دسته: اسلایدر

داروی ایندومتاسین می تواند موجب تشدید پسوریازیس شما شود

التهاب مفصل یا آرتریت میتواند به علت بیماری های خود ایمنی و ایجاد روماتیسم، به علت عفونت مفصل و یا به علت استئو آرتریت یا آرتروز ایجاد شود. داروهای ضد درد و التهاب دسته‌ای از داروهای بسیار پر کاربرد در پزشکی هستند که برای کاهش درد و کنترل آن استفاده می‌شوند. مسکن‌ها با ساز و کارهای مختلف بر اعصاب مرکزی یا محیطی تاثیر می‌گذارند. داروی ایندومتاسین که در درمان درد مفاصل و التهاب برخی از بیماران تجویز می شود در برخی از بیماران پسوریازیس باعث تشدید بیماری آن ها می شود.

ایندومتاسین:

یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی برای درمان آرتریت است. این دارو برخی از موارد پسوریازیس را بدتر کرده است. سایر ضد التهاب‌ها معمولاً می‌تواند جایگزین شود. اثرات منفی دارو معمولاً کم است هنگامی که آن را به درستی استفاده کرده باشید. در هر حال عوارض جانبی آن معمولاً با منافع آن در ورم مفاصل پسوریاتیک همراه است.

نكات ذیل در مصرف ایندومتاسین باید مورد توجه قرار گیرد:

احتمال بروز خطرات شدید در مصرف كنندگان ایندومتاسین، به خصوص در دوره طولانی مدت را باید در نظر گرفت. این دارو در بیماران با ضایعات فعال و تاریخچه عود آن نباید مصرف شود.

ایندومتاسین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، پرفشار خونی و مشكلات احتباس آب، باید با احتیاط مصرف شود. زیرا احتمال تشدید احتباس آب وجود دارد.

مصرف ایندومتاسین در سالمندان به علت احتمال بالای بروز حوادث سایكوتیك و اثرات سوء گوارشی باید با احتیاط صورت گیرد.

این دارو در بیماران با سابقه ابتلا به افسردگی، اختلالات روانی، صرع و سندرم پاركینسون باید با احتیاط شدید مصرف شود، زیرا ممكن است باعث تشدید موارد فوق گردد.

NSAIDs از جمله ایندومتاسین ممكن است باعث پنهان ماندن علائم عفونت گردند. بنابراین در فرد مبتلا به عفونت، باید با احتیاط كامل مورد مصرف قرار گیرند.

به علت اثرات هپاتوتوكسیسیته شدید و كشنده ناشی از مصرف ایندومتاسین، در صورت مشاهده هرگونه علائم واكنشهای شدید كبدی دارو درمانی باید قطع شود.

كورتیكوستروئیدها به همراه ایندومتاسین به دلیل افزایش احتمال بروز عوارض گوارشی با احتیاط باید صورت گیرد.

اشکال دارو:

این دارو بصورت کپسول ۲۵ میلی گرمی، قرص آهسته رهش ۷۵ میلی گرمی و شیاف‌های ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرمی ارائه می‌شود.

مقدار مصرف دارو:

بزرگسالان: ابتدا ۲۵ تا ۵۰ میلی گرم، دو تا سه بار در روز. سپس یک هفته درمیان به میزان ۲۵ تا ۵۰ میلی گرم در هر نوبت افزایش می‌یابد. مقدار مصرف روزانه حداکثر ۲۰۰ میلیگرم می‌ باشد. پس از گرفتن نتیجه مقدار مصرف به پایین‌ترین دوز کاهش می‌یابد.

کودکان:۱/۵ تا ۲/۵ میلیگرم به ازای هر کیلو وزن بدن بطور روزانه در سه یا چهار نوبت. حداکثر مقدار مجاز ۴ میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می‌باشد. پس از گرفتن نتیجه مقدار مصرف به پایین‌ترین حد که علائم بیماری را کنترل کند کاهش می‌یابد.

عوارض جانبی:

شایع‌ترین عوارض جانبی: اختلالات گوارشی، تهوع و اسهال، سردرد شدید هنگام صبح. خواب آلودگی، سرگیجه، ناراحتی عصبی، وزوز گوش و بیخوابیو بالا بردن فشار خون.

در صورت داشتن این نشانه‌ها مشکوک به پسوریازیس هستید!

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، بهروز باریک بین متخصص پوست و مو بیان کرد: از بیماری‌ های شایعی که حدود یک تا دو درصد از کل جمعیت را در برمی‌ گیرد پسوریازیس است که به نام‌ های دیگری مانند پسوریازیس و داءالصدف خوانده می‌ شود. پلاک‌ های قرمز رنگ همراه با پوسته‌ های سفید و صدفی از رایج‌ترین نشانه‌های بیماری پسوریازیس محسوب می‌ شود.

این متخصص پوست و مو در خصوص علت بیماری پسوریازیس عنوان کرد: علت این بیماری ژنتیکی است ولی ارتباط مهمی نیز با این بیماری و برخی از بیماری‌های دستگاه گوارش مانند کولیت اولسروز و بیماری کرون نیز وجود دارد همچنین از آنجایی که این بیماری یک بیماری خود ایمن محسوب می‌ شود بنابراین این عارضه با اختلالات روحی و روانی و استرس تشدید می‌ شود.

باریک‌بین اظهار داشت: در بیماری پسوریازیس زاد و ولد سلول‌های پوستی افزایش پیدا می‌ کند و در سطح پوست پلاک‌ های قرمز رنگ با پوسته‌ های سفید و صدفی به وجود می‌آید.

وی تاکید کرد: از قسمت‌های شایع درگیری در این بیماری کف سر است که در این صورت پسوریازیس به صورت پوسته‌ های قرمز و سفید رنگ که ممکن است خارش‌دار یا بدون خارش باشد خود را بروز می‌ دهد.

این متخصص پوست و مو با بیان اینکه نواحی دیگری مانند روی آرنج و روی مفاصل زانو ممکن است دارای پلاک‌های قرمز با پوسته صدفی باشند، افزود: اگر این پوسته‌ها را بکَنیم خیلی سریع شروع به خونریزی می‌ کنند که این به علت نازکی پوست در این قسمت‌ها است همچنین برخی اوقات این پلاک‌ ها تنها محدود به زانو و آرنج نیستند و در قسمت‌های مختلف بدن می‌تواند دیده شود که در این صورت پسوریازیس از نوع پلاک تایپ ژنرالیزه است.

باریک‌بین تأکید کرد: برخی انواع پسوریازیس می‌ توانند ناخن‌ها را درگیر کند که به صورت نقطه نقطه شدن ناخن یا بروز لکه‌های روغنی زرد رنگ از زیر ناخن یا جدا شدن ناخن از بسترش مشاهده می‌شود. از علائم دیگر این بیماری داشتن زبان جغرافیایی است که به تشخیص این عارضه کمک شایانی می‌ کند.

وی تصریح کرد: مبتلایان به پسوریازیس می‌ توانند دچار مشکلاتی مانند سندروم متابولیک، تری گلیسرید، کلسترول و قند خون بالا باشند. در موارد شدیدتر این عارضه با درگیری یا التهابات مفصلی نیز همراه است.

این متخصص پوست و مو بیان کرد: در موارد حاد این بیماری نیاز به همکاری متخصصین روماتولوژی و درماتولوژی با یکدیگر اهمیت پیدا می‌ کند که باید التهابات ناشی از پسوریازیس کاهش یابد تا از آسیب‌های دائمی مفصل پیشگیری شود.

باریک‌بین افزود: پسوریازیس انواع مختلفی دارد که بعضی از انواع آن به نام پسوریازیس پوست چولار معروف است که این ناراحتی می‌تواند با علائم شدید سیستمیک مانند تب و وضعیت عمومی بد فرد همراه باشد که در چنین مواردی نیاز است که فرد دچار این عارضه در بیمارستان بستری شده و تحت نظر متخصصین مربوطه قرار گیرد.

باریک‌بین افزود: پسوریازیس درمان قطعی نداشته و بیمار باید همیشه تحت مراقبت و درمان های لازم باشد.

رابطه آرتریت پسوریاتیک با مشکل پوستی پسوریازیس

بعضی افراد تصور می‌کنند که آرتریت پسوریاتیک فقط روی مفصل‌ ها تاثیر می‌ گذارد و ارتباطی با مشکلات پوستی ندارد. با این‌حال، واقعیت این است که بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک به پسوریازیس هم مبتلا هستند که می‌تواند باعث شکل‌گیری بثورات پوستی و ناخن‌های حفره‌دار شود.

آرتریت پسوریاتیک علاوه بر مشکلات مفصلی، می‌تواند باعث درد و گرفتگی شدید در رباط متصل به استخوان شود. این بیماری حتی می‌ تواند به بیماری التهابی چشم منجر گردد، افراد بیمار را در معرض خطر ابتلا به سندرم متابولیک، پوکی استخوان، افسردگی قرار دهد و خطر بروز حمله‌ های قلبی و سکته مغزی را در میان آنان بالاتر ببرد. مطالعات نشان داده‌اند که آرتریت پسوریاتیک حتی با بیماری‌های التهابی روده (IBD) و آسیب‌دیدگی ریه‌ها مرتبط است.

بخش دیگری از مردم برخلاف گروه قبلی، تصور می‌ کنند که بیماری آرتریت پسوریاتیک همیشه با بیماری پسوریازیس پوستی همراه است. به‌گفته جوزف مارکنسون، روماتولوژیست و از اعضای دانشکده پزشکی ویل کورنل، اگرچه افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک معمولا سابقه ابتلا به پسوریازیس را هم دارند، اما همیشه به این بیماری پوستی مبتلا نمی‌ شوند. براساس گزارش کالج روماتولوژی آمریکا، حدود ۱۵ تا ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس، به آرتریت هم مبتلا می‌ گردند.

تصور اشتباه دیگر، این است که شدت بیماری پسوریازیس همیشه به شدت بیماری آرتریت پسوریاتیک بستگی دارد. متخصصان معتقدند که در برخی موارد، نوعی همبستگی بین شدت پسوریازیس و آرتریت وجود دارد. برای مثال، زمانی که علائم آرتریت پسوریاتیک شدت می‌ گیرد، ممکن است که وضعیت پوست هم بدتر شود. با این‌حال، نکته مهم این است که این نوع ارتباط همیشه در همه بیماران وجود ندارد.

کاهش ۳۳ درصدی مرگ و میر ناشی از آرتریت پسوریاتیک با مصرف استانین ها

با خودتان می گویید استاتین داروی کاهنده چربی خون است، این چه ربطی به پسوریازیس دارد؟ حق با شماست، اما این نتیجه تحقیقات دانشمندان ماساچوست در بوستون آمریکا است: که استاتین‌ ها می‌ توانند خطر مرگ را در میان بیماران مبتلا به انواع خاصی از آرتریت پسوریاتیک کاهش بدهند. گزارشی از این مطالعه در نشست سالانه کالج روماتولوژی آمریکا در واشنگتن ارائه شده است. محققان بیمارستان عمومی ماساچوست در این مطالعه متوجه شدند که استاتین‌ ها، خطر مرگ را تا یک‌ سوم در میان بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک کاهش می‌ دهند. ورم مفاصل پسوریاتیک یک شکل مزمن آرتریت است که با التهاب پوست و مفاصل همراه است. علائم آن شامل درد و تورم مفصل بوده و اگر درمان نشود، این شرایط می‌ تواند به آسیب مفصل منجر شود .شروع ورم مفاصل پسوریاتیک معمولا بین سنین ۳۰ تا ۵۰ رخ می‌ دهد. در حالی که استاتین‌ ها با کاهش کلسترول خطر ابتلا به بیماری‌ های مختلف را کاهش می‌ دهد، مطالعات جدید نشان داده‌اند که این داروها همچنین خواص ضدالتهابی دارند که این امر به نفع سلامت قلب و عروق است.

استانین ها و کارایی آن ها:

استاتین‌ ها گروهی از داروهای کاهنده کلسترول خون هستند که با مهار آنزیم کاهنده اچ‌ام‌جی-کوآ (HMG-CoA reductase) عمل می‌ کنند. استاتین‌ ها معمولاً در پیشگیری از بروز بیماری‌ های قلبی عروقی ناشی از افزایش چربی خون استفاده می‌ شوند.

محققان بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون دریافتند که استاتین‌ ها مرگ و میر بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک را تا یک سوم کاهش می‌ دهد.

اسپوندیلیت آنکیلوزان شکلی از آرتریت است که با التهاب مفاصل در ستون فقرات و گاهی اوقات مناطق دیگر بدن همراه است. علایم اسپوندیلیت آنکیلوزان شامل درد و سفتی کمر بوده که اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بلوغ آغاز خواهد شد .در موارد شدید، التهاب طولانی مدت می‌تواند به کلسیفیکاسیون منجر شود.

کلسیفیکاسیون(Calcification) به معنی جمع شدن کلسیم در یکی از بافت‌ های بدن است.

ورم مفاصل پسوریاتیک یک شکل مزمن آرتریت است که با التهاب پوست و مفاصل همراه است. علائم آن شامل درد و تورم مفصل بوده و اگر درمان نشود، این شرایط می‌ تواند به آسیب مفصل منجر شود .شروع ورم مفاصل پسوریاتیک معمولا بین سنین ۳۰ تا ۵۰ رخ می‌ دهد.

با این وجود پژوهش‌ های جدید نشان می‌ دهد که مصرف استاتین‌ ها علت مرگ و میر ناشی از این مشکلات را تا ۳۳ درصد کاهش می‌ دهد.

هر دو بیماری اسپوندیلیت آنکیلوزان و پسوریازیس خطر مرگ ناشی از بیماری‌ های قلبی عروقی را افزایش می‌ دهد.

در حالی که استاتین‌ ها با کاهش کلسترول خطر ابتلا به بیماری‌ های مختلف را کاهش می‌ دهد، مطالعات جدید نشان داده‌اند که این داروها همچنین خواص ضدالتهابی دارند که این امر به نفع سلامت قلب و عروق است.

تحقیقات دانشمندان ماساچوست در بوستون آمریکا:

لازم به ذکر است که این دو نوع خاص از آرتریت‌، یعنی اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک، خطر مرگ بر اثر بیماری‌ های قلبی عروقی را بالا می‌ برند. در این مطالعه، ۲ هزار و ۹۴ نفر از بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت پسوریاتیک مورد بررسی قرار گرفتند که بین سال‌ های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ میلادی از استاتین‌ ها استفاده می‌ کردند. اطلاعات مربوط به آنان دقیقا با ۲ هزار و ۹۴ نفر از بیماران دیگر مقایسه شد که استفاده از استاتین‌ ها برایشان در نظر گرفته نشده بود. آمار نهایی نشان دادند که استفاده از استاتین، خطر مرگ بر اثر همه علت‌ ها و بیماری‌ ها را در بین این بیماران ۳۳ درصد کاهش می‌ دهد.

کاهش التهاب مفاصل مرتبط با پسوریازیس با مصرف مکمل گلوکوزامین

مکمل گلوکوزامین ها به تنهایی یا در ترکیب با مکمل های غذایی حاوی کندرویتین سولفات برای کاهش التهاب مفاصل مرتبط با پسوریازیس مصرف می شود. کندرویتین می تواند فعالیت های پروتئین التهابی و سلول های ایمنی را تغییر دهد. آن نیز افزایش وضعیت آنتی اکسیدانی در مفاصل مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک است.

آرتریت پسوریازیس:

در حدود ۷۰٪ از افراد مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک، آرتریت پسوریازیس دارند. مدیریت خوب پسوریازیس ممکن است به جلوگیری از ورم مفاصل پسوریاتیک و کاهش شدت آرتروز کمک کند. درمان ورم مفاصل پسوریاتیک شامل درمان برای کاهش التهاب مفاصل، درد و سفتی و بهبود تحرک مفاصل است. برای افرادی که دچار مشکلات معده  هستند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای مدت طولانی، تجویز نمی شوند.

مکمل گلوکوزامین:

گلوکزامین اصلی ترین مولکول زیستی برای تولید و حفظ غضروف سالم است. این ماده در غضروف ساخته می شود ولی در سنین بالاتر تولید آن به حد کفایت انجام نمی گیرد. گلوکزامین همچنین تولید مایع سینوویال را افزایش داده که یک لغزاننده طبیعی مفصل است.

گلوکزامین نه تنها از تخریب غضروف مفاصل جلوگیری می کند بلکه همزمان درد را کاهش داده و عملکرد مفصل را بهبود می دهد. حدود ۴-۳ ماه طول می کشد تا اثرات قابل مشاهده ایجاد شود.
کندروئیتین هم یک ماده کلیدی در غضروف مفاصل است که سبب جذب آب به طرف غضروف مفاصل شده و سبب رسیدن مواد مغذی به آن گردیده و آنرا لغزنده می کند. این ماده آنزیم ها تخریب غضروف را نیز مهار می کند برای زدودن غضروف های صدمه دیده ضروری است و تولید کونروسیت ها و پروتئوگلیکان ها را افزایش می دهد کلاً تعادل را در مفاصل برقرار می کند.

ام اس ام یک ترکیب گوگرد دار طبیعی است که در بدن و خیلی از غذاها یافت می شود. نقش آن کاهش دهنده درد و التهاب می باشد. این ماده مانع انتقال درد از طریق مسیرهای عصبی شده و درد و اسپاسم های عضلانی را کاهش می دهد.

خواص مکمل گلوکزامین برای مفاصل:

گلوکزامین در بدن تولید می شود ولی با افزایش سن و بسیاری عوامل دیگر تولید گلوکزامین در بدن کاهش می یابد. مکمل گلوکزامین به تولید گلوکزامینوگلیکان ( GAGs ) که ترکیب کلیدی سخت مفاصل می باشد کمک می کند. ( GAGs ) نگهدارنده ساختمان غضروف ها می باشند. تحقیقات نشان داده مکمل گلوکزامین می تواند موجب کاهش درد مفاصل، سختی مفاصل و تحریک پذیری و کشیدگی وافزایش کارائی مفاصل می شود.

کندرویتین نیز یک ترکیب کلیدی برای غضروف مفاصل می باشد. کندرویتین باعث افزایش جذب آب توسط غضروف ها می شود که باعث افزایش کارکرد غضروف ها می گردد. همچنین کندرویتین باعث مهار مقدار اضافی آنزیم های از بین برنده غضروف ها می شود (‌ هرچند این آنزیم هابرای از بین بردن غضروف های آسیب دیده ضروری می باشد )‌

کندرویتین باعث کمک به ساخت کندرویست ها و پروتئوگلیکان می شود که برای بازیافت تعادل مفاصل بسیار مهم می باشند. MSM به صورت صورت طبیعی در ترکیبات گوگرد که در بدن ما ساخته می شوند و همچنین در بسیاری از غذاها یافت می شوند. در خالص ترین فرم شیمیایی آن ام اس ام یک ماده بدون بو، سفید رنگ، محلول در آّب و به صورت کریستال جامد می باشد.

به هیچ وجه شبیه سولفیدها و سولفیت ها و سولفات هایی که اکثر مردم به آن حساسیت دارند نمی باشد.

ام اس ام به عنوان از بین برنده درد و ضد التهاب استفاده می شود. ایمپالس های دردناک منتشر شده از نیروهای عصبی را مهار می کند و به کاهش درد و اسپاسم عضلات کمک می کند و همچنین به نرم شدن بافت های زخم شده و آسیب دیده کمک می کند. تمام ام اس ام خالص از ناخالصی ها می باشد. این در حالی است که بعضی از تولید کنندگان ترجیح می دهند از روش کریستالیزاسیون برای خالص سازی استفاده کنند.

مقادیر مصرف:

گلوکزامین کندروئیتین MSM، ۱۳۰۰ میلی گرم : ۳ کپسول در روز یا طبق دستور پزشک

عوارض جانبی فرآورده های حاوی گلوکزامین:

عوارض خاصی ندارد ولی زمانی که با معده خالی مصرف شوند ممکن است تولید مشکلات گوارشی نمایند. پس بهتر است همراه با غذا مصرف شوند. مصرف MSM ممکن است ایجاد راش های پوستی نماید.

تداخل و منع مصرف فرآورده های حاوی گلوکزامین:

وجود ندارد.

مصرف داروی اترتینات مانع از اهدای خون در بیماران پسوریازیس می شود

اهدای خون یک عمل داوطلبانه است. فرد می‌پذیرد که از خون خود به شخصی که نیاز دارد اهدا کند. میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا هر سال نیازمند دریافت خون می‌شوند. برخی افراد طی عمل جراحی به خون نیاز پیدا می‌کنند. برخی نیز پس از تصادف یا در اثر بیماری به خون یا اجزای آن نیاز می‌یابند. اهدای خون در تمامی این موارد می‌تواند کمک کننده باشد. پیش از اهدای خون، فرد یک فرم سابقه پزشکی محرمانه را پر می‌کند که شامل سوالاتی است که برخی از رفتارهای پرخطر آلوده کننده خون را مورد بررسی قرار می‌دهد. تمامی این اطلاعات به صورت محرمانه باقی می‌ماند. افرادی که برای مداوای پسوریازیس از اترتینات (Tigasone) استفاده کرده‌اند جزء گروه‌های پرخطری محسوب می‌شوند که نمی‌توانند خون اهدا کنند.

اهدای خون انواع مختلفی دارد:

خون کامل: این نوع رایج‌ترین نوع اهدای خون است که طی آن تقریبا خون کامل اهدا می‌شود. خون کامل اهدا شده سپس به اجزای خود-گلبول قرمز، پلاسما و پلاکت- تجزیه می‌شود.

پلاکت: در این نوع اهدای خون از روشی استفاده می‌شود که طی آن شخص اهدا کننده به یک ماشین متصل می‌شود تا پلاکت‌ها و مقداری از پلاسما را از خون فرد گرفته و باقی خون را به اهدا کننده برگرداند.

پلاسما: ممکن است همزمان با اهدای پلاکت، پلاسما نیز اهدا شود یا اینکه به تنهایی اهدا شود.

گلبول‌های قرمز دوگانه: این روش نیز مانند روش اول است که در آن فقط گلبول‌های قرمز جدا می‌شود.

خطرات احتمالی:

اهدای خون کاملا ایمن است. ابزار مورد استفاده در اهدای خون، نو، استریل و یکبار مصرف است و خطر عفونت وجود ندارد.

در صورتی که فرد، بزرگسالی سالم است می‌تواند بدون به خطر انداختن سلامتی‌اش، یک کیسه خون اهدا کند. بدن سالم مایعات از دست رفته را جایگزین می‌کند. پس از چند هفته گلبول‌های قرمز جایگزین می‌شوند.

چه انتظاراتی باید داشته باشید:

به دلیل عفونت‌های منتقل شونده از طریق خون همه افراد نمی‌توانند خون اهدا کنند. گروه‌های زیر جزء افراد پرخطری محسوب می‌شوند که نمی‌توانند خون اهدا کنند:

افرادی که سابقه تزریق مواد مخدر و برخی داروها را بدون تجویز پزشک داشته‌اند، مانند تزریق غیرقانونی استروئیدها یا مخدرها.

مردانی که از سال ۱۹۷۷ با همجنسان خود ارتباط جنسی داشته‌اند.

افرادی که از کنسانتره‌های منعقد کننده خون استفاده کرده‌اند.

افرادی که مبتلا به ایدز هستند.

افرادی که روابط جنسی نامشروع داشته‌اند.

افرادی که پس از تولد یازده سالگی خود مبتلا به هپاتیت شده ‌اند.

افرادی که برای مداوای پسوریازیس از اترتینات استفاده کرده‌اند.

افرادی که مبتلا به بیماری کروزفلد جاکوب هستند یا از بستگان خونی آنها شخصی مبتلا به این بیماری است.

شخص اهدا کننده همچنین تحت یک معاینه فیزیکی مختصر نیز قرار می‌گیرد تا فشار خون، نبض و دمای بدن او اندازه‌گیری شود. یک نمونه خون کوچک از انگشت شخص گرفته می‌شود تا میزان هموگلوبین خون فرد بررسی شود. در صورتی که غلظت هموگلوبین خون فرد طبیعی باشد، شخص می‌تواند خون اهدا کند.

انواع هله‌هوله‌ها در شکل‌گیری التهاب و تشدید پسوریازیس موثرند

پسوریازیس نوعی بیماری التهابی است و انواع هله‌هوله‌ها نیز می‌توانند باعث شکل‌گیری التهاب در بدن شوند. تاثیر منفی این خوراکی‌ها به چربی‌های اشباع، چربی‌های ترانس، نشاسته‌ها و قندهای تصفیه‌شده موجود در آن‌ها ارتباط دارد. دلیل دیگری که پرهیز از هله‌هوله‌ها را ضروری می‌کند، کالری زیاد این خوراکی‌ها در کنار ارزش تغذیه‌ای ناچیزشان است. توجه داشته باشید که افراد مبتلا به پسوریازیس معمولا با مشکلات ناشی از افزایش وزن هم مواجه هستند. به‌گفته دکتر باگل، «چیپس، پفک، انواع اسنک ها، ویفرها، شکلات ها و… همگی از جمله تنقلات فانتزی غیر ضروری است که به جهت دارا بودن نمک، روغن، مواد طعم دهنده، رنگ دهنده، مواد شیرین و نگهدارنده برای بیماران پسوریازیس محدودیت مصرف دارد.»

انواع هله‌هوله‌ها و تشدید پسوریازیس:

نمک زیاد این محصولات سبب آسیب به کلیه ها، تغییر ذائقه کودک به شورخواری، تجمع آب در بدن، تورم و پرفشاری خون خواهد شد. رنگ های به کاررفته باعث بروز اختلالات رفتاری، اضطراب، تندخویی و حساسیت شده و روغن های چند بار مصرف سرخ کردنی طی حرارت های بالا با ایجاد رادیکال های آزاد پراکسید، مواد سرطان زایی را ایجاد می کند که مصرف دراز مدت آن سبب ابتلای مصرف کننده به انواعی از سرطان ها می شود.

از طرفی طی برشته یا سرخ شدن محصولات حاوی کربوهیدرات نظیر چیپس، بیسکویت، کلوچه و… ماده ای سمی به نام آکریلامید تولید می شود که سبب اختلال سیستم ایمنی، افزایش بیماری های عفونی، ناباروری، سقط جنین، تغییر رفتارهای جنسی و… می شود.

سوءجذب و سوءتغذیه ناشی از مصرف این تنقلات نیز می تواند منجر به کم خونی، کوتاهی قد، پوکی استخوان و ریزش مو بخصوص در کودکان در حال رشد شود. مواد شیرین نیز باعث تنبلی لوزالمعده و بروز دیابت و عوارض ناشی ازچاقی می شود.

تنقلات سالم برای بیماران پسوریازیس؟

برگه هلو، زردآلو و قیسی یکی از خوشمزه ترین تنقلات سالم به شمار می رود. برگه ها به دلیل طعم شیرین و مزه متنوع جایگزین مناسب پاستیل، تافی و آبنبات های نرم است.

برگه زردآلو، سرشار از ویتامین A بوده و به رشد مطلوب اطفال کمک کرده و باعث تقویت بینایی می شود. هرچه این برگه نارنجی تر باشد درصد بتاکاروتن (ویتامینA) آن بیشتر است. برگه قیسی از زردآلو کم شیرین تر و کوچک تر بوده و به دلیل آنتی اکسیدان و ویتامین های گروه B برای رفع ناآرامی و بی خوابی مفید است. برگه هلو هم به رفع عطش کمک کرده، اشتها آور خوبی است و سموم بدن را دفع می کند.

آلو؛ سرشار از ویتامینB:

آلوبرقانی، آلو زرد، آلو سیاه، آلو بخارا و آلوچه جنگلی خشک شده یا تازه، جایگزین مناسب لواشک های صنعتی است. آلو بخارا و برقانی، صفرا را دفع، کبد را تقویت و خون را تصفیه می کند و ضایعات را التیام می بخشد و از عوارض کم خونی می کاهد. آلو جنگلی، ترش و ملس بوده، ملین و ادرارآور خوبی است، گرمی خوراکی ها را رفع می کند، کلیه ها را شستشو می دهد و از پرفشاری خون می کاهد. آلو سیاه مسکّن حرارت درونی و حالت تهوع و سرگیجه است، در رفع خارش بدن موثر و سم زدای خوبی است. بهترین آلوها، آلوی سیاه و برقانی است که ویتامین B زیادی دارد.

کشمش، از بین برنده سوءهاضمه:

سطح این نوع میوه خشک را می توانید با مقداری کاکائوی نرم شده پوشش دهید و آن را جایگزین انواع شکلات های اسانس دار و اسمارتیز کنید.

مویز حبه های درشت خشک شده انگور سیاه و کشمش حبه های انگور سبز است. مویز تهیه شده از انگور شاهانی و قرمز خواص بیشتری دارد و پرخاصیت ترین آن انواع پرگوشت، کم دانه یا بی دانه آن است.

این میوه سرشار از آنتی اکسیدان بوده، از غلظت خون می کاهد، رگها را گشاد می کند، برای رفع سوء هاضمه مفید بوده و ضدآلرژی و تقویت کننده سیستم ایمنی است.

در مقایسه با مویز، کشمش خواص کمتری دارد و برای مادران شیرده، سالمندان و کودکان در حال رشد مفید است.

کنجد و شاهدانه استخوان ها را تقویت می کند:

این دانه ها جایگزین تنقلات شیرین است. آنها را خام تهیه و در منزل برشته کنید. این دانه های پرکالری نیرو را تقویت کرده، به واسطه فسفر زیاد برای آرامش اعصاب مفید و تقویت کننده حافظه است، اسیدفولیک و منیزیم بدن را تامین می کند و به سبب کلسیم فراوان باعث استحکام استخوان های در حال رشد می شود.

همچنین ذرت بوداده جایگزین مناسبی برای انواع اسنک است. ذرت غنی ازویتامین های گروه B بوده و به علت داشتن گوگرد، آهن و کلسیم به تقویت موها و ناخن ها کمک می کند. برای تنوع در طعم این محصول آن را با مقدار کمی کره حیوانی تهیه کنید.

توصیه ها:

برگه ها را از اماکن معتبر خریداری و آنهایی را که در بسته بندی های بهداشتی و دارای مجوز بهداشت است، انتخاب کنید. اغلب برگه های فله ای با مواد شیمیایی گوگرددار به صورت غیربهداشتی خشک شده و به دلیل سطح چسبنده اغلب آلوده به گرد و غبار و فضولات پرندگان و حشرات موذی است.

از خرید انواع آلوهای فرآوری شده و فله ای خودداری کنید؛ آلوهای فرآوری شده حاوی نمک و مواد رنگی زیادی بوده و آلرژی زاست.

میزان کالری اغلب میوه های خشک بخصوص کشمش و مویز بالاست؛ در مصرف آن حد تعادل را رعایت کنید.

کنجد و شاهدانه به دلیل دارا بودن روغن های گیاهی، بسیار فسادپذیر بوده و رطوبت زیاد موجب کپک زدگی آنها می شود؛ از نگهداری طولانی مدت این دانه ها اجتناب کنید.

آیا صلاح هست که با همدردان پسوریازیسی خود ازدواج کنیم؟

ازدواج یک بیمار مبتلا به پسوریازیس با یک فرد سالم یک تیغه دولبه است که از یکسو می تواند به نفع شما و از سوی دیگر به ضررتان باشد. اگر واقعا مطمئن هستید که طرف مقابل شما از وضعیت بیماریتان با خبر است و باز هم حاضر به زندگی مشترک است. اگر می دانید در رسیدن به تفاهم مشکلی ندارید و سرانجام اگر می دانید خانواده او مشکل شما را پذیرفته اند، حتما ازدواج شما با فردی که حتی از بیماری شما بیگانه است انتخاب مناسبی خواهد بود. به هرحال بهتر است در این زمینه خیلی محتاط باشید. بیماران پسوریازیس  و بیشتر از آنها خانواده بیماران همیشه نگران این موضوع بوده و اولین و مهمترین پرسشی که از ما می کنند همین است.

پسوریازیس و خانواده:

ما وقتی می بینیم بیمار تازه تشخیص داده شده متاهل است، یک نفس راحت میکشیم. توجه کنید تعداد طلاق به علت ابتلای همسر به پسوریازیس خیلی بیشتر از نسبت کلی طلاق در جامعه است. معنی این حرف چیست؟ بله معنی این حرف این است که ابتلای همسر به پسوریازیس باعث گسسته شدن بیشتر خانواده شده است. اما در عین حال بیماران زیادی وجود دارند که همسرشان در ابراز حمایت و پشتیبانی گوی سبقت را از افراد غیر بیمار ربوده اند. واقعا باید به این فرهنگ بالید.

ما وقتی پیوند زندگی مشترک میبندیم نمیدانیم کدامیک بیمار خواهیم شد. فکر کنید : شاید من پسوریازیس می گرفتم، آیا او مرا ترک می کرد؟

بنابراین مشکل بیماران متاهل نیستند بلکه بیماران مجرد هستند که برای خودشان نگرانند و از طرف دیگر کسی که می خواهد با این بیمار زندگی کند.

به دختران و پسران جوان تازه تشخیص داده شده توصیه میکنیم عجله در ازدواج کردن نداشته باشند. بگذارند این بیماری را خوب بشناسند و با وضعیت احتمالی آن آشنا شوند. از نظر روحی و روانی خود را نشان دهند و معلوم شود که چقدر میتوانند این بیماری را تحت کنترل درآورند. از همه مهمتر ببینند نظر پزشک در خصوص پیش آگهی این بیماری چیست؟ پزشکان با تجربه که سالها بیماران را تحت نظر داشتند دریافته اند که کدام بیماران دچار مشکلات بیشتر خواهد شد. عموما چند سال اول تشخیص اهمیت زیادی دارد و اگر حمله های مهمی نداشته باشند، ماهیت بیماری خوش خیم تر خواهد بود. واژه “پسوریازیس خفیف” از مشاهده این بیماران بوجود آمده است.

وقتی که این مرحله سپری شد، شما آدم پخته و با تجربه ای هستید که بیماری را می شناسید و به توانایی ها و ناتوانایی های خود آگاه هستید. با همسر آینده خود با اعتماد به نفس و روشنگرانه صحبت کنید. مردم به غلط از پسوریازیس غولی ساخته اند. آنها نمی دانند که ملیون ها بیمار پسوریازیس درکل دنیا زندگی می کنند که افراد مشهوری هم مبتلا به این عارضه هستند بی آنکه کسی اطلاعی داشته باشند. آنها فقط بیماران شدیدا حال پسوریازیس را دیده اند و فکر می کنند همه بیماران چنین وضعی دارند. وقتی شما می گویید که من چند سال است پسوریازیس دارم شاید شگفت زده شوند. ازدواج و صاحب فرزند شدن هیچ جا برای بیمار پسوریازیس ممنوع نشده است. بر عکس نمونه ازدواج های موفق و فرزندان سالم و موفق از بیماران پسوریازیس فراوان است.

نظر بعضی از بیماران پسوریازیس در مورد ازدواج:

فریبا در مورد ازدواج مرد و زنی که هر دو مبتلا به پسوریازیس هستند می گوید: ” من با نظر پزشکا تا حدود زیادی مخالفم اگه دو نفر که درد مشترک دارن با هم ازدواج کنن از بیماری همدیگه خسته نمیشن. همدیگرو بهتر درک می کنن و حتی همون رابطه زناشوییشون خیلی تو بهبودیشون کمک می کنه. در مورد بچه دار شدن هم حتی همون چند درصد که میگین احتمال ابتلای فرزند رو به پسوریازیس بیشتر میکنه با توجه به اینکه دو نفر پسوریازیس یه پیش زمینه ای خوب از بیماری رو دارن پس بهتر مراقب کیفیت زندگی فرزندشون هستن تا اون چند درصدو به صفر برسونن. و اگه کیفییت زندگی پدر و مادر هم خوب باشه منظورم ورزش و تغذیه خوبه می تونن ان شاالله بچه سالمی هم داشته باشن. هیچ وقت نباید از لطف خدا ناامید شد. نکته خوب این بیماری اینه که ادم می تونه به قبل از بیماریش نگاه کنه و ببینه چه کاستی هایی در حق سلامتی خودش کرده و باعث بروز این بیماری شده و لااقل در مورد فرزندش بیشتر مراقب باشه.”

احمد می گوید: ” اگه بخوام ازدواج کنم و بخام یه زندگی پایدار و خوبی داشته باشم با یاری خدا . فقط با یکی که این مریضی رو داره ازدواج می کنم و حرفایی که در مورد اینکه احتمال ابتلای فرزند دو پسویی به پسوریازیس ۳۰ درصده واسه بچه دار نشدن پشیزی نمی ارزه. حتی اگر سالم هم بودم با یکی که این مریضی رو داره ازدواج می کنم چون آدمی که این مریضی رو داره درد آشناست فقط امکان مالیم رو درست تر می کنم که هیچوقت احساس بدی نکنه. بعد هم تا ابد که این مریضی نمیمونه . مگه نخوندین یه زمان گلودرد هم صعب العلاج بود ولی الان به زانو در اومده یک روز هم این به زانو در میاد.

سارا می گوید: ” به نظر من که دو تا پسوریازیسی با هم ازدواج کنند خیلی خوبه چون دقیقا هم رو می فهمن..بعد هم این چیزا اصلا مهم نیست باید در اعتقادات مشترک باشند و یک چیز رو قبول داشته باشن.

سجاد می گوید: “به نظر من که درست نیست..اخه مشکلات دوبرابر میشه …کی قراره به کی تکیه کنه؟؟؟ تو پسوریازیس هم هر کسی یه جوره بنابراین ما درک از شرایط خودمون داریم. درک من از خستگی شاید با کسی دیگه ایی که پسوریازیس داره متفاوت باشه…نمیشه گفت حتما دو نفر که پسوریازیس دارن همو درک میکنن.

توصیه به بیماران پسوریازیس:

به هر حال به بیماران پسوریازیس توصیه می کنیم اعتماد به نفس داشته باشید، و با توجه به اینکه بیماران پسوریازیس از لحاظ ظاهر و تحصیلات و شغل و خیلی چیزهای دیگر هیچ کمبودی ندارند و بیماری کمبودی از سمت شما نبوده و نیست. به فرد مورد نظر فرصت فکر کردن داده شود و با چند پزشک در مورد موضوع مشورت کنند تا آینده خود را به روشنی و خوبی بنا کنید.