نواحی مبتلا به پسوریازیس می توانند شامل قسمت های کوچک شوره مانند تا تکه های بزرگ که کاملا قسمت درگیر (مثلا دستها) را می پوشانند، باشد. انواع متعادل پسوریازیس فقط آزاردهنده هستند، درحالیکه انواع سخت و شدید آن باعث از کار فتادگی ناحیه می شود.
علائم و نشانه های بارز پسوریازیس:
علایم پسوریازیس می تواند بین افراد مختلف، متفاوت باشد و
شامل یک یا چندتا از نشانه های زیر شود:
تکه های قرمز روی پوست که با فلس های نقره‌ای پوشیده شده است.
نقاط کوچک پوسته پوسته شده.
پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خونریزی هم بکند.
خارش، سوزش و یا درد در نقاطی از پوست.
ناخن ضخیم، سوراخ شده و یا برآمده.
مفاصل متورم و سفت شده.
شایعترین علامت پسوریازیس به صورت برجستگی های کوچک قرمز رنگ است. بتدریج این ضایعه بزرگتر شده و سطح آن پوسته پوسته می شود. در حالیکه پوسته های سطحی براحتی جدا شده و میریزند، پوسته های زیرین برداشته شوند، پوسته زیر آنها دردناک شده و خونریزی خواهد کرد. بتدریج این نواحی قرمز، رشد کرده و گاهی حتی کاملاً وسیع و چشمگیر می شوند.
علائم آرتریت پسوریازیس:
مهمترین علائم آرتریت پسوریازیس درد و خشکی در مفصل یا مفاصل مبتلا است. خشکی مفصلی معمولا بعد از مدتی استراحت یا بیحرکتی مانند زمان برخاستن از خواب بیشتر می شود. مفصل گرفتار شده ممکن است متورم و قرمز شود. در بعضی موارد مفصل ممکن است بعد از مدتی دچار تخریب شود ولی معمولا این تخریب مانند آرتریت روماتویید یا روماتیسم مفصلی شدید نیست.
آرتریت پسوریازیس مزمن و عود کننده است به این معنی که مداوم است و شدت آن کم و زیاد می شود. یکی از علائم درگیری مفاصل در پسوریازیس التهاب تاندون ها است. این التهاب شایع بوده و معمولا به علت درگیر شدن بافت سینوویوم اطراف تاندون است. یکی از مناطق شایع التهای تاندون یا تاندونیت در پسوریازیس در انگشتان دست است. علامت التهاب تاندون های انگشتان دست تورم انگشت است. التهاب تاندون آشیل در محل اتصال آن به استخوان پاشنه هم از علائم پسوریازیس است.
در پسوریازیس ممکن است لیگامان ها یا رباط ها هم دچار التهاب شوند. بیمار دچار کم خونی می شود و ممکن است التهاب در چشم و بندرت در عروق یا ریه ایجاد شود.
ناحیه درگیر:
پسوریازیس در نقاط مختلف بدن میتواند به اشکال مختلفی دیده شود:
آرنجها، زانوها، نشیمنگاه، ناحیه تناسلی، بازوها، پاها، پوست سر و ناخنها نواحی هستند که بیش از سایر نقاط بدن به پسوریازیس مبتلا میشوند.
پسوریازیس معمولاً دو طرف بدن را به طور قرینه مبتلا می‌کند.
روی ناخنهای مبتلا به پسوریازیس فرورفتگی های کوچکی به چشم میخورد. ناخنها ممکن است شل یا ضخیم و خمیده شوند. اصولاً درمان پسوریازیس ناخن مشکل است.
پسوریازیس معکوس، زیربغل، پستانها و نواحی چیندار بدن در مجاورت کشاله ران، نشیمنگاه و ناحیه تناسلی را مبتلا می‌کند.
پسوریازیس قطره ای معمولاً کودکان و بالغین جوان را مبتلا می‌کند. در این نوع بیماری اغلب بدنبال یک گلو درد، از تعداد زیادی نقاط کوچک قرمز رنگ و قطره مانند پوشیده می‌شود. این بیماری معمولاً خود به خود طی چند هفته تا چند ماه خوب شده و علایم آن محو میشوند.
حدود ۳۰ درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس، دچار درد و التهاب به حدی است که باعث ناتوانی بیمار می‌شود. در بعضی از افراد، در صورت گرفتاری شدید پوست، شد گرفتاری مفاصل هم افزایش می‌یابد. گاهی با بهبود ضایعات پوستی، از شدت درد مفاصل هم کاسته می‌شود.
پلاک های پسوریازیس:
پلاک های پسوریازیس از نقاط کوچک شبیه پوسته های شوره تا بثورات پوستی بزرگ متغیر است. موارد خفیف آن آزار دهنده است و موارد بسیار شدید بیماری می تواند دردناک، بدشکل و ناتوان کننده باشد. بیشتر انواع پسوریازیس دارای علایم متناوب است ممکن است چند هفته تا چند ماه شدید باشد سپس برای مدتی فروکش نماید یا حتی بهبود یابد. با وجود این بیماری سرانجانم ممکن است مجددا عود کند.
پسوریازیس آرتریتی علاوه بر التهاب و پوست های پولک مانند باعث ایجاد فرورفتگی های کوچک و تغییر رنگ در ناخن ها، تورم و درد در مفاصل می شوند که از علائم بارز آرتریت پسوریازیس است.
همچنین پسوریازیس می تواند ناخن های انگشت و پا را مبتلا کند و باعث ایجاد فرورفتگی های کوچک، رشد غیر طبیعی ناخن و تغییر رنگ آن گردد.
مقابله با ضایعات پسوریازیس:
قسمت های درگیر نباید تحت فشار زیاد قرار بگیرند و یا دچار آسیب هایی مانند بریدگی، زخم و ضربه مثل کیسه کشیدن شدید در حمام و خاراندن شدید شوند. پس از خوب شدن هر ناحیه از پوست نیز حتماً باید آن را با یک کرم معمولی به طور مرتب چرب نگه داشت، حتی اگر هیچ ضایعه‌ای روی پوست دیده نشود، باید مرتب چرب شود تا از عود بیماری در آن قسمت پیشگیری شود.
