برچسب: آرتریت

ایالات متحده با داروی زلجانز ایکس آر(Xeljanz XR) به درمان قطعی انواع آرتریت نزدیک شد

سازمان غذا و داروی آمریکا اخیرا خبر از تایید توفاسیتینیب سیترات (Tofacitinib Citrate) با نام تجاری زلجانز ایکس آر(Xeljanz XR) برای درمان انواع آرتریت متوسط تا شدید در بیمارانی داد که پاسخ‌دهی درمانی ناکافی یا عدم تحمل دارویی به متوترکسات داشته‌اند. همچنین داروی آرتریت روماتوئید Pfizer Xeljanz (tofacitinib) در برابر پسوریازیس ناخن در بیماران مبتلا به بیماری پلاک موثر است.

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، زلجانز ایکس‌آر، اولین و تنها داروی خوراکی از خانواده مهارکننده‌های ژانوس کیناز برای درمان آرتریت است. کوربو میشل، از بخش توسعه محصول شرکت فایزر می‌گوید: «فایزر در زمینه درمان‌های مبتکرانه در بیماری‌های التهابی و خودایمنی پیشروست. معرفی اولین و تنها مهارکننده خوراکی ژانوس کیناز برای درمان آرتریت، گام دیگری در این مسیر بوده است.»

توفاسیتینیب سیترات:

توفاسیتینیب سیترات، یک مهارکننده ژانوس کیناز نسخه‌ای است که شکل ایکس‌آر زلجانزا با دوز ۱۱ میلی‌گرم، هم‌اکنون اولین و تنها مهارکننده JAK خوراکی با الگوی مصرف یکبار در روز است که برای درمان آرتریت متوسط تا شدید تجویز می‌شود.زلجانزا/زلجانزا ایکس آر، می‌تواند به تنهایی یا همراه با متوترکسات تجویز شود.

زلجانز در بیش از ۴۵ کشور در سراسر دنیا برای درمان آرتریت متوسط تا شدید به‌عنوان درمان خط دوم پس از شکست درمانی به یک یا تعداد بیشتری از داروهای ضدروماتیک تعدیل‌کننده بیماری تاییدیه دارد.

مطالعات روی ۶۲۰۰ بیمار مبتلا به آرتریت:

ایمنی و اثربخشی زلجانز، طی مطالعات روی ۶۲۰۰ بیمار مبتلا به آرتریت متوسط تا شدید بررسی شد. بیش از ۱۹۴۰۰ بیمار در سال مواجهه دارویی، در سطح جهانی این برنامه مطالعاتی دخالت داشتند. زلجانز، تنها مهارکننده ژانوس کیناز است که در دستورالعمل ۲۰۱۵ کالج روماتولوژی آمریکا برای درمان آرتریت ذکر شده است.

آرتریت، یک بیماری اتوایمیون مزمن و التهابی است که باعث طیف وسیعی از علائم مانند درد و تورم در مفاصل به ویژه در مفاصل دست، پا و زانوها می‌شود. هر چند که دلیل اصلی آرتریت روماتوئید نامشخص است، به دلیل اشتباه سیستم ایمنی بیماران در برخورد با بافت خودی در این بیماری، یک اختلال اتوایمیون درنظر گرفته می‌شود.

برخی از افراد بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به آرتریت هستند؛ از جمله افراد با سابقه خانوادگی این بیماری، سیگاری‌ها و از جمله بیماران پسوریازیس.

میزان شیوع آرتریت روماتوئید در زنان تقریبا سه برابر بیشتر از مردان است. آرتریت روماتوئید نزدیک به ۷/۲۳ میلیون نفر در سراسر دنیا و ۶/۱ میلیون نفر از مردم آمریکا را مبتلا کرده است. بیشترین موارد این بیماری در بین سنین ۴۰ تا ۷۰ سالگی مشاهده می‌شود.

رابطه آرتریت پسوریاتیک با مشکل پوستی پسوریازیس

بعضی افراد تصور می‌کنند که آرتریت پسوریاتیک فقط روی مفصل‌ ها تاثیر می‌ گذارد و ارتباطی با مشکلات پوستی ندارد. با این‌حال، واقعیت این است که بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک به پسوریازیس هم مبتلا هستند که می‌تواند باعث شکل‌گیری بثورات پوستی و ناخن‌های حفره‌دار شود.

آرتریت پسوریاتیک علاوه بر مشکلات مفصلی، می‌تواند باعث درد و گرفتگی شدید در رباط متصل به استخوان شود. این بیماری حتی می‌ تواند به بیماری التهابی چشم منجر گردد، افراد بیمار را در معرض خطر ابتلا به سندرم متابولیک، پوکی استخوان، افسردگی قرار دهد و خطر بروز حمله‌ های قلبی و سکته مغزی را در میان آنان بالاتر ببرد. مطالعات نشان داده‌اند که آرتریت پسوریاتیک حتی با بیماری‌های التهابی روده (IBD) و آسیب‌دیدگی ریه‌ها مرتبط است.

بخش دیگری از مردم برخلاف گروه قبلی، تصور می‌ کنند که بیماری آرتریت پسوریاتیک همیشه با بیماری پسوریازیس پوستی همراه است. به‌گفته جوزف مارکنسون، روماتولوژیست و از اعضای دانشکده پزشکی ویل کورنل، اگرچه افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک معمولا سابقه ابتلا به پسوریازیس را هم دارند، اما همیشه به این بیماری پوستی مبتلا نمی‌ شوند. براساس گزارش کالج روماتولوژی آمریکا، حدود ۱۵ تا ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس، به آرتریت هم مبتلا می‌ گردند.

تصور اشتباه دیگر، این است که شدت بیماری پسوریازیس همیشه به شدت بیماری آرتریت پسوریاتیک بستگی دارد. متخصصان معتقدند که در برخی موارد، نوعی همبستگی بین شدت پسوریازیس و آرتریت وجود دارد. برای مثال، زمانی که علائم آرتریت پسوریاتیک شدت می‌ گیرد، ممکن است که وضعیت پوست هم بدتر شود. با این‌حال، نکته مهم این است که این نوع ارتباط همیشه در همه بیماران وجود ندارد.

کاهش ۳۳ درصدی مرگ و میر ناشی از آرتریت پسوریاتیک با مصرف استانین ها

با خودتان می گویید استاتین داروی کاهنده چربی خون است، این چه ربطی به پسوریازیس دارد؟ حق با شماست، اما این نتیجه تحقیقات دانشمندان ماساچوست در بوستون آمریکا است: که استاتین‌ ها می‌ توانند خطر مرگ را در میان بیماران مبتلا به انواع خاصی از آرتریت پسوریاتیک کاهش بدهند. گزارشی از این مطالعه در نشست سالانه کالج روماتولوژی آمریکا در واشنگتن ارائه شده است. محققان بیمارستان عمومی ماساچوست در این مطالعه متوجه شدند که استاتین‌ ها، خطر مرگ را تا یک‌ سوم در میان بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک کاهش می‌ دهند. ورم مفاصل پسوریاتیک یک شکل مزمن آرتریت است که با التهاب پوست و مفاصل همراه است. علائم آن شامل درد و تورم مفصل بوده و اگر درمان نشود، این شرایط می‌ تواند به آسیب مفصل منجر شود .شروع ورم مفاصل پسوریاتیک معمولا بین سنین ۳۰ تا ۵۰ رخ می‌ دهد. در حالی که استاتین‌ ها با کاهش کلسترول خطر ابتلا به بیماری‌ های مختلف را کاهش می‌ دهد، مطالعات جدید نشان داده‌اند که این داروها همچنین خواص ضدالتهابی دارند که این امر به نفع سلامت قلب و عروق است.

استانین ها و کارایی آن ها:

استاتین‌ ها گروهی از داروهای کاهنده کلسترول خون هستند که با مهار آنزیم کاهنده اچ‌ام‌جی-کوآ (HMG-CoA reductase) عمل می‌ کنند. استاتین‌ ها معمولاً در پیشگیری از بروز بیماری‌ های قلبی عروقی ناشی از افزایش چربی خون استفاده می‌ شوند.

محققان بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون دریافتند که استاتین‌ ها مرگ و میر بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک را تا یک سوم کاهش می‌ دهد.

اسپوندیلیت آنکیلوزان شکلی از آرتریت است که با التهاب مفاصل در ستون فقرات و گاهی اوقات مناطق دیگر بدن همراه است. علایم اسپوندیلیت آنکیلوزان شامل درد و سفتی کمر بوده که اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بلوغ آغاز خواهد شد .در موارد شدید، التهاب طولانی مدت می‌تواند به کلسیفیکاسیون منجر شود.

کلسیفیکاسیون(Calcification) به معنی جمع شدن کلسیم در یکی از بافت‌ های بدن است.

ورم مفاصل پسوریاتیک یک شکل مزمن آرتریت است که با التهاب پوست و مفاصل همراه است. علائم آن شامل درد و تورم مفصل بوده و اگر درمان نشود، این شرایط می‌ تواند به آسیب مفصل منجر شود .شروع ورم مفاصل پسوریاتیک معمولا بین سنین ۳۰ تا ۵۰ رخ می‌ دهد.

با این وجود پژوهش‌ های جدید نشان می‌ دهد که مصرف استاتین‌ ها علت مرگ و میر ناشی از این مشکلات را تا ۳۳ درصد کاهش می‌ دهد.

هر دو بیماری اسپوندیلیت آنکیلوزان و پسوریازیس خطر مرگ ناشی از بیماری‌ های قلبی عروقی را افزایش می‌ دهد.

در حالی که استاتین‌ ها با کاهش کلسترول خطر ابتلا به بیماری‌ های مختلف را کاهش می‌ دهد، مطالعات جدید نشان داده‌اند که این داروها همچنین خواص ضدالتهابی دارند که این امر به نفع سلامت قلب و عروق است.

تحقیقات دانشمندان ماساچوست در بوستون آمریکا:

لازم به ذکر است که این دو نوع خاص از آرتریت‌، یعنی اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک، خطر مرگ بر اثر بیماری‌ های قلبی عروقی را بالا می‌ برند. در این مطالعه، ۲ هزار و ۹۴ نفر از بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک مورد بررسی قرار گرفتند که بین سال‌ های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ میلادی از استاتین‌ ها استفاده می‌ کردند. اطلاعات مربوط به آنان دقیقا با ۲ هزار و ۹۴ نفر از بیماران دیگر مقایسه شد که استفاده از استاتین‌ ها برایشان در نظر گرفته نشده بود. آمار نهایی نشان دادند که استفاده از استاتین، خطر مرگ بر اثر همه علت‌ ها و بیماری‌ ها را در بین این بیماران ۳۳ درصد کاهش می‌ دهد.

آمپول تریام هگزال روشی برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک

آمپول تریام هگزال ۴۰ میلی گرم/میلی لیتر (TRIAMHEXAL Injection 40 mg/ml) یک استروئید تزریقی ساخت شرکت دارویی HEXAL آلمان است. این دارو در درمان علامتی اختلالات التهابی و آلرژیک و در جهت سرکوب کردن سیستم ایمنی استفاده می شود. تریام هگزال در هیپرپلازی مادرزادی آدرنال مغزی و بیماری های روماتیسمی نیز مؤثر است. تریام هگزال به عنوان روشی برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک مورد استفاده قرار می گیرد.

تریام هگزال و پسوریازیس:

تریام هگزال با نام تجاری تریامسینولون یک ترکیب گلوکوکورتیکوئید صناعی است که به دلیل آثار ضد التهابیش در بیماری های مختلفی مانند اگزما، آلرژی، لوپوس، پسوریازیس، آلوپسی، آسم و آرتریت خودایمنی استفاده می‌ شود.

این محصول در هنگام تشدید بیماری و یا در دوره حاد بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده نفوذپذیری مویرگی را معکوس نموده و باعث پایدارسازی لیزوزومی در سطح سلولی می شود و در نتیجه باعث جلوگیری و کنترل التهاب می شود.

مکانیسم اثر:

این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده های خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو گیرنده وارد هسته سلولی می شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و به دنبال آن ساخت آنزیم هایی می گردد که در نهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می باشند. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلول های التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزادشدن آنزیم های مسئول در التهاب و مهار ساخت و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهابی خود را اعمال می کند.

فارماکوکینتیک:

فرم تزریقی تریامسینولون از عضله به خوبی جذب می شود. نیمه عمر دارو حدود ۳-۲ ساعت می باشد. به طور عمده در کبد و مقادیری نیز در کلیه و بافت ها به متابولیت های غیر فعال تبدیل می شود. به دلیل وجود فلور در ساختمان تریامسنولون، متابولیسم آن آهسته می باشد. متابولیت های غیر فعال این دارو از طریق کلیه دفع می شوند.

منع مصرف:

در پیشگیری از سندرم زجر تنفسی نوزادان، در صورت وجود آمنیونیت، عفونت یا تب، عفونت با هرپس نوع ۲، عدم کفایت جفت یا پارگی زودرس غشاء منع مصرف دارد.

عوارض:

درمان دراز مدت با تریامسینولون بیمار را از جهت ابتلاء به بیماری های عفونی مستعد می کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می شود. مصرف مقادیر زیاد تریامینولون می تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی به دنبال مصرف دارو نیاز به توجه پزشکی دارند. در استفاده دراز مدت دارو، قرحه گوارشی، علائم شبه کوشینگ آکنه، درد در ناحیه سرینی و افزایش فشار خون محتمل می باشد.

تداخل:

تریامینولون با آمینوگلوتتماید، آمفوتریسینB، مهار کننده های آنزیم کربنیک انیدراز، آنتی اسیدها ، عوامل ضد دیابت، انسولین، گلوکوزیدهای دیژیتالی ، دیورتیک های القاءکننده های آنزیم کبدی، میتوتان، مکمل های پتاسیم، ریتودرین، غذاها و یا داروهای حاوی سدیم، سوماترم و سوماتروپین و واکسن های حاوی ویروس های زنده توصیه نمی شود.

هشدار:

۱٫ مقدار مصرف دارو بایستی دقیقاً توسط پزشک تعیین شود.
۲٫ استفاده طولانی مدت دارو در بچه ها می تواند منجر به مهار رشد شود.
۳٫ به دلیل وارد شدن در شیر به خصوص هنگام مصرف مقادیر زیاد، در خلال شیردهی توصیه نمی شود.
۴٫ به دنبال مصرف این دارو ممکن است آزمون های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-غده فوق کلیوی دچار اختلال شود.
۵٫ میزان مصرف دارو در بچه ها بایستی بر اساس میلی گرم دارو به ازاء سطح بدن کودک تعیین شود.
۶٫ مقادیر زیادتر تریامسینولون به احتمال زیاد مبوپاتی پروگزیمال ایجاد نموده و لذا از درمان های مزمن با این داروها بهتر است پرهیز گردد.

توصیه:

۱٫ از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی(بیش از ۳ هفته) بپرهیزید.
۲٫ در طول درمان ، مصرف سدیم بایستی محدود شده و مصرف مکمل های حاوی پتاسیم توصیه می شود.
۳٫ معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به طور مرتب باید انجام گیرد.

تاثیر آب و هوا بر آرتریت پسوریاتیک

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت باور دارند که آب‌ و هوا بر علائم بیماریشان تاثیر می‌گذارد، اما سوال مهم این است که آیا شواهد علمی هم نقش هوای گرم را در راستای تسکین آرتریت پسوریاتیک تایید می‌کنند؟ به‌طور کلی، فعالیت جسمانی به تسکین علائم آرتریت کمک می‌کند. بنابراین، افرادی که به درجات مختلفی از آرتریت پسوریاتیک مبتلا هستند، معمولا با فعالیت بدنی احساس می‌کنند که اوضاع بهتری دارند.

رابطه بین آرتریت پسوریاتیک و وضعیت آب‌هوایی:

در سال ۲۰۰۷ میلادی، یکی از مطالعات منتشرشده در American Journal of Medicine نشان داد که بیماران مبتلا به آرتریت با افزایش درد در ناحیه زانو همراه با کاهش دمای هوا مواجه می‌شوند. درحالی که محققان همواره گفته‌اند اثبات کردن وجود رابطه بین درد مفصلی و دمای هوا کاملا دشوار است، اما نتایج مطالعه ذکرشده از این ایده حمایت می‌کنند که تغییر در دمای هوا و فشار هوا می‌تواند علائم آرتریت را تحت تاثیر خودش قرار بدهد.

در سال ۲۰۱۴ میلادی، مطالعه مشابه دیگری در Journal of Pain نشان داد که تغییر در متغیرهای آب‌وهوایی (مانند رطوبت) می‌تواند بر درد لگن ناشی از آرتریت تاثیر بگذارد. حتی بنیاد آرتریت (The Arthritis Foundation) بعد از این نتایج، نوعی ابزار اینترنتی برای پیش‌بینی درد مفصلی براساس پیش‌بینی شرایط آب‌وهوایی طراحی کرد.

با این‌حال، ‌دکتر استیون ولاد (استاد دانشگاه تافتز و متخصص روماتولوژی در مرکز پزشکی تافتز) می‌گوید که هنوز هم بحث درباره رابطه بین آرتریت پسوریاتیک و وضعیت آب‌هوایی با شک و تردید همراه است. شرایط آب‌وهوایی و سیستم ایمنی بدن دکتر ولاد می‌گوید: «آرتریت پسوریاتیک، یکی از بیماری‌های سیستم ایمنی بدن است. بنابراین، هیچ دلیلی ندارد که انتظار داشته باشیم که تغییرات فصلی یا آب‌وهوایی بر دوره بیماری یا علائم بیماری تاثیر قابل توجهی بگذارند. درواقع،‌ هیچ مدرک علمی معتبری وجود ندارد که تاثیر جدی شرایط آب‌وهوایی را بر سیستم ایمنی بدن اثبات کند».

آفتاب می‌تواند علائم پسوریازیس را تسکین بدهد:

با این‌که دکتر ولاد، تاثیر آب‌وهوا بر آرتریت پسوریاتیک را زیر سوال می‌برد، ‌اما اذعان می‌کند که هوای آفتابی می‌تواند به تسکین بیماری پسوریازیس در این بیماران کمک کند. درواقع، هوای گرم‌تر معمولا با رطوبت بیشتری همراه است و همین افزایش رطوبت به تسکین مشکلات ناشی از پسوریازیس کمک می‌کند. به‌گفته این متخصص، «آفتاب می‌تواند علائم پسوریازیس را تسکین بدهد و بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری هم بهبودی وضعیت پوست خودشان را به‌خاطر وجود نور آفتاب گزارش کرده‌اند. با وجود تمام این نکات، هنوز روشن نیست که آیا آفتاب به تسکین علائم آرتریت هم کمک می‌کند یا خیر».

آنچه مطالعات نشان می‌دهند در سال ۲۰۰۲ میلادی، گزارشی از مطالعه محققان نوروژی در Journal of the American Academy of Dermatology منتشر شد که نتایج مهمی را نشان می‌داد. براساس این گزارش، بیمارانی که از درمان به‌وسیله آب‌وهوا (climate therapy) کمک می‌گیرند (مانند قرار گرفتن در شرایط آب‌وهوایی گرم‌تر و تماس بیشتر با نور آفتاب)، بهبودی در علائم پسوریازیس را تجربه می‌کنند ولی دردهای ناشی از آرتریت پسوریاتیک در آنان کاهش قابل توجهی نمی‌یابد.

مطالعه دیگری در سال ۲۰۱۲ میلادی و منتشرشده در Annals of the Rheumatic Diseases نشان می‌دهد که تغییرات فصلی بین زمستان و تابستان، فعالیت بیماری را در افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک تحت تاثیر قرار نمی‌دهد.

فواید آب‌وهوای گرم با این‌که مدرک علمی معتبری وجود ندارد که ارتباط مستقیم بین شرایط آب‌وهوایی و آرتریت پسوریاتیک را اثبات کند، اما دکتر روزالین جورج (متخصص پوست و مو) هنوز هم باور دارد که هوای گرم‌تر می‌تواند برای این بیماران مفید باشد. به‌گفته این متخصص، «درواقع هیچ کدام از مطالعات رسمی نشان نمی‌دهند که هوای گرم‌تر به آرتریت پسوریاتیک کمک می‌کند. با این‌حال، من هرگز از این موضع پایین نمی‌آیم که آب‌وهوای بهتر می‌تواند این بیماران را به فعالیت بیشتر تشویق کند و دقیقا همین مساله هم می‌تواند بعضی از علائم آرتریت پسوریاتیک را تسکین بدهد.

دکتر ولاد هم می‌گوید: «به‌طور کلی، فعالیت جسمانی به تسکین علائم آرتریت کمک می‌کند. بنابراین، افرادی که به درجات مختلفی از آرتریت پسوریاتیک مبتلا هستند، معمولا با فعالیت بدنی احساس می‌کنند که اوضاع بهتری دارند».

درمان های موثر برای خارش زیر بغل و خلاص شدن از پسوریازیس آن

جوش قرمز و خارش زیر بغل احتمالا نشانه ای از پسوریازیس معکوس است. متاسفانه، درمان پسوریازیس معکوس در زیر بغل مشکل است زیرا مناطق زیر بغل مستعد ابتلا به سوزش و عرق کردن است. خارش زیر بغل ناشی از پسوریازیس اغلب با بثورات پوستی، برجستگی قرمز، تورم، التهاب، خشکی و پوسته پوسته شدن همراه است. این موارد باعث می شود شما سعی کنید برای رهایی از خارش زیر بغل خاراندن شدید این نواحی را انتخاب کنید این در حالی است که این خارش می تواند منجر به عفونت شود. داروهای خانگی موثری برای درمان خارش زیر بغل و خلاص شدن از پسوریازیس آن وجود دارد با ما همراه شوید تا در ادامه مطلب راه های درمان این خارش را بدانید.

تشدید پسوریازیس با اصلاح زیر بغل:

اگر بیماران پسوریازیس زیر بغل خود را با تیغ ریش تراشی اصلاح می کنند زمینه را برای خارش و ایجاد ضایعه فراهم کرده اند. این کار حتی ممکن است موجب سوختگی بعد از اصلاح شود. یکی از بهترین راه ها برای رهایی از خارش پس از اصلاح در بیماران پسوریازیس استفاده از ماشین ریش تراش به جای ژیلت ها است.

این نیز مهم است که مطمئن شوید پس از اصلاح، زیر بغلتان به خوبی مرطوب می شود. برای این کار ساده ترین راه این است که زیر بغلتان را در حمام اصلاح کنید و بعد از حمام مقدار کمی روغن نارگیل یا روغن جوجوبا را برای کمک به مرطوب سازی پوست و جلوگیری از خارش به زیر بغل خود ماساژ دهید.

پسوریازیس و التهاب زیربغل ها:

پسوریازیس می تواند زیر بغل را ملتهب و عفونی کند، که در این صورت درد در زیر بغل حس می شود و یا آسیب دیدگی و ملتهب شدن عضلات، تاندون ها و اعصاب در زیر بغل، ناراحتی یا درد در ناحیه زیر بغل را به وجود آورد.

اگر شما از پسوریازیس رنج می برید، استرس می تواند خارش زیر بغل را بدتر و بدتر کند. یک مطالعه در مورد اثرات استرس بر پسوریازیس نشان داد که سطح اضطراب بالا، باعث خارش می شود.

آلوئه ورا یا هیدروکورتیزون:

آلوئه ورا می تواند به تسکین خارش زیر بغل در بیماران پسوریازیس کمک کند. تحقیقات نشان داده است که آلوئه ورا را می توان به عنوان کرم ۱% هیدروکورتیزون استفاده کرد. متخصصین پوست معمولا کرم هیدروکورتیزون را برای کاهش خارش، تورم، التهاب، خشکی و حتی فولیکولیت توصیه می کنند.

بلغور جو دوسر برای درمان پسوریازیس زیر بغل:

برای رهایی از خارش زیر بغل ناشی از پسوریازیس می توانید از بلغور جو دوسر استفاده کنید. بلغور جو دوسر دارای خواص بسیاری است که می تواند به شما برای خلاص شدن از بثورات و پوسته پوسته شدن پوست کمک کند. متخصص پوست، دکتر دبرا جالیمان توصیه می کند برای حصول نتایج موثر در وان حاوی بلغور جو دوسر بخوابید. شما باید در حدود ۲ فنجان بلغور جو دوسر را به وان حاوی آب گرم اضافه کنید و برای رهایی از هر خارشی بر روی پوست حداقل ۲۰ دقیقه در وان دراز بکشید.

افسردگی + پسوریازیس = افزایش خطر ابتلا به آرتریت پسوریاتیک

یکی از مطالعات اخیر نشان می‌دهد که افسردگی در افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس، خطر ابتلا به آرتریت پسوریاتیک را تقریبا ۳۷ درصد افزایش می‌دهد. گزارشی از این مطالعه در آخرین شماره Journal of Investigative Dermatology منتشر شده است. به‌گفته محققان، این یافته واقعا نگرانی‌های پزشکان و محققان را افزایش می‌دهد، چون که افسردگی در افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس اصلا غیرعادی و کمیاب نیست.

ارتباط بین اختلال افسردگی و آرتریت پسوریاتیک:

محققان می‌گویند که در مطالعات پیشین، نوعی ارتباط بین اختلال افسردگی ماژور و افزایش خطر ابتلا به التهاب سیستمیک پیدا کرده‌اند. همین رابطه می‌تواند این نکته را برای ما روشن کند که چرا ابتلا به افسردگی، خطر ابتلا به آرتریت پسوریاتیک را نیز افزایش می‌دهد.

در این مطالعه، ‌اطلاعات مربوط به بیش از ۷۰ هزار نفر از افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس مورد بررسی قرار گرفتند که وضعیت همه آنان به مدت ۲۵ سال پیگیری شده بود. محققان در بررسی نهایی حتی عواملی مانند سن و عادت‌های تغذیه‌ای آنان را نیز در نظر گرفتند. یافته‌هایی نهایی نشان دادند که افراد مبتلا به افسردگی، بسیار بیشتر از دیگران با خطر ابتلا به آرتریت پسوریاتیک مواجه هستند.

براساس گزارشی که National Psoriasis Foundation ارائه می‌کند، بیش از ۳۰ درصد افراد مبتلا به پسوریازیس، دچار این بیماری مفصلی می‌شوند. یکی از متخصصان درباره این موضوع می‌گوید: «خیلی از مردم تصور می‌کنند که دردها یا تیرکشیدن‌های مفصلی، ربطی به پسوریازیس ندارند و فقط بخشی از مشکلات ناشی از افزایش سن هستند، اما چنین تصوری اشتباه است. اگر مبتلا به پسوریازیس هستید و با مشکلاتی مثل التهاب یا دردهای مفصلی مواجه شده‌اید، حتما به پزشک مراجعه کنید تا در صورت ارتباط این دردها با بیماری پسوریازیس، اقدامات لازم برای کنترل آن‌ها انجام شود».

افسردگی در کمین بیماران پسوریازیس:

یکی از تحقیقات اخیر نشان می‌ دهد که بیماران مبتلا به پسوریازیس ممکن است با افزایش خطر ابتلا به افسردگی روبه‌رو شوند. این تحقیق بر اساس مطالعه موردی بر روی ۱۲۳۸۲ نفر از بیماران انجام شده است تا رابطه بین افسردگی و پسوریازیس را بررسی کند. نتایج نهایی نشان داد ۱۶.۵ درصد بیماران مبتلا به پسوریازیس علائم مربوط به افسردگی ماژور داشتند و در واقع خطر ابتلا به افسردگی ماژور در بین این بیماران تا ۲ برابر بیشتر است.

حتی زمانی که عوامل خطری مثل سن، جنسیت، نژاد، شاخش توده بدن، فعالیت فیزیکی، سابقه کشیدن سیگار، سابقه سکته قلبی، سکته مغزی و دیابت در این مطالعه در نظر گرفته شد، باز هم افسردگی ماژور به طرز چشمگیری در بین افرادی که مبتلا به پسوریازیس بودند، مشاهده می‌شد. به نظر سرپرست این تیم تحقیقاتی، دلیل ارتباط بین پسوریازیس و افسردگی می‌تواند این باشد که افراد مبتلا به پسوریازیس نسبت به واکنش‌ های دیگران و فضای عمومی جامعه درباره بیماریشان نگرانی دارند و هر لحظه اعتماد به نفس‌شان بخاطر این موضوع پایین می‌ آید و تصور بدی نسبت به خودشان پیدا می‌ کنند. او معتقد است که مردم باید بدانند که پسوریازیس مسری نیست و لازم نیست با دیدن این افراد واکنش‌ های عجیب و غریب نشان داد.

راه هایی رهایی از افسردگی:

۱۰ توصیه برای رهایی از افسردگی، اضطراب و تندخویی:

تنفس آرام

گذراندن اوقاتی در طبیعت

خواب مطلوب و نیرو بخش

گذراندن زمان بیشتری همراه با نزدیکان

قبول اینکه همه چیز عالی نیست.

تغذیه متعادل و نوشیدن زیاد آب

ریلکسیشن و روش های تمرکز

یادگیری عذر خواستنت از دیگران

یادگیری شناخت خود

درمان‌ های طبیعی برای عارضه “آرتریت پسوریاتیک”

آرتریت پسوریاتیک (ورم مفاصل پسوریاتیک) بیماری مزمنی با مشخصه التهاب در مفاصل و پوست و در ارتباط با بیماری پوستی و ناخنی پسوریازیس است. پیشرفت بیماری آرتریت پسوریاتیک ممکن است با درمان‌ های سنتی کند شود و علائم آن تسکین پیدا کند. همچنین درمان‌های جایگزین می‌ تواند این درمان‌ ها را تکمیل کرده و به مبتلایان به این بیماری کمک کند که کنترل بیشتری روی بیماری‌ شان داشته باشند. از جمله درمان‌های طبیعی آرتریت پسوریاتیک شامل سرکه سیب،روغن درخت چای، جو دو سر، زردچوبه، کپسایسین و موارد دیگری بوده که در ادامه به آن ها اشاره می شود.

آرتریت پسوریاتیک (ورم مفاصل پسوریاتیک):

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، این بیماری یک عارضه پیشرونده است که با گذشت زمان تشدید می‌شود. همچنین در صورتیکه آرتریت پسوریاتیک درمان نشود می‌تواند به آسیب دیدگیِ جدی مفصل‌ها منجر شود. ورم مفاصل پسوریاتیک نوعی آرتریت است که بیشتر افراد مبتلا به پسوریازیس یا افرادی با سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری، دچار آن می‌شوند. اغلب مبتلایان به این بیماری دچار درد و التهاب مفصل هستند. همچنین بروز لکه‌های قرمز، ملتهب و همراه با خارش روی پوست از مشخصه‌های دیگر این بیماری است.

درمان‌های طبیعی آرتریت پسوریاتیک:

از جمله درمان‌های طبیعی آرتریت پسوریاتیک شامل موارد زیر می‌شود:

سرکه سیب: استفاده از سرکه سیب روی لکه‌ های پسوریازیس می‌ تواند مفید باشد. هر چند استفاده از آن روی مناطقی از زخم‌ که دچار خونریزی یا ترک خوردگی شده‌، توصیه نمی‌ شود.

روغن درخت چای: این روغن ممکن است التهاب پوستی ناشی از آرتریت پسوریاتیک را تسکین دهد.جو دو سر: استفاده از جو دو سر هنگام حمام می‌تواند به تسکین لکه‌ های همراه با خارش ناشی از پسوریازیس کمک کند.

زردچوبه: زردچوبه به دلیل خواص ضدالتهابی‌اش شناخته شده است و می‌ تواند در این مورد نیز سودمند باشد.

کپسایسین: این ماده موجب تند شدن فلفل می‌شود و در مسدود کردن گیرنده‌ های درد مفید است.

آلوئه‌ورا: این گیاه می‌ تواند عامل تسکیل‌ دهنده‌ای برای لکه‌ های آزاردهنده پوست مبتلایان به پسوریازیس باشد.

روغن ماهی: درد مفصل با مصرف روغن ماهی کاهش می‌یابد. اسیدهای چرب امگا ۳ موجود در روغن‌ ماهی می‌تواند به از بین بردن التهاب کمک کند.

زنجبیل: ریشه زنجبیل نیز دارویی شناخته شده با خواص ضد التهابی است.

به گفته کارشناسان، افرادی که این روش‌های طبیعی را به کار می‌گیرند باید به خاطر داشته باشند که این درمان‌ها جایگزینِ درمان‌ تجویزی به حساب نمی‌آیند بلکه در مواردی با مشورت پزشک روش‌های کمکی برای بهبود و تسکین علائم بیماری هستند.

در عین حال درمان‌های جایگزین برای این بیماری شامل ماساژ درمانی و طب سوزنی می‌ شوند.

علاوه بر این، مبتلایان به آرتریت پسوریاتیک باید نسبت به حفظ وزن سالم و داشتن رژیم غذایی سالم هوشیار باشند.

این بیماران باید نکات تغذیه‌ای زیر را رعایت کنند:

مصرف مقدار قابل توجهی میوه و سبزی

تامین پروتئین مورد نیاز با مصرف گوشت و حبوبات

مصرف محصولات لبنی فاقد چربی یا با درصد چربی پایین

نوشیدن آب زیاد

خودداری از مصرف مواد قندی تصفیه شده و کربوهیدرات‌های بد

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، علائم بیماری آرتریت پسوریاتیک اغلب در زمان‌ های استرس یا خستگی تشدید می‌ شود. تغییر سبک زندگی در مبتلایان به این بیماری می‌ تواند استرس را کاهش دهد؛ زیرا استرس با افزایش التهاب مرتبط است و به همین دلیل به کار بردن روش‌ های آرام سازی و مدیتیشن، ورزش کردن، خواب کافی و دوش آب گرم برای تسکین علائم بیماری سودمند است.