قابلیت های تخم گشنیز در مقابله با بیماری پسوریازیس

مواد موجود در تخم گشنیز قابلیت خنثی سازی اثرات رادیکال‌ های آزاد را داشته و می‌ توانند در کاهش سطوح استرس اکسیداتیو، که خود موجب اگزما، پسوریازیس و روزاسه می‌ شود، نیز مفید باشد. تخم گشنیز یکی از مشهورترین گیاهان دارویی است و از مواد مغذی و مزایای بسیاری برای سلامتی برخوردار می‌باشد. این ماده، که یکی از سنتی‌ترین داروهای گیاهی است، موضوع این نوشتار از سایت درمانی پسوریازیس می‌ باشد. در ادامه، به ارزش غذایی و خواص آن خواهیم پرداخت.

تخم گشنیز چیست؟

تخم گشنیز در واقع میوه‌ گیاه گشنیز است و بر پایه‌ آن نوعی ادویه نیز وجود دارد. این دانه‌ های گرد و قهوه‌ای در سرتاسر جهان برای افزایش طعم و عطر غذا مورد استفاده قرار می‌ گیرند. به طور کلی، تخم گشنیز یکی از مواد پر استفاده در غذاهای آسیایی است و از آن در خورش، سوسیس، نان، شیرینی و حتی ترشی نیز استفاده می‌شود.

ارزش غذایی تخم گشنیز:

تخم گشنیز مواد مغذی بسیاری دارد، از جمله فیبر، آنتی اکسیدان، ویتامین B، ویتامین C، پتاسیم، روی، مس، منیزیم، منگنز، آهن و کلسیم. بوی این ماده بیشتر به سبب آنتی اکسیدان‌ها و روغن‌ فرار آن است که این خود شامل  لینولئیک اسید، اولئیک اسید، لینالول، آلفا پینن و ترپن می‌باشد.

تنظیم سیستم ایمنی:

برخلاف بسیاری از ادویه جات، تخم گشنیز حاوی مقدار زیادی ویتامین C است و می‌ تواند در تنظیم سیستم ایمنی و افزایش قدرت بدن در برابر عوامل بیماری‌زا مفید باشد.

کاهش وزن:

از این دانه‌ها می‌توان در انواع رژیم لاغری استفاده کرد، چرا که پر فیبر هستند و موجب سیری می‌شوند و علاوه بر این سرعت متابولیسم بدن را نیز افزایش می‌ دهند.

عوارض جانبی:

تخم گشنیز با وجود خواص متعددی که دارد، عاری از عوارض جانبی نیست. نخست آن که اگر به جعفری و هر گونه گیاهی از خانواده‌ی چتریان آلرژی دارید، ممکن است به گشنیز نیز آلرژی داشته باشید. دوم آن که مصرف افراطی این دانه‌ها ممکن است مشکلات کبدی، ناراحتی معده و یا افت فشار خون  را در پی داشته باشد، لذا سعی کنید به طور متعادل از آن مصرف کنید.

مراقبت از مو:

ترکیبات معدنی غنی موجود در این ماده می‌ توانند در افزایش قدرت و رشد مو مؤثر باشند.

استفاده از چای زنجبیل و زردچوبه در تغذیه بیماران پسوریازیس

وجود زردچوبه در این چای گیاهی اغلب برای درمان بیماری های پوستی، خاصیت آکنه و مشکلات التهابی مانند پسوریازیس و اگزما مورد استفاده قرار می گیرد. زنجبیل در این چای از ترکیباتی است که خواص ضد باکتری و آنتی اکسید دارد و محافظ پوست محسوب می شود و در عین حال مانع تحریک رشد بیش از حد سلول های جدید و نشانه های پیری مانند چین و چروک و لکه های صورت می شود.

چای زنجبیل و زردچوبه:

چای زنجبیل و زردچوبه همانطور که از اسمش مشخص است، با خیساندن ریشۀ زنجبیل و ادویۀ زردچوبه درست می ‌شود. زنجبیل و زردچوبه هر دو در حد وسیعی برای مصرف غذایی و دارویی استفاده می شوند. دسترسی به این دو گیاه آسان است و به وفور یافت می شوند. همچنین به علت محبوبیت جهانی به شدت مورد تحقیقات و بررسی های علمی قرار گرفته اند.

بیشتر خواص سلامتی به علت وجود آنتی اکسیدان های قوی موجود در این گیاهان است که از جملۀ آن ها می‌ توان به ترکیبات: سولفوریک، فیتوشیمی، کورکومین و گینگرول، منیزیم، پتاسیم، کلسیم، آهن، مس و روی اشاره کرد.

توانایی تنظیم قند خون در هر دو گیاه زنجبیل و زردچوبه به خوبی شناخته شده است، بنابراین ترکیب آنها برای کنترل علائم دیابت نیز موثر است.

چگونه چای زنجبیل و زردچوبه درست کنیم؟

چای زنجبیل و زردچوبه به راحتی در خانه تهیه می شود. شما به زنجبیل تازه، زردچوبه، لیمو، عسل و فلفل سیاه نیاز دارید. پیپرین، ماده فعال کننده فلفل به افزایش قابلیت زیستی زردچوبه کمک می کند، بنابراین اگر شما می خواهید اثر کامل کورکومین را دریافت کنید همیشه آن را همراه فلفل سیاه مصرف کنید. عسل و لیمو هر دو جهت شیرینی و طعم دهندگی در دستور تهیه این چای اضافه میشوند.

برای تهیه این چای به یک ریشه زنجبیل تازه رنده شده و پودر ریشه تازه زردچوبه نیاز دارید.

مواد اولیه:

یک فنجان آب تصفیه شده

یک قاشق چای خوری زنجبیل رنده شده

یک قاشق چای خوری پودر زردچوبه

یک قاشق چای خوری عسل

یک قاشق چای خوری فلفل سیاه

دستورالعمل:

مرحله ۱: آب را در یک قوری یا کتری استیل ضد زنگ بجوشانید.

مرحله ۲: اضافه کردن زنجبیل و زردچوبه و کم کردن شعله زیر آن برای دم کشیدن.

مرحله ۳: برای ۱۰ تا ۱۵ دقیقه زمان بدهید.

مرحله ۴: چای را در فنجان بریزید.

مرحله ۵: فلفل سیاه و عسل را اضافه کنید و از این چای لذت ببرید.

چه مقدار از چای زنجبیل و زردچوبه بنوشیم؟

این چای بسیار قوی است؛ بنابراین نوشیدن روزانه یک فنجان از این دمنوش برای لذت بردن از مزایای سلامتی که توضیح داده شد کافی است. مصرف بیشتر آن خطرناک نیست اما شما را بیشتر در معرض عوارض جانبی قرار می دهد.

عوارض جانبی چای زنجبیل و زردچوبه:

عوارض جانبی چای زنجبیل و زردچوبه عمدتا شامل تداخلات دارویی، عوارض بارداری و آلرژی فردی، به دلیل مصرف بیش از اندازه چای است که در این صورت مصرف آن توصیه نمی شود.

تداخلات دارویی:

اگر برای دیابت یا فشارخون بالا دارو مصرف می کنید، طبع تنظیم کننده قند خون و فشار خون پایین چای زنجبیل ممکن است قند خون یا فشار خون شما را تا میزان خطرناکی کاهش دهد، قبل از اضافه کردن این مورد به رژیم‌تان، با پزشک خود مشورت کنید. همچنین این چای دارای خواص ضد انعقادی است، بنابراین ممکن است با داروهای وارفارین یا داروهای کاهش دهنده خون تداخل دارویی داشته باشد.

شرایط پزشکی:

اگر شما سابقه ای از مسائل مربوط به کیسه صفرا یا سنگ کلیه دارید، این چای می تواند این بیماری را با افزایش سطح اسید اوریک خون تشدید کند.

واکنش های آلرژیک:

آلرژی به زنجبیل و زردچوبه وجود دارد و ممکن است باعث تحریک پوست، سردرد، حالت تهوع، سرگیجه، تورم زبان، لب ها یا گلو و سایر واکنش های آلرژیک شایع شود.

بارداری:

اکثر کارشناسان معتقدند که اثرات دارویی قوی می تواند برای تغذیه با شیر مادر و زنان باردار خطرناک باشد، بنابراین از مصرف این ترکیب گیاهی در دروان بارداری باید پرهیز شود.

ناراحتی های دستگاه گوارش:

هنگامی که چای زنجبیل زردچوبه در مقادیر بیش از حد مصرف می شود، می تواند باعث ناراحتی معده، شکم درد و نفخ شود.

یک فنجان در روز برای دریافت خواص این نوشیدنی کافی است.

چند راهکار برای درمان پسوریازیس پوست سر

اگر مبتلابه پسوریازیس پوست سر باشید، روی سرخود با ناحیه‌های قرمز، خارش و پوسته سفیدرنگ مواجه می‌شوید. این مشکلات ممکن است از رستنگاه مو فراتر روند و تمام پوست سر را فرابگیرند. علاوه بر این، ممکن است در موی خود و روی شانه‌های خود با پوسته‌های پوست مواجه شوید. به گزارش بنیاد ملی پسوریازیس (Nationa- Psoriasis Foundation)، پسوریازیس پوست سر بیش از نیمی از افراد مبتلابه پسوریازیس را تحت تاثیر قرار داده است.

احساس استرس ناشی از پسوریازیس:

علاوه بر این، مشاهده این پوسته‌های سفیدرنگ و جرم‌ها روی شانه‌ها و موی سر باعث احساس استرس هیجانی در فرد می‌شود. به‌مانند پسوریازیس، پسوریازیس پوست سر هیچ درمانی ندارد، اما افراد مبتلابه پسوریازیس پوست سر می‌توانند برای احساس و ظاهر بهتر خودکارهای زیادی را انجام دهند.

بر اساس نتایج یک تحقیق چاپ ‌شده در شماره دسامبر ۲۰۱۳ ژورنال British Journa- of Dermatology می‌توان گفت که استرس روان‌شناختی طوری بدن را تغیر می‌دهد که احتمال پوسته ناشی از پسوریازیس را افزایش می‌دهد. دکتر منتر می‌گوید: «مردم نمی‌توانند مدیریت استرس را نادیده بگیرند.» او مدیتیشن و مشاوره را به افراد مبتلابه پسوریازیس پوست سر توصیه می‌کند. مدیریت استرس یا استرس درمانی می‌تواند به مقابله بهتر با پوسته سر کمک کند.

ترکیب روش‌های درمانی مختلف بهترین تاثیر را روی پسوریازیس پوست سر دارد:

دکتر استیو داولوی، پوست‌شناس و استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه دولتی Wayne می‌گوید: «همواره به یاد می‌آورم که بیمارهای من برای کنترل پسوریازیس موی سرخود مجبور بودند که درمان آن را ادامه دهند.» بر اساس یک تحقیق چاپ‌شده در شماره فوریه ژورنال Cochrane Database of Systematic Reviews ترکیب روش‌های درمانی مختلف بهترین تاثیر را روی پسوریازیس پوست سر دارد. در ادامه به چند درمانی اشاره می‌کنیم که می‌توانند در مدیریت پسوریازیس پوست سر به شما کمک کنند. تنها توصیه می‌شود که پیش از امتحان هر یک از این شیوه‌های درمانی با پزشک خود در مورد مناسب بودن آن برای خود مشورت کنید.

درمان‌های ضد خارش:

درمان‌های ضد خارش بهترین شیوه برای پسوریازیس های ملایم تا شدید هستند. دکتر آلان منتر، پوست‌شناس مرکز پزشکی دانشگاه Baylor می‌گوید: «خارش، خاراندن و تمیز کردن مو از بدترین چیزهایی هستند که فرد مبتلابه پسوریازیس با آن روبه‌رو است.» به عقیده بنیاد ملی پسوریازیس از روش‌های ضد خارش می‌توان به استفاده از شامپوهای حاوی منتول، بسته‌های یخ یا پارچه‌های سرد، کرم‌های استروئیدی غیر تجویزی، تکنیک‌های آرام‌سازی و داروهای تجویزی برای خارش‌های شدید اشاره کرد. باگذشت زمان، استفاده از این روش‌های ضد خارش و دیگر روش‌ها می‌توانند باعث کاهش خارش شوند.

روش درمانی نوردرمانی با اشعه فرابنفش  برای پسوریازیس پوست سر شدید مناسب نیست:

روش درمانی نوردرمانی با اشعه فرابنفش  برای پسوریازیس پوست سر شدید مناسب نیست و برای پسوریازیس پوست سر با شدت متوسط و ملایم مناسب است. دکتر داولوی می‌گوید: «فوتوتراپی یا نوردرمانی با کاهش التهاب باعث بهبود پسوریازیس می‌شود.» اما دکتر داولوی هشدار می‌دهد که کارایی استفاده از این روش برای پسوریازیس پوست سر در مقایسه با کارایی این روش برای پسوریازیس های دیگر نقاط بدن کمتر است. به عقیده بنیاد ملی پسوریازیس، موی سر مقداری یا تمام نورها را مسدود می‌کند. دکتر داولوی می‌گوید: «درمان‌های فوتوتراپی را می‌توان در مطب و با استفاده از شانه مخصوص برای رساندن نور به تمام نقاط پوست سرانجام داد.»

ویتامین D موضعی هم برای پسوریازیس پوست سر ملایم و هم پسوریازیس پوست سر شدید:

ویتامین D موضعی هم برای پسوریازیس پوست سر ملایم و هم پسوریازیس پوست سر شدید مناسب است. دکتر داولوی می‌گوید: «این داروها باعث آرام‌سازی واکنش‌های ایمنی می‌شوند و به سلول‌های پوستی می‌گویند که با سرعت منظمی رشد کنند.» ویتامین D موضعی با آرام‌سازی واکنش ایمنی از افزایش اضافی سلول‌های پوستی تولیدکننده پسوریازیس جلوگیری می‌کند. این شیوه درمانی را می‌توان به‌تنهایی یا به همراه استروئید موضعی استفاده کرد. دکتر داولوی می‌گوید: «ترکیب ویتامین D موضعی با آستروئید موضعی باعث کارایی بیشتر روش ویتامین D موضعی می‌شود.»

استروئیدهای موضعی هم برای پسوریازیس پوست سر ملایم و هم پسوریازیس پوست سر شدید:

استروئیدهای موضعی هم برای پسوریازیس پوست سر ملایم و هم پسوریازیس پوست سر شدید مناسب هستند. دکتر داولوی می‌گوید: «استروئیدهای موضعی با کاهش التهاب ایجادکننده تغییرات پوستی باعث تسکین پسوریازیس پوست سر می‌شوند.» این نوع از شیوه درمانی به شکل مایع و نه کرم است. وقتی‌که موی شما خیس است بخشی از پوست را مشخص کنید و مقداری از استروئید موضعی به آن بزنید.

سپس کنار این بخش از پوست یک بخش دیگر در نظر بگیرید و به آن استروئید موضعی بزنید و این کار را تا مادامی انجام دهید که تمام پوست شما درمان شده است. با توجه به علائم خود می‌توانید استروئیدهای موضعی را بخرید که از قدرت متفاوتی برخوردار هستند. به عقیده بنیاد ملی پسوریازیس، بعضی از افراد برای درمان‌های کوتاه‌مدت ممکن است به تزریق‌های استروئیدی نیاز داشته باشند.

اسید سالیستک برای پسوریازیس های ملایم موثر است:

به عقیده بنیاد ملی پسوریازیس، اسید سالیستک برای پسوریازیس های ملایم موثر است. اسید سالیستیک یکی از مواد اصلی شامپوهای ضد شوره غیر تجویزی است که به مدیریت افزایش غیرطبیعی سلول‌های پوست سر کمک می‌کند. دکتر داولوی می‌گوید که شامپوهای حاوی اسید سالیستیک در ترکیب با استروئیدهای موضعی می‌توانند موثر باشند. او توضیح می‌دهد: «اسید سالیستیک پوسته‌ها را حل می‌کند و از بین می‌برد و درنتیجه استروئید موضعی می‌تواند به‌جای جذب شدن در پوسته‌ها به پوست نفوذ کند.»

کول تار برای پسوریازیس های ملایم و شدید مناسب است:

کول تار برای پسوریازیس های ملایم و شدید مناسب است. دکتر داولوی می‌گوید: «ما دقیقا نمی‌دانیم که کول تار چگونه کار می‌کند، اما کول تار یکی از قدیمی‌ترین درمان‌های پسوریازیس است.» او ادامه می‌دهد: «در پسوریازیس ملایم، کول تار احتمالا تنها درمان ضروری برای کنترل کردن پسوریازیس است.»

اگر پسوریازیس موی سر شما شدیدتر است می‌توانید این شیوه درمانی را با دیگر شیوه‌های درمانی ترکیب کنید. با پزشک خود در مورد بهترین نحوه استفاده از محصولات کول تار صحبت کنید. شاید نیاز باشد که برای چند دقیقه، برای چند ساعت یا حتی یک شب شامپو روی موی سر شما باشد. دکتر منتر گاهی از اوقات به بیماران خود توصیه می‌کند که محصول را روی سرخود بگذارند و سر خود را با چیزی بپوشند و سپس از یک درمان گرمایی استفاده کنند تا باعث بهترین کارایی شامپو شوند.

استفاده از کلاه، روسری و درمان‌های مو در بیماران پسوریازیس:

برای انواع مختلف پسوریازیس پوست سر می‌ توان از کلاه، روسری و درمان ‌های مو استفاده کرد. به‌ طور کلی، در صورت ابتلا به پسوریازیس پوست سر می‌ توان از هر نوع کلاه یا روسری استفاده کرد، اما باید از کلاه‌های تنگ یا روسری ‌هایی که باعث ساییدگی و فشار پوست سر شما می ‌شوند خودداری کنید.

دکتر داولوی می ‌گوید: «استفاده از چنین کلاه‌ ها یا پوشش‌های سری می ‌تواند موجب بدتر شدن پسوریازیس پوست سر شود.» علاوه بر این، او توصیه می‌ کند که کلاه‌ها یا روسری‌های به رنگ سفید یا روشن استفاده کنید تا پوسته‌های سر شما مشخص نشوند. علاوه بر این، نگران این نباشید که آرایشگر شما متوجه پوسته‌های شما می‌شود. تنها پیش از اصلاح موی خود به آرایشگر خود بگوید که مبتلابه مشکل پسوریازیس پوست سر هستید که هیچ واگیری ندارد و وسایل شخصی خود را همیشه به همراه داشته باشید.

پسوریازیس لب ها و راهکار های کنترل پوسته پوسته شدن آن ها

پسوریازیس بیماری التهابی پوست درمان قطعی ندارد و علایم آن معمولا پوسته پوسته شدن زانوها و سر است اما گاهی باعث قرمز و پوست پوست شدن لب ها هم می شود.

پسوریازیس لب ها:

لب ‌ها به دلیل نداشتن غدد چربی در برابر خشکی پوست ناشی از پسوریازیس، خیلی زود خشک شده و ترک می‌‌ خورند؛ به همین دلیل باید مرتب آنها را مرطوب و چرب کرد. تا جایی که می ‌توانید لب ‌هایتان را زبان نزنید و پوست آنها را با ناخن‌ های ‌تان جدا نکنید. این کار باعث تشدید وضعیت و سوزش پوست لب می‌ شود.

شرایط آب و هوایی روی لب‌ ها بر تشدید نشانه های پسوریازیس اثر می ‌گذارد. آب و هوای سرد و خشک و سیب‌ های ناشی از نور خورشید به پوست لب آسیب می ‌رساند. کمبود ویتامین ‌ها نیز سلامت لب‌ ها را به خطر می ‌اندازند؛ مثل ویتامین A، ویتامین B ، ویتامین C ، ویتامین B2 ، ویتامین E حساسیت به برخی محصولات اثر نامطلوب روی لب ‌ها دارند.

برخی از داروها (نظیر نئوتیگازون) که برای کنترل پسوریازیس استفاده می شوند باعث خشکی و ترک ‌خوردگی لب ‌ها می‌ شوند.

مقابله با پسوریازیس لب:

دور رژلب‌ های مات و خشک را خط بکشید. رژلب‌ های چرب و مایع، بهترین مواد آرایشی برای لب‌ های خانم ‌هایی است که از خشکی لب رنج می ‌برند.

اگر با استفاده از رژلب دچار خشکی لب می ‌شوید، بهتر است قبل از استفاده از آن، لب‌ های خود را با کمی پماد ویتامین A چرب کنید.

در صورت نیاز، لب‌های خود را با شوینده‌های ملایمی مانند صابون‌ های کرم‌دار یا شامپو بچه بشویید.

دو قاشق چایخوری شکر و یک قاشق‌ خوری عسل را با هم ترکیب و این خمیر را ۵ دقیقه روی لب‌ های خشک و ترک‌خورده‌تان بگذارید. این کار را ۲ بار در روز تکرار کنید تا لب‌ هایتان نرم‌تر شوند. می‌توانید این خمیر را برای از بین رفتن پوسته‌ های لب، کمی روی آنها مالش دهید و در نهایت هم با آب ولرم بشویید.

قبل از خواب، ترکیبی از عسل و گلیسیرین درست کنید و آن را روی لب ‌هایتان بزنید. این ترکیب را صبح که بیدار شدید، از روی لب خود با آب ولرم پاک کنید و معجزه آن را در نرم شدن لب‌هایتان ببینید.

یک مشت پر، برگ گل سرخ شسته ‌شده را در مقدار کمی شیر به مدت چند ساعت، خیس کنید. سپس با مخلوط کردن برگ ‌های گل و شیر، خمیر یکنواختی درست کنید و آن را روزی ۲ بار روی لب‌ های پوسته ‌پوسته‌شده یا ترک‌ خورده بگذارید. قرار دادن این خمیر روی لب‌ها، پیش از رفتن به رختخواب، کمک زیادی به نرم‌تر شدن پوست لب می‌ کند.

روزی ۴ بار روغن طبیعی نارگیل یا کرچک روی لب‌ های خشک خود بزنید. این روغن ‌ها، از قوی‌ترین و موثرترین نرم‌کننده‌های طبیعی لب در روزهای سرد و خشک سال محسوب می ‌شوند.

استفاده از وازلین و روغن مخصوص پوست بچه ‌ها هم در نرم کردن لب‌ها تاثیر دارد.

پسوریازیس بر روی لبها ممکن است با سیگار کشیدن تشدید شود. بهترین راه برای جلوگیری از ایجاد پسوریازیس روی لب ها سیگار نکشیدن است.

ایجاد محیط قلیایی در خون اولین گام برای نابودی پسوریازیس

مشکلات پوستی پسوریازیس می تواند از علائم پوستی پایین بودن سطح پی‌اچ محسوب شود. پوست نیز یکی از اندام‌ های مسئول دفع سموم از بدن است. زمانی که اسید زیادی در جریان خون وجود دارد، مستعد التهاب ها و سم بیشتری می‌ شود. در چنین شرایطی، کبد اغلب نمی‌ تواند سم‌ های اسیدی بدن را از بین ببرد و پوست تلاش می‌ کند تا با دفع آن‌ ها، این مشکل را رفع کند. این فرایند سم‌زدایی به شکل آکنه، آلرژی‌ ها، تحریکات پوستی پسوریازیس و اگزما بروز می‌ کند.

پی‌اچ (pH):

پی‌اچ (pH) اصطلاحی است که احتمالاً به گوشتان خورده است. این اصطلاح مخفف هیدروژن بالقوه است. پی‌اچ بدن غلظت هیدروژن-یون مایعات بدن را اندازه‌گیری می‌ کند. میزان پی‌اچ بدن بین ۰ تا ۱۴ متغیر است. هر چه سطح پی‌اچ مایعات بدن بالاتر باشد، حاوی اکسیژن بیشتری بوده و قلیایی‌تر خواهند بود.

میزان اسیدی بودن بدن همان میزان اسید موجود در مایعات بدن را نشان می‌ دهد، در حالی که میزان قلیایی بودن بدن اشاره به توانایی مایعات بدن برای خنثی‌ سازی اسید دارد.

مایعات درون بدن مانند بزاق، ادرار و خون برای فرایندهای اصلی مانند انتقال اکسیژن و مواد مغذی در سراسر بدن، هضم مواد غذایی، لیز کردن مسیر گوارشی کلی و حفاظت از بدن ضروری هستند.

هر چه سطح پی‌اچ مایعات بدن پایین‌تر باشد، اکسیژن و اسید آن‌ ها کمتر خواهد بود. پی‌اچ بین ۰ تا ۷ خنثی در نظر گرفته می‌شود.

سطح پی‌اچ مایعات بدن باید در محدوده زیر قرار گیرند تا سالم در نظر گرفته شوند:

  • پی‌اچ خون: ۷/۳۵  الی  ۷/۴۵
  • پی‌اچ ادرار: ۴/۶ – ۸
  • پی‌اچ بزاق: ۷/۰ – ۷/۵

اگر سطح پی‌اچ هر کدام از مایعات بدن کمتر از میزان تعیین‌ شده باشد، بدین معنی است که بدن نمی‌ تواند اسیدهای سیستم خود را به طور کامل از بین ببرد. در نتیجه بدن ممکن است بیش‌ از حد اسیدی باشد.

pH-scale

با این حال، بسیاری از مردم میزان پی‌اچ بدنشان را آزمایش نمی‌کنند؛ زیرا علائم عمومی اسیدی بودن بدن را نمی‌شناسند.

علائم اسیدی بودن بدن:

درد مفاصل و درد عضلات

پوسیدگی و حساسیت لثه

دیابت

افزایش وزن و یا چاقی

نقص سیستم ایمنی بدن

مشکلات پوستی

وضوح ذهنی کاهش یافته

خستگی مزمن

چگونه می‌ توان سطح اسید بدن را پایین آورد و آن را به طور طبیعی قلیایی کرد:

۱) آب موردنیاز بدن را تأمین کنید:

تأمین آب موردنیاز بدن باعث می‌ شود اسید اضافی از طریق سیستم و دستگاه گوارش دفع شود.

روز خودتان را با نوشیدنی آب ولرم و لیمو شروع کنید: اگرچه لیمو میوه‌ای اسیدی است؛ اما تفاوت کلیدی در این است که آب‌لیمو در خارج از بدن اسیدی است و زمانی که وارد بدن می‌ شود و تحت سوخت‌وساز بدن قرار می‌ گیرد، اثر قلیایی پیدا کرده و به بالا بردن سطح پی‌اچ کمک می‌ کند.

۲) افزایش مصرف سبزی‌ های برگ‌دار سبزرنگ:

کلم‌برگ، کلم بروکلی، خیار، اسفناج، خربزه، برگ چغندر، کاهو، کدو سبز، کنگر فرنگی، کرفس و مارچوبه سبز (مارچوبه سفید اسیدی است) جزو سبزی‌ های سبز قلیایی هستند. بهتر است از آب سبزی‌ های قلیایی به عنوان آب‌میوه سالم و سبز استفاده کرده و آن را در وعده صبحانه بنوشید.

مصرف کافئین، الکل، نوشابه، گوشت فرآوری شده، تنقلات فرآوری شده و قند فرآوری شده و مصنوعی را متوقف کنید: تمامی این مواد غذایی بسیار اسیدی هستند.

۳) تأمین کلسیم و منیزیم:

کلسیم و منیزیم مواد معدنی ضروری برای حفظ سلامت استخوان‌ ها، دندان‌ ها، عضلات، سیستم عصبی و قلب محسوب می‌ شوند. زمانی که پی‌اچ بدن پایین است، بدن برای حفظ تعادل قلیایی، مجبور می‌شود کلسیم را از استخوان و منیزیم از عضلات استخراج کند. این امر باعث کمبود این مواد در بدن می‌شود.

۴) مصرف مواد غذایی ارگانیک:
از مصرف مواد غذایی به‌دست‌آمده از طریق مهندسی ژنتیک که معمولاً حاوی مواد شیمیایی و آلاینده‌ های دیگر هستند، خودداری کنید.

sdfsdfdsf

چرا بدن pH خود را تنظیم نمی کند؟

بدن این کار را انجام می دهد، اما باید بهایی را برای انجام آن پرداخت کند. تمامی بافت ها و مایعات بدن به استثنای معده قلیایی هستند. اگر بدن بیش از اندازه اسیدی شود، بافت های مختلف عناصر تشکیل دهنده قلیا را از بخش های دیگر بدن دریافت خواهند کرد و سپس محیطی با شرایط کمتر از حد مطلوب برای این بخش های اهدا کننده شکل می گیرد. در نتیجه، اگرچه بدن می تواند pH خود را تنظیم کند، اما بخش های دیگر باید بهای آن را پرداخت کنند.

مقابله با درد و خشکی مفاصل در آرتریت پسوریازیس با داروی دیکلوفناک

دیکلوفناک (Diclofenac) یا دیکلوفناک سدیم یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی NSAID است. ولتارن Voltaren رایج ترین برند تجاری دیکلوفناک است. این دارو تولید موادی که در بدن موجب التهاب میشوند را مهار میکند. از دیکلوفناک در کنترل علائم آرتریت پسوریازیس استفاده می شود. دیکلوفناک درد را از بین برده و التهاب را کاهش میدهد.

علائم آرتریت پسوریازیس چیست:

مهمترین علائم آرتریت پسوریازیس درد و خشکی در مفصل یا مفاصل مبتلا است. خشکی مفصلی معمولا بعد از مدتی استراحت یا بیحرکتی مانند زمان برخاستن از خواب بیشتر میشود. مفصل گرفتار شده ممکن است متورم و قرمز شود. در بعضی موارد مفصل ممکن است بعد از مدتی دچار تخریب شود ولی معمولا این تخریب مانند آرتریت روماتویید یا روماتیسم مفصلی شدید نیست.

آرتریت پسوریازیس مزمن و عود کننده است به این معنی که مداوم است و شدت آن کم و زیاد میشود.

یکی از علائم درگیری مفاصل در پسوریازیس التهاب تاندون ها است. این التهاب شایع بوده و معمولا به علت درگیر شدن بافت سینوویوم اطراف تاندون است. یکی از مناطق شایع التهای تاندون یا تاندونیت در پسوریازیس در انگشتان دست است. علامت التهاب تاندون های انگشتان دست تورم انگشت است. التهاب تاندون آشیل در محل اتصال آن به استخوان پاشنه هم از علائم پسوریازیس است.

در پسوریازیس ممکن است لیگامان ها یا رباط ها هم دچار التهاب شوند. بیمار دچار کم خونی میشود و ممکن است التهاب در چشم و بندرت در عروق یا ریه ایجاد شود.

مکانیسم اثر دیکلوفناک:

مکانیسم اثر دیکلوفناک مهار آنزیم سیکلواکسیژناز Cyclo-oxygenase است. این آنزیم مسئول تولید موادی به نام پروستاگلاندین Prostaglandin است. پروستاگلاندین ها موجب بروز التهاب و درد میشوند. با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز تولید پروستاگلاندین کم شده و در نتیجه درد و تورم کاهش میابد. دیکلوفناک پتاسیم هم وجود دارد و تفاوت آن با دیکلوفناک سدیم در اینست که زودتر جذب بدن شده و زودتر درد را از بین میبرد.

قبل از مصرف دیکلوفناک:

بعضی افراد با بعضی بیماری ها نمی توانند داروهای خاصی را مصرف کنند و یا در صورت نیاز به مصرف آن داروها باید نکات خاصی را رعایت کنند. به همین خاطر قبل از مصرف دیکلوفناک اگر مشکلات زیر را دارید به پزشک خود اطلاع دهید:

آسم یا هر آلرژی دیگر

سابقه حساسیت به داروهای ضد التهاب

زخم معده یا دوازدهه

بیماری التهابی روده مانند کولیت اولسرو یا بیماری کرون

سه ماهه اول و سوم بارداری

بارداری یا شیردهی

سن بالای ۶۵ سال

بیماری های کلیه و کبد

مشکلات قلب و عروقی یا فشار خون

مشکلات انعقاد خون

وجود پورفیری Porphyria که نوعی بیماری خونی نادر است

بیماری لوپوس سیستمیک

مصرف داروهای دیگر حتی داروهای گیاهی

اشکال دارویی دیکلوفناک:

دیکلوفناک بصورت قرص های ۲۵ و ۵۰ و ۱۰۰ میلیگرمی و شیاف ۵۰ و ۱۰۰ میلیگرمی و آمپول ۷۵ میلیگرمی و ژل موضعی یک درصد و قطره چشمی یک دهم درصد در دسترس است. این دارو را میتوان بصورت ۳-۲ بار در روز مصرف کرد. حداکثر دوز مصرفی دیکلوفناک ۱۵۰ میلیگرم در روز است.

چگونه دیکلوفناک را مصرف کنیم:

در مصرف دیکلوفناک به موارد زیر توجه کنیم:

قبل از شروع به مصرف دیکلوفناک کاغذی که از طرف سازنده در جعبه آن گذاشته شده مطالعه کنید. این نوشته اطلاعاتی را راجع به دارو و عوارض احتمالی آن در اختیار شما قرار میدهد.

دیکلوفناک را دقیقا همانطور که پزشک تجویز کرده مصرف کنید و برای کسب تاثیر بیشتر مقدار مصرفی را افزایش ندهید.

دیکلوفناک را هر روز فقط در ساعت مشخصی مصرف کنید. به این صورت احتمال اینکه یک وعده را فراموش کنید کمتر میشود.

اگر مصرف یک وعده دیکلوفناک را فراموش کردید آن را در اولین زمانی که به یاد آوردید مصرف کنید ولی اگر زمان به یاد آوری همان زمان مصرف وعده بعدی باشد مصرف را دو برابر نکرده و فقط وعده جدید را مصرف کنید.

اک را به مدت طولانی مصرف نکنید. در صورت نیاز به مصرف طولانی مدت این دارو پزشک معمولا داروهای دیگری را همراه با دیکلوفناک به شما میدهد تا دستگاه گوارش شما را در مقابل عوارض احتمالی مصرف دارو محافظت کند.

اگر آسم دارید ممکن است با مصرف دیکلوفناک مشکلات تنفسی یا خس خس سینه شما بیشتر شود. در صورت بروز این مشکل مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید.

اگر دیکلوفناک مصرف میکنید و باید از داروی دیگری هم استفاده کنید از پزشک خود و داروساز بپرسید که داروی جدید با دیکلوفناک تداخل اثر نداشته باشد.

هر قرص دیکلوفناک را با یک لیوان پر آب مصرف کرده و تا حداقل ده دقیقه بعد از مصرف آن دراز نکشید.

اگر با مصرف دیکلوفناک معده شما ناراحت میشود آن را بعد از غذا یا با شیر یا آنتی اسید مصرف کنید.

پزشک معالج شما مقدار مصرفی دارو را در حداقل و زمان مصرف آن را هم کوتاه ترین مدت در نظر میگیرد تا عوارض آن به حداقل برسد. سر خود مقدار مصرفی یا زمان مصرف دارو را بیشتر نکنید.

اگر دیکلوفناک را برای کنترل علائم آرتریت یا التهاب مفصل مصرف میکنید توجه داشته باشد که تاثیر آن بعد از مصرف مداوم دارو به مدت دو هفته به حداکثر میرسد.

در صورتی که دیکلوفناک را فقط در صورت بروز درد مصرف میکنید قبل از اینکه شدت درد به حداکثر خود برسد آن را مصرف کنید. مصرف دارو وقتی شدت درد زیاد شده است تاثیر زیادی نخواهد داشت

مصرف دیکلوفناک در زمان بارداری میتواند موجب بروز بیماری های قلبی عروقی در جنین شود. پس این دارو نباید در زمان بارداری بخصوص در سه ماهه اول و سوم مصرف گردد.

مصرف خربزه تلخ در درمان آکنه، پسوریازیس و اگزما مفید است

مواد غذایی یا نوشیدنی‌ های تهیه شده از خربزه تلخ برای پوست نیز فوایدی دارد. گفته می‌ شود که مصرف خربزه تلخ به طور منظم، باعث درخشان شدن پوست می‌شود و در درمان آکنه، پسوریازیس و اگزما مفید است. با مصرف خربزه تلخ، تسکین طبیعی و آرامش‌ بخشی را تجربه کنید. سوپ خربزه تلخ را برای رهایی از هر یک از این اختلالات پوستی یا برای داشتن پوست زیباتر امتحان کنید. علاوه بر این‌ها، خربزه تلخ یک عامل تصفیه‌ی خون است.

خربزه تلخ:

کارلا یا همان خربزه تلخ یکی از میوه های خاصی است که خواص درمانی فوق العاده ای دارد و متخصصین تغذیه و طب سنتی سفارش بسیاری برای خوردن آن کرده اند. این میوه خاص برای درمان سرطان و دیابت و پسوریازیس و … کاربرد دارد.

کاهش کلسترول بد با خربزه تلخ:

خربزه تلخ به پایین آمدن سطح کلسترل خطرناک کمک می‌ کند. علاوه بر این، خربزه تلخ برای جلوگیری از ریسک‌ هایی که در برابر سلامتیتان قرار دارند، به طور کاملا طبیعی روی بدن کار می‌ کند. کلسترول بالا را تنها می‌توانید با آزمایش خون تشخیص بدهید.

خربزه تلخ و کاهش وزن:

خربزه تلخ نیز مانند بسیاری از سایر گیاهان کالری بسیار پایینی دارد و سیرکننده است. با مصرف خربزه تلخ می‌ توانید وزن‌تان را کم کنید یا وزن مناسبتان را حفظ کنید. همان خواصی که از بدن در برابر پسوریازیس محافظت می‌ کند، در کاهش وزن و حفظ وزن مناسب نیز موثر است. خربزه تلخ میزان فراوانی از مواد مغذی دارد، و این دلیل دیگری است بر فایده‌ای که در روند کاهش وزن دارد.

داروی مقوی کبد:

مصرف منظم نوشیدنی تهیه شده از خربزه تلخ، چندین و چند فایده برای کبد و به طور کلی بدن دارد. این نوشیدنی به فرآیند هضم غذا کمک می‌ کند، عملکرد کیسه صفرا را بهبود می‌ دهد، و باعث کاهش احتباس مایعات می‌ شود. با استفاده از این داروی مقوی کبد، می‌توانید از شر سیروز کبدی، هپاتیت، و یبوست خلاص شوید. نوشیدنی خربزه تلخ را دست کم یک بار در روز بنوشید تا از مزایای آن بهره‌مند شوید. مصرف این نوشیدنی همچنین به کاهش وزن کمک می‌ کند، و می‌ تواند علائم و نشانه‌های سندروم روده‌ی تحریک‌پذیر را کاهش دهد

سیستم ایمنی بدن را تنظیم می کند:

داشتن یک سیستم ایمنی سالم برای کنترل پسوریازیس حیاتی است. خربزه تلخ را به برنامه‌ غذاییتان اضافه کنید تا از مزایایی که برای سلامتی دارد بهره‌مند شوید. سرماخوردگیتان را فورا متوقف کنید یا از بروز آن جلوگیری کنید و در عین حال به سلامت دستگاه گوارشتان کمک کنید. از آلرژی غذایی جلوگیری کنید یا آن را محدود کنید، و از شر عفونت مخمر به طور طبیعی خلاص شوید. یکی دیگر از فواید بیتر ملون این است که رفلاکس اسید و سوء هاضمه را تسکین می‌ دهد.

بایدها و نبایدهای مهارکننده های TNF در درمان پسوریازیس

داروهای بیولوژیک نوع جدیدتری از داروها هستند که برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک استفاده می شوند. این داروها قسمت هایی از سیستم ایمنی هدف قرار می دهند. بیولوژیک ها سرعت آسیب مفاصل را کم کرده و علائمی چون درد مفاصل، تورم و پوست فلسی را تسکین می دهند. پزشک معمولا وقتی سایر درمانها برای بیمار عمل نمی کند، درمان با بیولوژیک ها را شروع می کند. آنچه در زیر می آید نگاهی است به آخرین دستورالعمل آکادمی آمریکایی درماتولوژی در زمینه تجویز مهارکننده های TNF در درمان پسوریازیس است:

اصول عمومی مصرف مهارکننده های TNF:

عوامل ضد TNF (فاکتور نکروز دهنده تومور) در بیماران مبتلا به عفونت های فعال و جدی منع مصرف دارند.

انجام تست توبرکلوزیس در همه بیمارانی که قرار است تحت درمان با این عوامل قرار گیرند، الزامی است، زیرا گزارش هایی از فعالیت دوباره توبرکلوزیس در بیماران درمان شده با عوامل ضد TNF وجود دارد.

در بیماران تحت درمان با عوامل ضد TNF، واکسیناسیون با واکسن های زنده ممنوع است. در این بیماران باید از واکسن های غیرفعال از نظر بیولوژیکی یا واکسن های نوترکیب استفاده کرد. هرچند پاسخ ایمنی این واکسن ها باید مورد بررسی قرار گیرند.

از آنجا که ارتباطی میان درمان ضد TNF و بیماری دمیلینه کننده (مانند MS) وجود دارد، مهارکننده های TNF نباید در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (MS) یا دیگر بیماری های دمیلینه کننده مورد استفاده قرار گیرند. بستگان درجه اول بیماران MS در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند، بطوریکه این خطر در خواهر و برادر بین ۱۸ و ۳۶ درصد است. بنابراین شواهد قویا پیشنهاد می کنند که مهارکننده های TNF نباید در افراد فامیل درجه اول بیماران مبتلا به MS مورد استفاده قرار گیرد.

با توجه به گزارش های موجود در زمینه بروز و بدتر شدن نارسایی مزمن قلبی در بیماران درمان شده با مهارکننده های TNF، باید احتیاط های لازم در این زمینه صورت گیرد. در این زمینه توصیه می شود بیمارانی که طبق طبقه بندی انجمن قلب نیویورک، در کلاس ۳ یا ۴ نارسایی مزمن قلبی قرار دارند، نباید از مهارکننده های TNF استفاده کنند. بیمارانی که در کلاس ۱ یا ۲ هستند، باید در ابتدا تحت تست اکوی قلبی قرار گیرند. اگر کسر جهشی این بیماران کمتر از ۵۰ درصد است، درمان با مهارکننده های TNF ممنوع است.

فعال شدن دوباره هپاتیت B پس از درمان با مهارکننده های TNF گزارش شده، بنابراین در کار بالینی مناسب، بیماران باید از نظر ابتلا به عفونت هپاتیت B غربالگری شوند.

واکنش های متوسط دردناک در محل تزریق گزارش شده است. گزارش های نادری از عفونت های جدی (مانند سل و عفونت های فرصت طلب) و بدخیمی ها دیده شده است. گزارش های نادری از عوارض جانبی وابسته به دارو و برگشت پذیر، شامل لوپوس بدون عوارض کلیوی یا سیستم مرکزی عصبی، سیتوپنی، مالتیپل اسکلروزیس و حمله جدید نارسایی مزمن قلبی نیز منتشر شده است.

انواع داروهای مهارکننده های TNF:

درحال حاضر چند نوع داروی بیولوژیک موجود است که هر نوع از آن ها ، بر روی ملکول خاصی تاثیر می کنند. این داروها عبارتند از:
داروهائی که بر روی TNF اثر می کنند : این نوع داروها بر روی مولکولی به نام (Tumor Necrosis Factor(TNF اثر می کنند و به بلوک کنند های TNF یا داروهای anti TNF نامیده می شوند. این داروها برای درمان آرتریت روماتوئید ، آرتریت کودکان ، آرتریت پسوریاتیک و اسپوندیل آرتریت آنکیلوزانت مصرف می شوند. این داروها عبارتند از:

اتانرسپت (Etanercept)

اینفلکسی مب Infliximab)

آدالی مومب (Adalimumab)

گولی مومب (Golimumab)

سرتولیزو مب پگول (Certolizumab Pegol)

داروهائی که بر روی Interlukin-1 اثر می کنند: آناکینرا (Anakinra)

داروهائی که بر روی Interlukin-6 اثرمی کنند: توسیلی زومب (Tocilizumab)

دارهائی که لنفوسیت های B را از بین می برد: ریتوکسی مب (Rituximab)

داروهائی که از فعال شدن لنفوسیت های T جلوگیری می کنند: آباتاسپت (Abatacet)