ماءالجبن افتیمونی داروی کمکی در درمان پسوریازیس و روش تهیه آن

ماءالجبن در طب سنتی خواص زیادی دارد. یکی ازمهم ترین خواص ماءالجبن پاکسازی بدن از سموم است. مهم تر از همه معده، کلبه و کبد را پاکسازی می کند. به غیر از نقش پاکسازی، پودر ماءالجبن خواص دیگری هم به دنبال دارد. از جمله برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس بسیار کارآمد است.

ماءالجبن افتیمونی داروی کمکی در درمان پسوریازیس:

رفع کننده بیماری‌ هایی مانند واریس، بی‌خوابی، افسردگی، وسواس، آکنه، حساسی‌های پوستی مثل پسوریازیس و اگزما، بوی بد دهان، یبوست مزمن، خارش، درد سیاتیک، شقاق و …

فواید ماءالجبن افتیمونی:

تصفیه کننده خون و کبد

دفع سموم از بدن

درمان حساسیت های پوستی

داروی کمکی در درمان پسوریازیس

درمان یبوست

درمان واریس و درد های سیاتیکی

طرز تهیه:

یک لیتر شیر کم چرب تهیه کنید، داخل ظرفی ریخته روی شعله متوسط گاز قرار بدهید، افتیمون تهیه شده از عطاری را داخل پارچه بریزید گره بزنید و پنج بار هر بار به مدت سی ثانیه داخل شیر بگردانید، برای به هم زدن بهتر است از قاشق چوبی استفاده شود. بلافاصله بعد از جوش آمدن شعله را خاموش کنید و دو سوم استکان سکنجبین ترش یا سرکه خانگی را به آن اضافه کنید، کمی صبر کنید تا شیر ببرد ولی اگه دیدید نبرّید میتوانید چند قاشق سرکه خانگی به آن اضافه کنید تا بریده شود.

بعد آن را داخل پارچه تنظیف بریزید و فشار بدهید تا آب پنیر از خودِ پنیر جدا شود، به هیچ عنوان به آب پنیرتان نمک اضافه نکنید. میبینید که کفی سفید رنگ روی آب پنیر جمع می شود که حتما باید از آن جدا کنید. ماءالجبن شما آمادست.

نحوه مصرف:

روزانه دو استکان یا یک لیوان پر به صورت گرم. استکان اول را هنگام ناشتا مصرف کنید و تا دو ساعت هیچ چیزی نخورید بعد از آن استکان دوم را مصرف کنید و تا یک ساعت دیگر چیزی نخورید، یادتان باشد به هیچ عنوان با مایکروفر گرم نکنید، روی شعله گرم کنید و کف روی آن را هر بار بگیرید.

حداقل مدت مصرف برای اثربخشی:

چهل روز مداوت مصرف تا دو ماه و در مواقع غلبه سوداوی و مشکلات حاد تا شش ماه میتوانید مصرف کنید، مقدار مصرف قابل تغییر بوده و به مرور میتوانید کم کنید.

نکته مهم:

اصلا نگران نباشید! مسموم نشدید! بروز قی (استفراغ) یا اسهال طبیعی بوده چونکه سیستم هوشمند بدن میل به خارج کردن مواد زائد دارد که به تدریج برطرف می‌ شود. محدودیت سنّی مصرف وجود ندارد و در همه سنین توصیه میشود.

خبر فوری: داروی ایلومیا برای درمان پسوریازیس تایید شد

سازمان غذا و دارو ایالات متحده آمریکا داروی ایلومیا (tildrakizumab-asmn) یک آنتاگونیست اینترلوکین ۲۳ را برای درمان افراد بزرگسال مبتلا به پلاک های متوسط تا شدید بیماری پسوریازیس تایید کرد. کمپانی تولید کننده این دارو Sun Pharmaceutical Industries Ltd بوده که در گزارشی اعلام کرده  Ilumya یک داروی بیولوژیک است که برای درمان پسوریازیس در سال ۲۰۱۸ مورد تایید قرار گرفته و همچنین به عنوان درمان برای آرتریت پسوریازیس هم موفق عمل کرده است.

استفاده درمانی: پلاک های پسوریازیس

ایلومیا (یک داروی نسخه ای)، یک آنتی بادی مونوکلونال انسانی به حساب می آید که با خاصیت آنتاگونیستی اینترلوکین ۲۳، در درمان پلاک های متوسط تا شدید پسوریازیس که کاندید درمان سیستمیک (درمان خوراکی یا تزریقی) یا نور درمانی (درمان با استفاده از پرتو فرابنفش) هستند، موثر خواهد بود. اطلاعاتی در مورد ایمنی و تاثیر گذاری این دارو در کودکان زیر ۱۸ سال وجود ندارد.

دوره مصرف:

شرکت Tildrakizumab-asmn  می گوید Ilumya یک مهار کننده اینترلوکین انتخابی است که با تزریق زیر جلدی با دوز ۱۰۰ میلیگرم در هر ۱۲ هفته پس از تکمیل دوزهای اولیه انجام می شود.

تحقیقات بالینی در مورد داروی جدید تیلدرازوماب – اسمن:

اثربخشی تیلدرازوماب – اسمن برای پسوریازیس پلاکت متوسط تا شدید در برنامه توسعه بالینی فاز ۳ نشان داده شده است. دو آزمایش چند قاعده، تصادفی، دو سو کور، کنترل شده با کنترل پلاسبو به نام reSURFACE 1 و reSURFACE 2 شامل ۹۲۶ بزرگسال مبتلا به پسوریازیس پلاکت متوسط تا شدید با ۶۱۶ مورد تیلدرازوماب اسمن و ۳۱۰ دارونما بود.

هر دو مطالعه اثر گذاری دارو با مقادیر پایانی اثربخشی همراه بوده و بهبود بالینی قابل توجهی را نشان دادند. این میزان با حداقل ۷۵٪ کاهش در اندازه ذرات پسوریازیس و شاخص شدت در هفته دوازدهم همراه شد.

نتایج تحقیقات reSURFACE 1 و ۲ در سال گذشته در The Lancet منتشر شد، که توسط Medscape Medical News و سایت درمانی پسوریازیس گزارش شده است.

واکنش های ناخواسته و عوارض:

شایع ترین واکنش های ناخواسته مرتبط با تیلدرازیوماب – آسن شامل عفونت های تنفسی فوقانی، واکنش های محل تزریق و اسهال می شود. واکنشهای جانبی که در میزان کمتر از ۱٪، اما بیشتر از ۰٫۱٪ در سم زدای فعال و در مقادیر بالاتری نسبت به گروه های دارونما رخ داد، شامل سرگیجه و درد در اندام بود.

داروی دیفلورازون موضعی برای درمان قرمزی، خارش یا دیگر ناراحتی های پوستی

داروی دیفلورازون (Diflorasone) موضعی برای درمان قرمزی، خارش، التهاب یا دیگر ناراحتی های پوستی استفاده می شود. این دارو یک کورتیکواستروئید است (داروی شبیه به کورتیزون یا استروئید).

شکل های موجود در بازار:

داروی دیفلورازون فقط با نسخه پزشک در اختیار بیمار قرار می گیرد و به شکل های زیر در بازار موجود است:

پماد

کرم

پیش از مصرف:

در تصمیم گیری برای مصرف یک دارو، خطرات مصرف آن با مزیت های مصرف دارو مقایسه می شوند. این تصمیم توسط بیمار و پزشک گرفته می شود. در مورد داروی دیفلورازون به نکات زیر توجه داشته باشید.

حساسیت: اگر تاکنون به این دارو یا هر داروی دیگری حساسیت نشان داده اید، با پزشک خود در میان بگذارید.

اطفال: بررسی هایی که تاکنون انجام شده اند نشان دهنده مشکل خاصی در مصرف داروی دیفلورازون در کودکان نبوده اند.

سالمندان: در مورد ارتباط بین سن و تاثیر داروی دیفلورازون موضعی بر روی سالمندان اطلاعات کافی در دسترس نیست.

دوران بارداری: در مورد داروی دیفلورازون برای خانم های باردار بررسی های کافی انجام نشده است.

دوران شیردهی و مادران شیرده: در مورد خطرات و تاثیر مصرف دارو در دوران شیردهی بررسی های کاف انجام نشده است.

تداخلات دارویی:

گرچه برخی داروها به هیچ عنوان نباید با هم مصرف شوند، اما در برخی موارد با وجود تداخل، دو دارو با هم مصرف می شوند. در این موارد ممکن است پزشک میزان مصرف دارو را تغییر دهد یا اقدامات احتیاطی دیگری را در پیش بگیرد. زمانی که داروی دیفلورازون برای شما تجویز می شود، اگر هر داروی دیگری مصرف می کنید لازم است به پزشک اطلاع دهید.

دیگر تداخلات دارویی:

بعضی داروها نباید در زمان خوردن غذا یا فورا پس از آن مصرف شوند، چرا که احتمال بروز مشکلاتی وجود دارد. مصرف تنباکو و الکل نیز با بعضی داروها مشکلاتی را در پی خواهد داشت. در مورد مصرف داروی خود و چگونگی و زمان مصرف آن با پزشک خود مشورت کنید.

دیگر مشکلات پزشکی:

وجود دیگر مشکلات پزشکی نیز بر روی مصرف این دارو تاثیر می گذارند. اگر دچار بیماری یا شرایط پزشکی خاصی هستید، حتما به پزشک اطلاع دهید، به ویژه هر یک از بیماری های زیر:

سندروم کوشینگ (اختلال غده آدرنالین)

دیابت

قند خون بالا (هیپرگلیسمی یا Hyperglycemia)

فشار خون داخل جمجمه (افزایش فشار در سر) – با احتیاط مصرف شود، زیرا ممکن است شرایط را بدتر کند.

عفونت پوستی در نزدیکی یا در محل استفاده از دارو

زخم بزرگ، پوست ترک خورده یا آسیب های شدید پوستی در محل استفاده از دارو – احتمال بروز عوارض جانبی بیشتر خواهد شد.

درماتیت اطراف دهان (پوست مشکل دار)

روزاسه (پوست مشکل دار) – در بیماران مبتلا به این شرایط این دارو مصرف نمی شود.

نحوه مصرف:

بسیار مهم است که این دارو درست طبق دستور پزشک مصرف شود. مقدار و مدت مصرف دارو را تغییر ندهید و طبق توصیه ی پزشک عمل کنید. در غیر اینصورت آسیب های پوستی و عوارض جانبی افزایش خواهند یافت.

داروی دیفلورازون فقط برای استفاده بر روی پوست است. این دارو را روی چشم ها یا در اطراف آنها و یا بر روی پوست دارای برش، زخم یا سوختگی استفاده نکنید. اگر دارو بر روی این قسمت ها استفاده شود، بلافاصله با آب بشویید.

داروی دیفلورازون فقط باید برای مشکلات پوستی تحت درمان پزشک استفاده شود. برای مصرف دیگر شرایط ابتدا با پزشک مشورت کنید، به ویژه اگر فکر می کنید عفونت پوستی نیز در این مشکل وجود دارد. این دارو نباید برای درمان برخی عفونت ها و مشکلات پوستی، از جمله سوختگی شدید، استفاده شود.

از داروی دیفلورازون بر روی صورت، کشاله ران یا زیر بغل ها استفاده نکنید، مگر اینکه با دستور پزشک باشد.

برای مصرف:

قبل و بعد از مصرف این دارو دست های خود را با آب و صابون بشویید.

یک لایه نازک از کرم دیفلورازون را بر روی پوست آسیب دیده استفاده کرده و به آرامی بمالید.

پوست تحت درمان را نبندید یا بانداژ نکنید، مگر با توصیه پزشک

اگر دارو در ناحیه بستن پوشک بچه مورد استفاده قرار گرفته، پوشک را سفت نبندید و از پوشک های پلاستیکی استفاده نکنید.

اگر پزشک دستور داده پس از استفاده از دارو روی آن را محکم ببندید، اطمینان حاصل کنید چگونگی بستن آن را می دانید.

مقدار مورد استفاده از این دارو برای بیمارهای مختلف، متفاوت است. فرد بیمار باید طبق دستورالعمل روی بسته بندی یا توصیه ی پزشک معالج خود عمل کند. اطلاعات زیر تنها حد متوسط مصرف دارو را نشان می دهد. به هرحال مقدار مصرف دارو را بدون اجازه ی پزشک تغییر ندهید. مقدار مصرف دارو به قدرت دارو نیز بستگی دارد. به علاوه تعداد دفعات مصرف دارو در روز و فاصله ی بین هر دفعه به مشکل بیمار و شدت آن بستگی دارد.

 برای استفاده موضعی (کرم):

بزرگسالان – دو بار در روز از دارو بر روی محل آسیب دیده استفاده کنید.

کودکان – مصرف و میزان آن توسط پزشک تعیین می شود.

برای استفاده موضعی دارو (پماد):

بزرگسالان – یک تا سه بار در روز از دارو بر روی محل آسیب دیده استفاده کنید.

کودکان – یک تا سه بار در روز از دارو بر روی محل آسیب دیده استفاده کنید.

در صورت فراموش کردن یک وعده دارویی چه باید کرد؟

در صورتی که یک وعده مصرف دارو را فراموش کردید، می توانید هر لحظه ی ممکن آن را مصرف کنید. در صورتی که زمان مصرف وعده ی بعدی دارو رسیده، به هیچ وجه هر دو وعده را باهم مصرف نکنید.

شیوه نگهداری دارو:

بهتر است دارو را در دمای اتاق و دور از گرما و رطوبت و نور نگهداری کنید. دارو دور از دسترس کودکان باشد. در صورت گذشتن تاریخ مصرف دارو و یا نیاز نداشتن به آن، دارو را دور بیندازید.

اقدامات احتیاطی:

بسیار مهم است که پزشک با ملاقات های منظم بهبود بیماری را بررسی کند و در صورت نیاز و مشاهده عوارض جانبی میزان مصرف دارو را تغییر دهد.
اگر علائم شما یا فرزندتان طی چند روز بهبود پیدا نکرد، یا بدتر شد، با پزشک مشورت کنید.

مصرف بیش از حد از داروی دیفلورازون خطر بروز مشکلات مربوط به غدد آدرنالین را افزایش می دهد. این خطر برای کودکان و همچنین افرادی که مقدار زیاد و در طولانی مدت از این دارو استفاده می کنند، بیشتر است. در زمان مصرف داروی دیفلورازون در صورت مشاهده هر یک از این علائم در خود یا فرزندتان حتما به پزشک مراجعه کنید: تاری دید، سرگیجه یا ضعف، ضربان قلب سریع یا نامنظم و تپش قلب، افزایش تشنگی یا میزان ادرار، تحریک پذیری یا خستگی و ضعف غیرعادی.

اگر دچار جوش های پوستی، سوختگی، خارش، التهاب یا تحریک پوستی شدید، بلافاصله مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید.

بر روی منطقه تحت درمان از محصولات آرایشی و دیگر محصولات بهداشتی استفاده نکنید.

عوارض جانبی:

به همراه تاثیرات اولیه، هر دارویی عوارض جانبی ناخواسته ای نیز به دنبال خواهد داشت. گرچه همه ی این عوارض جانبی اتفاق نمی افتند، اما به هرحال در صورت بروز هر یک، نیاز به مراقبت های پزشکی خواهد بود.

در صورت مشاهده ی هریک از عوارض زیر، فورا به پزشک خود مراجعه کنید:

آکنه یا جوش

وست همراه با تاول هایی با سر قرمز

سوزش، خارش و درد در بخش های دارای مو و یا مشاهده چرک در ریشه مو

افزایش رشد مو بر روی پیشانی، پشت، بازوها و پاها

روشن شدن رنگ طبیعی پوست

مشاهده خطوط بنفش مایل به قرمز بر روی دست ها، صورت، پاها، بدن یا کشاله ران

نرم شدن پوست

فواید داروی Ustekinumab فراتر از پاک‌سازی پوست بیماران پسوریازیس

نوعی آنتی بادی که برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس استفاده می‌شود، در کاهش التهاب آئورت، که یک نشان کلیدی خطر برای حوادث عمده‌ی قلبی عروقی در آینده است، نیز مؤثر است. محققان دانشکده‌ی پزشکی Perelman دانشگاه پنسیلوانیا در همکاری با مؤسسه‌ی ملی قلب، ریه و خون در یک مطالعه، به طور تصادفی یافتند کسانی که از داروی Ustekinumab استفاده می‌کردند، بهبود ۱۹ درصدی در التهاب آئورتی، که توسط تصویر برداری اندازه‌گیری و تأیید شده، در مقایسه با گروه دارونما داشتند.

یافته های دکتر Jeol M. Gelfand:

Jeol M. Gelfand، استاد پوست و اپیدمیولوژی، در Penn و اولین نویسنده‌ی مقاله، یافته‌ها را در نشست سالانه‌ی American Academy of Dematology در سال ۲۰۱۸، ارائه کرد.

پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن است که در آن سلول‌های پوستی سریع‌تر از حالت عادی تکثیر می‌شوند و نتیجه‌ی آن پوشانده شدن قسمت‌های سرخ شده با پوسته‌ای نقره‌ای می‌باشد. این اتفاق بیشتر در پوست سر، زانوها و آرنج‌ها رخ می‌دهد اما در هر جایی دیگر از بدن مثل صورت، نواحی تناسلی، ناخن و دیگر قسمت‌ها نیز ظاهر می‌شود.

مطابق یافته‌ای توسط Gelfand در یک مقاله‌ی مهم در سال ۲۰۰۶، در موارد متوسط تا شدید، خطر ابتلا به حمله‌ی قلبی، سکته‌ی مغزی و مرگ زودرس را افزایش می‌دهد. یافته‌های بنیاد ملی پسوریازیس تخمین می‌زند که پسوریازیس حدد ۷.۵ میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

Ustekinumab، که تحت اسم Stelara فروخته می‌شود، توسط اداره‌ی غذا و داروی ایالات متحده برای درمان پسوریازیس، آرتروز پسوریاتیک و بیماری کرون، تأیید شده است. محققان می‌خواستند بدانند که آیا فواید دارو فراتر از پاک‌سازی پوست است یا خیر!

فواید داروی Ustekinumab فراتر از پاک‌سازی پوست:

Gelfand می‌گوید: نوع التهابی که در پسوریازیس دیده می‌شود شبیه آن‌چه که در آرترواسکلروز، نوعی بیماری قلبی که شامل ایجاد چربی، کلسترول و سلول‌های التهابی در دیواره‌های شریانی می‌شود، است.

از آن‌جاییکه ‌َUstekinumab مسیرهای خاصی را که در التهاب پوست و التهاب قلب و عروق دخیل‌اند متوقف می‌کند، ما می‌خواستیم تست کنیم که آیا می‌تواند التهاب عروقی آئورت را بهبود بخشد؟

بیماران پسوریازیس به طور تصادفی به دو گروه، با ۲۱ بیمار در گروه دارونما و ۲۲ بیمار دریافت کننده‌ی درمان، تقسیم شدند. نتیجه‌ی اولیه التهاب آئورت بود که توسط آزمایش‌های FDG-PET/CT-۱۸، یک روش تصویربرداری که التهاب را در آئورت نشان می‌دهد، اندازه‌گیری شد.

تصویربرداری قبل از درمان و در ۱۲ هفته انجام شد. گروه که تحت درمان بودند کاهش ۶.۶ درصدی را در التهاب آئورت تجربه کردند در حالی که گروه دارونما افزایش ۱۲ درصدی داشتند به این معنی که دارو باعث بهبود ۱۹ درصد نسبت به بیماران درمان نشده می‌شود. نتایج با آزمایشی کنترل نشده قبلی از Ustekinumab مطابقت داشت اما با دو آزمایش بزرگ‌ با استفاده از یک داروی متفاوت Adalimumab که با عنوان Humira فروخته می‌شود، در تضاد مستقیم هستند.

بهبود در التهاب آئورت، نشانی کلیدی برای بیماری قلبی عروقی:

Gelfand می‌گوید: این اولین آزمایش کنترل شده‌ی دارونما از یک داروی بیولوژیک برای نشان دادن بهبود در التهاب آئورت، نشانی کلیدی برای بیماری قلبی عروقی، است. این اثر مشابه با آنچه که در صورت قرار دادن بیمار در استاتین انتظار می‌رود، است.

Gelfand که این مطالعه را با همکاری Nehal N. Metha، رئیس بخش التهاب و بیماری‌های قلب و عروق در مؤسسه‌ی ملی قلب، ریه‌ و خون، انجام داد؛ نتایج ارزیابی‌های تصویری خود در یک آزمایشگاه جداگانه به طور مستقل تأیید می‌کند.

این مطالعه وعده‌ای در رابطه با اینکه درمان ممکن است خطر ابتلا به حمله‌ی قلبی و سکته‌ی مغزی را در آینده کاهش دهد، نشان می‌دهد. این تشویق کننده است! آزمایش در حال انجام است وطبق گفته‌های Gelfand، تیمش این بیماران را در پیگیری‌های بلند مدت‌تری ارزیابی خواهد کرد تا ببیند آیا اثرات پایدار هستند و بیماران همچنان بهبود می‌یابند؟

داروی ضدالتهابی و فاقد کورتون ناپروکسن برای آرتریت پسوریاتیک

ناپروکسن (Naproxen) متعلق به دسته ای از داروها است که به نام دارهای ضد التهاب فاقد کورتون معروف هستند. ناپروکسن در تسکین دردهایی نظیر آرتریت پسوریاتیک (التهاب مفاصل)، رگ به رگ شدن عضلات یا ضرب دیدگی استخوان، کمردرد، نقرس و دردهای قاعدگی کابرد دارد. این دارو با کاهش التهاب و تسکین درد به بهبود وضعیت بیماران آرتریت کمک می کند.

طرز عمل ناپروکسن:

ناپروکسن با مسدود کردن اثر آنزیم سیکلوکسیژناز، منجر به کاهش ساخت ماده ای شیمیایی به نام پروستاگلاندين در بدن می شود که مسئول ایجاد درد و التهاب در ناحیه ی آسیب دیده می باشند. در نتیجه با مهار آنزیم های سکلوکسیژناز و کاهش تولید پروستاگلاندين، درد و التهاب کاهش می یابد.

آرتریت پسوریازیس چیست؟

مبتلایان به پسوریازیس بیماری که تکه های پوستی قرمز، سفید یا نقره ای رنگ خارش دار در بدن ایجاد می کند ممکن است به آرتریت پسوریازیس هم گرفتار شوند. التهاب پوست ناشی از نقص سیستم ایمنی بدن است. سیستم ایمنی علاوه بر پوست ممکن است به مفاصل نیز حمله کند و باعث تورم و خشکی آنها گردد. تشخیص زودهنگام بیماری به پیشگیری یا محدود شدن بیماری کمک زیادی می کند.

پیش از مصرف ناپروكسن:

در صورت بارداری و یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید تا داروی مناسب شرایط شما را برایتان تجویز نماید.

در صورت سابقه ی آسم، حساسیت، زخم معده یا دوازدهه و بیماری های گوارشی(مانند کرون)، بیماری قلبی یا عروقی، لوپوس، مشکلات کبدی، کلیوی، بیماری پارکینسون، صرع و سایر موارد به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورتی که سابقه ی فشار خون بالا و يا وجود لخته در عروق را دارید، پزشک خود را مطلع نمایید.

از آنجا که این دارو می تواند در عملکرد داروهای دیگر در بدن اختلال ایجادکند لازم است پیش از شروع مصرف لیستی از کلیه ی داروهای مصرفی خوددر اختیار پزشک یا داروسازتان قرار دهید.

در صورت سابقه ی حساسیت به داروهای ضد درد (مانند آسپرین،  ايندومتاسين،  سلکوکسیبوایبوپروفن و. . . ) به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت سابقه ی قند یا کلسترول خون بالا به پزشک خود اطلاع دهید.

در افراد بالای ۶۵سال این دارو باید احتیاط بیشتر و تحت نظر پزشک مصرف شود.

در صورتی كه سيگاری هستيد، به پزشک خود اطلاع دهید.

نحوه ی صحیح مصرف ناپروکسن:

امروزه انواع مختلفی از قرص خوراکی ناپروکسن ساخته شده و در بازار دارویی موجود می باشد که معمولا نوع ساخت و روکش قرص، با هم متفاوت هستند. در نتیجه برای نصف کردن، حل کردن یا خرد کردن و همچنین نحوه ی مصرف دارو حتما بروشور موجود در جعبه را مطالعه نمایید زیرا برخی از قرص ها (مانند قرص های با روکش باز شونده در روده) نباید نصف یا جویده شوند.

در صورت مصرف طولانی مدت، مقدار و تعداد دفعات مصرف در روز را از پزشک خود بپرسید. نسبت به شرایط، ممکن ۵۰۰ میلی گرم تا ۱ گرم یعنی در یک تا دو نوبت در روز نیاز داشته باشید.

مقدار مصرف این دارو در اطفال با توجه به سن آنها محاسبه می گردد.

در صورتي كه ناپروكسن را بدون تجويز پزشك از داروخانه تهيه نموده ايد، مصرف آن را بصورت ٢٥٠ميلي گرم تا سه نوبت در روز و حداكثر تا سه روز ادامه دهيد.

بهتر است ناپروكسن را همراه با يك ليوان شير یا پس از یک وعده غذای سبک مصرف نمایید تا عوارض گوارشی ناشی از آن کمتر شود.

در صورت فراموشی یک نوبت مصرف دارو، از مصرف نوبت فراموش شده صرف نظر نمایید و نوبت بعدی را طبق برنامه مصرف نمایید. به هیچ وجه مقدار دارو در یک نوبت را دوبرابر ننمایید.

توصیه های ناپروکسن:

ممکن است در ابتدای مصرف پزشک شما جهت کاهش احتمال بروز عوارض گوارشی، ناپروکسن را با مقدار کم تجویز نماید. با این حال در صورتی که نیاز به مصرف طولانی مدت این دارو دارید، پزشک می تواند همراه آن، از دارو های محافظت کننده از معده تجویز نماید تا عوارض کاهش یابد.

در صورت مصرف طولانی مدت، تحت نظر پزشک خود بمانید تا آزمایشات و معاینات دوره ای لازم، انجام شود.

در صورتی که مبتلا به آسم می باشید، ممکن است علائمی مانند خس خس سینه و مشکل تنفسی در شما با مصرف این دارو تشدید شود. در صورت بروز این عوارض، این دارو را قطع نمایید و به پزشک خود مراجعه نمایید.

در صورتی که قصد عمل جراحی یا درمان دندانپزشکی را دارید به پزشک خود در مورد مصرف این دارو اطلاع دهید.

عوارض شایع ناپروکسن:

علائم گوارشی مانند سوء هاضمه، سوزش سردل، معده درد و. . . از علائم شایع داروهای NSAIDs می باشد که برای کاهش آنها مصرف دارو پس از غذا توصیه می شود. در صورت ادامه دار شدن این عوارض با پزشک خود مشورت نمایید.

جهت بهبود اسهال ناشی از مصرف این دارو، مصرف وعده های غذایی ساده و مایعات به مقدار کافی توصیه می شود.

در صورت بروز یبوست، رژیم سرشار از فیبر (میوه و سبزیجات) و مصرف مایعات به اندازه ی کافی توصیه می شود.

احساس تهوع ناشی از این دارو با مصرف وعده های غذایی سبک و پرهیز از غذاهای پرچرب و پرادویه کاهش می یابد.

در صورت مشکلات تنفسی، و هرگونه علائم حساسیت دارویی (مانند ورم صورت و دهان) به پزشک خود مراجعه نمایید.

در صورت مشاهده دفع خون یا مدفوع تیره، استفراغ حاوی خون یا شکم درد شدید، مصرف دارو را قطع و به پزشک خود مراجعه نمایید.

ایبوپروفن داروی ضد التهاب غیر استروئیدی برای آرتریت پسوریازیس

ایبوپروفن (Ibuprofen) یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی NSAID است. ادویل Advil و مورتین Mortin معروفترین برند های آن هستند. از ایبوپروفن در درمان علائم آرتریت (انواع آرتریت های التهاب مفصلی) مانند روماتیسم مفصلی، اسپوندیلیت انکیلوزان، نقرس، تب، دردهای قاعدگی، سردرد، کمردرد، درد دندان، کرامپ های عضلانی، درد ناشی از کشیدگی رباط ها و پیچ خوردن مفاصل و آسیب های کوچک استفاده میشود. ایبوپروفن میتواند درد، تورم و خشکی ناشی آرتریت پسوریازیس را کاهش دهد.

ایبوپروفن چگونه اثر میکند:

مکانیسم اثر ایبوپروفن با واسطه مهار آنزیم سیکلواکسیژناز Cyclooxygenase است. این آنزیم موادی به نام پروستاگلاندین Prostaglandine را تولید میکند. پروستاگلاندین ها در بدن موجب درد و تورم و تب میشوند. پس ایبوپروفن میتواند با مهار تولید پروستاگلاندین ها موجب کاهش درد و تورم و تب شود.

مصرف ایبوپروفن چه اندازه است:

ایبوپروفن بصورت قرص های ۲۰۰ و ۴۰۰ میلیگرمی و شربت ۱۰۰ میلیگرمی توزیع می شود. این دارو را میتوان روزی ۴-۳ بار مصرف کرد. حداکثر دوز مصرفی ایبوپروفن بدون نسخه پزشک روزی ۱۲۰۰ میلیگرم است. این دارو را نباید برای درمان درد به مدت بیش از ۱۰ روز و برای درمان تب به میزان بیش از ۳ روز مصرف کرد.

در صورت ادامه درد و تب باید به پزشک مراجعه کرد. پزشک میتواند در صورت صلاحدید ایبوپروفن را با مقادیر تا ۳۲۰۰ میلیگرم و یا به مدت بیشتر تجویز کند.

قرص های ایبوپروفن را در قوطی های دربسته و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید. دارو را در درجه حرارت اطاق و دور از روطوبت نگه دارید. اگر تاریخ مصرف دارو به سر رسیده است آن را مصرف نکنید.

بعضی از داروهای ضد درد و یا داروهایی که برای کنترل علائم سرماخوردگی مصرف میشوند ممکن است حاوی ایبوپروفن یا دیگر داروهای ضد التهاب شبیه ایبوپروفن باشند. مصرف همزمان این داروها با ایبوپروفن میتواند احتمال بروز عوارض این دارو را افزایش دهد. پس اگر ایبوپوفن مصرف میکنید و قصد مصرف داروی دیگری را دارید با مطالعه اطلاعات نوشته شده همراه دارو از مواد تشکیل دهنده آن اطلاع پیدا کرده و یا از پزشک داروخانه بخواهید شما را در این زمینه راهنمایی کند.

دارو را در ساعات مشخصی از روز مصرف کنید تا احتمال فراموش شدن یک وعده کم شود با این حال در صورتی که مصرف یک وعده از ایبوپروفن را فراموش کردید به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید و در صورتی که زمان به یاد آوردن، همان زمان مصرف وعده بعدی باشد دوز مصرفی را دو برابر نکرده و فقط به مصرف دوز فعلی بسنده کنید.

هرگز ایبوپروفن را برای بدست آوردن نتایج درمانی بهتر بیش از آنچه پزشک تجویز کرده و یا به مدت بیشتر مصرف نکنید. در صورتی که مصرف ایبوپروفن موجب سوء هاضمه در شما میشود میتوانید آنرا بعد از مصرف غذا و یا با شیر مصرف کنید.

قبل از مصرف ایبوپروفن:

قبل از مصرف ایبوپروفن نکات زیر را در نظر بگیرید:

اگر به ایبوپروفن یا دیگر داروهای ضد التهاب حساسیت و آلرژی دارید آن را به پزشک خود بگویید.

به پزشک خود بگویید چه داروهای دیگر حتی داروهای گیاهی را مصرف میکنید. این داروها ممکن است با ایپوپروفن تداخل اثر داشته باشند.

ایبوپروفن را با دیگر داروهای ضد درد مصرف نکنید مگر پزشک برای شما تجویز کرده باشد.

اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید به پزشک خود اطلاع دهید. مصرف ایبوپروفن در دوران بارداری بخصوص در سه ماهه اول و سوم خطرناک است.

اگر قصد جراحی یا کار دندانپزشکی دارید به پزشک خود اطلاع دهید که ایبوپروفن مصرف میکنید.

اگر مشکلات زیر را دارید به پزشک خود اطلاع دهید : سابقه سکته مغزی یا قلبی، نارسایی قلبی، فشار خون، آسم، پولیپ بینی، بیماری کبد یا کلیه، زخم معده، لوپوس سیستمیک، مشکلات لخته شدن خون یا خونریزی زیاد و یا اگر سیگار میکشید.

ایالات متحده آمریکا(FDA)داروی بیولوژیک guselkumab را برای پسوریازیس تایید کرد

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس و به نقل از NBIC سازمان غذا و داروی آمریکا اعلام کرد داروی بیولوژیک guselkumab را با نام تجاری Tremfya و محصولی از شرکت Jansse- Biotech، برای بزرگسالان مبتلا به پلاک‌ های پسوریازیسی متوسط تا شدید که کاندید درمان سیستمیک یا فوتوتراپی هستند، تائید کرده است.

داروی guselkumab:

داروی guselkumab اولین و تنها داروی بیولوژیک تائید شده است که به‌طور انتخابی اینترلوکین ۲۳ را مسدود می‌کند. این اینترلوکین نقش کلیدی در پلاک‌های پسوریازیسی بازی می‌ کند.

آنتی‌ بادی مونوکلونال تائید شده به صورت تزریق‌ های زیرپوستی ۱۰۰ میلی‌گرمی، هر ۸ هفته یک بار، تجویز می‌ شوند. دوزهای آغازین آن در هفته صفر و ۴ تزریق می‌ شود.

به اعتقاد پژوهشگران، guselkumab نقطه عطف قابل توجهی در درمان پلاک‌ های پسوریازیسی متوسط تا شدید به حساب می‌ آید، زیرا مطالعات نشان داده‌اند که اغلب بیماران تحت درمان با این درمان اختصاصی اینترلوکین ۲۳ از هفته ۱۶ تا ۴۸ درمان، به پاک شدن کامل ضایعات و پلاک‌ها دست می‌ یابند.

تائیدیه سازمان غذا و دارو:

تائیدیه سازمان غذا و دارو براساس نتایج ۳ مطالعه فاز ۳ با حضور بیش از ۲۰۰۰ بیمار منتشر شده است. در این مطالعات، در هفته ۱۶ درمان، حداقل ۷ بیمار از ۱۰ بیمار درمان شده با guselkumab، به PASI 90 دست یافتند و بیش از ۸۰ درصد بیماران نیز به پاک شدگی کامل یا نیمه‌کامل پلاک‌ ها دست یافتند. بیمارانی که به PASI 90 در هفته ۲۸ درمان دست یافتند، تا هفته ۴۸ نیز پاسخ درمانی را حفظ کردند.

در آنالیزهای سربه‌سر که در هفته‌های ۱۶، ۲۴ و ۴۸ درمان انجام شد، اثربخشی guselkumab توانست بر نتایج به دست آمده از adalimumab برتری پیدا کند. همچنین بیمارانی که به درمان با ustekinumab پاسخ مناسبی نداده بودند هم به درمان با guselkumab واکنش خوبی نشان دادند.

استفاده درمانی داروی تتراکوزاکتاید برای درمان مشکل پوستی پسوریازیس

تتراکوزکتاید یک مشتق سنتزی از هورمون آدرنو کورتیکوتروپیک هورمون (ACTH) که از غده هیپوفیز پیشین ترشح می شود می باشد که از فرم کوتاه اثر آن جهت بررسی طبیعی بودن عملکرد غده فوق کلیه و از فرم طولانی اثر آن جهت درمان و کنترل برخی بیماری های التهابی و خود ایمنی استفاده می شود. تتراکوزکتاید برای درمان بیماری های پوستی که به گلوکوکورتیکوئیدها نیز پاسخ می دهند مانند پمفیگوس، اگزمای مزمن شدید و پسوریازیس به عنوان درمان های طولانی مدت استفاده می شود.

مکانیسم اثر:

تتراکوزکتاید به یک رسپتور خاص در غشای سلولی غده فوق کلیه (آدرنال) متصل شده و در افراد دارای فعالیت آدرنوکورتیکال نرمال باعث تحریک ساخت استروئیدهای آدرنال ( کورتیزول, کورتیزون, ترکیبات با خاصیت آدرنرژیک ضعیف و مقدار کمی آلدوسترون) میشود. این عمل در میتوکندری و از پیش ساز کلسترول انجام می شود.

تتراکوزکتاید در افراد مبتلا به نارسایی اولیه آدرنال تاثیر قابل ملاحظه ای در افزایش سطح پلاسمایی کورتیزول ندارد و به این ترتیب این بیماران غربالگری و شناسایی می شوند.

فارماکودینامیک:

تتراکوزکتاید در غده آدرنال مشابه هورمون ACTH عمل میکند و در صورت سالم بودن غده آدرنال یک تک دوز تزریقی از آن باعث ساخت هورمون های آدرنال خصوصا کورتیزول می شود. این افزایش سطح کورتیزول در خون قابل اندازه گیری است .

در صورت وجود اشکال در غده آدرنال افزایش سطح کورتیزول اتفاق نمی افتد و یا به مقدار اندکی افزایش می یابد. این تست تحت عنوان تست تحریکی سیناکتن شناخته می شود. (سیناکتن نام تجاری تتراکوزاکتاید است)

فارماکوکینتیک:

در تزریق وریدی یا عضلانی تتراکوزکتاید، در افراد سالم طی ۵ دقیقه افزایش غلظت پلاسمایی کورتیزول ایجاد می شود و پس از حدود ۴۵ تا ۶۰ دقیقه حداکثر تاثیر آن که به صورت افزایش غلظت کورتیزول خون است ایجاد خواهد شد. سپس توسط اندوپپتیدازهای سرمی غیرفعال شده و در ادرار دفع می شود.

هشدارها:

واکنش های حساسیتی شدید ممکن است در بیماران مبتلا به آسم یا سایر آلرژی ها ایجاد شود. این واکنش ها طی ۳۰ دقیقه بعد از مصرف دارو ظاهر می شود بنابراین تا ۱ ساعت بعد از تزریق دارو بیمار باید تحت نظر باشد. مصرف طولانی مدت ریسک ایجاد آلرژی را افزایش می دهد.

بیماریهای قلبی عروقی: در فشارخون بالا یا بیماریهای ترومبولیتیک باید با احتیاط مصرف شود.

بیماریهای کبدی: در بیماران مبتلا به سیروز کبدی افزایش اثربخشی دارو ممکن است ایجاد شود.

عفونت ها: در عفونت های حاد و مزمن ( واریسلا, قارچ ها, توبرکلوزیس, آمیبیازیز و …) باید با احتیاط مصرف شود.

در بیماری های زیر باید با احتیاط مصرف شود: میاستنی گراویس, کاتاراکت, گلوکوم, استئوپروزیس, بیماریهای سایکوتیک, نارسایی کلیه و هایپوتیروئیدیسم.

در درمان التهابات چشمی استفاده از تتراکوزکتاید توصیه نمی شود چراکه ممکن است عود مجدد التهاب را افزایش دهد.

نکات قابل توصیه:

در صورت وجود هرکدام از موارد زیر قبل از مصرف دارو با پزشک مشورت شود:

سابقه آلرژی به دارو یا ترکیبات آن و آلرژی به سایر داروها و مواد غذایی و علائمی که ایجاد شده است ( راش پوستی, کهیر, خارش, اشکال در تنفس, سرفه, ادم صورت و زبان)

جاد موارد زیر سریعا به پزشک گزارش شود:

تاکیکاردی, برادیکاردی, ورم بازو یا پا, سرگیجه شدید و تغییرات دید و سردرد شدید

مقدار مصرف:

بزرگسالان

استفاده درمانی:

بیماری های نورولوژیک مانند MS

سندروم وست (انسفالوپاتی میوکلونیک نوزادی همراه با hypsarrhythmia)

بیماری های روماتیسمی:

درمان کوتاه مدت در شرایطی که تحمل پایینی به گلوکوکورتیکوئیدهای خوراکی دارند یا پاسخ بالینی کمی به آن ها داده اند.

بیماری های پوستی:

درمان طولانی مدت برای اختلالات پوستی که به گلوکوکورتیکوئیدها نیز پاسخ می دهند مانند پمفیگوس، اگزمای مزمن شدید، پسوریازیس

بیماری های دستگاه گوارش مانند کولیت اولسراتیو و آنتریت منطقه ای

شیمی درمانی: درمان کمکی برای تحمل بهتر داروهای شیمی درمانی

کودکان:

بررسی نارسایی آدرنال ( تست تشخیصی برای بررسی نارسایی اولیه آدرنال یا ثانویه ):

کوچکتر از ۱ ماه: ۰٫۰۱۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در هر دوز به صورت عضلانی یا وریدی

۱ ماه تا ۲ سال: ۰٫۱۲۵ میلی گرم عضلانی یا وریدی طی ۲ دقیقه

بزرگتر از ۲ سال:۰٫۲۵ تا ۰٫۷۵ میلی گرم عضلانی یا وریدی طی ۲ دقیقه

در صورت نیاز به دوز تحریکی بیشتر, ۰٫۲۵ میلی گرم با انفوزیون وریدی با دوز ۰٫۰۴ میلی گرم در ساعت طی ۶ ساعت تزریق شود.

بررسی هایپرپلازی مادرزادی غده آدرنال:

۱ میلی گرم به ازای هر متر مربع از سطح بدن در هر دوز . حداکثر دوز مجاز ۱ میلی گرم.

تداخلات دارویی:

استروژن، والپروات سدیم، هیدروکورتیزون، اسپیرونولاکتون، پریمیدون، فنی توئین، نیترازپام، دیازپام، فنوباربیتال، کلونازپام

موارد مصرف دارو:

بررسی نارسایی آدرنوکورتیکال، بیماری های درماتولوژیک، بیماری های خود ایمنی، بیماری های اندوکرین، همولیتیک

موارد منع مصرف دارو:

ازدیادحساسیت به این دارو و ترکیبات آن

عوارض جانبی دارو:

برادی کاردی، افزایش فشارخون، ادم محیطی، تاکیکاردی، راش، کهیر، قرمزی در محل تزریق، آنافیلاکسی، واکنش های حساسیتی، خونریزی آدرنال

مصرف در بارداری دارو:

C