داروهای سیستمیک (Systemic Treatments) داروهای تجویزی هستند که در سراسر بدن کار می کنند، آنها معمولا برای افرادی با پسوریازیس متوسط تا شدید و آرتریت پسوریاتیک استفاده می شود. داروها سیستمیک نیز در کسانی که پاسخگو نبوده و یا قادر به مصرف دارو های موضعی یا درمان با اشعه ماوراء بنفش استفاده می شود. براساس نتایج تحقیقات انجام شده هنوز علت اصلی بروز بیماری پسوریازیس مشخص نیست ولی ظاهرا این بیماری التهابی مزمن پوستی در نتیجه فعالیت بیش از اندازه سیستم ایمنی بدن ایجاد میشود و اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن موجب بروز ضایعات التهابی در پوست و گاهی درد مفاصل میشود.
تاریخچه مصرف داروهای سیستمیک برای درمان پسوریازیس:
معمولاً متوترکسات اولین دارویی است که برای این منظور بکار می‌رود. این دارو که در سال ۱۹۵۱ برای اولین بار در درمان پسوریازیس مصرف شد تکثیر سلول‌های پوست را کم کرده و غالباً بخوبی بیماری را کنترل می‌کند. متوترکسات میتواند هم بصورت خوراکی و هم تزریقی مصرف شود و غالباً پس از چند هفته اثر آن ظاهر میشود.
همچنین مشتقات ویتامین آ که به رتینوئیدها معروف هستند مانند اسی‌ترتین با کاستن تکثیر سلول‌های پوست، باعث بهبودی پسوریازیس می‌شوند. از داروهای دیگر میتوان به سیکلوسپورین و هیدروکسی اوره اشاره کرد. طبیعی است که تمام این داروها با نظر پزشک تجویز شده و برای اطمینان از بی‌عارضه بودن آنها، انجام آزمایش‌های پایه و دوره‌ای ضروری است.
موارد تجویز داروهای سیستمیک:
داروهای سیستمیک برای بیمارانی که پسوریازیس آنها به داروهای موضعی و یا درمان نوز ماوراء بنفش (UV) مقاوم است تجویز می شود
پسوریازیس شدید و متوسط
ورم مفاصل پسوریاتیک
عوارض احتمالی داروهای سیستمیک:
ریزش مو
خشکی لب و خشکی دهان
پوست خشک و خشکی چشم
خونریزی لثه ها و خونریزی بینی
افزایش حساسیت نسبت به نور خورشید
لایه بردار نوک انگشتان و تغییرات ناخن
تغییر در سطح چربی خون
افسردگی
افکار یا افکار خشونت آمیز
سردرد
درد مفاصل
کاهش دید در شب
اختلال در آنزیم های کبدی
نکته مهم در مصرف داروهای سیستمیک:
در هر حال، آنچه در مورد داروهای سیستمیک در پسوریازیس بسیار اهمیت دارد، این است که بجز موارد استثنایی، نباید از کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا تزریقی در این بیماری استفاده شود. مصرف این داروها، اگرچه ممکن است باعث بهبودی ظاهری اولیه شوند، ولی متعاقباً علاوه بر اثرات سوء متعددی که دارند، باعث شعله‌ور شدن بیماری یا تبدیل شدن آن به اشکال خطیرتر را دارند.
بارداری و مصرف داروهای سیستمیک:
نکتهٔ دیگری که بسیار اهمیت دارد، این است که هنگامی که یک خانم مبتلا به پسوریازیس در سنین باروری تحت درمان با داروهای سیستمیک قرار می‌گیرد، باید بدقت از نظر پیشگیری از بارداری توجیه شود. در مورد برخی از این داروها حتی تا ماهها پس از قطع دارو نیز بارداری میتواند خطراتی برای جنین در پی داشته باشد
شکل مصرف:
داروهای سیستمیک بصورت خوراکی در شکل مایع یا قرص و یا از طریق تزریق گرفته می شوند.
انواع داروهای سیستمیک:
داروهای سیستمیک به دو دسته تقسیم می شوند:
-سنتی
-بیولوژیک
systemics سنتی بیش از ۱۰ سال است که استفاده می شود، بیولوژیک در یک کلاس نسبتا جدید برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک استفاده می شود.
تعدادی از داروهای سیستمیک:
اَسی‌ترتین (Acitretin) (با نام های تجاری Soriatane و Neotigason)
سیکلوسپورین (Cyclosporine)
متوترکسات (Methotrexate)
آف لیبل سیستمیک (Off-label systemics)
تیوگوانین (THIOGUANINE)
