رابطه آرتریت پسوریاتیک با مشکل پوستی پسوریازیس

بعضی افراد تصور می‌کنند که آرتریت پسوریاتیک فقط روی مفصل‌ ها تاثیر می‌ گذارد و ارتباطی با مشکلات پوستی ندارد. با این‌حال، واقعیت این است که بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک به پسوریازیس هم مبتلا هستند که می‌تواند باعث شکل‌گیری بثورات پوستی و ناخن‌های حفره‌دار شود.

آرتریت پسوریاتیک علاوه بر مشکلات مفصلی، می‌تواند باعث درد و گرفتگی شدید در رباط متصل به استخوان شود. این بیماری حتی می‌ تواند به بیماری التهابی چشم منجر گردد، افراد بیمار را در معرض خطر ابتلا به سندرم متابولیک، پوکی استخوان، افسردگی قرار دهد و خطر بروز حمله‌ های قلبی و سکته مغزی را در میان آنان بالاتر ببرد. مطالعات نشان داده‌اند که آرتریت پسوریاتیک حتی با بیماری‌های التهابی روده (IBD) و آسیب‌دیدگی ریه‌ها مرتبط است.

بخش دیگری از مردم برخلاف گروه قبلی، تصور می‌ کنند که بیماری آرتریت پسوریاتیک همیشه با بیماری پسوریازیس پوستی همراه است. به‌گفته جوزف مارکنسون، روماتولوژیست و از اعضای دانشکده پزشکی ویل کورنل، اگرچه افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک معمولا سابقه ابتلا به پسوریازیس را هم دارند، اما همیشه به این بیماری پوستی مبتلا نمی‌ شوند. براساس گزارش کالج روماتولوژی آمریکا، حدود ۱۵ تا ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس، به آرتریت هم مبتلا می‌ گردند.

تصور اشتباه دیگر، این است که شدت بیماری پسوریازیس همیشه به شدت بیماری آرتریت پسوریاتیک بستگی دارد. متخصصان معتقدند که در برخی موارد، نوعی همبستگی بین شدت پسوریازیس و آرتریت وجود دارد. برای مثال، زمانی که علائم آرتریت پسوریاتیک شدت می‌ گیرد، ممکن است که وضعیت پوست هم بدتر شود. با این‌حال، نکته مهم این است که این نوع ارتباط همیشه در همه بیماران وجود ندارد.

کاهش ۳۳ درصدی مرگ و میر ناشی از آرتریت پسوریاتیک با مصرف استانین ها

با خودتان می گویید استاتین داروی کاهنده چربی خون است، این چه ربطی به پسوریازیس دارد؟ حق با شماست، اما این نتیجه تحقیقات دانشمندان ماساچوست در بوستون آمریکا است: که استاتین‌ ها می‌ توانند خطر مرگ را در میان بیماران مبتلا به انواع خاصی از آرتریت پسوریاتیک کاهش بدهند. گزارشی از این مطالعه در نشست سالانه کالج روماتولوژی آمریکا در واشنگتن ارائه شده است. محققان بیمارستان عمومی ماساچوست در این مطالعه متوجه شدند که استاتین‌ ها، خطر مرگ را تا یک‌ سوم در میان بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک کاهش می‌ دهند. ورم مفاصل پسوریاتیک یک شکل مزمن آرتریت است که با التهاب پوست و مفاصل همراه است. علائم آن شامل درد و تورم مفصل بوده و اگر درمان نشود، این شرایط می‌ تواند به آسیب مفصل منجر شود .شروع ورم مفاصل پسوریاتیک معمولا بین سنین ۳۰ تا ۵۰ رخ می‌ دهد. در حالی که استاتین‌ ها با کاهش کلسترول خطر ابتلا به بیماری‌ های مختلف را کاهش می‌ دهد، مطالعات جدید نشان داده‌اند که این داروها همچنین خواص ضدالتهابی دارند که این امر به نفع سلامت قلب و عروق است.

استانین ها و کارایی آن ها:

استاتین‌ ها گروهی از داروهای کاهنده کلسترول خون هستند که با مهار آنزیم کاهنده اچ‌ام‌جی-کوآ (HMG-CoA reductase) عمل می‌ کنند. استاتین‌ ها معمولاً در پیشگیری از بروز بیماری‌ های قلبی عروقی ناشی از افزایش چربی خون استفاده می‌ شوند.

محققان بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون دریافتند که استاتین‌ ها مرگ و میر بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک را تا یک سوم کاهش می‌ دهد.

اسپوندیلیت آنکیلوزان شکلی از آرتریت است که با التهاب مفاصل در ستون فقرات و گاهی اوقات مناطق دیگر بدن همراه است. علایم اسپوندیلیت آنکیلوزان شامل درد و سفتی کمر بوده که اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بلوغ آغاز خواهد شد .در موارد شدید، التهاب طولانی مدت می‌تواند به کلسیفیکاسیون منجر شود.

کلسیفیکاسیون(Calcification) به معنی جمع شدن کلسیم در یکی از بافت‌ های بدن است.

ورم مفاصل پسوریاتیک یک شکل مزمن آرتریت است که با التهاب پوست و مفاصل همراه است. علائم آن شامل درد و تورم مفصل بوده و اگر درمان نشود، این شرایط می‌ تواند به آسیب مفصل منجر شود .شروع ورم مفاصل پسوریاتیک معمولا بین سنین ۳۰ تا ۵۰ رخ می‌ دهد.

با این وجود پژوهش‌ های جدید نشان می‌ دهد که مصرف استاتین‌ ها علت مرگ و میر ناشی از این مشکلات را تا ۳۳ درصد کاهش می‌ دهد.

هر دو بیماری اسپوندیلیت آنکیلوزان و پسوریازیس خطر مرگ ناشی از بیماری‌ های قلبی عروقی را افزایش می‌ دهد.

در حالی که استاتین‌ ها با کاهش کلسترول خطر ابتلا به بیماری‌ های مختلف را کاهش می‌ دهد، مطالعات جدید نشان داده‌اند که این داروها همچنین خواص ضدالتهابی دارند که این امر به نفع سلامت قلب و عروق است.

تحقیقات دانشمندان ماساچوست در بوستون آمریکا:

لازم به ذکر است که این دو نوع خاص از آرتریت‌، یعنی اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک، خطر مرگ بر اثر بیماری‌ های قلبی عروقی را بالا می‌ برند. در این مطالعه، ۲ هزار و ۹۴ نفر از بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک مورد بررسی قرار گرفتند که بین سال‌ های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ میلادی از استاتین‌ ها استفاده می‌ کردند. اطلاعات مربوط به آنان دقیقا با ۲ هزار و ۹۴ نفر از بیماران دیگر مقایسه شد که استفاده از استاتین‌ ها برایشان در نظر گرفته نشده بود. آمار نهایی نشان دادند که استفاده از استاتین، خطر مرگ بر اثر همه علت‌ ها و بیماری‌ ها را در بین این بیماران ۳۳ درصد کاهش می‌ دهد.

آمپول تریام هگزال روشی برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک

آمپول تریام هگزال ۴۰ میلی گرم/میلی لیتر (TRIAMHEXAL Injection 40 mg/ml) یک استروئید تزریقی ساخت شرکت دارویی HEXAL آلمان است. این دارو در درمان علامتی اختلالات التهابی و آلرژیک و در جهت سرکوب کردن سیستم ایمنی استفاده می شود. تریام هگزال در هیپرپلازی مادرزادی آدرنال مغزی و بیماری های روماتیسمی نیز مؤثر است. تریام هگزال به عنوان روشی برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک مورد استفاده قرار می گیرد.

تریام هگزال و پسوریازیس:

تریام هگزال با نام تجاری تریامسینولون یک ترکیب گلوکوکورتیکوئید صناعی است که به دلیل آثار ضد التهابیش در بیماری های مختلفی مانند اگزما، آلرژی، لوپوس، پسوریازیس، آلوپسی، آسم و آرتریت خودایمنی استفاده می‌ شود.

این محصول در هنگام تشدید بیماری و یا در دوره حاد بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده نفوذپذیری مویرگی را معکوس نموده و باعث پایدارسازی لیزوزومی در سطح سلولی می شود و در نتیجه باعث جلوگیری و کنترل التهاب می شود.

مکانیسم اثر:

این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده های خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو گیرنده وارد هسته سلولی می شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و به دنبال آن ساخت آنزیم هایی می گردد که در نهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می باشند. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلول های التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزادشدن آنزیم های مسئول در التهاب و مهار ساخت و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهابی خود را اعمال می کند.

فارماکوکینتیک:

فرم تزریقی تریامسینولون از عضله به خوبی جذب می شود. نیمه عمر دارو حدود ۳-۲ ساعت می باشد. به طور عمده در کبد و مقادیری نیز در کلیه و بافت ها به متابولیت های غیر فعال تبدیل می شود. به دلیل وجود فلور در ساختمان تریامسنولون، متابولیسم آن آهسته می باشد. متابولیت های غیر فعال این دارو از طریق کلیه دفع می شوند.

منع مصرف:

در پیشگیری از سندرم زجر تنفسی نوزادان، در صورت وجود آمنیونیت، عفونت یا تب، عفونت با هرپس نوع ۲، عدم کفایت جفت یا پارگی زودرس غشاء منع مصرف دارد.

عوارض:

درمان دراز مدت با تریامسینولون بیمار را از جهت ابتلاء به بیماری های عفونی مستعد می کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می شود. مصرف مقادیر زیاد تریامینولون می تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی به دنبال مصرف دارو نیاز به توجه پزشکی دارند. در استفاده دراز مدت دارو، قرحه گوارشی، علائم شبه کوشینگ آکنه، درد در ناحیه سرینی و افزایش فشار خون محتمل می باشد.

تداخل:

تریامینولون با آمینوگلوتتماید، آمفوتریسینB، مهار کننده های آنزیم کربنیک انیدراز، آنتی اسیدها ، عوامل ضد دیابت، انسولین، گلوکوزیدهای دیژیتالی ، دیورتیک های القاءکننده های آنزیم کبدی، میتوتان، مکمل های پتاسیم، ریتودرین، غذاها و یا داروهای حاوی سدیم، سوماترم و سوماتروپین و واکسن های حاوی ویروس های زنده توصیه نمی شود.

هشدار:

۱٫ مقدار مصرف دارو بایستی دقیقاً توسط پزشک تعیین شود.
۲٫ استفاده طولانی مدت دارو در بچه ها می تواند منجر به مهار رشد شود.
۳٫ به دلیل وارد شدن در شیر به خصوص هنگام مصرف مقادیر زیاد، در خلال شیردهی توصیه نمی شود.
۴٫ به دنبال مصرف این دارو ممکن است آزمون های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-غده فوق کلیوی دچار اختلال شود.
۵٫ میزان مصرف دارو در بچه ها بایستی بر اساس میلی گرم دارو به ازاء سطح بدن کودک تعیین شود.
۶٫ مقادیر زیادتر تریامسینولون به احتمال زیاد مبوپاتی پروگزیمال ایجاد نموده و لذا از درمان های مزمن با این داروها بهتر است پرهیز گردد.

توصیه:

۱٫ از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی(بیش از ۳ هفته) بپرهیزید.
۲٫ در طول درمان ، مصرف سدیم بایستی محدود شده و مصرف مکمل های حاوی پتاسیم توصیه می شود.
۳٫ معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به طور مرتب باید انجام گیرد.

تاثیر آب و هوا بر آرتریت پسوریاتیک

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت باور دارند که آب‌ و هوا بر علائم بیماریشان تاثیر می‌گذارد، اما سوال مهم این است که آیا شواهد علمی هم نقش هوای گرم را در راستای تسکین آرتریت پسوریاتیک تایید می‌کنند؟ به‌طور کلی، فعالیت جسمانی به تسکین علائم آرتریت کمک می‌کند. بنابراین، افرادی که به درجات مختلفی از آرتریت پسوریاتیک مبتلا هستند، معمولا با فعالیت بدنی احساس می‌کنند که اوضاع بهتری دارند.

رابطه بین آرتریت پسوریاتیک و وضعیت آب‌هوایی:

در سال ۲۰۰۷ میلادی، یکی از مطالعات منتشرشده در American Journal of Medicine نشان داد که بیماران مبتلا به آرتریت با افزایش درد در ناحیه زانو همراه با کاهش دمای هوا مواجه می‌شوند. درحالی که محققان همواره گفته‌اند اثبات کردن وجود رابطه بین درد مفصلی و دمای هوا کاملا دشوار است، اما نتایج مطالعه ذکرشده از این ایده حمایت می‌کنند که تغییر در دمای هوا و فشار هوا می‌تواند علائم آرتریت را تحت تاثیر خودش قرار بدهد.

در سال ۲۰۱۴ میلادی، مطالعه مشابه دیگری در Journal of Pain نشان داد که تغییر در متغیرهای آب‌وهوایی (مانند رطوبت) می‌تواند بر درد لگن ناشی از آرتریت تاثیر بگذارد. حتی بنیاد آرتریت (The Arthritis Foundation) بعد از این نتایج، نوعی ابزار اینترنتی برای پیش‌بینی درد مفصلی براساس پیش‌بینی شرایط آب‌وهوایی طراحی کرد.

با این‌حال، ‌دکتر استیون ولاد (استاد دانشگاه تافتز و متخصص روماتولوژی در مرکز پزشکی تافتز) می‌گوید که هنوز هم بحث درباره رابطه بین آرتریت پسوریاتیک و وضعیت آب‌هوایی با شک و تردید همراه است. شرایط آب‌وهوایی و سیستم ایمنی بدن دکتر ولاد می‌گوید: «آرتریت پسوریاتیک، یکی از بیماری‌های سیستم ایمنی بدن است. بنابراین، هیچ دلیلی ندارد که انتظار داشته باشیم که تغییرات فصلی یا آب‌وهوایی بر دوره بیماری یا علائم بیماری تاثیر قابل توجهی بگذارند. درواقع،‌ هیچ مدرک علمی معتبری وجود ندارد که تاثیر جدی شرایط آب‌وهوایی را بر سیستم ایمنی بدن اثبات کند».

آفتاب می‌تواند علائم پسوریازیس را تسکین بدهد:

با این‌که دکتر ولاد، تاثیر آب‌وهوا بر آرتریت پسوریاتیک را زیر سوال می‌برد، ‌اما اذعان می‌کند که هوای آفتابی می‌تواند به تسکین بیماری پسوریازیس در این بیماران کمک کند. درواقع، هوای گرم‌تر معمولا با رطوبت بیشتری همراه است و همین افزایش رطوبت به تسکین مشکلات ناشی از پسوریازیس کمک می‌کند. به‌گفته این متخصص، «آفتاب می‌تواند علائم پسوریازیس را تسکین بدهد و بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری هم بهبودی وضعیت پوست خودشان را به‌خاطر وجود نور آفتاب گزارش کرده‌اند. با وجود تمام این نکات، هنوز روشن نیست که آیا آفتاب به تسکین علائم آرتریت هم کمک می‌کند یا خیر».

آنچه مطالعات نشان می‌دهند در سال ۲۰۰۲ میلادی، گزارشی از مطالعه محققان نوروژی در Journal of the American Academy of Dermatology منتشر شد که نتایج مهمی را نشان می‌داد. براساس این گزارش، بیمارانی که از درمان به‌وسیله آب‌وهوا (climate therapy) کمک می‌گیرند (مانند قرار گرفتن در شرایط آب‌وهوایی گرم‌تر و تماس بیشتر با نور آفتاب)، بهبودی در علائم پسوریازیس را تجربه می‌کنند ولی دردهای ناشی از آرتریت پسوریاتیک در آنان کاهش قابل توجهی نمی‌یابد.

مطالعه دیگری در سال ۲۰۱۲ میلادی و منتشرشده در Annals of the Rheumatic Diseases نشان می‌دهد که تغییرات فصلی بین زمستان و تابستان، فعالیت بیماری را در افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک تحت تاثیر قرار نمی‌دهد.

فواید آب‌وهوای گرم با این‌که مدرک علمی معتبری وجود ندارد که ارتباط مستقیم بین شرایط آب‌وهوایی و آرتریت پسوریاتیک را اثبات کند، اما دکتر روزالین جورج (متخصص پوست و مو) هنوز هم باور دارد که هوای گرم‌تر می‌تواند برای این بیماران مفید باشد. به‌گفته این متخصص، «درواقع هیچ کدام از مطالعات رسمی نشان نمی‌دهند که هوای گرم‌تر به آرتریت پسوریاتیک کمک می‌کند. با این‌حال، من هرگز از این موضع پایین نمی‌آیم که آب‌وهوای بهتر می‌تواند این بیماران را به فعالیت بیشتر تشویق کند و دقیقا همین مساله هم می‌تواند بعضی از علائم آرتریت پسوریاتیک را تسکین بدهد.

دکتر ولاد هم می‌گوید: «به‌طور کلی، فعالیت جسمانی به تسکین علائم آرتریت کمک می‌کند. بنابراین، افرادی که به درجات مختلفی از آرتریت پسوریاتیک مبتلا هستند، معمولا با فعالیت بدنی احساس می‌کنند که اوضاع بهتری دارند».

افسردگی + پسوریازیس = افزایش خطر ابتلا به آرتریت پسوریاتیک

یکی از مطالعات اخیر نشان می‌دهد که افسردگی در افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس، خطر ابتلا به آرتریت پسوریاتیک را تقریبا ۳۷ درصد افزایش می‌دهد. گزارشی از این مطالعه در آخرین شماره Journal of Investigative Dermatology منتشر شده است. به‌گفته محققان، این یافته واقعا نگرانی‌های پزشکان و محققان را افزایش می‌دهد، چون که افسردگی در افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس اصلا غیرعادی و کمیاب نیست.

ارتباط بین اختلال افسردگی و آرتریت پسوریاتیک:

محققان می‌گویند که در مطالعات پیشین، نوعی ارتباط بین اختلال افسردگی ماژور و افزایش خطر ابتلا به التهاب سیستمیک پیدا کرده‌اند. همین رابطه می‌تواند این نکته را برای ما روشن کند که چرا ابتلا به افسردگی، خطر ابتلا به آرتریت پسوریاتیک را نیز افزایش می‌دهد.

در این مطالعه، ‌اطلاعات مربوط به بیش از ۷۰ هزار نفر از افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس مورد بررسی قرار گرفتند که وضعیت همه آنان به مدت ۲۵ سال پیگیری شده بود. محققان در بررسی نهایی حتی عواملی مانند سن و عادت‌های تغذیه‌ای آنان را نیز در نظر گرفتند. یافته‌هایی نهایی نشان دادند که افراد مبتلا به افسردگی، بسیار بیشتر از دیگران با خطر ابتلا به آرتریت پسوریاتیک مواجه هستند.

براساس گزارشی که National Psoriasis Foundation ارائه می‌کند، بیش از ۳۰ درصد افراد مبتلا به پسوریازیس، دچار این بیماری مفصلی می‌شوند. یکی از متخصصان درباره این موضوع می‌گوید: «خیلی از مردم تصور می‌کنند که دردها یا تیرکشیدن‌های مفصلی، ربطی به پسوریازیس ندارند و فقط بخشی از مشکلات ناشی از افزایش سن هستند، اما چنین تصوری اشتباه است. اگر مبتلا به پسوریازیس هستید و با مشکلاتی مثل التهاب یا دردهای مفصلی مواجه شده‌اید، حتما به پزشک مراجعه کنید تا در صورت ارتباط این دردها با بیماری پسوریازیس، اقدامات لازم برای کنترل آن‌ها انجام شود».

افسردگی در کمین بیماران پسوریازیس:

یکی از تحقیقات اخیر نشان می‌ دهد که بیماران مبتلا به پسوریازیس ممکن است با افزایش خطر ابتلا به افسردگی روبه‌رو شوند. این تحقیق بر اساس مطالعه موردی بر روی ۱۲۳۸۲ نفر از بیماران انجام شده است تا رابطه بین افسردگی و پسوریازیس را بررسی کند. نتایج نهایی نشان داد ۱۶.۵ درصد بیماران مبتلا به پسوریازیس علائم مربوط به افسردگی ماژور داشتند و در واقع خطر ابتلا به افسردگی ماژور در بین این بیماران تا ۲ برابر بیشتر است.

حتی زمانی که عوامل خطری مثل سن، جنسیت، نژاد، شاخش توده بدن، فعالیت فیزیکی، سابقه کشیدن سیگار، سابقه سکته قلبی، سکته مغزی و دیابت در این مطالعه در نظر گرفته شد، باز هم افسردگی ماژور به طرز چشمگیری در بین افرادی که مبتلا به پسوریازیس بودند، مشاهده می‌شد. به نظر سرپرست این تیم تحقیقاتی، دلیل ارتباط بین پسوریازیس و افسردگی می‌تواند این باشد که افراد مبتلا به پسوریازیس نسبت به واکنش‌ های دیگران و فضای عمومی جامعه درباره بیماریشان نگرانی دارند و هر لحظه اعتماد به نفس‌شان بخاطر این موضوع پایین می‌ آید و تصور بدی نسبت به خودشان پیدا می‌ کنند. او معتقد است که مردم باید بدانند که پسوریازیس مسری نیست و لازم نیست با دیدن این افراد واکنش‌ های عجیب و غریب نشان داد.

راه هایی رهایی از افسردگی:

۱۰ توصیه برای رهایی از افسردگی، اضطراب و تندخویی:

تنفس آرام

گذراندن اوقاتی در طبیعت

خواب مطلوب و نیرو بخش

گذراندن زمان بیشتری همراه با نزدیکان

قبول اینکه همه چیز عالی نیست.

تغذیه متعادل و نوشیدن زیاد آب

ریلکسیشن و روش های تمرکز

یادگیری عذر خواستنت از دیگران

یادگیری شناخت خود

درمان‌ های طبیعی برای عارضه “آرتریت پسوریاتیک”

آرتریت پسوریاتیک (ورم مفاصل پسوریاتیک) بیماری مزمنی با مشخصه التهاب در مفاصل و پوست و در ارتباط با بیماری پوستی و ناخنی پسوریازیس است. پیشرفت بیماری آرتریت پسوریاتیک ممکن است با درمان‌ های سنتی کند شود و علائم آن تسکین پیدا کند. همچنین درمان‌های جایگزین می‌ تواند این درمان‌ ها را تکمیل کرده و به مبتلایان به این بیماری کمک کند که کنترل بیشتری روی بیماری‌ شان داشته باشند. از جمله درمان‌های طبیعی آرتریت پسوریاتیک شامل سرکه سیب،روغن درخت چای، جو دو سر، زردچوبه، کپسایسین و موارد دیگری بوده که در ادامه به آن ها اشاره می شود.

آرتریت پسوریاتیک (ورم مفاصل پسوریاتیک):

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، این بیماری یک عارضه پیشرونده است که با گذشت زمان تشدید می‌شود. همچنین در صورتیکه آرتریت پسوریاتیک درمان نشود می‌تواند به آسیب دیدگیِ جدی مفصل‌ها منجر شود. ورم مفاصل پسوریاتیک نوعی آرتریت است که بیشتر افراد مبتلا به پسوریازیس یا افرادی با سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری، دچار آن می‌شوند. اغلب مبتلایان به این بیماری دچار درد و التهاب مفصل هستند. همچنین بروز لکه‌های قرمز، ملتهب و همراه با خارش روی پوست از مشخصه‌های دیگر این بیماری است.

درمان‌های طبیعی آرتریت پسوریاتیک:

از جمله درمان‌های طبیعی آرتریت پسوریاتیک شامل موارد زیر می‌شود:

سرکه سیب: استفاده از سرکه سیب روی لکه‌ های پسوریازیس می‌ تواند مفید باشد. هر چند استفاده از آن روی مناطقی از زخم‌ که دچار خونریزی یا ترک خوردگی شده‌، توصیه نمی‌ شود.

روغن درخت چای: این روغن ممکن است التهاب پوستی ناشی از آرتریت پسوریاتیک را تسکین دهد.جو دو سر: استفاده از جو دو سر هنگام حمام می‌تواند به تسکین لکه‌ های همراه با خارش ناشی از پسوریازیس کمک کند.

زردچوبه: زردچوبه به دلیل خواص ضدالتهابی‌اش شناخته شده است و می‌ تواند در این مورد نیز سودمند باشد.

کپسایسین: این ماده موجب تند شدن فلفل می‌شود و در مسدود کردن گیرنده‌ های درد مفید است.

آلوئه‌ورا: این گیاه می‌ تواند عامل تسکیل‌ دهنده‌ای برای لکه‌ های آزاردهنده پوست مبتلایان به پسوریازیس باشد.

روغن ماهی: درد مفصل با مصرف روغن ماهی کاهش می‌یابد. اسیدهای چرب امگا ۳ موجود در روغن‌ ماهی می‌تواند به از بین بردن التهاب کمک کند.

زنجبیل: ریشه زنجبیل نیز دارویی شناخته شده با خواص ضد التهابی است.

به گفته کارشناسان، افرادی که این روش‌های طبیعی را به کار می‌گیرند باید به خاطر داشته باشند که این درمان‌ها جایگزینِ درمان‌ تجویزی به حساب نمی‌آیند بلکه در مواردی با مشورت پزشک روش‌های کمکی برای بهبود و تسکین علائم بیماری هستند.

در عین حال درمان‌های جایگزین برای این بیماری شامل ماساژ درمانی و طب سوزنی می‌ شوند.

علاوه بر این، مبتلایان به آرتریت پسوریاتیک باید نسبت به حفظ وزن سالم و داشتن رژیم غذایی سالم هوشیار باشند.

این بیماران باید نکات تغذیه‌ای زیر را رعایت کنند:

مصرف مقدار قابل توجهی میوه و سبزی

تامین پروتئین مورد نیاز با مصرف گوشت و حبوبات

مصرف محصولات لبنی فاقد چربی یا با درصد چربی پایین

نوشیدن آب زیاد

خودداری از مصرف مواد قندی تصفیه شده و کربوهیدرات‌های بد

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، علائم بیماری آرتریت پسوریاتیک اغلب در زمان‌ های استرس یا خستگی تشدید می‌ شود. تغییر سبک زندگی در مبتلایان به این بیماری می‌ تواند استرس را کاهش دهد؛ زیرا استرس با افزایش التهاب مرتبط است و به همین دلیل به کار بردن روش‌ های آرام سازی و مدیتیشن، ورزش کردن، خواب کافی و دوش آب گرم برای تسکین علائم بیماری سودمند است.

مبتلایان به آرتریت پسوریاتیک هم می‌توانند ورزش کنند

بعضی از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک تصور می‌کنند که ورزش کردن، علائم بیماری آرتریت پسوریاتیک را تشدید می‌ کند. با این‌حال، واقعیت این است که آرتریت با ورزش کردن بدتر نخواهد شد. براساس گزارش بنیاد ملی پسوریازیس (NPFF)، ورزش کردن با شدت متوسط می‌ تواند درد و کوفتگی را تسکین بدهد و حتی باعث بهبودی در دامنه‌ی حرکتی و انعطاف‌پذیری بیمار شود.

ورزش و آرتریت پسوریاتیک:

با این‌حال، اگر شما به یکی از مفصل‌ ها فشار وارد کنید یا یکی از مفصل‌ ها از قبل ملتهب شده باشد، حرکت دادن آن می‌ تواند با احساس درد همرا شود. برخی متخصصان به افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک توصیه می‌ کنند که برنامه ورزشی خودشان را با شدت کم انجام دهند و هیچ وقت در فعالیت ورزشی زیاده‌روی نکنند. تصور اشتباه و رایج دیگر، این است که آرتریت پسوریاتیک همیشه باعث تغییر شکل (دفورمیتی) مفصل‌ها می‌ شود. درست است که آرتریت پسوریاتیک می‌ تواند به تغییر شکل مفصل‌ها منجر شود، اما این مساله اجتناب‌ناپذیر نیست.

افرادی که از خدمات درمانی خوبی برخوردار هستند، کمتر از دیگران به تغییر شکل مفصل‌ ها مبتلا می‌ شوند. یکی از نکات مهم درباره آرتریت پسوریاتیک، این است که حتی در صورت بهبود یافتن وضعیت، بیمار باید به پیگیری درمان‌ های خود ادامه بدهد. یکی از مطالعات منتشرشده در Annals of the Rheumatic Diseases، نتایج جالبی را درباره این موضوع نشان می‌ دهد. براساس این گزارش، محققان دریافته‌اند افرادی که پیگیری درمان را بعد از بهبودی رها می‌ کنند، با خطر بالای عود کردن بیماری در آینده مواجه می‌ شوند.

آرتریت پسوریاتیک:

خیلی از بیماری‌ ها هستند که با پسوریازیس ارتباط دارند، اما شایع‌ترین آن‌ ها همان آرتریت پسوریاتیک است. در واقع،‌ آرتریت پسوریاتیک، نوعی بیماری التهابی مزمن است که روی مفاصل تاثیر منفی می‌ گذارد. براساس گزارشی که National Psoriasis Foundation ارائه می‌ کند، بیش از ۳۰ درصد افراد مبتلا به پسوریازیس، دچار این بیماری مفصلی می‌ شوند.

یکی از متخصصان درباره این موضوع می‌ گوید: «خیلی از مردم تصور می‌ کنند که دردها یا تیرکشیدن‌های مفصلی، ربطی به پسوریازیس ندارند و فقط بخشی از مشکلات ناشی از افزایش سن هستند، اما چنین تصوری اشتباه است. اگر مبتلا به پسوریازیس هستید و با مشکلاتی مثل التهاب یا دردهای مفصلی مواجه شده‌اید، حتما به پزشک مراجعه کنید تا در صورت ارتباط این دردها با بیماری پسوریازیس، اقدامات لازم برای کنترل آن‌ها انجام شود». نکته مهم بعدی که باید به آن توجه کنید، این است که همه پسوریازیس‌ ها با هم یکسان نیستند، چون براساس گزارش‌ هایی که National Psoriasis Foundation اعلام کرده است، ۵ نوع پسوریازیس وجود دارد، نه یک نوع. آگاهی داشتن درست درباره نوع پسوریازیس در هر فرد، بهترین راهی است که کمک می‌کند تا بهترین روش‌های درمانی مخصوص به هر نوع از پسوریازیس‌ ها، انجام شوند.

فواید روغن کرچک برای پلاک های پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک

روغن کرچک (Castor oil) یکی دیگر از گیاهان دارویی با سابقه ای بیش از ۴۰۰۰ سال است که این خود گواه ویژگی های خاص این گیاه است، این گیاه با سابقه کهن حاوی دانه های روغنی است که هنگام تهیه روغن ۶۰ تا ۷۰ درصد آن را تشکیل می دهند، روغن تهیه شده از دانه ها اشباع نشده بوده و دارای خواص درمانی و زیبایی بی نظیری برای پسوریازیس و بهبود درد مفاصل ناشی از آن هستند که در ادامه به شرح آنها خواهیم پرداخت. امید است مطلب حاضر مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد و ما را هم از دعای خیر خود بی نصیب نگذارید.

گیاه کرچک:

گیاه کرچک با نام علمی (Ricinus Communis) گیاهانی یک پایه بوده و روی گل آذین خوشه، به رنگ سبز و در بعضی از انواع گلهای یک پایه قرمز بدون گلبرگ. گلهای نر به رنگ زرد مایل به سبز با پرچم خامه ای و روغن دار برجسته در خوشه ای تخم مرغی شکل به طول حداکثر ۱۵ سانتی متر. گلهای ماده، در قسمت فوقانی خوشه به رنگ قرمز و برجسته قرار گرفته اند.

میوه کرچک به صورت کپسول کروی و خاردار متمایل به سبز (یا قرمز-ارغوانی) می باشد که در هنگام رسیدن سخت و شکننده می شود و دانه ها به شکل بیضوی پهن و و به شکل دانه های لوبیا و دارای پوسته براقی می باشند.

که درون آنها یک مغز کرم یا سفید بسیار روغنی قرار دارد. دانه گیاه متمایل به رنگ قهوه ای و تا حد زیادی سمی بوده، ریسین یک پروتئین بسیار سمی است که در دانه های کرچک وجود دارد. پوست این دانه ها حاوی این سم است که یکی از کشنده ترین سموم طبیعی دنیا است. دانه های کرچک دارای یک زائده زگیل مانند به نام Caruncle هستند، که نوعی از Elaiosome است. ترویج و پراکندگی دانه های Caruncle توسط مورچه ها صورت می پذیرد.

مصرف روغن کرچک در بیماران پسوریازیس:

روغن کرچک با دارا بودن وزن مولکولی کم به سرعت جذب پوست شده و باعث حفظ رطوبت پوست می شود و با مواد غذایی که به همراه دارد پوست را تغذیه می کند، هنگام شب ابتدا دست و پاها را با استفاده از صابون گلیسرینه شستشو کنید تا پوست هم تمیز و هم مرطوب شود سپس با استفاده از روغن ضایعات خود را چرب کرده و بپوشانید.

مسکن درد مفاصل در آرتریت پسوریاتیک:

به منظور تسکین درد مفاصل می توان این روغن را به تنهایی و هم به صورت ترکیب با روغن نارگیل و سیاه دانه استفاده کرد که تاثیر فوق العاده ای در تسکین و همچنین درمان درد خواهد داشت، برای این منظور ابتدا محل مورد نظر را با استفاده از آب گرم و صابون شستشو و پس از خشک کردن محل با روغن یا ترکیب روغنی مورد نظر چرب کرده و گرم نگهدارید.

روغن کرچک و دفع سموم کبد:

روغن کرچک استفاده های زیادی در پزشکی و درمانی دارد و همچنین کاربردهای مختلف دیگری نیز دارد. عصاره الکلی برگ های کرچک، بر روی موشهای آزمایشگاهی نشان داده است که از کبد در مقابل آسیب دیدگی از سموم حفاظت می کند. یکی از کاربردهای روغن کرچک دارویی مصرف آن به عنوان یک داروی ملین است،

روغن کرچک یک ملین طبیعی و قوی است. عصاره های متانولیکی برگها در تست ضدمیکروبی در مقابل باکتری های بیماری زا در موشها آزمایش شده و موشها خواص ضد میکروبی نشان داده اند. لازم به ذکر است که عصاره ها سمی نمی‌باشند. پوسته هسته لوبیایی شکل کرچک در دوزهای پایین تر بر روی سیستم اعصاب مرکزی تاثیر گذاشته است.

در دوزهای بالاتر موشها به سرعت مرده اند. عصاره آب پوست ریشه کرچک علایم درد را در موشها نمایان می کند. خواص ضد حساسیتی یا آنتی هیستامینی و ضد التهابی نیز در عصاره الکلی پوسته کرچک دیده شده است.

روغن کرچک ملین و ضد یبوست:

این روغن دارای خاصیت دیگری نیز است که در طب قدیم و طب جدید از خاصیت سم زدایی و ضد یبوست قوی این روغن مورد توجه قرار دارد، در انجام رادیوگرافی و تهیه تصویر از مفاصل برای خالی کردن معده و روده از بیمار درخواست می شود تا قبل از انجام عکسبرداری از روغن کرجک استفاده کنید که این امر باعث خالی شدن معده و روده از محتویات می شود همچنین با بوی نا مطبوعی که دارد باعث استفراغ و خروج سریع سم و یا مواد زائد مصرف شده توسط فرد نیز می شود.

دیگر خواص درمانی روغن کرچک:

تقویت مژه و ابرو

یکی از بهترین ها برای از بین بردن موخوره

تقویت و رشد مو

چین و چروک پوست

ملین و ضد یبوست

ضدعفونی‌کننده

از بین برنده خشکی ، ترک دست و پا

مسکن درد مفاصل

نکته ی مهم:

مصرف خوراکی روغن کرچک به افرادی که دچار مشکلات گوارشی و ناراحتی های روده ای هستند توصیه نمی شود.