اورانوفین خوراکی – Ridaura برای پسوریازیس همراه با آرتریت

اورانوفین خوراکی – Ridaura به جز روماتیسم مفصلی برای پسوریازیس همراه با آرتریت استفاده می شود. این دارو یک مسکن واقعی نیست مثل آسپرین ولی می تواند دردی را که در آرتریت پسوریازیس رخ می دهد با کاهش التهاب کم کند. به آن داروی تعدیل دهنده ی ضد روماتیسمی می گویند. این دارو باعث کاهش سفتی و خشکی صبحگاهی و درد یا تورم مفاصل می شود.

موارد مصرف اورانوفین (Auranofin):

آئورانوفین یک داروی حاوی ترکیبات طلا است (۲۹%) و همان اثرات داروی sodum aurothiomalate را دارد. از طریق خوراکی در بیماری آرتریت روماتوئید پیشرفته حاد مصرف دارد. مصرف از راه خوراکی سمیت کمتری از تزریق داخل عضلانی دارد ولی تأثیر آن نیز کمتر است. در آسم، لوپوس و پسوریازیس در مواردی با احتیاط فراوان تجویز شده است.

عوارض جانبی اورانوفین (Auranofin):

شایعترین عارضه عوارض دستگاه گوارشی به صورت تهوع، درد شکم و گاهی استفراغ است. اما دراغلب موارد اسهال که می تواند تا ۵۰% بیماران را تحت تأثیر قرار دهد بحدی شدید است که بایستی دارو را قطع نمود.

دیگر عوارض همانند sodum aurothiomalate است اگرچه که خفیف تر است. کولیت و ائوزینوفیلی هم در مصرف این دارو دیده شده است. پروتئین اوری (که با قطع مصرف بهبود می یابد).

مصرف اورانوفین (Auranofin) در بارداری:

اورانوفین در بارداری تجویز نمیشود. و به طور کلی در زمان استفاده از این دارو باید از بارداری جلوگیری کرد.

مصرف اورانوفین (Auranofin) در دوران شیردهی:

اورانوفین در شیر ترشح میشود.

مقدار مصرف اورانوفین (Auranofin):

برای اطلاع از مقدار و نحوه مصرف دارو با پزشک مشورت کنید.

تفاوت تبخال تناسلی و پسوریازیس تناسلی

تبخال و پسوریازیس می توانند نواحی تناسلی را درگیر کرده و منجر به علائم آزار دهنده ای شوند که در این مطلب به بررسی دلایل و تفاوت ها آنها خواهیم پرداخت.

تحریک و حساسیت مداوم پوست، ایجاد زخم های پوستی یا وجود دسته ای از پاپول ها، نشان دهنده پسوریازیس و یا تبخال تناسلی هستند و به همین خاطر ممکن است در تشخیص تفاوت بین آنها دچار مشکل شوید.

در این مقاله به تفاوت بین پسوریازیس و تبخال تناسلی پرداخته و علائم، علل و روش های درمانی هر یک توضیح داده می شود.

جدول مقایسه:

پسوریازیس تناسلی و تبخال تناسلی چه بیماری هایی هستند؟

پسوریازیس و تبخال دو بیماری مختلف هستند اما علائم مشابهی دارند که به صورت دوره ای ظاهر می شوند.

پسوریازیس تناسلی:

انواع مختلف پسوریازیس می تواند بر سلامت اندام تناسلی تأثیر گذارد. به عنوان مثال پسوریازیس پلاکی (Plaque Psoriasis) یک بیماری خود ایمنی است که لکه های ضخیمی روی پوست ایجاد می کند که گاهی اوقات پوسته های نقره ای دارند. خارش و زخم شدن لکه ها از علائم پسوریازیس تناسلی است.

پسوریازیس معکوس، در چین های پوستی در زیر سینه، زیر بغل و اطراف دستگاه تناسلی ایجاد می شود و لکه های صاف و قرمز براق روی پوست به وجود می آورد.

صرف نظر از نوع آن پسوریازیس ممکن است در نواحی زیر ایجاد شود:

در شیار بین اندام تناسلی و بالای ران

در شیار بین باسن و پشت ران

در پوست بین برجستگی های باسن

در پوست بالای اندام تناسلی

روی آلت تناسی زن، آلت تناسلی مرد یا پوست بیضه

تبخال تناسلی:

تبخال تناسلی نوعی عفونت مقاربتی (STI) است که پس از تماس فرد با ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ (HSV-1) یا نوع ۲ (HSV-2) ایجاد می شود.

بر اساس اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، تبخال تناسلی عفونتی شایع است که تقریبا ۱ نفر از هر ۶ نفر در بین سنین ۱۴ تا ۴۹ سال را درگیر می کند.

علائم:

علائم هر دو بیماری به شرح زیر است:

پسوریازیس تناسلی

پسوریازیس تناسلی با علائم زیر همراه است:

– لکه های پوستی متورم که ممکن است پوسته پوسته یا صاف باشند

– پوستی با فلس های سفید یا نقره ای

– لکه های پوستی که به رنگ خاکستری، بنفش یا قهوه ای تیره هستند

– پوست صاف و قرمز

– ناراحتی یا درد در ناحیه تناسلی

– ترک های دردناک باز که به آن شکاف پوست هم می گویند

– عفونت های قارچی و باکتریایی پوستی

– درد یا ناراحتی در هنگام رابطه جنسی

آکادمی پوست آمریکا (AAD) اعلام کرده است که علائم و ظاهر پسوریازیس می تواند متفاوت باشد.

در افراد سفید پوست لکه ها ممکن است به رنگ قرمز یا صورتی باشند.

در افراد سیاه پوست پسوریازیس می تواند رنگ بنفش، خاکستری یا قهوه ای تیره داشته باشد.

تبخال تناسلی:

بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) بیشتر افراد مبتلا به تبخال دهانی یا تناسلی علامتی ندارند.

اگر علائم تبخال تناسلی ظاهر شود ۲ تا ۴ هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس اولین شیوع اتفاق می افتد.

هنگامی که تبخال تناسلی برای اولین بار شیوع پیدا می کنند زخم هایی در دستگاه تناسلی یا نزدیکی آن، باسن و مقعد ایجاد می شود که با علائم زیر نیز همراه است:

سوزش یا خارش در ناحیه

غدد لنفاوی متورم و حساس

خستگی

تب

لرز

حالت تهوع

در صورت شیوع مجدد بیماری علائم زیر را خواهید داشت:

انبوهی از تاول های کوچک و پر از مایع

زخمهای بازی که مایعی از آن بیرون می آید

زخم های پوستی

احساس سوزش یا گزش هنگام ادرار

درد در ناحیه پایین کمر

دردهای عضلانی

علت ها:

در ادامه به عواملی که باعث ایجاد تبخال و پسوریازیس می شوند اشاره می کنیم.

پسوریازیس تناسلی

یک بررسی سیستماتیک در سال ۲۰۱۸ نشان داد که حدود ۶۳٪ از افراد مبتلا به پسوریازیس، به پسوریازیس تناسلی مبتلا می شوند.

پسوریازیس یک بیماری التهابی غیر مسری است که وقتی سیستم ایمنی باعث رشد سریع سلول های پوستی می شود رخ می دهد.

علت دقیق پسوریازیس هنوز مشخص نیست اما محققان نواحی در ژنوم انسان را شناسایی کرده اند که فرد را مستعد ابتلا به این بیماری می کند.

طبق گزارش AAD بیماری پسوریازیس در بین خانواده ها به گونه ای ارثی منتقل می شود. در صورت ابتلا به پسوریازی در پدر یا مادر، پدربزرگ، مادربزرگ و یا خواهر یا برادر، خطر ابتلا به این بیماری بیشتر خواهد بود.

با این حال با اطمینان نمی توان گفت که سابقه خانوادگی همیشه باعث ابتلای افراد خانواده به این بیماری می شود.

موسسه ملی آرتروز و بیماری های اسکلتی و عضلانی و پوستی توضیح می دهد که عوامل زیر می توانند موجب بروز پسوریازیس شوند:

عفونت

استرس

تغییرات دما یا رطوبت که باعث خشک شدن پوست می شود

مصرف داروهای خاص

آسیب های پوستی مانند بریدگی یا آفتاب سوختگی

تب خال تناسلی:

تبخال تناسلی نوعی عفونت مقاربتی (STI) است که به دلیل ویروس های HSV-1 و HSV-2 اتفاق می افتد.

عفونت های HSV-1 معمولاً از طریق تماس دهانی سرایت می کنند و باعث ایجاد زخم های باز و دردناک اطراف دهان می شوند که به آن تبخال می گویند.

این عفونت می تواند از طریق رابطه دهانی به دستگاه تناسلی منتقل شود. عفونت های HSV-2 از طریق رابطه جنسی سرایت می کنند.

در صورت تماس فرد با ویروس HSV-1 یااز HSV-2 از طریق راه های زیر، به ویروس تبخال تناسلی نبتلا خواهد شد:

– زخم فعال تبخال

– بزاق یا ترشحات تناسلی شخصی که به عفونت دهان یا تبخال تناسلی مبتلا است

درمان:

روش های مختلفی برای کاهش علائم هر دو بیماری وجود دارد.

پسوریازیس تناسلی:

هیچ درمانی برای پسوریازیس در ناحیه تناسلی یا جاهای دیگر وجود ندارد. اما موارد زیر می تواند به کنترل علائم کمک کنند:

– کرمهای حاوی اسید سالیسیلیک

– کرمهای حاوی کلسی پوترین(Dovonex) یا کلسیتریول (Vectical)

– کورتیکواستروئیدهای موضعی

– داروهای بیولوژیک مانند آدالیمومب (Humira) و اتانرسپت (Enbrel)

– رتینوئیدهای خوراکی

– نور درمانی ماوراء بنفش

– داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند متوترکسات

تب خال ناحیه تناسلی:

هیچ درمانی برای تبخال تناسلی وجود ندارد. اما طبق اعلام CDC، داروهای ضد ویروس می توانند علائم را تسکین داده و مدت شیوع علائم و بیماری را کوتاه کنند.

برخی از این داروها عبارتند از:

– آسیکلوویر (acyclovir)

– والاسیکلوویر (valacyclovir)

– فامسیکلوویر (famciclovir)

پیشگیری:

روشهایی برای جلوگیری از ابتلا به تبخال دستگاه تناسلی و همچنین جلوگیری از عود مجدد علائم پسوریازیس وجود دارد.

پسوریازیس تناسلی:

موارد زیر ممکن است به جلوگیری از عود پسوریازیس تناسلی کمک کند:

– کنترل میزان استرس

– درمان سریع زخم و جراحات

– خودداری از خاراندن پوست

– پرهیز از مصرف الکل

– اجتناب از استعمال سیگار

– استفاده از مرطوب کننده ها و پاک کننده های لطیف و غیرمعطر

تبخال تناسلی:

برای جلوگیری از بروز تبخال تناسلی موارد زیر را امتحان کنید:

– در تمام فعالیتهای جنسی از روشهای محافظتی مانند کاندوم یا سد دهانی (Dental Dams) استفاده کنید

– انجام منظم غربالگری STI

– اجتناب از رفتارهای پرخطر مانند استفاده بیش از حد از مواد مخدر یا الکل

– اگر شریک جنسی شما تبخال تناسلی دارد از برقراری رابطه جنسی مقعدی، واژینال و دهانی حین ظهور علائم خودداری کنید.

– مصرف داروهای ضد ویروسی می تواند احتمال انتقال ویروس را کاهش دهد.

چه زمان به پزشک مراجعه کنید:

در صورت بروز مشکل پوستی جدید و به خصوص ایجاد عفونت و درد زیاد به پزشک یا متخصص پوست مراجعه کنید.

اگر در معرض تبخال قرار گرفته اید یا علائم تبخال دارید به پزشک خود اطلاع دهید.

جمع بندی:

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی غیر مسری است که بر پوست ناحیه دستگاه تناسلی اثر منفی می گذارد.

تبخال تناسلی نوعی عفونت مقاربتی (STI) است که از عفونت ویروسی ناشی می شود.

هر دو بیماری تغییرات ناخوشایند در پوست ایجاد کرده و هیچ یک قابل درمان نیستند.

اما بسیاری از روش های درمانی می توانند علائم را کاهش داده و از عود مجدد آن جلوگیری کنند.

در صورتی که احتمال می دهید به یکی از این دو بیماری دچار شده اید یا علائم پسوریازیس تغییر کرده است به پزشک مراجعه نمایید.

اختلال عملکرد شنوایی در بیماران مبتلا به پسوریازیس و آرتروز پسوریازیس

پسوریازیس یک بیماری التهابی خود ایمنی، مزمن و با واسطه ایمنی (IMID) در نظر گرفته می شود که با افزایش تکثیر کراتینوسیت ها به واسطه سلول های T مشخص می شود. کاملاً مشهور است که بیماری پسوریازیس با یا بدون آرتروز می تواند در هر سنی رخ دهد و با ایجاد اختلال در سلامت مادام العمر جسمی و روانی، بر کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد.

درگیری گوش خارجی نیز در پسوریازیس معمول است. تقریباً دو سوم بیماران ضایعات پسوریازیس معمولی دارند که با پلاک های خارش دار، کاملاً مشخص در لاله گوش و مجرای شنوایی مشخص می شوند. اگرچه ضایعات، پوسته پوسته و خشکی غیر اختصاصی گاهی در گوش دیده می شود، تشخیص دقیق پسوریازیس گوش با تشخیص ضایعات معمولی پسوریازیس در مناطق دیگر بدن به راحتی قابل تشخیص است.

گزارش شده است که التهاب پوستی مزمن و ازدیاد تکثیر کراتینوسیتها باعث ضخیم شدن پوست با تمایل به جابجایی و تجمع پوسته در کانال شنوایی خارجی و تنگی انتهای آن می شود و باعث ایجاد اختلال در انتقال صدا به گوش میانی می شود. همچنین به خوبی شناخته شده است که پسوریازیس گوش اغلب در شرایط مستعد عفونت دیده می شود. با این حال، برای اولین بار در سال ۲۰۰۴، کاهش شنوایی حسی عصبی خود ایمنی ناگهانی (SNHL) در بعضی از بیماران پسوریازیس گزارش شد.

رابطه بین پسوریازیس و اختلال عملکرد شنوایی، نیاز به مطالعات بیشتر با هدف شناسایی بهتر مکانیسم های بیماری زای زمینه ای است. با این حال، بدیهی است که پزشکان، به ویژه متخصصان پوست و روماتولوژی، باید از شیوع کم شنوایی در بیماران پسوریازیس آگاهی بیشتری داشته باشند.

در واقع، صرف نظر از شدت بالینی یا نوع پسوریازیس، ارزیابی همه بیماران پسوریازیس از نظر دیدگاه شنوایی گوش می تواند برای کیفیت زندگی آینده بیماران مفیدتر باشد. اگر بیماران مبتلا به پسوریازیس هرگونه مشکل شنوایی دارند، باید از نظر پیگیری پیشرفت احتمالی اختلال عملکرد شنوایی آنها را به متخصصان گوش و حلق و بینی و شنوایی سنجی ارجاع داد.

درمان های پسوریازیس گوش:

برای رفع التهاب پسوریازیس گوش در بیمارای پسوریازیس؛ بیماران با نظر پزشک می توانند از لوسیون بتامتازون و یا در صورت ابتلا به عفونت و التهاب هر دو با نظر پزشک از لوسیون کلوتریمازول استفاده کنند.

مشکلات اقتصادی، نایابی و گرانی دارو با بیماران پسوریازیس چه می کند؟

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس ایران؛ افزایش مشکلات و فشارهای اقتصادی در جامعه ایرانی با تحت تاثیر قرار دادن سلامت روان همه افراد، بخصوص در بیماران مبتلا به پسوریازیس موجب بروز و تشدید بیشتر مشکلات بیماران پسوریازیس شده است.

این در حالی است که قیمت داروهای وارداتی در ایران همزمان با تحریم‌ها به شدت افزایش یافته و یا در داروخانه ها نایاب شده است به طوری که قیمت یک عدد ژل ۳۰ گرمی دایوبت ۲۷۸ هزار تومان و محصولاتی نظیر دایونکس، بتاکلسیدرم و یا پسوریابت به کلی یافت نمی شود. سعید نمکی، وزیر بهداشت، چندی پیش به رسانه‌ها گفته بود: «کاهش بودجه به دلیل افت شدید صادرات نفت تاثیر زیادی بر وزارتخانه او داشته و این ادعای آمریکایی‌ها که می‌گویند دارو و تجهیزات پزشکی در معرض تحریم‌ها نیستند یک دروغ بزرگ و فاحش است».

این قیمت دارو برای بیماری پسوریازیس که مادام العمر نیاز به دارو دارد مبلغ بسیار بالایی است همین موضوع باعث شده بسیاری از بیماران دچار مشکل یا از ادامه درمان منصرف شوند.

متاسفانه برخی از شرکت های پخش دارویی، برخی از داروها را به امید بالا رفتن قیمت آن و کسب سود بیشتر نگه می دارند و همین امر نیز سبب می شود تا در برخی از قلم های دارویی دچار کمبود شویم. و یا به عنوان مثال یک قلم از لوزام بهداشتی در سال گذشته در یک واحدی تولیدی تولید شده بود و بر روی این قلم از کالا قیمت درج شده است اما آن کالا به فروش نرفته و در حال حاضر که توزیع شده است، قیمت آن توسط آن شرکت تغییر یافته است. تعدادی از واحدهای تولیدی به ناحق یا یک برچسب دیگر قیمت بر روی آن کالا نصب می کنند و یا قیمت آن را قلم زده و قیمت جدید درج می کنند.

درحال حاضر مردم به لحاظ اقتصادی دچار مشکل هستند و از طرفی استرس برای آن‌ها حکم مرگ را دارد. این درحالی است که یک بیمار باید هم نگران هزینه‌های درمانی بیمارستان باشد، هم به کمتر شدن تعرفه‌های بیمه فکر کنند و هم باید نگران پرداخت پول دارو باشند.

افزایش فشارهایی از جمله بیکاری، بی‌پولی، گرانی، افزایش هزینه‌های خرید و کوچک شدن سبد کالاهای خانوارها باعث افزایش استرس و تأثیر منفی بر تعاملات افراد می‌شود. افزایش ترس عمومی، غم و ناامیدی از آینده زندگی نیز امری است که امروزه بر اثر شرایط کنونی جامعه، روابط فردی و اجتماعی مردم را تحت تأثیر قرار داده است.

بر طبق قانون اساسی و وظایف حاکمیتی، حکومت موظف است تا با برنامه ریزی و اصلاح ساختارها وتاثیر گذاری بر عوامل محیطی و اجتماعی نقش پررنگی در آرامش روانی شهروندان ایفا کنند که آمارهای مذکور نشان از ناتوانی و عملکرد ضعیف دولت در شکل گیری این آمارها دارد.

خطر واکسیناسیون در بیماری پسوریازیس | دکتر علیرضا محبوبیان فر

در صورتی که شما به بیماری پسوریازیس مبتلا هستید، عوارض واکسیناسیون ممکن است بیشتر باشد و واکسن های تزریقی ممکن است احتمال یک فوران ناگهانی پسوریازیس در محل تزریق را افزایش دهند. واکسن های زنده ویروسی در مواردی که شما تصمیم دارید درمان هایی را آغاز کنید که موجب مهار و یا تغییر در سیستم ایمنی می شوند، ایمن نخواهند بود.

پسوریازیس چیست؟

بیماری پسوریازیس یک شرایط رایج پوستی است که تولید سلول های پوستی را سرعت می بخشد. این سلول های اضافی به صورت فلس ها و پچ های قرمز و خارش دار در سطح پوست ظاهر می شوند. این حالت در اثر حمله نادرست لنفوسیت های تی به سلول های سالم پوستی –مانند درمان زخم یا مقابله با یک عفونت- اتفاق می افتد.

آیا برای پیشگیری از عوارض جانبی واکسن در پسوریازیس، باید از دریافت آن خودداری کرد؟

واکسن ها محافظتی را در برابر بیماری های جدی و قابل پیشگیری ارائه می کنند. در خصوص عوارض واکسیناسیون باید گفت بیشتر کودکان و بزرگسالان می توانند با پیگیری زمانبندی واکسیناسیون توصیه شده توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، با کمترین خطرات برای سلامتی از این اثر محافظتی واکسن ها برخوردار شوند. در صورتی که شما به بیماری پسوریازیس مبتلا هستید، واکسیناسیون ممکن است عواقب بیشتری را به دنبال داشته باشد و شما باید بیشتر با پزشک متخصص در ارتباط باشید.

برای مثال در افراد مبتلا به پسوریازیس، واکسن های تزریقی ممکن است احتمال یک فوران ناگهانی پسوریازیس در محل تزریق را افزایش دهند. این واکنش که پدیده کوبنر نامیده می شود، زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی شما –که در حال حاضر در پسوریازیس فعال است و موجب تولید سریع سلول های پوستی می شود- به دنبال بهبود زخم های ناشی از تزریق باشد. این پدیده حالتی در برخی بیماران مبتلا به بیماری پسوریازیس است که در آن کوچک ترین آسیب های پوستی مانند نیش یک پشه منجر به ایجاد یک پلاک جدید پسوریازیسی می شود. برای آن هایی که پدیده کوبنر را تجربه کرده اند، هر آسیب پوستی از آفتاب سوختگی تا زخم های جراحی موجب تشکیل پچ های پسوریازیس در محل آسیب می شود.

علاوه بر این، واکسن های زنده ویروسی در مواردی که شما تصمیم دارید درمان هایی را آغاز کنید که موجب مهار و یا تغییر در سیستم ایمنی می شوند مانند متوترکسات و داروهای بیولوژیک، ایمن نخواهند بود. واکسن های زنده از ویروس های واقعی اما ضعیف شده تشکیل شده اند. مانند سایر واکسن ها، آن هایی که دارای ویروس زنده در ترکیب خود هستند به سیستم ایمنی شما کمک می کنند تا آنتی ژن را تشخیص داده و پروتکتین یا آنتی بادی هایی را علیه آن تولید کنند. در هر حال زمانی که سیستم ایمنی شما مهار می شود قرار گرفتن در معرض یک واکسن ویروس زنده موجب ایجاد عفونتی می شود که واکسن برای پیشگیری از آن تجویز شده است.

برخی از واکسن ها مانند واکسن آنفلوانزا، به دو صورت واکسن زنده –به صورت اسپری در بینی استفاده می شود- و واکسن کشته یا غیر فعال شده –به صورت تزریقی به کار می رود- وجود دارند. پزشک متخصص پوست به شما کمک می کند که عفونت جدی ناشی از قرار گرفتن در معرض ویروس زنده را در مقابل خطر پدیده کوبنر در محل تزریق را در نظر داشته باشید. انتخاب صحیح واکسیناسیون در این موارد برای شما به وضعیت سلامتی و شرایط درمان پسوریازیس در شما بستگی خواهد داشت.

دکتر علیرضا محبوبیان فر:

جناب آقای دكتر عليرضا محبوبيان فر، متخصص و جراح پوست، مو، زیبایی و لیزر از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و عضو انجمن متخصصین پوست ایران می باشند.

تغییر جهت درمان پسوریازیس به عوامل جدیدتر

بر اساس یک گزارش تحقیقاتی که در تاریخ ۴ سپتامبر به صورت آنلاین در Dermatologic Therapy منتشر شده است، استفاده از نور درمانی برای پسوریازیس از ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۸ کاهش یافته است، در حالی که استفاده از داروهای بیولوژیکی افزایش یافته است.

یک مرکز پزشکی در شهر نیویورک بیمارانی را که مبتلا به پسوریازیس بودند و از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۸ با استفاده از نوردرمانی تحت درمان قرار گرفتند برسی کردند. نویسندگان همچنین استفاده از داروهای بیولوژیک، استریتین و آپرمیلاست را در بین بیماران مبتلا به پسوریازیس ارزیابی کردند.

تغییر جهت درمان پسوریازیس به عوامل جدیدتر:

محققان شاهد کاهش استفاده از فتوتراپی برای بیماران مبتلا به پسوریازیس تازه تشخیص داده شده، از ۱۳٫۳ به ۱٫۳ درصد و کاهش ۱۲٫۳ درصدی سالانه بودند. در زمان کاهش استفاده از فتوتراپی برای پسوریازیس، یک افزایش در استفاده از داروی بیولوژیک آپرمیلاست وجود دارد و اما متقابلا یک کاهش در استفاده از استریتین وجود دارد. استفاده از بیولوژیک ها در سال ۲۰۱۲ از میزان استفاده فتوتراپی پیشی گرفت، در حالی که استفاده از آپرمیلاست در سال ۲۰۱۶ از فتوتراپی فراتر رفت. در میان انواع فتوتراپی، استفاده از اشعه ماورا بنفش B به طور قابل توجهی کاهش یافت. استفاده از پسورالن و ماورا بنفش A کاهش یافته و استفاده از اکسایمر افزایش یافته است.

نویسندگان می نویسند: “با در دسترس بودن درمان های متعدد پسوریازیس، برای متخصصان پوست بسیار مهم است که خطرات و مزایای این گزینه ها را انتخاب کنند تا مطمئن ترین و موثرترین روش درمانی را برای هر بیمار انتخاب کنند.”

کمک برخی از داروهای پسوریازیس به پیشگیری از بیماری های قلب

تحقیقات جدید نشان می دهد که درمان بیولوژیک برای بیماری پوستی پسوریازیس ممکن است خطر ابتلا به بیماری قلبی را در بیماران کاهش دهد.

التهاب مزمن در افراد مبتلا به پسوریازیس با ایجاد پلاک در عروق قلب همراه است که خطر بیماری عروق کرونر را افزایش می دهد. در درمان بیولوژیک، بیماران تزریق های مبتنی بر پروتئین را برای کاهش التهاب دریافت می کنند.

دکتر Nehal Mehta، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: “این اولین بار است که یک مطالعه تصویربرداری بر روی انسان نشان می دهد که یک سال التهاب مداوم و درمان نشده می تواند به عروق قلب آسیب برساند و ما می توانیم این آسیب را معکوس کنیم.” وی رئیس آزمایشگاه التهاب و بیماری های قلب و عروق در انستیتوی ملی قلب، ریه و خون ایالات متحده است.

Nehal Mehta افزود: “التهاب درمان نشده خطرناک است. شما فقط منتظر یک حمله قلبی یا سکته مغزی هستید.”

این مطالعه بر روی یک نوع پلاک کرونر خطرناک به نام هسته نکروزه غنی از لیپید متمرکز شده است. از سلولهای مرده و بقایای سلول تشکیل شده و مستعد پارگی است. پارگی پلاک می تواند منجر به حمله قلبی یا سکته شود.

این مطالعه شامل ۲۰۹ بیمار ۳۷ تا ۶۲ ساله مبتلا به پسوریازیس بود. برای دریافت درمان بیولوژیک (۱۲۴ بیمار) انتخاب شدند و ۸۵ بیمار به گروه کنترل تقسیم شدند و کرم های موضعی و نور درمانی دریافت کردند.

پس از یک سال درمان، سی تی اسکن نشان داد که بیمارانی که تحت درمان بیولوژیک قرار گرفتند، ۸٪ کاهش پلاک کرونر داشتند، در حالی که در گروه کنترل افزایش جزئی داشتند.

این یافته ها حتی پس از سازگاری محققان با عوامل خطر قلبی عروقی و شدت پسوریازیس نیز وجود داشت. این مطالعه در ۱۵ سپتامبر در مجله Circulation Cardiovascular Imaging منتشر شده است.

Nehal Mehta در یک خبرنامه ژورنالی گفت: “داشتن پلاک ملتهب که مستعد پارگی است، طی ۱۰ سال خطر حمله قلبی را ۵ برابر می کند.”

Nehal Mehta خاطرنشان کرد: درمان با استاتین های کاهش دهنده کلسترول پلاک کرونر را تقریبا ۶ تا ۸ درصد کاهش می دهد. وی افزود: “به همین ترتیب، درمان ما با بیولوژیک پلاک بعد از یک سال پلاک کرونر را به همان میزان کاهش داد. این یافته ها نشان می دهد که درمان بیولوژیک برای درمان پسوریازیس ممکن است به همان اندازه استاتین درمانی در عروق قلب مفید باشد.”

به گفته محققان، همراه با بیماران مبتلا به پسوریازیس، یافته های این مطالعه می تواند برای افرادی که دیگر بیماری التهابی مزمن مانند اچ آی وی، لوپوس و آرتریت روماتوئید دارند، که همچنین خطر بیماری قلبی را افزایش می دهند، پیامدهایی داشته باشد.

Nehal Mehta گفت: “ما قبلاً هرگز نتوانسته ایم ترمیم پلاكی ملتهب مانند این را در انسان نشان دهیم. درمان بیولوژیك التهاب سیستمیك و فعال سازی سیستم ایمنی بدن را كاهش می دهد و تأثیر مطلوبی در بهبود سلامت كلی عروق دارد.”

حذف سلول های مرده پسوریازیس با ژل لایه بردار آ اچ آ پرودرما

در صورت ایجاد اختلال در روند طبیعی پوسته ریزی، پوست ظاهری ضخیم، خشک، زبر و زمخت پیدا کرده و لطافت و نرمی خود را از دست می دهد. دربعضی از بیماری های پوستی مانند پسوریازیس روند تولید و پوسته ریزی سلول های پوستی بین ۳ تا ۴ روز به طول انجامیده و لذا در این موارد پوسته ریزی با شدت بیشتری انجام شده و کاملا قابل رویت می باشد.

روش مصرف:

شب ها مقدار کافی از ژل لایه بردار را بر روی پوست تمیز شده صورت و سایر قسمتهای مورد نیاز پوست مالیده و به آرامی پخش کنید. صبح روز بعد ابتدا به کمک آب ولرم و شوینده ملایم بقایای ژل را از سطح پوست پاک کرده و از کرم ضدآفتاب با فاکتور حفاظتی بالا استفاده نمائید. جهت لایه برداری موثرتر پوست از پن ساینده حاوی دانه های لایه بردار پرودرما برای شستشوی صورت استفاده فرمایید.

ژل لایه بردار ۱۵% آ اچ آ پرودرما ۴۰ میلی لیتر
Pro Derma 15% AHA Peeling Gel 40 ml

حاوی ژل آلوئه ورا، عصاره چای سبز و بیزابولول برای رفع التهاب و قرمزی ناشی از لایه برداری

کمک به رفع جای زخم ناشی از جوش، کاهش اندازه منافذ پوستی

آمونیوم لاکتات، مرطوب کننده بسیار قوی، افزایش طراوت پوست

حذف سلول های مرده لایه شاخی و کنترل پسوریازیس

لایه برداری بسیار موثر، تسریع پوسته ریزی طبیعی پوست

تحریک تولید سلولهای جدید پوستی، تسریع سنتز کلاژن

کاهش زبری، چین و چروک، لک و تیرگی های پوستی

روش نگهداری:

در جای خشک و خنک و دور از دسترس کودکان نگهداری شود.

هشدار:

در صورت مشاهده هر گونه التهاب یا آلرژی مصرف را متوقف نموده و با پزشک خود مشورت نمائید.

از استعمال به دور چشمها، لب ها، سطوح مخاطی و زخم های باز خودداری نمائید.

توجه:

از این محصول تنها در شب استفاده نمائید. در طی مصرف و یک هفته پس از قطع مصرف این فرآورده در صورت تماس با نور خورشید از کرم ضد آفتاب با فاکتور حفاظتی بالا، کلاه و دستکش استفاده نمائید.

حاوی:

گلوکونات روی(Zinc Gluconate): با تسریع ساخت پروتئین های ساختاری پوست مانند کراتین،کلاژن و الاستین سبب افزایش روند تجدید ساختار سلولی پوست و ایجاد لایه های پوستی جوانتر میشود.

درباره پوست و نقش آن:

پوست وسیعترین و در حقیقت یکی از پیچیده ترین و پرکارترین اعضای تشکیل دهنده بدن به شمار می آید. به طور کلی در یک فرد بالغ پوست بدن سطحی معادل ۲ متر مربع و وزنی معادل ۴ کیلو گرم را دارا می باشد. قطر و ضخامت پوست بین ۰٫۷ تا ۴ میلی متر متغیر می باشد که در مناطق مختلف بدن متفاوت است. محافظت از بدن در برابر آسیب های فیزیکی و محیطی مانند شرایط نامطلوب جوی، آلودگی های شیمیایی و تابش های زیانبار نور خورشید، جلوگیری از ورود میکروب ها و میکرو ارگانیسم ها به بدن، دفع مواد مضر ناشی از فعالیت های متابولیسمی، ایجاد حس لامسه، تنظیم میزان مایعات و آب بدن و تنظیم و کنترل دمای بدن از جمله مهم ترین عملکرد های پوست بدن به شمار می رود.

پوست از لحاظ بافت شناسی از سه لایه اپیدرم یا لایه خارجی، درم یا لایه میانی و هیپودرم یا زیرجلدی تشکیل شده است. اپیدرم خارجی ترین لایه پوست می باشد که به عنوان اولین سد دفاعی بدن در برابر آسیب های فیزیکی به شمار رفته و در سنتز ویتامین D و نیز رنگدانه های طبیعی پوست نقش بسیار مهمی ایفا می کند. این بخش خود از لایه های دیگر به نام : لایه شاخی، دانه دار، خاردار و لایه بازال تشکیل شده است که در حقیقت شبکه بهم بافته ای از مویرگ های خونی و لنفی، رشته ها و پایانه های عصبی و حسی، کلاژن و فیبر های پروتئینی الاستینی می باشد که وظیفه آن ها نگهدری و حفظ رشته های عصبی است.

فولیکول های مو، مویرگ های خونی، غده های چربی و عرق نیز در این لایه قرار گرفته و حفظ استحکام و ارتجاع پوست از دیگر وظایف این بخش می باشد. هیپودرم به عنوان محل اتصال پوست به ماهیچه ها و استخوان ها محسوب می گردد و حاوی سلول هایی به نام فیبروبلاست است.

همان طور که پیشتر بیان شد، عمیق ترین لایه اپیدرم، لایه بازال نام دارد که در واقع محل زایش سلول های پوستی می باشد. به همین دلیل آن را لایه زایا نیز می نامند. سلول های پوستی لایه زایای اپیدرم ( کراتینوسیستها ) از طریق تقسیم سلولی به صورت مداوم و پیوسته ایجاد شده و به تدریج و در طی یک دوره زمانی دو هفته ای به لایه های بالاتر منتقل می شوند تا در نهایت به خارجی ترین لایه اپیدرم می رسند. لایه شاخی ( استراتوم کورنتوم ) اپیدرم اولین لایه ای از پوست است که به طور مستقیم در تماس با محیط اطراف قرار دارد.

در یک پوست سالم و طبیعی، لایه شاخی متشکل از ترکیبات کراتینی و لیپیدهای لایه لایه ای از پوست است که به طور مستقیم در تماس با محیط اطراف قرار دارد. در یک پوست سالم و طبیعی، لایه شاخی متشکل از ترکیبات کراتینی و لیپیدهای لایه لایه ای ( ماده سیمانی بین سلولی ) می باشد که به عنوان یک ماده کارآمد در برابر عوامل خارجی عمل می نماید. درواقع این لایه از پوست از سلول های کراتینوسیت غیر زنده تشکیل شده است که فاقد هسته و اندامک یاخته ای ( ارگانل ) بوده و تنها بافت مستحکم کراتینه آن ها بافی مانده است که به سلول های کورنئوسایت معروف می باشند.

لایه شاخی از ۲۰ الی ۳۰ لایه سلولی، هر یک متشکل از سلول های مرده تشکیل شده است که ساختاری شبیه فلس به وجود آورده و بیشترین فشار مکانیکی وارد بر پوست را تحمل می کند. یکی از ویژگی های مهم این لایه پوسته ریزی ( Scaling ) می باشد که به علت تکثیر مداوم لایه زایای پوست انجام می شود و سلول های تازه تری جای آن ها را می گیرند. در صورت ایجاد اختلال در روند طبیعی پوسته ریزی، پوست ظاهری ضخیم، خشک، زبر و زمخت پیدا کرده و لطافت و نرمی خود را از دست می دهد.

دربعضی از بیماری های پوستی مانند پسوریازیس روند تولید و پوسته ریزی سلول های پوستی بین ۳ تا ۴ روز به طول انجامیده و لذا در این موارد پوسته ریزی با شدت بیشتری انجام شده و کاملا قابل رویت می باشد. با توجه به قرار گرفتن لایه شاخی پوست در معرض انواع آسیب های مکانیکی و شیمیایی، تابش های نور خورشید، عوارض نامطلوب جوی مانند گرما، سرما و خشکی و آلودگی های هوا نیز عدم مراقبت صحیح و کافی از پوست می تواند سبب ایجاد چین و چروک و انواع لک های تیره و قهوه ای بر روی پوست شده و ظاهری زبر، خشن و ترک خورده بر روی پوست به وجود آورد. در این حالت پوست نرمی، شفافیت، لطافت، انعطاف پذیری و الاستیسیته خود را از دست می دهد. همچنین با افزایش سن، توانایی پوست برای جداسازی سلول های مرده کمتر شده و این باعث می شود پوست تیره و کدر دیده شود.

پیلینگ یا لایه برداری پوست، جداسازی لایه های شاخی مرده پوست و جایگزینی آن ها با لایه های تازه پوستی می باشد و همچنین روند پوست اندازی طبیعی پوست را تسریع می نماید. لایه برداری شیمیایی معمولا توسط اسید های میوه و به ویژه گلیکولیک اسید و لاکتیک اسید انجام می شود. لایه برداری فیزیکی یا مکانیکی عمدتا توسط محصولات ساینده حاوی دانه های لایه بردار و به منظور باز کردن منافذ پوست و حذف چربی و آلودگی های سطح پوست انجام می گردد. این نوع لایه بردای میتواند توسط محصولات به فرم های کرم، لوسیون و یا زل انجام شود.

همچنین امروزه استفاده محصولات شوینده مانند صابون های لایه بردار به منظور شست وشوی پوست و نیز انجام عمل لایه برداری مکانیکی توسط پزشکان و متخصصان پوست بسیار توصیه می شود. پن ساینده حاوی دانه های لایه بردار پرودرما یک شوینده غیر صابونی و سازگار با PH طبیعی پوست، فاقد هرگونه مواد قلیایی، مواد نگهدارنده مضر و با قدرت شویندگی و کف کنندگی کافی است که با داشتن دانه های ساینده و سالیسیلیک اسید سبب جداسازی سلول های مرده لایه سطح پوست، رفع چربی و آلودگی های پوست، کاهش زبری پوست، باز نمودن منافذ بسته و کمک به رفع جوش های سر سیاه و سرسفید، افزایش اکسیژن رسانی و بهبود گردش خون در پوست شده و با داشتن ترکیبات مرطوب کننده،عصاره های گیاهی و رایحه طراوت بخش و ماندگار موجب حفظ رطوبت، افزایش لطافت و نرمی، شفافیت و شادابی پوست می گردد.