عصاره‌های کانابینوئیدی و فومولاسیون موضعی برای درمان اختلالات پوستی

شرکت داروسازی «OWC Pharmaceutical Research» که یک توسعه‌دهنده پیشرو در درمان‌های مبتنی بر کانابینوئید، برای انواع بیماری‌ها و اختلالات پزشکی است، موفق به اخذ گواهی ثبت اختراعی در جمهوری چک شده که شامل یک فرمولاسیون جدید موضعی، برای اختلالات پوستی، از جمله پسوریازیس است.

عصاره‌های کانابینوئیدی و فومولاسیون موضعی برای درمان اختلالات پوستی:

این گواهی ثبت اختراع که با شماره «۳۲۲۰۷» و تحت عنوان «عصاره‌های کانابینوئیدی و فومولاسیون موضعی برای درمان اختلالات پوستی» ارائه شده است، درخواست مذکور را به عنوان یک یوتیلیتی مدل تأیید نموده است. مبتنی بر این گواهی، انحصار این اختراع، برای مدت ۱۰ سال، در اختیار «OWC» خواهد بود. یوتیلیتی مدل‌ها، با برآورده نمودن الزامات کم‌تر سختگیرانه‌ای نسبت به پتنت‌ها، امکان حفاظت از اختراعات جزئی یا کوچک را، برای مدت زمانی کوتاه‌تر از دوره حفاظتی پتنت‌ها، فراهم می‌کنند.

یوتیلیتی مدل ارائه شده توسط «OWC»، یک ترکیب دارویی موضعی حاوی کانابیدیول «CBD» یا یک مشتق از آن و تتراهیدروکانابینول «THC» است که برای درمان یا پیشگیری از اختلالات و بیماری‌های پوستی و به ویژه پسوریازیس، مورد استفاده قرار خواهد گرفت. بر اساس اعلام «OWC»، درخواست حفاظت از این دستاورد شرکت، برای کشورهای دیگری نیز ارسال شده است که از این میان، در استرالیا نیز مورد تأیید قرار گرفته است.

لازم به ذکر است که پسوریازیس، یک بیماری پوستی رایج، مزمن و غیرمسری است که هیچ علت یا درمان مشخصی نداشته و احتمال ابتلای افراد در تمام سنین و در هر کشوری، به آن وجود دارد. این بیماری، علائم غیرقابل‌پیش‌بینی بسیاری داشته و با مشکلات دیگری، چون التهاب مفاصل، بیماری‌های قلبی عروقی، سندرم متابولیک، بیماری‌های التهابی روده و افسردگی، همراه است. «OWC»، با تأکید بر این‌که این بیماری، می‌تواند تأثیرات منفی فراوانی بر زندگی فرد مبتلا داشته باشد، یادآور شده است که میزان شیوع پسوریازیس در کشورهای مختلف، بین ۰.۰۹ تا ۱۱.۴۳ درصد است که پسوریازیس را با حداقل ۱۰۰ میلیون فرد مبتلا در سراسر جهان، به یک مشکل جدی، بدل نموده است.

منشا و منبع بیماری پوستی پسوریازیس

همانطور که قبلا ذکر شد، برای درک دلیل تظاهرات بیرونی پسوریازیس، باید به دنبال پیدا کردن منشا آن در داخل بدن باشیم. با توجه به نظریه هایی که توسط کایس ارائه شده است، منبع این بیماری در روده یافت می شود. اینجا جایی است که پسوریازیس آغاز می شود و تا زمانی که این واقعیت به طور کامل درک گردد، درمان بر اساس این فرض ادامه می یابد، با اعتماد به نفس کامل بر این باورم که این وضعیت همچنان ادامه دارد.

در ایجاد پسوریازیس، دیواره ها در مناطق خاصی از روده باید نازک و متخلخل باشند. هنگامی که این مورد اتفاق می افتد، مواد سمی که معمولا از طریق روده منتقل می شوند و در نهایت توسط بدن از طریق این دیواره ها دفع می شوند، وارد سیستم لنفاوی می شوند و در جریان خون نفوذ می کنند. سیستم تصفیه طبیعی بدن، عمدتا کبد و کلیه ها، پس از آن تلاش می کند تا این سمومی را که در خون ایجاد می شوند را فیلتر کنند. ممکن است مدتی طول بکشد، اما دیریا زود انباشت بیشترسموم در این ارگان ها می تواند به عدم کارایی موثر آنها شود. هنگامی که این اتفاق رخ دهد، سیستم های تصفیه ثانویه یا پشتیبان بدن تلاش می کنند تا به فرایند حذف کمک کنند. هنگامی که کبد، غده فیلتر کننده اصلی در بدن، با بار بیش از حد مواجه باشد، پوست باید به نجات آن برسد و به حذف سموم کمک کند. هنگامی که کلیه ها با بار بیش از حد سر و کار داشته باشند، ریه ها به کمک می آیند. این مفهوم به وضوح در آثار Henry Bieler, MD توضیح داده شده و در فصل بعد مورد بحث قرار می گیرد.

مرور مختصری بر آناتومی:

دستگاه گوارش، ناحیه ای که در ابتدا در بحث ابتلا به پسوریازیس درگیر می شود، در واقع یک لوله طولانی است که در طول آن، وظایف گوناگون از هضم مواد غذایی تا حذف مواد زائد انجام می گیرد.

هنگامی که غذا به دهان وارد می شود، آنزیم های خاص شروع به شکستن آن به اجزا کوچکتر می کنند تا برای جذب نهایی و جذب در روده کوچک آماده شوند. قبل از اینکه غذا به بخش پیچش و چرخش روده کوچک برسد، باید از بخش مستقیم لوله به نام مری عبور کرده و وارد معده شود. ممکن است انجام این کار به ساعت ها وقت نیاز داشته باشد، که در این حالت غذا توسط آنزیم های بیشتر و اسیدهای خاص قبل از عبور از بخش اول روده کوچک، دوازدهه، که تنها حدود دوازده اینچ طول دارد احاطه می شود.

دستگاه گوارش طبیعی:

سپس به بخش بعدی روده کوچک وارد می شود، که jejunum نامیده می شود، که آن نیز به نوبه خود به ileumمنتهی می شود. در همین نواحی است که به ویژه دوازدهه با ژیوموم روبرو می شود، و دیواره های روده ای در پسوریاتیک نازک و صاف می شوند و امکان انتقال سموم فراهم می شود. با این حال، ممکن است این انتقال در هر جای طول کانال گوارشی اتفاق بیفتد. این مورد نفوذپذیری روده ای نام دارد که معمولا تحت عنوان سندرم روده تحریک پذیر شناخته می شود.

برای تسهیل در درک سندرم روده تحریک پذیر، به آثار چشمگیر Zoltan P. Rona, MD, MSC از تورنتو کانادا ارجاع می دهم، که شرح مختصری از این بیماری شناخته شده را ارائه می دهد:

سندرم زخم نشتی نامی است که به یک اختلال بسیار رایج در سلامتی مربوط می شود که در آن نقص اساسی آلی (ضایعه) یک پوشش روده ای است که نفوذپذیرتر (متخلخل) از حد نرمال است. فضاهای غیر طبیعی بزرگ بین سلول های دیواره روده به مواد سمی اجازه ورود به جریان خون را می دهند که این مواد در شرایط سالم می توانند دفع شوند و از بین بروند. در این حالت روده نشت پذیر می شود که بدین ترتیب باکتریها، قارچ ها، انگل ها و سموم، پروتئین غیر متمرکز، چربی و مواد زائد که به طور طبیعی و در حالت سالم در جریان خون جذب نمی شوند، از طریق یک شکم آسیب دیده، بیش از حد نفوذ پذیر، متخلخل یا غلیظ عبور می کنند.

دکتر رونا می گوید که سندرم روده تحریک پذیر “تقریبا همیشه با بیماری های خود ایمنی همراه است، و برگشت بیماری های خود ایمنی به درمان التهاب دستگاه گوارش بستگی دارد.” او به بیماری های مربوط به این دسته مانند لوپوس، آرتریت روماتوئید، مولتیپل اسکلروز، فیبرومیالژیا، سندرم خستگی مزمن، سرگیجه، بیماری کرون، کولیت اولسراتیو و دیابت اشاره داشت، که به طور مستقیم به دیواره بیش از حد نفوذ پذیرروده مرتبط هستند. با توجه به مشکلات نشت روده، ما نسبت به ویروس ها، باکتری ها، انگل ها و کاندیدا (عفونت های مخمری) مقاومت کمتری پیدا می کنیم. اینها تنها تعداد کمی از بیماری ها یا شرایطی هستند که در حال حاضر دقیقا مورد بررسی قرار گرفته اند که منشا آنها یک نشت روده ای می باشد.

جالب اینجاست که ادگار کایس اولین کسی بود که این توضیح را برای علت پسوریازیس، در بیش از شصت سال پیش ارائه داد. او این فرایند اسمزی را که در روده ها رخ می دهد، تحت عنوان سم زدایی که از طریق دیواره روده های نازک رخ می دهد توصیف نمود. اگر چه او به طور خاص به  “نفوذپذیری روده” یا “روده نشت کننده” اشاره نکرد، کاملا واضح است که او همان پدیده را با استفاده از زبان روز خود توصیف کرده است.

چرا دیواره ها نفوذ پذیر می شوند

دکتر رونا علل زیر را در ارتباط با تخریب دیواره روده که باعث ایجاد سندرم روده تحریک پذیر می شود، ذکر می کند:

آنتی بیوتیک ها، زیرا آنها منجر به رشد بیش از حد غده های غیر طبیعی دردستگاه گوارش (باکتری، انگل، کاندیدا، قارچ) می شوند

الکل و کافئین، که تحریک کننده های قوی برای روده محسوب می شوند

غذاها و نوشیدنی های آلوده به انگل

مواد شیمیایی در غذاهای تخمیر شده و فرآوری شده

کمبود آنزیم

تجویزکورتیکواستروئیدها (پردنیزون)

رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات های تصفیه شده (به عنوان مثال، آب نبات، کلوچه ها، کیک، نوشابه، نان سفید)

تجویزهورمون ها (قرص های کنترل زایمان)

میکوتوکسین های قالب و قارچی در دانه های ذخیره شده، میوه ها و کربوهیدرات های تصفیه شده

همچنین من موارد زیر را نیز اضافه می کنم، که به هر کدام از آنها خواهیم پرداخت:

یبوست مزمن

دفع نادرست

عدم دريافت روزانه میزان آب کافي

غذاهای دارای چربی اشباع فراوان

“nightshadeها”، به ویژه گوجه فرنگی، که دارای آنزیمی هستند که برای بیماران مبتلا به پسوریازیس، اگزامت و آرتریت به شدت مخرب می باشد

سیگار کشیدن

احساسات منفی مانند ناراحتی، ترس و اضطراب

افسردگی

اختلالات ستون فقرات

عوامل ارثی

بازسازی دیواره ها:

همانطور که می بینید، دلایل زیادی وجود دارد که موجب می شود تا دیواره روده شکننده و متخلخل شود. خبر خوب این است که ترمیم و احیاء این دیواره ها به خوبی در دسترس فرد معمولی قرار دارد، زیرا لومن داخلی (دیواره) که مانع ایجاد عناصر نامطلوب می شود هر شش روز تجدید و بازسازی می شود، که البته مصرف مواد مضر باید متوقف شده و سایر مواد سودمند مورد استفاده قرار گیرند.

دو ماده اولیه که به صورت داخلی استفاده می شود، که من با موفقیت آن را مورد استفاده قرار می دهم، پودر گشنیز و گوشت زعفران زرد آمریکایی هستند.هر دوی این مواد به صورت یک چای آماده شده و با هدف بهبودی دیواره های داخلی روده و تصفیه کامل کانال گوارش غذا مورد استفاده قرار می گیرند.

چین های ایجاد شده در سراسر روده:

مواد غذایی که در این مرحله از هضم chyme نامیده می شوند، به داخل ileum منتقل می شوند، طولانی ترین قسمت روده کوچک تقریبا بیست و سه فوت می باشد که در آن مواد مغذی جذب شده و مواد زائد به روده بزرگ و سپس کولون منتقل شده و در نهایت دفع می شود.

دیواره های بیشتر قسمت های روده بایستی در هر لحظه در معرض شرایط خاصی قرار داشته باشند که باید به جذب و حرکت محتویاتی که از طریق آن عبور می کنند، کمک می کند. این چین ها در نیمه انتهایی دوازدهه آغاز می شود و تا انتهای jejunum و همچننی تا نیمه ileum ادامه می یابد. این بخش ها بیشتر روی انعطاف پذیری duodenojejunal تمرکز دارند.

نقطه شروع:

با توجه به اطلاعاتی که توسط کایس ارائه شده است، زمانی که این چین ها صاف می شوند، همان طوری که در پسوریاتیک نازک شده اند، در این حالت امکان عبور سموم از طریق دیواره ها و در نهایت انتقال آنها به جریان خون فراهم می شود. از جنبه آناتومیک، آنها دایره های  plicae (دریچه هایKerckring) نامیده می شوند.

اگر چه انتقال این سموم عمدتا در خلال خمش دوازدهه رخ می دهد، اما این نفوذ سموم احتمالا ممکن است در سراسر طول روده کوچک و بزرگ برای افراد مبتلا به پسوریازیس اتفاق بیفتد. بنابراین، این ایده در این رویکرد جدید جهت این بیماری دو برابر می شود: (۱) قطع یا کاهش ترجیحی مصرف آلاینده های دستگاه گوارش و (۲) تقویت این دیواره های متخلخل روده.

چرا دیواره روده نازک می شود؟

در رساله ی ۱۹۶۸ برای بخش تحقیقات پزشکی بنیاد ادگار کایز، Frederick D. Lansford Jr، MD، گزارش داد که صاف شدن دیواره های روده همیشه یک دلیل ثابت ندارد، اما اغلب به دلیل عدم هماهنگی نامناسب در سیستم های حذف کننده می باشد.

بدون تردید، برخی از شرایطی که سبب تضعیف حذف می شوند، با یکدیگر همپوشانی دارند و سبب ایجاد سم می شوند و بدین ترتیب افزایش اسید های موجود در خون می شوند که باید همیشه قلیایی باشد. مقدار اسید خون باید کاهش یابد. این مبنای این روش رژیم درمانی است که در متن های بعدی سایت ارائه خواهد شد.

روند تولید سموم که من در اینجا به آن ارجاع می دهم تنها از طریق همان عناصری که قبلا با اثر سمی بر روی بدن مانند مونوکسید کربن، اکسید نیتروژن، هیدروکربن ها، سیکلامات و بسیاری دیگر شناخته شده است، صورت نمی پذیرد بلکه همچنین مواد دیگری نیز وجود دارد که شایع تر هستند، اما کمتر مشکوک هستند، که در این راستا می توان به خصوص به غذاهای خاصی که لزوما روی افراد معمولی تاثیر نمی گذارد، اما در موارد پسوریاتیک تاثیر زیادی دارد. این مواد به عنوان آلرژن ها عمل می کنند و زندگی افرادی را که از پسوریازیس رنج می برند را به یک زندگی جهنمی تبدیل می کنند. بنابراین کنترل این بیماری در وحله اول با یادگیری نحوه شناسایی آن دسته از غذاهایی که موجب واکنش های بیش از حد سمی در بدن می شوند و و نیز اولویت بخشیدن به اجتناب از مصرف آنها با هر هزینه ای، قابل انجام است.

چرا دیواره روده مختل می شود؟

هنگامی که دیواره های روده از قبل نازک و به خطر افتاده باشد، آنها نسبت به عفونت تخمیری قارچی حساسیت بیشتری خواهند داشت. مخمری که در چین های روده (به علت سطوح بالای pH اسیدی که از خوردن بیش از حد غذاهای دارای مخمر فراوان، به ویژه شکر و محصولات آرد سفید یا از مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک ها جمع می شود می تواند از مخمر طبیعی و مفید به مخمر قارچی تغییر پیدا کند. این مخمر قارچی جدید دارای ریشه هایی (ریزوئید) می باشد که می تواند برای جستجو برای غذا در دیواره نفوذ کرده و به تغذیه از مواد مغذی حاصل از خون بپردازد بنابراین مسیرهای عبور برای ماکرومولکول های سمی جهت تهاجم به سیستم گردش خون به وجود می آید. نتیجه “pinholes” منبع اصطلاح ” روده نشت کننده” می باشد. مواد زائد یا سموم که معمولا به خارج از بدن منتقل می شوند، اکنون می توانند مسیری جهت ورود به خون پیدا کنند. مخمرهای قارچی را از بین ببرید و بدین ترتیب روده بهبود می یابد و از نشت بیشتر در خون جلوگیری می کند. بهترین روش این است که از مصرف مواد غذایی که اساسا موجب بروز مشکل می شوند – مصرف بیش از حد کربوهیدرات ها و قند – اجتناب کنیم و به جای مصرف بیشتر مواد غذایی که به ما در رفع مشکل کمک می کنند – مانند روغن زیتون و سیر و همچنین ماست ارگانیک ساده با بافت های زنده – بپردازیم و بدین ترتیب شانس بازیابی بسیار افزایش خواهد یافت.

پیتریازیس روزه‌آ و پسوریازیس دو بیماری پوستی با باطن متفاوت

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس؛ پیتریازیس روزه‌آ و پسوریازیس دو بیماری پوستی با تظاهرات بالینی مشابه هستند که تشخیص آنها از هم جهت ادامه درمان نیاز به دقت نظر دارد. پیتریازیس روزه‌آ یا جوش پولکی بیماری پوستی شایعی است که معمولاً به صورت جوش‌های قرمز کژنه‌ای (پَچی) در بالغین جوان رخ می‌دهد (بخصوص در ناحیه شکم و قفسه سینه). روزه‌آ بیماری خوش‌خیم و خودبهبودیابنده‌ای است و نهایتاً ۱۲ هفته طول می‌کشد. اگرچه معمولاً فقط ۶ تا ۸ هفته طول می‌کشد. پیتریازیس روزه‌آ بیماری پوستی قابل درمان اما بیماری پسوریازیس بیماری لجوج و غیر قابل درمان و دائمی بوده و هر دو بیماری غیر واگیر می باشند.

تفاوت پیتریازیس روزه‌آ:

بثورات‌ پوستی‌ کم‌رنگ‌ که‌ اغلب‌ به‌صورت‌ نواحی‌ بیضی‌ یا گرد صورتی‌ کم‌رنگ‌ یا قهوه‌ای‌ روشن‌ در چین‌های‌ پوستی‌ دیده‌ می‌شود. ممکن‌ است‌ در ابتلا یک‌ لکه‌ پوستی‌ بزرگتر (لکه‌ پیش‌قراول‌) قبل‌ از سایر ضایعات‌ ظاهر گردد. ضایعه یک راش (قرمزی و جوش) پوستی به رنگ صورتی مایل به قرمز و فلس مانند است. اغلب پس از چند روز، لکه‌های کوچکتری روی بدن به وجود خواهد آمد.

این‌ ضایعات‌ ممکن‌ است‌ طرح‌ درخت‌ کریسمس‌ را در ناحیه‌ قفسه‌ سینه‌ یا پشت‌ ایجاد کنند. اول ممکن است بر روی شکم یا کشاله‌ها ایجاد شود و از آنجا به شکم و سینه و به دست‌ها می‌رسد و خارش خفیف دارند وپوسته پوسته می‌ شوند. اما در پسوریازیس با یک بیماری پوستی مزمن و خودایمنی مواجه هستیم؛ یعنی بدن به دلایل ناشناخته به سلول های خودی صدمه می زند. این بیماری هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن با ارسال سیگنال های اشتباهی باعث افزایش سرعت چرخه رشد سلول های پوست و ریزش آنها شود.

علایم‌ شایع‌:

خستگی‌ خفیف‌

خارش‌ که‌ معمولاً خفیف‌ است‌.

گاه سردرد خفیف‌

علل‌ پیتریازیس روزه‌آ:

ناشناخته‌ است. ممکن‌ است‌ استعداد ارثی‌ نسبت‌ به‌ این‌ اختلال‌ وجود داشته‌ باشد.

عوامل تشدید کننده بیماری:

سابقه‌ خانوادگی‌ آلرژی از هر نوع‌

پیشگیری‌:

پیشگیری‌ خاصی‌ ندارد.

عواقب‌ موردانتظار:

بروز و برطرف‌ شدن‌ این‌ لکه‌ها ممکن‌ است‌ سال‌ها ادامه‌ یابد. در هر حال‌ بین‌ سنین‌ ۳۰-۲۰ سال‌ ضایعات‌ مذکور به‌کلی‌ از بین‌ می‌روند.

عوارض‌ احتمالی‌:

عارضه‌ خاصی‌ مورد انتظار نیست‌.

درمان‌:

در حقیقت‌ درمان‌ مؤثری‌ برای‌ آن‌ وجود ندارد.

برای‌ جلوگیری‌ از آفتاب سوختگی در نواحی‌ درگیر می‌توان‌ از ترکیبات‌ ضدآفتاب‌ یا لباس‌های‌ محافظ‌ استفاده‌ کرد.

داروها:

به‌کار بردن‌ کرم‌های‌ نرم‌کننده‌ ممکن‌ است‌ زبری‌ و خشکی‌ پوست مبتلا را کاهش‌ دهد ولی‌ بر روی‌ رنگ‌ ضایعات‌ بی‌تأثیر است‌.

استفاده‌ از ترکیبات‌ قطران‌ ممکن‌ است‌ سودمند باشد.

داروهای‌ کورتونی‌ موضعی‌ نیازمند نسخه‌ یا بدون‌ نسخه‌ ممکن‌ است‌ برای‌ کنترل‌ خارش‌ و جلوگیری‌ از بروز پاپول‌ها (برآمدگی‌های‌ کوچک‌ پوستی‌) توصیه‌ شوند.

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری:

محدودیتی‌ وجود ندارد.

ارتباط یبوست با بیماری پوستی صعب‌العلاج ویتیلیگو، پسوریازیس

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، یکی از بیماری‌های شایع میان بسیاری از افراد، “یبوست مزاج” یا همان خشکی مدفوع است، این بیماری هرچند تا زمانی که تبدیل به یک معضل نشود برای شخص بیمار چندان دردآور و آزاردهنده نیست اما از تعادل خارج شدن میزان و نحوه دفع مدفوع در بلند‌مدت می‌تواند آسیب‌های جدی به کل سیستم بدن وارد کند تا حدی که در طب سنتی، کنار نزله به‌عنوان ام‌الامراض شناخته شده است. بیمارانی که هرگونه بیماری پوستی صعب‌العلاج مانند ویتیلیگو، پسوریازیس، لوپوس و… دارند باید توجه داشته باشند که نرم نگاه داشتن دستگاه گوارش و ممانعت از ابتلا به یبوست برای آنان از واجب‌ترین امور است تا بدن بتواند مواد زائد یا سمی خود را به‌سهولت دفع کند.

یبوست چیست؟

علت اصلی معمولاً کندی سرعت عبور مواد از کولون و یا اختلال دفع است. برخی بیماری ها موجب یبوست می‌شوند، مانند رژیم کم فیبر یا کم آبی بدن، کم‌کاری تیروئید، بیماری دیابت، تومورها و سرطان‌های روده. هنگامی که غذا وارد روده می‌شود آب و مواد مغذی از آن جدا می‌شوند و مواد زائد به صورت مدفوع باقی می‌مانند و به‌وسیلهٔ انقباض ماهیچه‌ها در روده حرکت می‌کند. مصرف کمِ فیبر و آب و نداشتن فعالیت بدنی و جلوگیری از دفع، این امر را دشوار می کند.

عدم یبوست مزاج و نرم بودن دستگاه گوارش دارای این نشانه‌هاست:

غلظت و قوام کاملاً نرم، بدون یا با کمترین بوی بد، بدون چسبندگی و با حداقل فشار وارد کردن و روزانه بین دو تا سه مرتبه دفع شود، خارج شدن مدفوع از حالت تعادل و دارا بودن هر یک از علائم بالا نشانه مهمی از خروج قسمتی یا کل بدن از تعادل است.

میان این نشانه‌ها، آنچه مورد نظر ماست عدم نرمی و یبوست بیش از حد مدفوع است که از منظر طب سنتی می‌تواند ارگان‌های مختلف بدن از جمله “پوست” را به‌شدت تحت تأثیر خود قرار دهد.

از منظر طب سنتی، کبد به‌عنوان مرکز بدن شناخته شده و بسیاری از بیماری‌ها، خصوصاً بیماری‌های پوستی از کبد نشأت می‌گیرند.

کبد که وظیفه تغذیه و رشد اندام‌های مختلف بدن را به‌عهده دارد، اگر در بخشی از فعالیت خود دچار گرفتگی، ضعف یا هرگونه مشکل دیگری شود، توانایی رساندن غذا به اعضا را از دست داده و در نتیجه مواد باقی‌مانده و ناپخته را به دورترین نقاط از خود، یعنی پوست منتقل می‌کند.

از سوی دیگر یکی از عواملی که خود، منشأ کبدی داشته، یبوست دستگاه گوارش است؛ یبوست در اینجا به‌صورت دوطرفه عمل کرده و هم کبد را به‌سمت کارکرد کمتر سوق داده و هم بر میزان افزایش سموم در بدن و تیرگی و بیماری‌های پوستی چون اسکلرودرمی، لوپوس و آمیلوئیدوز می‌افزاید.

نکته مهم اینجاست که کنش‌های میان بیماری‌های پوستی و یبوست دستگاه گوارش به‌صورت دوطرفه است و هر کدام دیگری را به‌سوی کارکرد کمتر و ضعیف‌تر کمک می‌کنند.

از این رو، طبیب به‌عنوان خادم طبیعت باید ابتدا به امر اصلاح کبد و به‌صورت همزمان نسبت به رفع یبوست دستگاه گوارش بیمار اقدام کند و در گام بعد به‌سراغ رفع بیماری پوستی برود.

آلو سیاه آلو بخارا:

مادربزرگ ها درست می گفتند، آلوها سرشار از فیبر و مقدار زیادی قندهای قابل تخمیر میباشند که همانند ملین عمل میکنند.

کمک به درمان بیماری های پوستی نظیر پسوریازیس با شربت اخلاط ثلاثه

شربت اخلاط ثلاثه(مصفای خون) یکی از داروهای بسیار قوی که در امر نضج (جذب و دفع) اخلاط غیر طبیعی بدن (اعم از اخلاط شناور و یا رسوب شده در اعضاء) شامل سودای غیر طبیعی، سودای محرق از بلغم و سودای حاصل از احتراق صفرا کاربرد داشته و دفع کننده غلظت و لزوجت خون و در عین حال کمک کننده به عملکرد سیستم های داخلی بدن مانند تقویت معده، کبد، طحال، کلیه و سایر اعضا می باشد. همچنین استفاده از شربت اخلاط ثلاثه باعث سبک شدن بدن و تنظیم سطح مقاومت و سیستم ایمنی بدن می شود. شربت اخلاط ثلاثه نمونه ای از بهترین داروهای طب سنتی است، که با بیان تجربه های حکمای هند و پاکستان و سایر ملل، مهر تایید بر آثار قابل توجه آن است.

موارد مصرف شربت اخلاط ثلاثه:

شربت اخلاط ثلاثه پاکسازی کننده بدن از اخلاط محترقه و سوخته می باشد

به عنوان منضج اخلاط ثلاثه (بلغم، سودا و صفرا)، یک هفته قبل از رفتارهای درمانی حجامت، فصد و زالو استفاده از شربت اخلاط ثلاثه توصیه شده ، تا پس از استفاده از آن، از حجامت، فصد و زالو به عنوان مسهل استفاده شود

شربت اخلاط ثلاثه به متعادل ساختن حرارت کبد و کمک به بازسازی عملکرد طبیعی آن می شود

شربت اخلاط ثلاثه(شربت منضج مصفای خون) به برطرف شدن انواع مشکلات پوستی مانند انواع اگزما و خارش، جوش و لک، تیرگی پوست بدن و تیرگی اطراف چشم می شود

کمک به درمان بیماریهایی چون پمفیگوس، بهجت، پسوریازیس، آفت دهان، زردی، تلخی و دانه دار شدن زبان، ریزیش مو، واریس، گرفتگی عروق(خصوصا عروق قلب)، هموروئید و….

کمک به برطرف شدن ریفلاکس و ترش کردن معده

شربت منضج مصفای خون به برطرف شدن غلظت خون و مشکلات ناشی از آن و متعادل ساختن هماتوکریت خون

کمک به برطرف شدن جوش و خارش پوست سر و ریزش موی ناشی از وجود اخلاط فاسد می شود

شربت اخلاط ثلاثه به تنظیم سیستم ایمنی بدن و بالابردن مقاومت بدن در برابر بیماری ها کمک می کند

مواد تشکیل دهنده شربت اخلاط ثلاثه:

میوه آلو بخارا، ریشه و میوه کاسنی، اندام هوایی گل بنفشه، ساقه گیاه عنب الثعلب، پرسیاوشان، شاهتره، شکوفه غافث، عناب، سپستان، آمله مقشر، گل گاوزبان، گل سرخ، ترنجبین، شیرخشت

موارد منع مصرف شربت اخلاط ثلاثه:

خانم های باردار

افراد زیر ۵ سال

داروی دیفلورازون موضعی برای درمان قرمزی، خارش یا دیگر ناراحتی های پوستی

داروی دیفلورازون (Diflorasone) موضعی برای درمان قرمزی، خارش، التهاب یا دیگر ناراحتی های پوستی استفاده می شود. این دارو یک کورتیکواستروئید است (داروی شبیه به کورتیزون یا استروئید).

شکل های موجود در بازار:

داروی دیفلورازون فقط با نسخه پزشک در اختیار بیمار قرار می گیرد و به شکل های زیر در بازار موجود است:

پماد

کرم

پیش از مصرف:

در تصمیم گیری برای مصرف یک دارو، خطرات مصرف آن با مزیت های مصرف دارو مقایسه می شوند. این تصمیم توسط بیمار و پزشک گرفته می شود. در مورد داروی دیفلورازون به نکات زیر توجه داشته باشید.

حساسیت: اگر تاکنون به این دارو یا هر داروی دیگری حساسیت نشان داده اید، با پزشک خود در میان بگذارید.

اطفال: بررسی هایی که تاکنون انجام شده اند نشان دهنده مشکل خاصی در مصرف داروی دیفلورازون در کودکان نبوده اند.

سالمندان: در مورد ارتباط بین سن و تاثیر داروی دیفلورازون موضعی بر روی سالمندان اطلاعات کافی در دسترس نیست.

دوران بارداری: در مورد داروی دیفلورازون برای خانم های باردار بررسی های کافی انجام نشده است.

دوران شیردهی و مادران شیرده: در مورد خطرات و تاثیر مصرف دارو در دوران شیردهی بررسی های کاف انجام نشده است.

تداخلات دارویی:

گرچه برخی داروها به هیچ عنوان نباید با هم مصرف شوند، اما در برخی موارد با وجود تداخل، دو دارو با هم مصرف می شوند. در این موارد ممکن است پزشک میزان مصرف دارو را تغییر دهد یا اقدامات احتیاطی دیگری را در پیش بگیرد. زمانی که داروی دیفلورازون برای شما تجویز می شود، اگر هر داروی دیگری مصرف می کنید لازم است به پزشک اطلاع دهید.

دیگر تداخلات دارویی:

بعضی داروها نباید در زمان خوردن غذا یا فورا پس از آن مصرف شوند، چرا که احتمال بروز مشکلاتی وجود دارد. مصرف تنباکو و الکل نیز با بعضی داروها مشکلاتی را در پی خواهد داشت. در مورد مصرف داروی خود و چگونگی و زمان مصرف آن با پزشک خود مشورت کنید.

دیگر مشکلات پزشکی:

وجود دیگر مشکلات پزشکی نیز بر روی مصرف این دارو تاثیر می گذارند. اگر دچار بیماری یا شرایط پزشکی خاصی هستید، حتما به پزشک اطلاع دهید، به ویژه هر یک از بیماری های زیر:

سندروم کوشینگ (اختلال غده آدرنالین)

دیابت

قند خون بالا (هیپرگلیسمی یا Hyperglycemia)

فشار خون داخل جمجمه (افزایش فشار در سر) – با احتیاط مصرف شود، زیرا ممکن است شرایط را بدتر کند.

عفونت پوستی در نزدیکی یا در محل استفاده از دارو

زخم بزرگ، پوست ترک خورده یا آسیب های شدید پوستی در محل استفاده از دارو – احتمال بروز عوارض جانبی بیشتر خواهد شد.

درماتیت اطراف دهان (پوست مشکل دار)

روزاسه (پوست مشکل دار) – در بیماران مبتلا به این شرایط این دارو مصرف نمی شود.

نحوه مصرف:

بسیار مهم است که این دارو درست طبق دستور پزشک مصرف شود. مقدار و مدت مصرف دارو را تغییر ندهید و طبق توصیه ی پزشک عمل کنید. در غیر اینصورت آسیب های پوستی و عوارض جانبی افزایش خواهند یافت.

داروی دیفلورازون فقط برای استفاده بر روی پوست است. این دارو را روی چشم ها یا در اطراف آنها و یا بر روی پوست دارای برش، زخم یا سوختگی استفاده نکنید. اگر دارو بر روی این قسمت ها استفاده شود، بلافاصله با آب بشویید.

داروی دیفلورازون فقط باید برای مشکلات پوستی تحت درمان پزشک استفاده شود. برای مصرف دیگر شرایط ابتدا با پزشک مشورت کنید، به ویژه اگر فکر می کنید عفونت پوستی نیز در این مشکل وجود دارد. این دارو نباید برای درمان برخی عفونت ها و مشکلات پوستی، از جمله سوختگی شدید، استفاده شود.

از داروی دیفلورازون بر روی صورت، کشاله ران یا زیر بغل ها استفاده نکنید، مگر اینکه با دستور پزشک باشد.

برای مصرف:

قبل و بعد از مصرف این دارو دست های خود را با آب و صابون بشویید.

یک لایه نازک از کرم دیفلورازون را بر روی پوست آسیب دیده استفاده کرده و به آرامی بمالید.

پوست تحت درمان را نبندید یا بانداژ نکنید، مگر با توصیه پزشک

اگر دارو در ناحیه بستن پوشک بچه مورد استفاده قرار گرفته، پوشک را سفت نبندید و از پوشک های پلاستیکی استفاده نکنید.

اگر پزشک دستور داده پس از استفاده از دارو روی آن را محکم ببندید، اطمینان حاصل کنید چگونگی بستن آن را می دانید.

مقدار مورد استفاده از این دارو برای بیمارهای مختلف، متفاوت است. فرد بیمار باید طبق دستورالعمل روی بسته بندی یا توصیه ی پزشک معالج خود عمل کند. اطلاعات زیر تنها حد متوسط مصرف دارو را نشان می دهد. به هرحال مقدار مصرف دارو را بدون اجازه ی پزشک تغییر ندهید. مقدار مصرف دارو به قدرت دارو نیز بستگی دارد. به علاوه تعداد دفعات مصرف دارو در روز و فاصله ی بین هر دفعه به مشکل بیمار و شدت آن بستگی دارد.

 برای استفاده موضعی (کرم):

بزرگسالان – دو بار در روز از دارو بر روی محل آسیب دیده استفاده کنید.

کودکان – مصرف و میزان آن توسط پزشک تعیین می شود.

برای استفاده موضعی دارو (پماد):

بزرگسالان – یک تا سه بار در روز از دارو بر روی محل آسیب دیده استفاده کنید.

کودکان – یک تا سه بار در روز از دارو بر روی محل آسیب دیده استفاده کنید.

در صورت فراموش کردن یک وعده دارویی چه باید کرد؟

در صورتی که یک وعده مصرف دارو را فراموش کردید، می توانید هر لحظه ی ممکن آن را مصرف کنید. در صورتی که زمان مصرف وعده ی بعدی دارو رسیده، به هیچ وجه هر دو وعده را باهم مصرف نکنید.

شیوه نگهداری دارو:

بهتر است دارو را در دمای اتاق و دور از گرما و رطوبت و نور نگهداری کنید. دارو دور از دسترس کودکان باشد. در صورت گذشتن تاریخ مصرف دارو و یا نیاز نداشتن به آن، دارو را دور بیندازید.

اقدامات احتیاطی:

بسیار مهم است که پزشک با ملاقات های منظم بهبود بیماری را بررسی کند و در صورت نیاز و مشاهده عوارض جانبی میزان مصرف دارو را تغییر دهد.
اگر علائم شما یا فرزندتان طی چند روز بهبود پیدا نکرد، یا بدتر شد، با پزشک مشورت کنید.

مصرف بیش از حد از داروی دیفلورازون خطر بروز مشکلات مربوط به غدد آدرنالین را افزایش می دهد. این خطر برای کودکان و همچنین افرادی که مقدار زیاد و در طولانی مدت از این دارو استفاده می کنند، بیشتر است. در زمان مصرف داروی دیفلورازون در صورت مشاهده هر یک از این علائم در خود یا فرزندتان حتما به پزشک مراجعه کنید: تاری دید، سرگیجه یا ضعف، ضربان قلب سریع یا نامنظم و تپش قلب، افزایش تشنگی یا میزان ادرار، تحریک پذیری یا خستگی و ضعف غیرعادی.

اگر دچار جوش های پوستی، سوختگی، خارش، التهاب یا تحریک پوستی شدید، بلافاصله مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید.

بر روی منطقه تحت درمان از محصولات آرایشی و دیگر محصولات بهداشتی استفاده نکنید.

عوارض جانبی:

به همراه تاثیرات اولیه، هر دارویی عوارض جانبی ناخواسته ای نیز به دنبال خواهد داشت. گرچه همه ی این عوارض جانبی اتفاق نمی افتند، اما به هرحال در صورت بروز هر یک، نیاز به مراقبت های پزشکی خواهد بود.

در صورت مشاهده ی هریک از عوارض زیر، فورا به پزشک خود مراجعه کنید:

آکنه یا جوش

وست همراه با تاول هایی با سر قرمز

سوزش، خارش و درد در بخش های دارای مو و یا مشاهده چرک در ریشه مو

افزایش رشد مو بر روی پیشانی، پشت، بازوها و پاها

روشن شدن رنگ طبیعی پوست

مشاهده خطوط بنفش مایل به قرمز بر روی دست ها، صورت، پاها، بدن یا کشاله ران

نرم شدن پوست

آیا تحریک یک پروتئین در سلول های پوستی پسوریازیس را بهبود میبخشد؟

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس به نقل از sciencedaily، آلودگی های محیطی یا اختلالات اوتوایمن می تواند منجر به شروع پسوریازیس شوند و تصور می شود که پروتئینی به نام گیرنده آریل هیدروکربن (AhR) در این میان نقشی کلیدی را ایفا می کند و در حس کردن سموم محیطی نقش دارد.

پسوریازیس و تحریک آریل هیدروکربن:

پسوریازیس یک بیماری شایع و طولانی مدت است که موجب خارش یا زخم در در برخی نقاط پوست، قرمزی پوست و حالت فلس فلس مانند نقره ای روی پوست می شود. این مطالعه نشان داد که شدت التهاب همراه با پسوریازیس، به طور غیرقابل انتظاری به وسیله آریل هیدروکربن مهار می شود. نتایج نشان می دهد که تحریک آریل هیدروکربن می تواند علایم ناشی از پسوریازیس را بهبود ببخشد و ممکن است استراتژی جدیدی برای درمان اختلالات پوستی التهابی مزمن ارائه دهند.

اگرچه بسیاری از فاکتورهای ژنتیکی دخیل در پسوریازیس شناسایی شده اند، فاکتورهای محیطی مانند ترکیبات دود تنباکو نیز می تواند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد.

به دلیل این که آریل هیدروکربن در سلول های پوستی به وفور وجود دارند و به آلودگی های محیطی مانند دیوکسین پاسخ می دهند، محققین تصور می کنند که این گیرنده می تواند نقش مهمی در پسوریازیس ایفا کند.

درمان پسوریازیس با تحریک آریل هیدروکربن:

در حال حاضر، برای مداخله های درمانی در پسوریازیس، تمرکز روی تعدیل فعالیت سلول های ایمنی بدن است. این مطالعه پیشنهاد می کند که مولکول هایی که در پوست یافت می شوند نقش مهمی را در ایجاد بیماری پسوریازیس ایفا می کنند.

در این مطالعه، محققین دریافتند که تحریک کردن آریل هیدروکربن در سلول های پوستی با استفاده از نور UV موجب کاهش التهاب در نمونه های پوستی بیماران مبتلا به پسوریازیس می شود، درحالی که  مهار فعالیت پروتئین آریل هیدروکربن التهاب را افزایش می دهد.

لیزر PDL درمان انتخابی اختلال پوستی پسوریازیس پوست و ناخن

لیزر PDL یا Pulsed Dye Laser با طول موج های ۵۸۵ و ۵۹۵ نانومتر در درمان ضایعات قرمز رنگ پوست، مورد استفاده قرار می گیرد. PDL) Pulsed Dye Laser) عمدتاً به‌ عنوان وسیله‌ای جهت درمان ضایعات عروقی به‌ شمار می‌ رود. اما مطالعات مختلفی که در مراکز علمی گوناگون دنیا انجام شده است مواردی از کاربردهای این لیزر ایمن را در ضایعات غیرعروقی به نمایش گذاشته‌اند. پسوریازیس و آکنه از بیماری های نام اشنایی هستند که جزء عروقی واضحی دارند.

لیزر PDL یا Pulsed Dye Laser:

ارگان هدف (کروموفور) این لیزر، هموگلوبین های حاوی اکسیژن در داخل رگ های خونی (اکسی هموگلوبین) می باشد و اشعه لیزر PDL بعد از عبور از لایه های پوست توسط اکسی هموگلوبین جذب شده و با حرارت ایجاد شده، مویرگ های پوست تخریب می گردند. معمولا بعد از تخریب ضایعات، نواحی مورد هدف لیزر بصورت کبودی دیده میشوند و بعد از حدود ۲ تا ۴ هفته پوست به حالت طبیعی بر می گردد و بخشی از ضایعات قرمز و عروقی محو میشوند و بسته به میزان و وسعت ضایعه عروقی، تعداد جلسات مورد نیاز درمانی متفاوت خواهد بود.

کاربرد های درمانی:

خال های لکه شرابی (ماه گرفتگی)

مویرگ های گشاد روی پوست (تلانژکتازی)

استریاهای های قرمز رنگ

درمان آکنه التهابی و قرمزی جای جوش

آکنه روزاسه

ملاسما

پسوریازیس پوست و ناخن

خال های قرمز رنگ پوست

کلویید و اسکار هیپرتروفیک

اسکار عمل جراحی و سوختگی های قبلی

زگیل های پوستی

جوان سازی صورت

با توجه به اثر بخشی بسیار خوب این لیزر و عوارض بسیار کم ایجاد شده بعد از درمان، این لیزر انتخاب اول در درمان ضایعات عروقی سطحی پوست می باشد. به علت اینکه این لیزر نفوذ مناسبی به عمق پوست ندارد، از این لیزر نمی توان در درمان وریدهای واریسی عمقی استفاده نمود و انتخاب درمانی برای مشکلات عروقی عمقی، روشهای تخریبی دیگر مانند اسکلروتراپی و جراحی عروق می باشد.

روش استفاده:

برای انجام لیزر معمولا بیحسی موضعی کافی است و بلافاصله بعد از شلیک لیزر روی ضایعات عروقی، خونریزیهای سرسوزنی (پورپورا) بر روی محل لیزر شده ایجاد میشود که معمولا طی ۱ تا ۲ هفته بهبود پیدا می نمایند. گاهی بدنبال لیزر، کبودی در ناحیه لیزر شده ایجاد میگردد که معمولا این کبودی طی چند هفته از بین میرود.

بعد از انجام لیزر و تا زمان ترمیم پوست، از ایجاد ضربه و فشار روی محل درمان بایستی اجتناب نمود چون احتمال ایجاد لک های بعد از التهاب (PIH) بصورت کم رنگ یا پررنگ تر شدن پوست، در محل درمان بالاتر می رود که طی مدت چند ماه توسط داروهای لک بر از بین خواهد رفت. این عارضه در افراد تیره پوست شایعتر می باشد.

جهت درمان ضایعات عروقی بطور معمول نیاز به چندین جلسه درمان با فواصل یک جلسه در ماه می باشد.

لیزر PDL می تواند بدون ایجاد هیچگونه عارضه ای، در درمان جوانسازی پوست صورت مورد استفاده قرار گیرد. لیزر PDL با تحریک عروق پوست صورت و تحریک فیبروبلاست های لایه میانی پوست، موجب افزایش تولید کلاژن و ماده بافت همبندی پوست شده و طی مدت چند ماه باعث بهبود قوام پوست و جوانسازی میگردد.