کپسول سلدرین ۳۵۰ به عنوان یک جایگزین عالی برای گلوکوزامین معرفی شده است. آرتریت یا التهاب مفاصل از عوارض بیماری های خود ایمنی یا عفونت مفصلی حاصل آرتروز است. علاوه بر آن بیماری های متابولیک مانند نقرس نیز عوارضی همچون التهاب مفاصل و درد دارند. عارضه آرتریت با ایجاد خشکی، تورم، محدودیت هایی در حرکت و گاها تغییر شکل همراه می باشد.

درد های مفصلی به دلیل علت های تشکیل دهنده متفاوتی که دارند، از درمان های مختلفی برخوردار می باشند. برای هر درد مفصلی ایجاد شده تنها با تشخیص دقیق علت به وجود آورنده آن می توان درمانی مناسب را ارائه کرد.

سلدرین:

سلدرین ترکیبی از اسید های چرب است که می تواند منشا حیوانی یا گیاهی داشته باشد. آزمایشات نشان می دهد این مکمل اثری مشابه روغن ماهی دارد و باعث کاهش التهاب می شود. در نتیجه کپسول سلدرین ۳۵۰ با کنترل التهاب و کاهش آن درد های ناشی از آن را تسکین می دهد و به انعطاف پذیری مفاصل کمک کند. در نتایج حاصل از آزمایشات افزایش بیان مارکرهای غضروف ساز (آگرکان، کلاژن نوع II، سیندکان ۳ و سولفات کندرویتین) به دنبال مصرف مکمل سلدرین مشاهده شده است.

مشخصه های محصول:

-مصرف این محصول به درمان و جلوگیری از ابتلا به بیماری های مفصلی کمک می کند.

-تحرک و انعطاف پذیری نیز با استفاده از این کپسول ها بهبود میابد.

-کپسول سلدرین همچنین در کاهش درد های ایجاد شده به علت بیماری های مفصلی نقش دارد.

-سرعت پیشروی و آسیب دیدگی در بیماری های رماتیسم و نقرس نیز با مصرف این محصول کم تر می شود.

-محصول کپسول سلدرین ۳۵۰ از خواص ضد التهابی برخوردار است.

نحوه مصرف:

افراد بالای ۱۲ سال می توانند روزانه یک عدد کپسول سلدرین ۳۵۰ را مصرف نمایند. میانسالان نیز در صورت نیاز می توانند تا ۲ عدد کپسول در روز مصرف نمایند.

نکات قابل توجه:

-در صورت داشتن بیماری زمینه ای قبل از مصرف کپسول سلدرین ۳۵۰ با پزشک خود مشورت کنید.

-دوز مصرفی و یا تعداد مصرفی خود را بدون اطلاع پزشک یا داروساز خود تغییر ندهید.

-در دوران بارداری یا شیردهی قبل از مصرف با پزشک معالج خود مشورت کنید.

شیوه نگهداری:

-کپسول سلدرین ۳۵۰ را در جایی خشک و در دمای کمتر از ۲۵ درجه نگهداری کنید.

-محصول سلدرین ۳۵۰ میلی گرم هلث اید را در محیطی دور از دسترس اطفال قرار دهید.

نوشته کپسول ضد التهاب سلدرین هلث اید برای آرتریت پسوریاتیک اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شکلات و الکل؛

قهوه و چای قوی؛

چربی های حیوانی؛

غذاهای دودی و تند

پلی آرتریت پسوریازیس با تغییرات التهابی شدید در مفاصل به همراه تشدید پسوریازیس یا بدون آن – درمان با روش پالس درمانی با داروهایی مبتنی بر متیل پردنیزولون (metipred ،methylprednisolone ،cortinef) دگزامتازون یا پردنیزولون. دوزهای این داروها باید تا حد ممکن برای سرکوب التهاب باشد.

بر روند پسوریازیس تأثیر نمی گذارد، اما باعث کاهش تغییرات التهابی در مفاصل می شود. به عنوان داروهای نسلهای قدیمی (دیکلوفناک، اورتوفن، نمیمسیل) و داروهای جدید انتخابی (ملوکسیکام، موتالالیس، روموکسیکام) استفاده می شود.

گلوکوکورتیکوئیدهای کوتاه مدت یا طولانی مدت (هیدروکورتیزون، کنالوگال، دیپسپان) می توانند به مفاصل بزرگ تزریق شوند. بعضی اوقات آنها به معرفی سیتوستاتیک (متوترکسات) متوسل می شوند.

علاوه بر مالش، کمپرس و حمام، طب سنتی توصیه می کند که به رژیم غذایی رعایت کنید. یک رویکرد منظم در درمان آرتریت پسوریاتیک، کلید موفقیت در مبارزه با تشدید است.

مهمترین مؤلفه در درمان آرتروز پسوریاتیک ورزش درمانی است. بیمار می تواند انتخاب کند که در کلاس ها شرکت کند. این می تواند یک مراجعه به درمانگاه یا انجام مجموعه ای از تمرینات در خانه باشد.

نوشته درمان های جایگزین در مراحل اولیه آرتریت پسوریاتیک اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

سولفاسالازین چیست؟

این دارو از دو قسمت تشکیل شده است: قسمتی که شبیه آسپیرین بوده (۵-آمینوسالیسیالت) و اثرات ضد التهابی دارد و قسمت دوم که حاوی سولفور بوده (سولفاپیریدین) که اثرات آنتی بیوتیکی دارد.

مکانیسم تاثیر سولفاسالازین در بیماری های روماتیسمی کامل شناخته شده نیست ولی بنظر میرسد هم اثرات ضد التهابی دارد و هم اینکه قسمت سولفاپیریدین، فعالیت سیستم ایمنی بدن را کاهش می دهد. در بیماری آرتریت روماتوئید، این اثرات موجب کاهش التهاب در مفاصل شده، درد و ورم را کم می کند.

و هم چنین آسیب های مفصلی را محدود کرده و در دراز مدت معلولیت ناشی از بیماری را کاهش می دهد. با توجه به اثر این دارو بر آسیب های مفصلی، سولفاسالازین جزو داروهای ضد روماتیسمی تغییر دهنده سیر بیماری (DMARDS(Drugs Antirheumatic Modifying Disease یا داروهای
زمینه ای محسوب می شود.

در بیماران مبتلا به بیماری های التهابی روده داروئی بنام آساکول (Asacol) بجای سولفاسالازین مصرف می شود. این دارو فقط حاوی قسمت سالیسیالتی سولفاسالازین است و چون قسمت دوم (سولفاپیریدین) را ندارد نمی توان آن را بجای سولفاسالازین در درمان بیماری های روماتیسمی مانند آرتریت روماتوئید مصرف کرد.

سولفاسالازین:

حدود ۵۵ درصد بیمارانی که برای بیماری های روماتیسمی با سولفاسالازین درمان می شوند، به آن جواب می دهند. سولفاسالازین بالفاصله تاثیر نمی کند واثرات آن حدود ۶ تا ۲۱ هفته بعد از شروع درمان ظاهر می شود. اگر سولفاسالازین چندهفته بعد ازشروع درمان قطع شود، ممکن است عالئم بیماری شدیدتر شود. در صورتی که سولفاسالازین موثر واقع شود و عوارضی ایجاد نکند، مصرف آن مدت های طولانی ادامه می یابد.

طرز مصرف سولفاسالازین:

سولفاسالازین به صورت قرص های معمولی و قرص های روکش دار وجود دارند. قرص های روکش دار در روده باز می شوند و عوارض گوارشی کمتری دارند. این قرص ها به همراه یا بعد از غذا و با یک لیوان آب خورده می شوند و نباید قرص ها را شکست و یا جوید. معموال مقدار الزم دارو دو بار در روز مصرف می شود ولی می توان همه قرص ها را در یک نوبت هم مصرف کرد.

درمان با سولفاسالازین معموال با یک قرص ۵۵۵ میلی گرمی یک تا دو بار در روز شروع می شود و تعداد قرص ها بعد از یک هفته اضافه می شود. بعد از این که دارو باندازه کافی موثر واقع شد، معموال درمان با یک تا دو قرص دو بار در روز ادامه می یابد. مقدار مصرف سولفاسالازین در بچه ها ۵۵ میلی گرم بازای هرکیلوگرم وزن بدن در روز محاسبه می شود.

سولفاسالازین را می توان به همراه سایر داروها مانند داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، استامینوفن، استروئیدها، داروهای زمینه ای دیگر مانند متوترکسات، کلروکین و هیدروکسی کلروکین مصرف کرد.

عوارض جانبی سولفاسالازین:

در صورت بروز عوارض زیر، آن ها را به پزشک خود اطالع دهید. کم کردن مقدار دارو ممکن است بعضی عوارض را از بین ببرد.

عوارض شایع سولفاسالازین:

کاهش وزن و تهوع، برگشت غذا از معده به مری، اسهال و درد شکم، تغییر رنگ ادرار و عرق، سردرد یا سرگیجه خفیف، حساسیت پوستی و زخم دهان، تب داروئی

حاملگی و شیر دادن:

سولفاسالازین در دوران حاملگی و شیردادن استفاده شده و بی خطر بوده است.

نوشته سولفاسالازین داروئی برای درمان آرتریت پسوریاتیک اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

روفانیب® چگونه تجويز میشود؟

قرص روفانیب® را دقیقا طبق دستور پزشک مورد استفاده قرار دهید. پزشک در مورد تعداد و زمان مصرف قرص ها اطلاعات کامل را در اختیار شما قرار می‌دهد.

به صورت معمول روفانیب® به صورت دوبار در روز و هر بار یک قرص به صورت تنها و یا همراه با داروی متوترکسات یا داروهای دیگر درمان روماتوئید آرتریت تجویز می گردد.

قبل از شروع مصرف روفانیب® پزشک شما با آزمایش از عدم ابتلای شما به سل و عفونتهای دیگر اطمینان حاصل می کند.

قرص روفانیب® را می‌توان بدون توجه به زمان صرف غذا مصرف کرد.

از مصرف بیش از اندازه دارو و یا کمتر از میزان تجویز شده و یا بیشتر از زمان تعیین شده برای مصرف

دارو اجتناب نمایید و تنها با دستور پزشک نحوه ی مصرف داروی خود را تغییر دهید.

چنانچه در ارتباط با نحوه مصرف روفانیب® سوال دیگری در ذهن دارید، با پزشک، داروساز یا سایر اعضای کادر درمان مشورت کنید.

طی مصرف روفانیب® چه موارد احتیاطی را باید همواره به خاطر داشته باشید؟

قبل از آغاز درمان و در طول درمان ممکن است آزمایشات مربوط به هپاتیت B توسط پزشک تجویز شود زیرا مصرف این دارو در صورت ابتلا به این عفونت ممکن است باعث افزایش شدت بیماری هپاتیت شود

پزشک معالج شما برای اطمینان از عدم ابتلای شما به سل قبل از آغاز درمان و در طول آن تست هایی تجویز خواهد کرد.

پزشک شما ممکن است در طول درمان آزمایش هایی را جهت حصول اطمینان از عدم ابتلا به سرطان پوست برای شما تجویز کند.

قبل از دریافت هرگونه مداخله پزشکی و جراحی، به پزشک و یا دندانپزشک خود مصرف داروی روفانیب® را اطلاع دهید.

ابتلا به عفونت‌های شدید همزمان با مصرف این دارو گزارش شده است. اگر مبتلا به هر نوعی از عفونت هستید، در حال حاضر آنتی بیوتیک مصرف می کنید و یا اخیرا مصرف کرده اید و یا به دفعات به عفونت مبتلا شده اید و یا علائمی از بروز عفونت دارید حتما پزشک خود را مطلع کنید.

قبل از دریافت هر نوع واکسنی حتما با پزشک خود مشورت نمایید زیرا برای شما ریسک ابتلا به عفونت وجود دارد و یا ممکن است واکسن مورد نیاز کارایی لازم را برای شما نداشته باشد. همچنین از تماس نزدیک با افرادی که اخیرا واکسن زنده دریافت کرد ه اند، بپرهیزید.

در طول درمان با روفانیب® حتما تمامی آزمایش‌های توصیه شده از طرف پزشک خود را انجام دهید و ایشان را در جریان نتایج آن‌ها قرار دهید.

در صورت شیردهی، بارداری، شک به بارداری مانند تاخیر در زمان قاعدگی، خونریزی غیر طبیعی و قطع کردن روش جلوگیری از بارداری و قصد اقدام به بارداری، حتما پزشک خود را مطلع کنید.

بروز چه علائمی را باید فورا به پزشک اطلاع دهید؟

در صورت بروز هرگونه علائم حساسیتی شامل: تحریک پوستی، کهیر، خارش، قرمزی، پوست پوست شدن پوست همراه یا بدون تب، تورم دهان، صورت، لب ها، زبان و یا گلو، خس خس سینه، احساس تنگی در قفسه ی سینه و گلو، سختی در تنفس و صحبت کردن و یا خشونت غیرعادی صدا؛

در صورت بروز هرگونه علائم عفونت شامل تب ۳۸ درجه سانتی گراد و یا بالاتر، لرز، سوزش شدید گلو، گوش و یا درد در ناحیه سینو سها، سرفه، افزایش یا تغییر در رنگ خلط، احساس درد و سوزش در هنگام تخلیه ادرار، زخم های دهانی، زخم هایی که ترمیم نمی شوند، خارش یا درد در ناحیه مقعد؛

بروز ناگهانی لک‌های پوستی یا خال؛

احساس سختی در تنفس، سرفه‌های مداوم، سرفه همراه با خون، کاهش غیرعادی وزن؛

هرگونه کوفتگی و خونریزی؛

در صورت بروز سردردهای شدید، سفت شدن گردن و حساسیت شدید به نور؛

احساس خستگی و ضعف شدید، درد بدن، خارش و تب؛

دردهای شدید شکمی؛

عدم توانایی غذاخوردن و از دست دادن اشتها؛

مدفوع با رنگ روشن، تیرگی ادرار و یا زردی پوست یا چشم ها؛

در صورت مشاهده هرگونه عارضه ای که به مرور زمان بهتر نشده و یا بدتر شود، فورا با پزشک خود تماس بگیرید.

روفانیب® را در چه شرايطي بايد نگهداري کرد؟

روفانیب® را در جعبه اصلی، دور از نور و رطوبت و در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی گراد نگهداری نمایید.

دارو را دور از دید و دسترس کودکان نگهداری نمایید.

داروی روفانیب® به شکل قرص روکش‌دار ۵ میلی‌گرمی بوده و در بسته بندی ۵۶ عددی حاوی ۴ بلیستر ۱۴ عددی عرضه می‌گردد.

نوشته درمان بیماری آرتریت روماتوئید و آرتریت پسوریاتیک با روفانیب اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

اجزای فرآورده:

در هر کپسول فیتوآرتریت، عصاره خشک زرد چوبه ۱۵۷/۵ میلی گرم، کندر ۱۵۰ میلی گرم، عصاره خشک زنجبیل ۱۵۰ میلی گرم و عصاره گیاه پنجه گربه (Cats claw) ۵۰ میلی گرم موجود است.

زرد چوبه: روغن های فرار (۵/۵%-۱/۳%) مانند مونوترپنها، سزکوئی ترین ها و استراسیدهای چرب حاوی سزکویی ترین مانند تومرون، آرتومزون، زینجیبرن، مواد رنگی کورکومین، دس متوکسی کورکومین و بیس دس متوکسی کورکومین.

زنجبیل: روغن های فرار ۳%- ۲/۵% مواد زرینی، کتون های فنولی غیر فرار، جینجرول ها، زین جی برن، زین جی برول، برنئول، سینئول و فلاندن درن.

کندر: حاوی ۶۰% صمغ و ۹% -۵% روغن فرار و ترکیبات ترپنوئید اسید بوزولیک و اسید آلفا بوزولیک می باشد.

پنجه گربه (Cat’s claw): حاوی آلکالوئیدهای پنتاسیکلیک اکسین دل (ایزوپترویترویودین Isopteropodine، پترویودین، Ptropodine، آلدالوئیدز Aldaloides، میترافیلین، رینکوفیلین و گلیکوزیدهای اسید کینویک) می باشد.

موارد منع مصرف و احتیاط:

۱- زردچوبه در بیماران با سابقه سنگ صفرا و مبتلا به زخم معده نباید با دوزهای بالا مصرف شود.

۲- مطالعات نشان می دهد که زنجبیل و گیاه پنجه گربه بر تجمع پلاکتی اثر متقابل داشته و مانع ایجاد لخته خونی می شود. بنابراین با ترکیبات ضد انعقاد مانند آسپرین، هپارین و وارفارین (کومادین) نباید همزمان مصرف شود.

۳- به علت اثر کاهنده گلوکز خون دربیماران دیابتی که مصرف داروهای کاهنده قند خون دارند باید با احتیاط مصرف شود.

عوارض جانبی:

مصرف مستمر زرد چوبه می تواند موجب تحریک دستگاه گوارش شود. در افراد حساس ممکن است موجب بروز بثورات جلدی، اسهال و سوزش سر قلب شود.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:

مصرف کپسول فیتوآرتریت در خانم های باردار و شیرده مجاز نمی باشد.

موارد مصرف:

کاهش درد در مفاصل.

مقدار مصرف:

۲باردرروز هرنوبت۱ کپسول فیتوآرتریت با کمی آب بعد از غذا میل شود.

نوشته رفع درد، خشکی و سفتی مفاصل ناشی از آرتریت پسوریاتیک با كپسول فيتوآرتريت اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

طرز عمل ناپروکسن:

ناپروکسن با مسدود کردن اثر آنزیم سیکلوکسیژناز، منجر به کاهش ساخت ماده ای شیمیایی به نام پروستاگلاندين در بدن می شود که مسئول ایجاد درد و التهاب در ناحیه ی آسیب دیده می باشند. در نتیجه با مهار آنزیم های سکلوکسیژناز و کاهش تولید پروستاگلاندين، درد و التهاب کاهش می یابد.

آرتریت پسوریازیس چیست؟

مبتلایان به پسوریازیس بیماری که تکه های پوستی قرمز، سفید یا نقره ای رنگ خارش دار در بدن ایجاد می کند ممکن است به آرتریت پسوریازیس هم گرفتار شوند. التهاب پوست ناشی از نقص سیستم ایمنی بدن است. سیستم ایمنی علاوه بر پوست ممکن است به مفاصل نیز حمله کند و باعث تورم و خشکی آنها گردد. تشخیص زودهنگام بیماری به پیشگیری یا محدود شدن بیماری کمک زیادی می کند.

پیش از مصرف ناپروكسن:

در صورت بارداری و یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید تا داروی مناسب شرایط شما را برایتان تجویز نماید.

در صورت سابقه ی آسم، حساسیت، زخم معده یا دوازدهه و بیماری های گوارشی(مانند کرون)، بیماری قلبی یا عروقی، لوپوس، مشکلات کبدی، کلیوی، بیماری پارکینسون، صرع و سایر موارد به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورتی که سابقه ی فشار خون بالا و يا وجود لخته در عروق را دارید، پزشک خود را مطلع نمایید.

از آنجا که این دارو می تواند در عملکرد داروهای دیگر در بدن اختلال ایجادکند لازم است پیش از شروع مصرف لیستی از کلیه ی داروهای مصرفی خوددر اختیار پزشک یا داروسازتان قرار دهید.

در صورت سابقه ی حساسیت به داروهای ضد درد (مانند آسپرین،  ايندومتاسين،  سلکوکسیبوایبوپروفن و. . . ) به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت سابقه ی قند یا کلسترول خون بالا به پزشک خود اطلاع دهید.

در افراد بالای ۶۵سال این دارو باید احتیاط بیشتر و تحت نظر پزشک مصرف شود.

در صورتی كه سيگاری هستيد، به پزشک خود اطلاع دهید.

نحوه ی صحیح مصرف ناپروکسن:

امروزه انواع مختلفی از قرص خوراکی ناپروکسن ساخته شده و در بازار دارویی موجود می باشد که معمولا نوع ساخت و روکش قرص، با هم متفاوت هستند. در نتیجه برای نصف کردن، حل کردن یا خرد کردن و همچنین نحوه ی مصرف دارو حتما بروشور موجود در جعبه را مطالعه نمایید زیرا برخی از قرص ها (مانند قرص های با روکش باز شونده در روده) نباید نصف یا جویده شوند.

در صورت مصرف طولانی مدت، مقدار و تعداد دفعات مصرف در روز را از پزشک خود بپرسید. نسبت به شرایط، ممکن ۵۰۰ میلی گرم تا ۱ گرم یعنی در یک تا دو نوبت در روز نیاز داشته باشید.

مقدار مصرف این دارو در اطفال با توجه به سن آنها محاسبه می گردد.

در صورتي كه ناپروكسن را بدون تجويز پزشك از داروخانه تهيه نموده ايد، مصرف آن را بصورت ٢٥٠ميلي گرم تا سه نوبت در روز و حداكثر تا سه روز ادامه دهيد.

بهتر است ناپروكسن را همراه با يك ليوان شير یا پس از یک وعده غذای سبک مصرف نمایید تا عوارض گوارشی ناشی از آن کمتر شود.

در صورت فراموشی یک نوبت مصرف دارو، از مصرف نوبت فراموش شده صرف نظر نمایید و نوبت بعدی را طبق برنامه مصرف نمایید. به هیچ وجه مقدار دارو در یک نوبت را دوبرابر ننمایید.

توصیه های ناپروکسن:

ممکن است در ابتدای مصرف پزشک شما جهت کاهش احتمال بروز عوارض گوارشی، ناپروکسن را با مقدار کم تجویز نماید. با این حال در صورتی که نیاز به مصرف طولانی مدت این دارو دارید، پزشک می تواند همراه آن، از دارو های محافظت کننده از معده تجویز نماید تا عوارض کاهش یابد.

در صورت مصرف طولانی مدت، تحت نظر پزشک خود بمانید تا آزمایشات و معاینات دوره ای لازم، انجام شود.

در صورتی که مبتلا به آسم می باشید، ممکن است علائمی مانند خس خس سینه و مشکل تنفسی در شما با مصرف این دارو تشدید شود. در صورت بروز این عوارض، این دارو را قطع نمایید و به پزشک خود مراجعه نمایید.
‎

در صورتی که قصد عمل جراحی یا درمان دندانپزشکی را دارید به پزشک خود در مورد مصرف این دارو اطلاع دهید.

عوارض شایع ناپروکسن:

علائم گوارشی مانند سوء هاضمه، سوزش سردل، معده درد و. . . از علائم شایع داروهای NSAIDs می باشد که برای کاهش آنها مصرف دارو پس از غذا توصیه می شود. در صورت ادامه دار شدن این عوارض با پزشک خود مشورت نمایید.

جهت بهبود اسهال ناشی از مصرف این دارو، مصرف وعده های غذایی ساده و مایعات به مقدار کافی توصیه می شود.

در صورت بروز یبوست، رژیم سرشار از فیبر (میوه و سبزیجات) و مصرف مایعات به اندازه ی کافی توصیه می شود.

احساس تهوع ناشی از این دارو با مصرف وعده های غذایی سبک و پرهیز از غذاهای پرچرب و پرادویه کاهش می یابد.

در صورت مشکلات تنفسی، و هرگونه علائم حساسیت دارویی (مانند ورم صورت و دهان) به پزشک خود مراجعه نمایید.

در صورت مشاهده دفع خون یا مدفوع تیره، استفراغ حاوی خون یا شکم درد شدید، مصرف دارو را قطع و به پزشک خود مراجعه نمایید.

نوشته داروی ضدالتهابی و فاقد کورتون ناپروکسن برای آرتریت پسوریاتیک اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

کاپسایسین ضدآرتریت پسوریاتیک:

بعلت وجود ماده کاپسایسین اثر ضد درد بسیار قوی دارد و بعلت وجود فلفل اثر ضدالتهابی نیز دارد. از آنجایی که ساییدن ماده‌ای که باعث آزاد شدن گرما روی مفاصل دردناک ‌شود موجب تسکین درد مفاصل می‌ شود بنابراین به نظر نمی‌ رسد که چیزی همانند کرم کپسایسین بتواند به آرتریت شما کمک کند. کرم کپسایسین معمولا به عنوان یک مسکن درد بدون نسخه به فروش می‌ رسد.

بعضی از خواص فلفل:

مصرف خوراکی فلفل، دارای خواص محرک گردش خون، ضداکسیدان، کاهش‌دهنده‌ کلسترول و چربی خون است (که با این اثر می‌تواند باعث جلوگیری از تنگی و گرفتگی عروق شود). همچنین دارای خاصیت کاهش چسبندگی پلاکت می‌باشد که با این عمل، از لخته شدن خون و ایجاد سکته، جلوگیری می‌کند.

این آثار نیز با خوردن فلفل و گنجاندن آن در رژیم روزانه، می‌تواند بر بدن اعمال گردد.

فلفل حاوی مقدار زیادی ویتامین C می‌‌ باشد که باعث تقویت سیستم ایمنی بدن و جوانتر شدن پوست بدن می‌‌ شود. بالاترین میزان ویتامین C در فلفل دلمه‌‌ای قرمز می‌‌ باشد.

این میوه حاوی فلاونوئید است که یک آنتی‌ اکسیدان می‌‌ باشد. Violaxanthin  رایج‌ترین آنتی اکسیدان کاروتنوئیدی در فلفل زرد می‌‌ باشد.

کورستین یک آنتی اکسیدان پلی فنلی می‌‌ باشد که در طیف گسترده‌‌ای از گیاهان موجود است.

مطالعات نشان می‌‌ دهد که کورستین میتواند در پیشگیری از بیماری‌‌ های مزمن از قبیل بیماری‌‌ های قلبی و سرطان، سودمند باشد. لوتئولین نیز همانند کورستین یک آنتی اکسیدان پلی فنلی می‌‌ باشد که اثرات سلامت بخش سودمندی دارد.

فلفل منبع خوبی از ویتامین E می‌‌ باشد. این ویتامین همانطور که شناخته شده است نقش کلیدی را در جوان نگهداشتن پوست و مو بازی می‌‌ کند.

عوارض جانبی فلفل:

فلفل جزء گیاهان بدون خطر است، ولی ممکن است در بعضی افراد ایجاد حساسیت کند. همچنین مصرف بیش از اندازه آن، ممکن است باعث التهابات روی پوست بدن، غشای مخاطی و مخاط معده و روده گردد.

مصرف بیش از اندازه فلفل قرمز ممکن است به کبد و دستگاه ‌‌هاضمه آسیب برساند.

با توجه به اینکه ممکن است تندی فلفل در شیر ترشح شود، بهتر است مادران شیرده در میزان مصرف آن احتیاط را رعایت کنند.

چون فلفل قرمز محرکی قوی است، زنان حامله باید در مصرف خوراکی احتیاط را مراعات نمایند.

از تماس فلفل تازه یا خشک با چشم و زخم‌های پوستی خودداری شود.

راقب بود و اصلاً نباید زیاده روی شود و نباید دائم و روزمره استفاده شود. نوع سیاه ان مزاجش گرم تر  وقویتر است و حرارت زیادی تولید می کند.

نوشته کاهش پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک با کرم کاپسایسین (Capsaicin) اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

انواع آرتریت پسوریاتیک:

پنج نوع مختلف از PSA تا به حال شناسایی شده است.

PsA به صورت متقاون: این نوع از آرتریت به صورت قرینه در مفاصل هر دو طرف بدن ایجاد می شود. این نوع از آرتریت پسوریاتیک به آرتریت روماتوئید (RA) شباهت دارد. با این حال، آرتریت پسوریاتیک خفیف تر از RA است و باعث تغییر شکل کمتری در مفاصل می شود. این نوع از آرتریت متقارن، می تواند فرد را کاملا ناتوان کند.

PsA به صورت نامتقارن: این نوع آرتریت به صورت نامتقاون در مفاصل دو طرف بدن مشاهده می شود و می توان گفت تنها در یک طرف بدن رخ می دهد. مفاصل مبتلا به این نوع آرتریت درد دارند و قرمز می شوند. PsA نامتقارن معمولا خفیف است.

PsA اینترفاالنژیال دیستال غالب (DIP): آرتریت پسوریاتیک اینترفاالنژیال دیستال غالب در مفاصل نزدیک به ناخن شکل می گیرد. این مفاصل، به نام مفاصل دیستال شناخته می شوند. خوشبختانه این نوع آرتریت تنها در پنج درصد از موارد رخ می دهد. به طور کلی DIP، نوع کلاسیک PSA است.

PsA اسپوندیلیت: این نوع آرتریت بر روی ستون فقرات تاثیر می گذارد. در این بیماری کل ستون فقرات از گردن تا پایین کمر ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرند. PsA اسپوندیلیت می تواند حرکت دادن مفاصل را بسیار دردناک کند. دست ها، پاها، ران ها، بازوها و لگن نیز ممکن است با PSA اسپوندیلیت درگیر شوند. التهاب ستون فقرات علامت اصلی PsA اسپوندیلیت در پنج درصد از افراد مبتلا به PSA است.

آرتریت Mutilans: یک نوع شدید از PSA است و می تواند به زخم بستر شبیه باشد. کمتر از پنج درصد از افراد مبتلا به این بیماری، به این نوع از آرتریت پسوریاتیک مبتلا هستند. آرتریت mutilans معمولا بر روی دست و پا تاثیر می گذارد. اما ممکن است در گردن و کمر نیز درد ایجاد کند.

علائم PSA عبارتند از:

خستگی

خشکی صبحگاهی مفاصل

تکه های فلس مانند پوست، این نشانه ممکن است هنگامی که آرتریت شعله ور می شود بدتر شود.

سوراخ سوراخ شدن ناخن

جدایی ناخن از بستر خود

متورم و حساس شدن مفاصل

دردناک شدن عضلات و تاندون ها

قرمزی و درد چشم

تشخیص آرتریت پسوریاتیک:

برای تشخیص PsA نیاز است که علل دیگر ورم مفاصل، مانند RA و نقرس حذف شوند. این کار را می توان با چند آزمون زیر انجام داد:

فاکتور روماتوئید (RF) یک آنتی بادی است که می تواند در زمان ابتلا به آرتریت روماتوئید در بدن وجود داشته باشد. این فاکتور معمولا در PsA وجود ندارد. آزمایش خون می تواند به پزشکان کمک کند که این آنتی بادی را در بدن تشخیص داده و تفاوت بین PSA و RA را متوجه شوند.

عکس اشعه ایکس از دست می تواند نشان دهد که علت درد فرسودگی مفاصل ناشی از ساییدگی انتهای استخوان است یا خیر. این علامت معمولا بعد از پیشرفت PsA رخ می دهد.

آزمایش میکروسکوپی مایع مفصلی می تواند وجود نقرس را رد کند. کریستال های اسید اوریک در بدن افراد مبتلا به PsA وجود ندارد.

نوشته انواع آرتریت پسوریاتیک و نحوه تشخیص و علائم آن اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

آرتریت پسوریاتیک علاوه بر مشکلات مفصلی، می‌تواند باعث درد و گرفتگی شدید در رباط متصل به استخوان شود. این بیماری حتی می‌ تواند به بیماری التهابی چشم منجر گردد، افراد بیمار را در معرض خطر ابتلا به سندرم متابولیک، پوکی استخوان، افسردگی قرار دهد و خطر بروز حمله‌ های قلبی و سکته مغزی را در میان آنان بالاتر ببرد. مطالعات نشان داده‌اند که آرتریت پسوریاتیک حتی با بیماری‌های التهابی روده (IBD) و آسیب‌دیدگی ریه‌ها مرتبط است.

بخش دیگری از مردم برخلاف گروه قبلی، تصور می‌ کنند که بیماری آرتریت پسوریاتیک همیشه با بیماری پسوریازیس پوستی همراه است. به‌گفته جوزف مارکنسون، روماتولوژیست و از اعضای دانشکده پزشکی ویل کورنل، اگرچه افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک معمولا سابقه ابتلا به پسوریازیس را هم دارند، اما همیشه به این بیماری پوستی مبتلا نمی‌ شوند. براساس گزارش کالج روماتولوژی آمریکا، حدود ۱۵ تا ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس، به آرتریت هم مبتلا می‌ گردند.

تصور اشتباه دیگر، این است که شدت بیماری پسوریازیس همیشه به شدت بیماری آرتریت پسوریاتیک بستگی دارد. متخصصان معتقدند که در برخی موارد، نوعی همبستگی بین شدت پسوریازیس و آرتریت وجود دارد. برای مثال، زمانی که علائم آرتریت پسوریاتیک شدت می‌ گیرد، ممکن است که وضعیت پوست هم بدتر شود. با این‌حال، نکته مهم این است که این نوع ارتباط همیشه در همه بیماران وجود ندارد.

نوشته رابطه آرتریت پسوریاتیک با مشکل پوستی پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

استانین ها و کارایی آن ها:

استاتین‌ ها گروهی از داروهای کاهنده کلسترول خون هستند که با مهار آنزیم کاهنده اچ‌ام‌جی-کوآ (HMG-CoA reductase) عمل می‌ کنند. استاتین‌ ها معمولاً در پیشگیری از بروز بیماری‌ های قلبی عروقی ناشی از افزایش چربی خون استفاده می‌ شوند.

محققان بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون دریافتند که استاتین‌ ها مرگ و میر بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک را تا یک سوم کاهش می‌ دهد.

اسپوندیلیت آنکیلوزان شکلی از آرتریت است که با التهاب مفاصل در ستون فقرات و گاهی اوقات مناطق دیگر بدن همراه است. علایم اسپوندیلیت آنکیلوزان شامل درد و سفتی کمر بوده که اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بلوغ آغاز خواهد شد .در موارد شدید، التهاب طولانی مدت می‌تواند به کلسیفیکاسیون منجر شود.

کلسیفیکاسیون(Calcification) به معنی جمع شدن کلسیم در یکی از بافت‌ های بدن است.

ورم مفاصل پسوریاتیک یک شکل مزمن آرتریت است که با التهاب پوست و مفاصل همراه است. علائم آن شامل درد و تورم مفصل بوده و اگر درمان نشود، این شرایط می‌ تواند به آسیب مفصل منجر شود .شروع ورم مفاصل پسوریاتیک معمولا بین سنین ۳۰ تا ۵۰ رخ می‌ دهد.

با این وجود پژوهش‌ های جدید نشان می‌ دهد که مصرف استاتین‌ ها علت مرگ و میر ناشی از این مشکلات را تا ۳۳ درصد کاهش می‌ دهد.

هر دو بیماری اسپوندیلیت آنکیلوزان و پسوریازیس خطر مرگ ناشی از بیماری‌ های قلبی عروقی را افزایش می‌ دهد.

در حالی که استاتین‌ ها با کاهش کلسترول خطر ابتلا به بیماری‌ های مختلف را کاهش می‌ دهد، مطالعات جدید نشان داده‌اند که این داروها همچنین خواص ضدالتهابی دارند که این امر به نفع سلامت قلب و عروق است.

تحقیقات دانشمندان ماساچوست در بوستون آمریکا:

لازم به ذکر است که این دو نوع خاص از آرتریت‌، یعنی اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک، خطر مرگ بر اثر بیماری‌ های قلبی عروقی را بالا می‌ برند. در این مطالعه، ۲ هزار و ۹۴ نفر از بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک مورد بررسی قرار گرفتند که بین سال‌ های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ میلادی از استاتین‌ ها استفاده می‌ کردند. اطلاعات مربوط به آنان دقیقا با ۲ هزار و ۹۴ نفر از بیماران دیگر مقایسه شد که استفاده از استاتین‌ ها برایشان در نظر گرفته نشده بود. آمار نهایی نشان دادند که استفاده از استاتین، خطر مرگ بر اثر همه علت‌ ها و بیماری‌ ها را در بین این بیماران ۳۳ درصد کاهش می‌ دهد.

نوشته کاهش ۳۳ درصدی مرگ و میر ناشی از آرتریت پسوریاتیک با مصرف استانین ها اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

تریام هگزال و پسوریازیس:

تریام هگزال با نام تجاری تریامسینولون یک ترکیب گلوکوکورتیکوئید صناعی است که به دلیل آثار ضد التهابیش در بیماری های مختلفی مانند اگزما، آلرژی، لوپوس، پسوریازیس، آلوپسی، آسم و آرتریت خودایمنی استفاده می‌ شود.

این محصول در هنگام تشدید بیماری و یا در دوره حاد بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده نفوذپذیری مویرگی را معکوس نموده و باعث پایدارسازی لیزوزومی در سطح سلولی می شود و در نتیجه باعث جلوگیری و کنترل التهاب می شود.

مکانیسم اثر:

این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده های خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو گیرنده وارد هسته سلولی می شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و به دنبال آن ساخت آنزیم هایی می گردد که در نهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می باشند. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلول های التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزادشدن آنزیم های مسئول در التهاب و مهار ساخت و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهابی خود را اعمال می کند.

فارماکوکینتیک:

فرم تزریقی تریامسینولون از عضله به خوبی جذب می شود. نیمه عمر دارو حدود ۳-۲ ساعت می باشد. به طور عمده در کبد و مقادیری نیز در کلیه و بافت ها به متابولیت های غیر فعال تبدیل می شود. به دلیل وجود فلور در ساختمان تریامسنولون، متابولیسم آن آهسته می باشد. متابولیت های غیر فعال این دارو از طریق کلیه دفع می شوند.

منع مصرف:

در پیشگیری از سندرم زجر تنفسی نوزادان، در صورت وجود آمنیونیت، عفونت یا تب، عفونت با هرپس نوع ۲، عدم کفایت جفت یا پارگی زودرس غشاء منع مصرف دارد.

عوارض:

درمان دراز مدت با تریامسینولون بیمار را از جهت ابتلاء به بیماری های عفونی مستعد می کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می شود. مصرف مقادیر زیاد تریامینولون می تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی به دنبال مصرف دارو نیاز به توجه پزشکی دارند. در استفاده دراز مدت دارو، قرحه گوارشی، علائم شبه کوشینگ آکنه، درد در ناحیه سرینی و افزایش فشار خون محتمل می باشد.

تداخل:

تریامینولون با آمینوگلوتتماید، آمفوتریسینB، مهار کننده های آنزیم کربنیک انیدراز، آنتی اسیدها ، عوامل ضد دیابت، انسولین، گلوکوزیدهای دیژیتالی ، دیورتیک های القاءکننده های آنزیم کبدی، میتوتان، مکمل های پتاسیم، ریتودرین، غذاها و یا داروهای حاوی سدیم، سوماترم و سوماتروپین و واکسن های حاوی ویروس های زنده توصیه نمی شود.

هشدار:

۱٫ مقدار مصرف دارو بایستی دقیقاً توسط پزشک تعیین شود.
۲٫ استفاده طولانی مدت دارو در بچه ها می تواند منجر به مهار رشد شود.
۳٫ به دلیل وارد شدن در شیر به خصوص هنگام مصرف مقادیر زیاد، در خلال شیردهی توصیه نمی شود.
۴٫ به دنبال مصرف این دارو ممکن است آزمون های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-غده فوق کلیوی دچار اختلال شود.
۵٫ میزان مصرف دارو در بچه ها بایستی بر اساس میلی گرم دارو به ازاء سطح بدن کودک تعیین شود.
۶٫ مقادیر زیادتر تریامسینولون به احتمال زیاد مبوپاتی پروگزیمال ایجاد نموده و لذا از درمان های مزمن با این داروها بهتر است پرهیز گردد.

توصیه:

۱٫ از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی(بیش از ۳ هفته) بپرهیزید.
۲٫ در طول درمان ، مصرف سدیم بایستی محدود شده و مصرف مکمل های حاوی پتاسیم توصیه می شود.
۳٫ معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به طور مرتب باید انجام گیرد.

نوشته آمپول تریام هگزال روشی برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.