کنترل ضایعات پسوریازیس پوست سر با مصرف موضعی روغن جوجوبا

پسوریازیس پوست سر یک اختلال التهابی است که به وسیله تجمع سریع سلول‌ های پوست بر روی پوست سر مشخص می‌ شود. هنگامی که سلول‌ های پوست با سرعت زیاد تولید می‌ شوند، پوست سر به وسیله لایه‌هایی از سلول‌ های پوستی پوشیده می‌ شود. تشکیل فلس‌ های براق، ایجاد درد و خارش و … در پوست سر برخی از علایم و نشانه‌ های این بیماری هستند.

چون پوست سر دچار درد و خارش است، شخص سعی می‌ کند با خاراندن رنج ناشی را تسکین بخشد. این می‌ تواند حتی باعث آسیب دیدن فولیکول‌ های مو شود که به نوبه خود تاثیر منفی بر رشد موها می‌ گذارد. از آنجا که روغن جوجوبا یک پاک‌ کننده عالی است، شخص قطعا بخاطر استفاده از روغن جوجوبا برای درمان پسوریازیس پوست سر منفعت خواهد برد.

ماساژ آن بر روی پوست سر باعث پاکسازی فلس‌ های پوشیده شده بر روی پوست سر شده و باعث رهایی از خارش می‌ شود. روغن جوجوبا نه تنها پوست سر را مرطوب می‌ کند بلکه رشد مو را نیز افزایش می‌ دهد و به دلیل خاصیت تنظیم چربی پوست و در عین‌حال غیرچرب ‌بودن و تأثیرات ضدالتهابی‌ به‌ عنوان درمان کمکی در بیماری های پوستی قابل استفاده است. از این روغن در درمان ضایعات اگزما و پسوریازیس نیز استفاده می شود.

درباره گیاه جوجوبا:

درختچه جوجوبا متعلق به جنس Simmondsia و خانواده Simmondsiaceae است. این گیاه بومی بیابان سونورا در جنوب غربی آریزونا و مناطق خاصی از مکزیک و کالیفرنیا است. بومیان آمریکا از خواص دارویی و درمانی روغن استخراج شده از دانه‌های این درختچه آگاه بودند. از سال‌ها قبل، روغن جوجوبا برای درمان پوست خشک، زخم‌ها، سوختگی و کبودی استفاده می‌ شود.

دلیل اینکه چرا روغن جوجوبا در محصولات مراقبت از پوست استفاده می‌ شود، توانایی آن در نفوذ به پوست و کم کردن سرعت از دست دادن رطوبت می‌ باشد. هنگامی که بر پوست سر مالیده می‌ شود، باعث کاهش پوسته ریزی سر می شود. با توجه به خواص آنتی اکسیدانی آن، از فولیکول مو در مقابل آسیب‌دیدگی محافظت کند.

روغن جوجوبا و پسوریازیس پوست سر:

روغن جوجوبا دارای خواص درمانی بیشماری برای پوست، مو و همچنین تسکین دردهای مفصلی و مفید در درمان بسیاری از بیماری ها و عارضه های پوستی می باشد. از آنجا که تصور می‌ شود ترکیب شیمیایی این روغن بسیار شبیه به چربی پوست است، به مرطوب شدن پوست سر نیز کمک می‌ کند.

می‌ توان از این روغن به عنوان کاندیشن یا هنگامی که موها بعد از حمام هنوز مرطوب هستند استفاده کرد. کسانی که دارای پسوریازیس پوست سر هستند می‌ توانند چند قطره از روغن غیرچرب جوجوبا را به کمک کف دست و انگشتان روزانه به کف سر خود بمالند و از این طریق ضایعات خود را کنترل کنند. این کار نه تنها پسوریازیس پوست سر را کنترل خواهد کرد بلکه باعث افزایش رشد موها نیز خواهد شد.

تست های درماتولوژیكی نشان داد كه وقتی روغن جوجوبا استفاده می شود نرمی و لطافت پوست ۴۵% افزایش می یابد كه این اثر ۸ ساعت بعد از استفاده نیز قابل توجه است. استفاده موضعی روغن جوجوبا در صبح و شب شرایط پوست را در دراز مدت به طور قابل توجهی بهبود می بخشد. اگر به صورت مرتب استفاده شود، روغن جوجوبا ضایعات پوستی را حداقل تا ۳۰ درصد كاهش می دهد.

ترکیبات شیمیایی:

ترکیبات شیمیایی این روغن به روغن نهنگ بسیار شباهت دارد و به همین دلیل پس از ممنوعیت صید نهنگ و وال جانشین روغن نهنگ گردیده است همچنین اینکه این روغن مزیت های فراوانی نیز نسبت به پیه نهنگ دارد که از مهمترین خواص جوجوبا می توان به خاصیت جذب سریع آن از طریق پوست اشاره کرد. مواد معدنی مانند سلنیوم و همچنین وجود مایع A,B,E خواص بی نظیر آن بدلیل سرشار بودن از ویتامینهای در این روغن میباشد.

کاربردهای دیگر روغن جوجوبا:

کسانی که عادت به استفاده از نرم کننده ها دارند می توانند چند قطره از روغن جوجوبا را به نرم کننده خود بیافزایند؛

با چند قطره از روغن جوجوبا، پوست خود را بعد از دوش ماساژ دهید، دیگر پوستتان خشک نمی شود؛

خواص ضد باکتری و ضد التهابی روغن جوجوبا درمان عالی برای آکنه است. با قرمزی و با کتری پوست مقابله می کند؛

استفاده مداوم از روغن جوجوبا باعث شفافیت و تقویت ناخنها و همچنین نرمی پوست اطراف ناخنها می شود و از ریش ریش شدن ناخن جلوگیری می شود؛

مفید در تسکین درد مفاصل ( آرتریت،نقرص،سیاتیک)؛

مفید در درمان اگزما، آکنه، پیسی ،پسوریازیس و…؛

مفید برای بهبود سریع زخم، سوختگی، آفتاب سوختگی، عرق سوز شدن پوست و هر گونه التهاب پوستی؛

فواید روغن کرچک برای پلاک های پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک

روغن کرچک (Castor oil) یکی دیگر از گیاهان دارویی با سابقه ای بیش از ۴۰۰۰ سال است که این خود گواه ویژگی های خاص این گیاه است، این گیاه با سابقه کهن حاوی دانه های روغنی است که هنگام تهیه روغن ۶۰ تا ۷۰ درصد آن را تشکیل می دهند، روغن تهیه شده از دانه ها اشباع نشده بوده و دارای خواص درمانی و زیبایی بی نظیری برای پسوریازیس و بهبود درد مفاصل ناشی از آن هستند که در ادامه به شرح آنها خواهیم پرداخت. امید است مطلب حاضر مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد و ما را هم از دعای خیر خود بی نصیب نگذارید.

گیاه کرچک:

گیاه کرچک با نام علمی (Ricinus Communis) گیاهانی یک پایه بوده و روی گل آذین خوشه، به رنگ سبز و در بعضی از انواع گلهای یک پایه قرمز بدون گلبرگ. گلهای نر به رنگ زرد مایل به سبز با پرچم خامه ای و روغن دار برجسته در خوشه ای تخم مرغی شکل به طول حداکثر ۱۵ سانتی متر. گلهای ماده، در قسمت فوقانی خوشه به رنگ قرمز و برجسته قرار گرفته اند.

میوه کرچک به صورت کپسول کروی و خاردار متمایل به سبز (یا قرمز-ارغوانی) می باشد که در هنگام رسیدن سخت و شکننده می شود و دانه ها به شکل بیضوی پهن و و به شکل دانه های لوبیا و دارای پوسته براقی می باشند.

که درون آنها یک مغز کرم یا سفید بسیار روغنی قرار دارد. دانه گیاه متمایل به رنگ قهوه ای و تا حد زیادی سمی بوده، ریسین یک پروتئین بسیار سمی است که در دانه های کرچک وجود دارد. پوست این دانه ها حاوی این سم است که یکی از کشنده ترین سموم طبیعی دنیا است. دانه های کرچک دارای یک زائده زگیل مانند به نام Caruncle هستند، که نوعی از Elaiosome است. ترویج و پراکندگی دانه های Caruncle توسط مورچه ها صورت می پذیرد.

مصرف روغن کرچک در بیماران پسوریازیس:

روغن کرچک با دارا بودن وزن مولکولی کم به سرعت جذب پوست شده و باعث حفظ رطوبت پوست می شود و با مواد غذایی که به همراه دارد پوست را تغذیه می کند، هنگام شب ابتدا دست و پاها را با استفاده از صابون گلیسرینه شستشو کنید تا پوست هم تمیز و هم مرطوب شود سپس با استفاده از روغن ضایعات خود را چرب کرده و بپوشانید.

مسکن درد مفاصل در آرتریت پسوریاتیک:

به منظور تسکین درد مفاصل می توان این روغن را به تنهایی و هم به صورت ترکیب با روغن نارگیل و سیاه دانه استفاده کرد که تاثیر فوق العاده ای در تسکین و همچنین درمان درد خواهد داشت، برای این منظور ابتدا محل مورد نظر را با استفاده از آب گرم و صابون شستشو و پس از خشک کردن محل با روغن یا ترکیب روغنی مورد نظر چرب کرده و گرم نگهدارید.

روغن کرچک و دفع سموم کبد:

روغن کرچک استفاده های زیادی در پزشکی و درمانی دارد و همچنین کاربردهای مختلف دیگری نیز دارد. عصاره الکلی برگ های کرچک، بر روی موشهای آزمایشگاهی نشان داده است که از کبد در مقابل آسیب دیدگی از سموم حفاظت می کند. یکی از کاربردهای روغن کرچک دارویی مصرف آن به عنوان یک داروی ملین است،

روغن کرچک یک ملین طبیعی و قوی است. عصاره های متانولیکی برگها در تست ضدمیکروبی در مقابل باکتری های بیماری زا در موشها آزمایش شده و موشها خواص ضد میکروبی نشان داده اند. لازم به ذکر است که عصاره ها سمی نمی‌باشند. پوسته هسته لوبیایی شکل کرچک در دوزهای پایین تر بر روی سیستم اعصاب مرکزی تاثیر گذاشته است.

در دوزهای بالاتر موشها به سرعت مرده اند. عصاره آب پوست ریشه کرچک علایم درد را در موشها نمایان می کند. خواص ضد حساسیتی یا آنتی هیستامینی و ضد التهابی نیز در عصاره الکلی پوسته کرچک دیده شده است.

روغن کرچک ملین و ضد یبوست:

این روغن دارای خاصیت دیگری نیز است که در طب قدیم و طب جدید از خاصیت سم زدایی و ضد یبوست قوی این روغن مورد توجه قرار دارد، در انجام رادیوگرافی و تهیه تصویر از مفاصل برای خالی کردن معده و روده از بیمار درخواست می شود تا قبل از انجام عکسبرداری از روغن کرجک استفاده کنید که این امر باعث خالی شدن معده و روده از محتویات می شود همچنین با بوی نا مطبوعی که دارد باعث استفراغ و خروج سریع سم و یا مواد زائد مصرف شده توسط فرد نیز می شود.

دیگر خواص درمانی روغن کرچک:

تقویت مژه و ابرو

یکی از بهترین ها برای از بین بردن موخوره

تقویت و رشد مو

چین و چروک پوست

ملین و ضد یبوست

ضدعفونی‌کننده

از بین برنده خشکی ، ترک دست و پا

مسکن درد مفاصل

نکته ی مهم:

مصرف خوراکی روغن کرچک به افرادی که دچار مشکلات گوارشی و ناراحتی های روده ای هستند توصیه نمی شود.

چربی‌های حیوانی و هیدروژنه، بسیار مضر در مبتلایان پسوریازیس

یکی از علل اصلی ابتلا به بیماری پسوریازیس، اختلال متابولیسم اسید آراشیدونیک می‌ باشد. در حقیقت افراد مبتلا به این بیماری در لایه‌ های مختلف پوست خود مقدار زیادی لکوترین دارند که از اسید آراشیدونیک تولید می‌ شود و باعث بروز التهاب می‌ شود؛ بنابراین توصیه می‌شود اسید آراشیدونیک که در چربی‌ های حیوانی وجود دارد را از رژیم غذایی خود را حذف نمایید. چربی‌های حیوانی در گوشت، پیه و دنبه، شیر، کره و تخم‌مرغ وجود دارد. بهتر است غذاهای حاوی روغن‌ های نباتی هیدروژنه و نیز غذاهای سرخ‌ شده نیز از رژیم غذایی فرد مبتلا به پسوریازیس حذف شود، زیرا علائم التهاب را تشدید می‌ کنند.

اسید آراشیدونیک:

اسید آراشیدونیک یک اسید چرب اشباع نشده ۲۰ کربنی است که دارای ۴ پیوند دوگانه‌ است. این اسید چرب، زیرمجموعه اسیدهای چرب امگا ۶ به حساب می‌ آید. اسید آراشیدونیک یکی از چربی‌ های مهم زیستی است که در بیشتر جانداران آلی، یافت می‌ شود.
اسید آراشیدونیک عمدتاً از اسید لینولنیک موجود در غذا بدست می‌ آید. در بدن تنها به شکل استریفیه، به عنوان یک جزئی از فسفولیپیدهای غشا سلول هست. اسید آراشیدونیک پیش‌ ساز اصلی سنتز پروستانوئیدها می‌ باشد. که به نوبه خود پیش ساز هورمون‌ های مهمی می‌ باشد. این هورمون‌ ها را می‌توان به نام هورمون‌ های با اثر کوتاه دانست، که در محل فرآوری خود به گونه موضعی اثر می‌ کنند و با شتاب به گونه خود به‌ خود یا با آنزیم‌ ها تجزیه می‌ شوند. فراورده‌هایی که از سوخت‌ و ساز اسید آراشیدونیک بدست می‌ آیند تأثیرات متنوعی بر فرایندهای زیستی از جمله التهاب هموستاز دارند.

روغن هیدروژنه:

روغن‌ ها و چربی‌ ها دارای فرم‌ های فیزیکی مختلفی هستد. مثلا” روغن مایع، جامد و یا نیمه جامد. روغن‌ های نباتی در دمای معمولی اغلب به شکل مایع هستند مثل روغن بادام، نارگیل، آفتابگردان، زیتون، سویا، کلزا (کانولا) و … ولی روغن های حیوانی در دمای معمولی بیشتر به شکل جامد هستند مثل روغن پیه، دنبه و کره حیوانی.

در صنعت امکان تولید روغن نباتی جامد یا نیمه جامد وجود دارد. این کار در کارخانجات و طی فرآیندهای مختلف انجام می شود. عملیاتی که طی آن روغن نباتی مایع تبدیل به روغن نباتی جامد می‌ شود را هیدروژنه کردن یا هیدروژناسیون می گویند که موجب اشباع شدن اسیدهای چرب متشکله روغن می شود. در نتیجه این فرآیند مقدار اسیدهای چرب اشباع در روغن افـــزایش می‌ یابد و روغن به فرم جامد تبدیل می شود. هر چه میزان اسیدهای چرب اشباع در روغن بالاتر باشد روغن سفت تر است. در صورتی که مقدار اسیدهای چرب اشباع تا حداکثر ۲۵% باشد، برای مصرف مناسب است.

در طی هیدروژناسیون روغن یک اتفاق ناخواسته و نامطلوب رخ می‌ دهد و آن تولید اسیدهای چرب ترانس است. اسید چرب ترانس به دلیل اینکه یک اسید چرب غیر عادی است برای سلامتی خصوصا بیماری های قلبی و عروقی خطرناک است. در روغن های نباتی نیمه جامد مقدار اسیدهای چرب اشباع و اسیدهای چرب ترانس حتی المقدور کاهش یافته است و مصرف آن به جای روغن نباتی جامد توصیه می‌ شود.

روغن ذرت، سویا و آفتابگردان را مایع مصرف کنید:

روغن سویا، آفتابگردان و کانولا، ذاتا روغن مایع اند؛ ولی چون در کارخانجات مواد غذایی اگر جامد شدند فسادپذیری شان کم می شود و بسته بندی و حملشان آسان تر است پس آنها را به شکل جامد تولید می کنند که این کار را با هیدروژنه کردن آنها انجام می دهند و در این تبدیل، باعث تولید«ایزومرترانس» می شوند که بسیار خطرناک است و چربی های بد خون (LDL) را بالا برده و چربی خوب خون را کاهش می دهند. بنابراین، این روغن ها به صورت مایع شان قابل قبول هستند و باید به صورت مایع مصرف شوند؛ ولی اگر این محصولات را در صنایع غذایی جامد کرده باشند، در این صورت چون حاوی اسید چرب ترانس شده اند، چندان سالم نخواهند بود. در ضمن اگر در تولید شیرینی و بیسکویت های کرم دار هم از این روغن استفاده شود، باز هم این محصولات سالم نخواهند بود.

روغن ماهی؛ برای پسوریازیس ها:

مصرف متعادل روغن ماهی نیز تری گلیسرید خون را کاهش می دهد. به کسانی که دچار افزایش تری گلیسرید خون هستند یا افرادی که پسوریازیس دارند و معمولا تری گلیسریر خونشان بالا است، مصرف روغن ماهی توصیه می شود، زیرا روغن ماهی باعث کاهش این چربی مضر در خون می شود. به این افراد همچنین توصیه می کنیم گوشت قرمز را با گوشت ماهی تازه جایگزین کنند، البته بهتر است همه گوشت ماهی را بیشتر مصرف کنند.

روغن کانولا:

روغن کانولا دارای مقادیر قابل توجهی ویتامین E است. این روغن بدون کلسترول بوده و اسیدهای چرب اشباع نشدنی دارد. به همین خاطر برای کاهش خطر تشدید پسوریازیس بسیار مفید است. از آنجایی که این روغن در برابر حرارت بسیار مقاوم است شما می توانید برای سرخ کردن بسیاری از مواد غذایی از این روغن استفاده کنید.

روغن زیتون:

جالب است بدانید این روغن علاوه بر سرخ کردن می توانید در انواع سالاد به جای سس های مختلف استفاده شود. این روغن عملکرد محافظتی برای معده داشته و آن را از زخم و التهاب مصون نگه می دارد. نتایج تحقیقات جدید نشان می دهد روغن زیتون نوعی آنتی اکسیدان دارد که برای فروکش پسوریازیس موثر است.

روغن آفتابگردان:

به یقین می توان گفت بهترین روغن برای سرخ کردن و پخت و پز مواد غذایی روغن آفتابگردان است. این روغن به میزان بسیار زیادی ویتامین E دارد و از مشکلات قلبی و عروقی جلوگیری می کند.

روغن سویا:

بهتر است روغن سویا را برای سرخ کردن مواد استفاده نکنید بلکه آن را در درجه حرارت های کم هنگام پخت و پز یا حتی تهیه سالاد به کار گیرید. بهترین کاربرد روغن سویا هنگام طبخ برنج است. این نوع روغن علاوه بر جلوگیری از بیماری های قلبی، رشد انواع سلول های سرطانی را نیز متوقف می کند.

روغن هسته انگور:

روغن هسته انگور منبع خوبی از اسید های چرب غیر اشباع است و در نتیجه از ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت و فشار خون جلوگیری می کند. این روغن سرشار از ویتامین E است و کلسترول ندارد. HDL را افزایش داده و LDL که کلسترول بد است را کاهش می دهد. از این روغن می توانید در تهیه انواع سالاد و پختن مواد غذایی استفاده کنید.

روغن ذرت:

روغن ذرت تنها روغنی است که هر ۲ نوع خوب و بد کلسترول را کاهش می دهد که این در واقع برای افرادی که به طور معمول کلسترول بالایی دارند معجزه می کند. روغن زیتون برای درمان پسوریازیس و بیماری های پوستی نیز مفید است. از آنجایی که پایداری این روغن زیاد است برای انواع مصرف از جمله سرخ کردن های زیاد و طولانی مدت کاربرد دارد.

روغن زیتون، یکی از بهترین روغن هایی است که می توانید جایگزین روغن مصرفی منزلتان کنید. مصرف متعادل این روغن نه تنها می تواند کلسترول خون را کاهش دهد، بلکه می تواند LDL را نیز کاهش دهد. امروزه در تمام کشورهای پیشرفته دنیا روغن غالبی که خانواده ها مصرف می کنند، روغن زیتون است و این روغن را تمام دنیا به عنوان بهترین روغن خوراکی می شناسند.