین فراورده های موضعی زرشک ممکن است باعث سوزش ،‌قرمزی و خارش پوست شود. قابل ذکر است که آلکالوئید ها در خود گیاه وجود دارند ولی میوه ها خوراکی هستند و مصارف زیادی بصورت مربا، ژل و آبمیوه در دنیا دارند.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:

با توجه به اینکه آلکالوئید های زرشک محرک رحم هستند،‌ زنان حامله و شیرده باید آن را با احتیاط مصرف کنند.

اشكال موجود:

زرشك در شكل چاي، كپسول، عصاره ها، مايع يا تنتورها و يا پماد موضعي عرضه ميشود. عصاره هاي حاصل از اين ماده به صورت دارويي حاوي ۸ تا ۱۲ درصد محتواي الكالوئيد ايزوكينولين استاندارد شده است.

طریقه و میزان مصرف:

تنتور : روزانه ۲ تا ۴ میلی لیتر بصورت خوراکی مصرف شود
پوست ساقه : روزانه ۵/۱ تا ۳ گرم بصورت جوشانده مصرف شود
پودر پوست ساقه : روزانه ۵/۰ تا ۱ گرم پودر پوست خشک بصورت جوشانده مصرف شود
پودر پوست ریشه : روزانه ۱ گرم بصورت دمکرده مصرف شود
میوه : روزانه ۵ گرم در ۱۵۰ میلی لیتر آب مصرف شود

براي درمان آرتريت پسوريازيس و ناراحتيهاي پوستي دیگر می توانید از عصاره زرشک برای مصرف موضعی نیز استفاده کنید و ۱۰ درصد عصاره زرشك را روزانه سه بار روي پوست بدن بماليد.

تداخل هاي احتمالي:

ميزان مصرف بالاي اين گياه به مدت طولاني مي تواند سبب ناراحتي معده و روده ها شود، و جذب ويتامين B كافي در بدن را مشكل كند.

نکات قابل توجه:

۱- گونه ی دیگر گیاه زرشک ، بربریس آکوئی فولیوم می باشد که به آن ماهونیا آکوئی فولیوم نیز می گویند. این گونه از نظر خواص مانند گونه ی ولگاریس است.
۲- بیشترین مواد موثره زرشک ( از جمله آلکالوئید ها ) درریشه ی آن وجود دارد و داروهای مختلف زرشک را از این قسمت تهیه می کنند. بنابراین بیشترین تاثیر دارویی و درمانی این گیاه مربوط به ریشه ی آن است و میوه بعضی از این ترکیبات را در خود داشته و بیشتر مصرف خوراکی دارد.
۳- در مورد میوه ی زرشک تحقیقات زیادی در حال انجام است و در آینده ی نه چندان دور مواد و خواص بیشتری از آن گزارش خواهد شد.

انواع داروهای طب سنتی و نقش آنها در درمان پسوریازیس

طب سنتی (Traditional Medicine) در درمان بیماری پوستی پسوریازیس کاربرد فراوانی دارد، پسوریازیس از جمله بیماری هایی است كه طب رایج برای آن درمان قطعی ندارد و اینجاست كه طب مكمل و سنتی می تواند به بیمارانی كه به این بیماری مبتلا هستند كمك كند. براساس طب سنتی پسوریازیس یا داءالصدف بیشتر در افراد دارای مزاج سرد و خشك (سودایی) دیده می شود. اولین گام درمان برای این بیماران اصلاح مزاج و تغذیه فرد است. همچنین طب سنتی معتقد است تنظیم فعالیت كبد و كمك به سم زدایی می تواند به درمان بیماری پسوریازیس كمك كند.

بر اساس مکاتب طب سنتی، درمان بیماری پوستی پسوریازیس به سبب جنس عصبی پوست (سخت و متراکم بودن آن) باید به آرامی صورت بگیرد. زیرا دفع ماده بیماریزا از پوست به زمان نیاز دارد و نباید توقع درمان فوری اختلالات پوستی را از طریق طبیعت درمانی و طب سنتی داشت. از طرف دیگر پوست از دیدگاه حکما یک اندام دفعی به حساب میآید و در نتیجه بدن میتواند مقداری از مواد دفعی خود را از این طریق دفع نماید.

انواع روش های درمانی طب سنتی:

روش های مختلف درمانی طب سنتی و مورد استفاده در درمان بیماری پوستی پسوریازیس به نه دسته تقسیم میشوند:

۱- گیاه درمانی (Phytotherapy)

درمان بیماری های مختلف جسمی و روحی از جمله پسوریازیس به وسیله گیاهان را “گیاه درمانی” می گویند.

یکی از روش های قدیمی جهان، طب گیاهی است. خداوند حکیم درمان همه بیماری ها و دردها را در طبیعت قرار داده است. «طبیعت خادم طبیعت است».

۲- ماساژ درمانی (Massage therapy)

درمان بیماری های عضلانی، اسکلتی، گوارشی، سردردها، رفع استرس و افسردگی، بهبودی جریان خون و افزایش اکسیژن رسانی به بافت ها و بهبودی ده ها بیماری دیگر از خواص ماساژ درمانی است.

این مورد بیشتر در درمان آرتریت پسوریازیس کاربرد دارد

۳-شیاتسو (Shiatsu)

فشردن نقاط حیاتی بدن برای سلامتی، توسط انگشتان دست را “شیاتسو” می گویند.

یک تکنیک سالم و مؤثر که بیشتر پیشگیری کننده است و به عنوان شکلی از فیزیوتراپی برای بیماری های خاص از جمله آرتریت پسوریازیس مورداستفاده قرار می گیرد.

بیماران انرژی و نیروی ذخیره شده خود را ازاین طریق بدست می آورند و افرادی را که از استرس، تنش، افسردگی و یا بی خوابی رنج می برند، می توان با این روش درمان کرد.

۴- حجامت (Cupping)

در زبان فارسی حجامت به معنی مداوا تعریف شده و یک روش خون گیری است که برای پیشگیری از بیماری ها و درمان بعضی بیماری ها انجام می گیرد.

حجامت خشک بدون تیغ و خونگیری است و حجامت تر همراه خونگیری است.

مردم بر اساس توصیه رسول اکرم (ص)که می فرمایند: «بهترین عید، دوره حجامت است»، عید خون می گرفتند.

حجامت در درمان و کنترل بیماری های پوستی از جمله پسوریازیس کاربرد فراوانی دارد.

۵- بادکش درمانی (Dry cupping)

بادکش درمانی، ایجاد مکش در نقاط مختلف بدن به منظور انبساط عروقی بدن و انحراف مواد از نقطه خاص است که حجامت خشک نیز می نامند.

انجام بادکش و چرخاندن لیوان روی بدن افراد فلج شده ناشی از سکته مغزی و قلبی، باعث بهبودی می شود.

در بعضی بیماران انجام بادکش با ترکیبی از روغن های مخصوص باید صورت گیرد.

۶- زالو درمانی (Leech therapy)

زالو درمانی یکی از روش های خون گیری طبی محسوب می شود که به لحاظ نحوه خون گیری و ماده هیرودین که توسط زالو به بدن وارد می کند، در طب سنتی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هر زالویی اثر درمانی ندارد و در بزاق زالو ماده ضد انعقادی وجود دارد که موجب رقیق شدن خون، بازشدن عروق تنگ و در نتیجه موجب افزایش خون رسانی و اکسیژن رسانی موضع یا عضو می گردد.

اکنون زالو درمانی در بیماری هایی چون تنگی عروق قلب، پیوند پوست، پیوند اعضاء، واریس، ضایعات پوستی از جمله بیماری پسوریازیس، بیماری های مفاصل، آرتروز، هموروئید، زیبایی پوست و تقویت سیستم ایمنی کاربرد دارد.

۷- فصد (رگ زدن) (Fasd)

یکی از روش های خون گیری در طب سنتی است. این عمل باعث دفع بسیاری از سموم بدن به خصوص در مواقع غلبه سودا شده و مواد زائدی که در خون رسوب و افزایش پیدا می کند را نیز دفع می کند.

فصد در واقع همان رگ زدن است، ولی بایستی توسط افراد ماهر و متخصص صورت گیرد.

۸- آب درمانی یا آبزن ها (Hydrotherapy)

یکی از روش های طب سنتی است که همراه با اسانس های گیاهی یا بدون آنها، کاربرد زیادی برای بهبود ضایعات پوستی پسوریازیس، دردهای مفاصل، سیاتیک، نشاط و تقویت بدن، تقویت عضلات و اصلاح منافذ بدن، گرم کردن و افزایش رطوبت بدن دارد.

۹- رایحه درمانی (Aromatherapy)

یکی از راههای درمان پسوریازیس استفاده از آروما تراپی یا رایحه درمانی میباشد . این روش که قدمت آن بیش از ۴۰۰۰ سال میباشد در قرنهای مختلف مورد استفاده رفع انواع بیماریها قرار میگیرد . به زبان خیلی ساده وقتی ما نفس میکشیم و رایحه روغن گیاهی وارد بینی و ششهای ما میگردد ، سنسورهایی که در بدن وجود دارد پیامهایی را به مغز ارسال میکنند ، و هر پیام باعث عکس العمل و ارائه دستورات مغز به ارگانها میشود . مثلا در بیماری پسوریازیس ، سنسورها پس از دریافت بوی روغن گیاهی درخت چای ، به مغز پیغام میفرستند که تعبیر آن در مغز باعث ارسال دستور جلوگیری از تولید سلول اضافی که دلیل اصلی این بیماری میباشد ، میشود .