دسته: اسلایدر

انواع آرتریت پسوریاتیک و نحوه تشخیص و علائم آن

آرتریت پسوریاتیک (PSA) یک نوع از ورم مفاصل است که در افراد مبتلا به پسوریازیس رخ می دهد. آرتریت پسوریاتیک از آن جا که یک بیماری مفصلی است، می تواند خفیف یا شدید باشد. این بیماری در بین افراد سنین ۲۰ تا ۵۰ سال شایع است. علت PSA ناشناخته است. با این حال، متخصصان معتقدند که ژن ها در ابتلا به آن نقش مهمی دارند.

انواع آرتریت پسوریاتیک:

پنج نوع مختلف از PSA تا به حال شناسایی شده است.

PsA به صورت متقاون: این نوع از آرتریت به صورت قرینه در مفاصل هر دو طرف بدن ایجاد می شود. این نوع از آرتریت پسوریاتیک به آرتریت روماتوئید (RA) شباهت دارد. با این حال، آرتریت پسوریاتیک خفیف تر از RA است و باعث تغییر شکل کمتری در مفاصل می شود. این نوع از آرتریت متقارن، می تواند فرد را کاملا ناتوان کند.

PsA به صورت نامتقارن: این نوع آرتریت به صورت نامتقاون در مفاصل دو طرف بدن مشاهده می شود و می توان گفت تنها در یک طرف بدن رخ می دهد. مفاصل مبتلا به این نوع آرتریت درد دارند و قرمز می شوند. PsA نامتقارن معمولا خفیف است.

PsA اینترفاالنژیال دیستال غالب (DIP): آرتریت پسوریاتیک اینترفاالنژیال دیستال غالب در مفاصل نزدیک به ناخن شکل می گیرد. این مفاصل، به نام مفاصل دیستال شناخته می شوند. خوشبختانه این نوع آرتریت تنها در پنج درصد از موارد رخ می دهد. به طور کلی DIP، نوع کلاسیک PSA است.

PsA اسپوندیلیت: این نوع آرتریت بر روی ستون فقرات تاثیر می گذارد. در این بیماری کل ستون فقرات از گردن تا پایین کمر ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرند. PsA اسپوندیلیت می تواند حرکت دادن مفاصل را بسیار دردناک کند. دست ها، پاها، ران ها، بازوها و لگن نیز ممکن است با PSA اسپوندیلیت درگیر شوند. التهاب ستون فقرات علامت اصلی PsA اسپوندیلیت در پنج درصد از افراد مبتلا به PSA است.

آرتریت Mutilans: یک نوع شدید از PSA است و می تواند به زخم بستر شبیه باشد. کمتر از پنج درصد از افراد مبتلا به این بیماری، به این نوع از آرتریت پسوریاتیک مبتلا هستند. آرتریت mutilans معمولا بر روی دست و پا تاثیر می گذارد. اما ممکن است در گردن و کمر نیز درد ایجاد کند.

علائم PSA عبارتند از:

خستگی

خشکی صبحگاهی مفاصل

تکه های فلس مانند پوست، این نشانه ممکن است هنگامی که آرتریت شعله ور می شود بدتر شود.

سوراخ سوراخ شدن ناخن

جدایی ناخن از بستر خود

متورم و حساس شدن مفاصل

دردناک شدن عضلات و تاندون ها

قرمزی و درد چشم

تشخیص آرتریت پسوریاتیک:

برای تشخیص PsA نیاز است که علل دیگر ورم مفاصل، مانند RA و نقرس حذف شوند. این کار را می توان با چند آزمون زیر انجام داد:

فاکتور روماتوئید (RF) یک آنتی بادی است که می تواند در زمان ابتلا به آرتریت روماتوئید در بدن وجود داشته باشد. این فاکتور معمولا در PsA وجود ندارد. آزمایش خون می تواند به پزشکان کمک کند که این آنتی بادی را در بدن تشخیص داده و تفاوت بین PSA و RA را متوجه شوند.

عکس اشعه ایکس از دست می تواند نشان دهد که علت درد فرسودگی مفاصل ناشی از ساییدگی انتهای استخوان است یا خیر. این علامت معمولا بعد از پیشرفت PsA رخ می دهد.

آزمایش میکروسکوپی مایع مفصلی می تواند وجود نقرس را رد کند. کریستال های اسید اوریک در بدن افراد مبتلا به PsA وجود ندارد.

برسی کرم فلوروراسیل ۵% fluorouracil در پسوریازیس پلاک موضعی مقاوم

پسوریازیس یک اختلال پاپولوسکومائید التهابی مزمن و خود ایمنی است که درمان آن چالش برانگیز است. انواع مختلف روش های درمانی با درجات مختلف موفقیت مورد استفاده قرار گرفته است. اما تا به امروز چنین روش های درمانی وجود ندارد که بتواند از عود بیماری در پسوریازیس جلوگیری کند. فلوروراسیل۵% fluorouraci یک درمان مؤثر در پسوریازیس پلاکی بدون عوارض جانبی است. ۵-FU یک آنتی متابولیت است که مانع از سنتز اسید دز اریریونوکلئیک اسید و همچنین پردازش اسید ریبونوکلئیک می شود و بنابراین سیکل معیوب تولید بیش از حد اپیدرمی پوست را در بیماران پسوریازیس کاهش می دهد.

کرم فلوروراسیل-۵ fluorouraci:

این کرم بر روی پوست صورت و پوست سر بیماران پسوریازیس بهتر عمل می کند و در سایر مناطق بدن کمتر موثر می باشد.  این کرم گاهاً برای برخی دیگر از بیماریهای پوستی نیز مورد استفاده قرار می گیرد:

کارسینوم سلول بازال سطحی

زگیل های ویروسی

زگیل تناسلی

س سطحی و پیشرفته

بعد از اتمام مصرف کرم فلوروراسیل، پزشک ممکن است کرم مرطوب کننده و یا استروئید های موضعی ملایم برای شما تجویز کند. حتی می توانید از وازلین سفید نیز استفاده کنید. کرم FU-5 یک یا دو  بار در روز پس از شستشوی منطقه آسیب دیده با آب معمولی  مورد استفاده قرار می گیرد. مقدار بسیار کمی از کرم باید به آرامی روی پوست مالیده شود مهم است که بر روی تمامی منطقه و اطراف منطقه  آسیب دیده کرم مالیده شود. بعد از استعمال کرم دست ها را حتماً باید بشوئید و یا از دستکش استفاده کنید.

نکات مصرف:

کرم فلوروراسیل – ۵ ، قوی و مخرب است بنابراین باید بسیار با دقت مورد استفاده قرار بگیرد.

آن را حتماً در جایی نگهداری کنید که قابل دسترس دیگران نباشد چراکه ممکن است به اشتباه برای درمان بثورات جلدی مورد استفاده قرار دهند.

از تماس این کرم با غشاهای مخاطی و چشم و لب بپرهیزید.

در طول درمان باید خود را از تماس با خورشید محفوظ بدارید و اواسط روز اصلاً بیرون نروید. اگر حتی سهواً منطقه آسیب دیده  در معرض آفتاب قرار گرفت سبب می شود کرم فلوروراسیل بیشتر از حد طبیعی واکنش نشان دهد و نتایج ناخوشایندی به همراه داشته باشد.

اغلب می شود بعد از استعمال این کرم میک آپ کرد اما سبب سوزش پوست خواهد شد.

بهتر است در طول درمان برای بررسی وضعیت خود و ادامه درمان با این کرم ویزیت پزشکی داشته باشید.

نتایج حاصل از درمان با کرم فلوروراسیل:

نتایج حاصل از کرم FU-5 به شدت آسیب پوستی و مدت زمان مصرف این دارو بستگی دارد. ۵ تا ۱۰ روز پس از شروع  درمان پسوریازیس، مناطق آسیب دیده قرمز می شوند، بعد از ادامه مصرف، زخم و پوسته روی پوست ایجاد می شود، که اگر برای شما آزار دهنده است و باعث خجالت می شود می توانید آنرا پانسمان کنید.

حدود دو تا ۴ هفته طول می کشد تا پوست جدید و سالم جای پوست تخریب شده را بگیرد،بعد از درمان پوست حساس تر می شود و به راحتی قرمز می شود بنابراین مراقبت از آفتاب بیش از پیش اهمیت پیدا می کند.

ممکن است نیاز باشد مدت زمان مصرف کرم فلوروراسیل  برای درمان پسوریازیس مزمن  بیشتر باشد یا فتوتراپی انجام شود. با این حال باید در مورد اقدام درمانی برای هر یک از این عارضه های دستور پزشک متخصص را دنبال کنید.

عوارض کرم فلوروراسیل۵% :

واکنش های التهابی مزمن  و بروز زخم

سفید شدن مداوم جای عارضه و یا بروز اسکار

درماتیت تماسی

عفونت ثانویه

فوری؛ سم مورچه آتشین درمانی برای بیماری پسوریازیس

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، سم مورچه آتشین می‌تواند جزئی کلیدی از تولید کرم‌های جدید برای درمان “پسوریازیس”، یک بیماری پوستی مربوط به اختلال در سیستم ایمنی بدن با نقطه‌های قرمز ضخیم و خارش، باشد که در حال حاضر هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. این پژوهش در مجله “Scientific Reports” منتشر شده است.

مورچه آتشین (Fire ant) مورچه‌ای است که دردآورترین گزش را میان مورچه‌ها دارد و ۲۸۵ گونه از آنها در سراسر جهان موجود است. این مورچه نام‌های دیگری مانند مورچه زنجبیل، مورچه آتش‌های گرمسیری و مورچه قرمز دارد.

داءالصدف:

“پسوریازیس” (Psoriasis) یا “صدفک” یا “داءالصدف” یک بیماری پوستی مزمن خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد. این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخه رشد سلول‌های پوست می‌شوند؛ یعنی افزایش بیش از حد سلول‌های پوستی از میزان ریختن آن‌ها.

“پسوریازیس” واگیردار نیست. پنج نوع اصلی پسوریازیس، پلاکی، خالدار، معکوس، پوسچولار و اریترودرمیک می‌باشد و شایع‌ترین آن “پسوریازیس پلاکی” است که با ناحیه‌هایی قرمز رنگ با پوششی نقره‌ای و سفید از سلول‌های مرده پوست مشخص می‌شود.

“پسوریازیس” در هر نقطه‌ای از بدن مانند زانو، آرنج، پوست سر و کف دست و پا می‌تواند مشاهده شود و با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و افسردگی در ارتباط است. حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به “پسوریازیس” به آرتریت پسوریاتیک مبتلا می‌شوند.

باور بر این است که “پسوریازیس” یک بیماری ژنتیکی است و محرک‌های آن استرس، صدمه به پوست، برخی داروها و عفونت می‌باشد.

“پسوریازیس” اغلب در سنین جوانی شروع می‌شود، اما می‌تواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت شروع شود. زنان و مردان تقریبا به یک نسبت به این بیماری مبتلا می‌شوند.

در حال حاضر این بیماری درمان قطعی ندارد، اما داروهای بسیاری وجود دارند که با استفاده از آنها، “پسوریازیس” کنترل می‌شود. انواع روش‌های کنترل “پسوریازیس” عبارتند از: درمان‌های موضعی، نور درمانی، داروهای سیستمیک، بیولوژیک و طب مکمل و جایگزین.

“پسوریازیس” اگر چه آزار دهنده است ولی در صورت درمان مناسب و رعایت دستورهای پزشکی، می‌توان با آن کنار آمد و بیماری را کنترل کرد. حدود ۲ درصد و بیش از ۱۲۵ میلیون نفر در سراسر جهان “پسوریازیس” دارند و ۲۹ اکتبر (۷ آبان) روز جهانی “پسوریازیس” است.

سم مورچه آتشین درمانی برای بیماری پسوریازیس:

حالا پژوهش جدید نشان داده است که یک ترکیب کلیدی در سم موجود در مورچه آتشین، می‌تواند با برخی از علائم “پسوریازیس”، با کمک به بهبود عملکرد دفاعی پوست، مقابله کند.

ترکیب سمی مورد نظر “سولپنوسین” (solenopsin) نامیده می‌شود، و چیزی که تیم پژوهشی را بیشتر هیجان زده کرده، شباهت آن به ترکیبی به نام “سرامید” (ceramide) است. این لیپیدهای طبیعی به طور کلی در اپیدرم و پوست سازی نقش مهمی ایفا می‌کنند و از حفظ رطوبت و نگهداری سلول‌های سالم در کنار یکدیگر حمایت می‌کنند. به همین دلیل آن را نیز می‌توان در بسیاری از محصولات مراقبت از پوست یافت.

اما با توجه به اظهارات “جک آربیسر”، استاد ترمیم پوست در دانشکده پزشکی دانشگاه “اموری” (Emory)، “سرامید”ها ناپایداری خود را دارند، زیرا تحت شرایط خاص آنها به یک مولکول التهابی تبدیل می‌شوند که “اسپینگوزین-۱-فسفات” (S1P) نام دارد.

بنابراین او و همکارانش از دانشگاه “کیس وسترن” مشغول به توسعه “سولپنوسین” شدند که درست مانند “سرامید” عمل کند، اما نتواند به “S1P” تجزیه شود. سپس آنها را به یک کرم پوستی تزریق کردند و به مدت ۲۸ روز موش آزمایشگاهی مبتلا به “پسوریازیس” را با این کرم تحت درمان قرار دادند.

این تیم متوجه شد که کرم حاوی “سولپنوسین” می‌تواند برخی از علائم کلیدی “پسوریازیس” را از بین ببرد و موش‌هایی را که در مقایسه با گروه شاهد، کاهش تقریبا ۳۰ درصدی علایم بیماری روی پوست نشان می‌دادند، بهبود بخشد.

این موش‌ها همچنین حدود ۵۰ درصد سلولهای ایمنی حمله کننده به پوست کمتری داشتند و وقتی تیم تحقیقاتی ترکیبات را به سلول‌های ایمنی بدنشان منتقل کرد، تولید سلول‌های التهابی را کاهش و تولید سلول‌های ضد التهابی را افزایش داد.

برخی از فعالیت‌های ژنی که توسط درمان‌های جاری افزایش یافته نیز توسط “سولپنوسین” تعدیل شده است.

“آربیسر” می‌گوید: ما معتقدیم که “سولپنوسین” به بازسازی کامل عملکرد ایمنی پوست کمک می‌کند. نرم‌کننده‌ها می‌توانند پوست را هنگام ابتلا به “پسوریازیس” التیام بخشند، اما برای بازسازی عملکرد دفاعی پوست کافی نیست.

این روش به جای اینکه به عنوان یک درمان مستقل عمل کند، تیم تحقیقاتی می‌تواند با تکیه بر توسعه این روش، از “سولپنوسین” در ترکیب با درمان‌های موجود استفاده کند.

تایید داروی رنفلکسیس برای پسوریازیس توسط سازمان غذا و داروی آمریکا

چندین داروی مداخله گر در سیستم ایمنی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تایید شده اند. سازمان غذا و داروی آمریکا اخیرا رنفلکسیس (Renflexis) -اینفلیکسیماب آبدا- را برای اندیکاسیون های متعددی از جمله پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک مورد تایید قرار داد. رنفلکسیس به روش تزریق داخل وریدی تجویز می شود. این دارو، دومین بیوسیمیلار مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا برای داروی رمیکید (Remicade) است. این داروها تزریقی اند و به اشکال داخل وریدی ، عضلانی و زیر جلدی قابل تزریق اند و معمولا در اشکال پسوریازیس مفاوم به درمان، پسوریازیس شدید و آرتریت پسوریازیس قابل استفاده اند. این داروها بسیار قوی اند و حتما در حین استفاده باید بیمار تحت نظر باشد.

اخذ تاییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا:

برای اخذ تاییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا، یک محصول بیوسیمیلار، باید مشخص شود که شباهت بسیاری به فرآورده بیولوژیک مرجع دارد. همچنین، باید تفاوت معناداری از لحاظ اثربخشی و ایمنی بین داروی بیولوژیک مرجع و داروی بیوسیمیلار وجود نداشته باشد و تنها تفاوت های بسیار اندکی در مواد غیرموثره (از لحاظ بالینی) برای محصول بیوسیمیلار قابل قبول است.

اینفلیکسیماب آبدا:

اینفلیکسیماب آبدا، یک بلوک کننده فاکتور نکروزدهنده تومور است که به صورت اینفیوژن داخل وریدی برای کنترل بیماری هایی از جمله کرون، کولیت اولسراتیو، آرتریت روماتوئید(در ترکیب با متوترکسات)، اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت پسوریاتیک و پسوریازیس پلاکی تجویز می شود. لازم به ذکر است که اینها همان اندیکاسیون‌های مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا برای اینفلیکسیماب مرجع هستند.

اینفیلیکسیماب با اتصال به TNF-α کار می‌کند. TNF-α پیامبر شیمیایی (سیتوکین) و بخش مهمی از واکنش خود ایمنی است. در آرتریت روماتوئید، به نظر می‌رسد اینفیلیکسیماب با جلوگیری از TNF-α از اتصال به گیرنده آن در سلول کار می‌کند.

نکات مهم قبل از مصرف دارو:

برای اینکه مطمئن شوید این دارو برای شما بی خطر است٬ در مورد سابقه ها و حساسیت های زیر حتما پزشک خود را در جریان قرار دهید:

به نارسایی شدید قلب، یا دیگر مشکلات قلبی

عفونت فعال یا سابقع عفونت

زخم های باز و یا زخم های پوستی

دیابت

بیماری های کبدی (به خصوص هپاتیت B)

صرع یا تشنج دیگر

بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD)

سابقه سرطان

نی ضعیف بدن

بی حسی یا سوزن سوزن شدن در هر جای بدن شما

بیماری که عضلانی یا اعصاب، مانند مولتیپل اسکلروزیس یا سندرم گیلن

عوارض جانبی:

گرفتگی بینی، درد سینوسی، سردرد

درد معده خفیف

بثورات پوستی خفیف

فلاشینگ (گرمی، قرمزی)

تداخلات دارویی:

قبل از مصرف این دارو با پزشک خود درباره داروهایی که در حال حاظر مصرف میکنید بگویید به ویژه داروهای زیر:

آزاتیوپرین، مرکاپتوپورین

متوترکسات

فتوتراپی برای پسوریازیس

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:

FDA رده بندی بارداری : گروه B

مشخص نیست که این دارو برای کودک شما مضر باشد٬ اما اگر باردار هستید یا قصد بچه دار شدن را دارید حتما در استفاده از این دارو با پزشک خود مشورت نمایید.

اگر شما در حین مصرف دارو٬ باردار شدید٬ هرگز به صورت سرخود مصرف این دارو را قطع نکنید و درباره قطع مصرف دارو حتما پزشک خود را در جریان قرار دهید.

هنوز معلوم نیست که آیا رمی کید از طریق خون به شیر مادر وارد می شود و یا می تواند به کودک شیرخوار آسیب برساند. اما اگر شما نوزاد شیرخوار دارید حتما پزشک خود را در مصرف این دارو مطلع سازید.

پسوریازیس نباید روی توانایی شما برای باردارشدن تاثیر بگذارد

خبر خوب این است که پسوریازیس نباید روی توانایی شما برای باردارشدن تاثیر بگذارد. حتی ممکن است در صورت بارداری دریابید که پسوریازیس شما بهتر شده است. دکتر لورا رایلی، متخصص زنان و زایمان در بیمارستان دولتی بوستون می‌گوید: «داده‌ها نشان می‌دهند که اکثریت خانم ها -بالای ۶۰ درصد- در طول دوران بارداری با بهبود علائم پسوریازیس خود مواجه می‌شوند.» حدود ۲۰ درصد از این خانم‌ها در همان حالت قبلی باقی می‌مانند و ۲۰ درصد دیگر با بدتر شدن پسوریازیس خود مواجه می‌شوند. دکتر سیلویا هسو، استاد و مدیر بخش پوست‌شناسی در دانشکده پزشکی دانشگاه Temple می‌گوید که متاسفانه یک پزشک قادر نیست که بگوید در صورت بارداری چه تغیری برای پسوریازیس شما رخ خواهد داد. و اتفاق‌هایی که برای علائم پسوریازیس شما رخ می‌دهند ممکن است برای هر بار بارداری متفاوت باشند.

حتی اگر پسوریازیس شما در طول بارداری بهبود یابد، این امکان وجود دارد که پس از زایمان پسوریازیس برگردد. علاوه بر این، با توجه به برنامه درمانی فعلی شما ممکن است که نیاز به امتحان یک روش درمانی جدید در طول بارداری، پس از بارداری و حتی قبل از بارداری داشته باشید.

برنامه‌ریزی از قبل:

اگر می‌خواهید که بچه‌دار شوید، در مورد درمان پسوریازیس خود با پزشک صحبت کنید. دکتر رایلی می‌گوید: «شما باید این آگاهی را از طریق پزشک خود کسب کنید که کدام‌یک از داروها و شیوه‌های درمانی را باید تغیر دهید.» اکثر پوست‌شناس‌ها و متخصص‌های زایمان توصیه می‌کنند که در صورت برنامه‌ریزی برای بچه‌دار شدن مصرف داروهای پسوریازیس را متوقف کنید، صرفاً بخاطراینکه در بارداری دچار مشکلی نشوید.

اگر پسوریازیس شما مشکل‌آفرین است و نیاز به درمانی فراتر از مرطوب‌کننده ها و پمادهای مسکن دارد، باید خود را تحت درمان‌های موضعی و حتی استفاده از نوردرمانی قرار دهید.

استروئیدهای موضعی باعث نقص در تولد نمی‌شوند:

تحقیقات نشان داده‌اند که استروئیدهای موضعی باعث نقص در تولد نمی‌شوند. باوجوداین، دکتر رایلی توصیه می‌کند که برای اطمینان از استروئیدهای با دوز کم و آن‌هم به مقدار کم و تنها برای بخش کوچکی از پوست استفاده کنید. توصیه می‌شود که از مصرف هر داروی سیستماتیک خودداری کنید، چون این داروها می‌توانند از طریق جریان خون وارد جنین شوند. علاوه بر این، در دوران شیردهی به کودک نیز از این داروها استفاده نکنید، چون این داروها می‌توانند از طریق شیر مادر وارد کودک شوند.

داروهایی که موجب نقص تولد می شوند:

سازمان غذا و داروی آمریکا می‌گوید که قطعاً از سوریاتان (Soriatane) یا اسیترتین (acitretin)، متوترگزات (Methotrexate) و تازاروتن (Tazarotene) خودداری کنید، چون تحقیقات نشان داده‌اند که چنین داروهایی می‌توانند موجب نقص در تولد شوند. برای نمونه، در مورد اسیترتین باید گفت که یک فرد مصرف‌کننده از آن باید سه سال پیش از آنکه باردار شود از خوردن این دارو خودداری کند.

مدیریت پسوریازیس به هنگام بارداری:

استفاده از مرطوب‌کننده ها: دکتر هسو می‌گوید که هر چه مرطوب‌کننده غلیظ‌تر باشد بهتر است. آن‌ها را روی پوست خود، مخصوصاً پس از استحمام بمالید.

کاهش استرس: بعضی از زن‌ها درمی‌یابند که پسوریازیس آن‌ها در اثر استرس بیشتر می‌شود. برای کاهش استری تغذیه خوب داشته باشید، غذاهای متعادلی مصرف کنید، خواب کافی داشته باشید، فشار کاری خود را کاهش دهید، به‌طور منظم ورزش کنید و تکنیک‌های آرام‌سازی همچون یوگا و مدیتیشن را انجام دهید.

نور آفتاب اندکی جذب کنید. نور طبیعی خورشید می‌تواند در مهار التهاب تشدیدکننده علائم پسوریازیس موثر باشد. نوردرمانی در مطب پزشک بهترین گزینه است. اگر چنین چیزی ممکن نیست، جذب مقداری از نور خورشید می‌تواند مفید باشد. تماس خود را با نور خورشید به ۵ تا ۱۰ دقیقه در هر بار محدود کنید تا دچار آفتاب‌سوختگی نشوید.

خطرات موجود در میان زنان باردار مبتلابه پسوریازیس:

در شماره ژانویه ۲۰۱۱ ژورنال Journa- of the America- Academy of Dermatology تحقیقی به چاپ رسید که بر اساس آن زنانی که مبتلابه پسوریازیس شدید هستند در مقایسه با زنانی که پسوریازیس ملایم دارند یا مبتلابه این مشکل نیستند بیشتر در معرض خطر به دنیا آوردن یک کودک با وزن پایین هستند. اما دکتر رایلی می‌گوید که در این زمینه به تحقیق بیشتری نیاز است.

دیگر تحقیق‌ها نشان می‌دهند که فوتوتراپی می‌تواند سطوح اسیدفولیک زن‌ها را کاهش دهد. سطوح پایین فولات با افزایش خطر نقص‌های تولد مغزی و ستون فقرات در ارتباط است.

دکتر کریستینا چمبرز، استاد طب اطفال و خانواده و طب پیشگیری در دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید که زنان باردار و زنان خواهان بارداری و زنانی که تحت فوتوتراپی هستند باید این اطمینان را حاصل کنند که اسید فولیک کافی یا مولتی‌ویتامین حاوی اسید فولیک دریافت می‌کنند.

آیا کودک من مبتلا به پسوریازیس می‌شود؟

اعتقاد بر این است که پسوریازیس یک عامل ژنتیکی دارد. حدود یک‌سوم از افرادی که مبتلابه پسوریازیس هستند آشنایی دارد که پسوریازیس دارد یا داشته است. به عقیده بنیاد ملی پسوریازیس، اگر شما یا همسرتان مبتلابه پسوریازیس باشید، حدوداً ۱۰ درصد احتمال وجود دارد که کودک شما نیز مبتلابه پسوریازیس شود. اگر هم شما و هم همسرتان مبتلابه پسوریازیس باشید، احتمال ابتلای کودک شما به پسوریازیس ۵۰ درصد خواهد بود.

به‌طورکلی، پسوریازیس نباید در داشتن یک کودک سالم اختلالی به وجود آورد. تنها چیزی که باید انجام دهید این است که پیش از بارداری، در طول بارداری و در طول شیردهی به پزشک خود مراجعه کنید و از او بخواهید که درمان‌های مناسب و تغییرات لازم را برای شما تجویز کند. بنابراین، با مدیریت و درمان پسوریازیس خود می‌توانید به‌نوعی از ابتلای کودک خود به پسوریازیس جلوگیری کنید.

درمان پسوریازیس پلاکی با هیدروکسی اوره یا هیدروکسی کاربامید

هیدروکسی اوره یا هیدروکسی کاربامید (Hydroxycarbamide) یک عامل سیتوتوکسیک (سم سلولی) است. معمولا با دوز ۵۰۰ میلی گرم تا ۱ گرم به صورت خوراکی روزانه استفاده می شود. گاهی در درمان پسوریازیس پلاکی استفاده می شود، ولیکن در پسوریازیس پوسچولر، خال خال ، و یا اریترودرمیک کمتر موثر است.

هیدروکسی اوره یا هیدروکسی کاربامید و پسوریازیس:

پنج نوع اصلی پسوریازیس (پوسته پوسته شدن)، پلاک، خال‌ خال، معکوس، پوسچرلر و اریترودرمیک می‌ باشد. شایع‌ترین آن پسوریازیس پلاک مانند است که با ناحیه‌هایی قرمز رنگ با پوششی نقره‌ای و سفید از سلول‌های مردهٔ پوست مشخص می‌شود.

هیدروکسی اوره به یک رادیکال آزاد نیتروکسید تبدیل می شود. در عارضه پسوریازیس، تصور می شود که تکرار دی ان ای در داخل سلول پایه ایی اپیدرم را کاهش می دهد. بهبودی معمولا حدود دو هفته بعد از شروع درمان آغاز می شود، و پس از حدود هشت هفته کامل می شود.

در موارد مقاوم به هیدروکسی اوره ، آن را می توان با دیگر داروهای ضد پسوریازیس با رعایت احتیاط لازم ترکیب کرد. چنانچه با متوترکسات ترکیب شد باید مراقب بود زیرا هر دو دارو ممکن است عملکرد مغز استخوان را کاهش و تولید سم را افزایش دهند.

به دلیل ایجاد اختلالات جنینی در دوران بارداری و در هنگام شیر دهی نباید استفاده شود. بی خطر بودن آن در کودکان تایید نشده است.

عوارض جانبی:

سمی نشدن مغز استخوان توسط سلولهای خونی باید به طور منظم آزمایش شود. در هنگام دیده شدن سم، دوز دارو کاهش می یابد. معمولا یک سوم از بیماران در طول دوره درمان دچار سمیت سلولی می شوند:

لئو سو پانیا (کاهش تعداد سلول های سفید)

کم خونی (کاهش تعداد سلول های قرمز)

ترومپو سایتو پانیا (کاهش تعداد پلاکت)

پانسایتو پانیا (کاهش در تمام انواع سلول خون)

ماکروسایتزیز (بزرگتر شدن سلول های قرمز خون از حد طبیعی) : در تمامی بیماران رخ می دهد زمانی که سلول های قرمز هموگلوبین بیشتری حمل می کنند و مغز استخوان هم مگالوبلاست تولید می کند. البته این بیماری سختی نیست و با توقف دارو از بین می رود.

سمی شدن کبدی به ندرت اتفاق می افتد و به این دلیل هیدروکساریا را می توان با خیال راحت در بیماران مبتلا به مشکلات کبدی ناشی از متوترکسات استفاده کرد. با این حال، گاهی هپاتیت خفیف دیده می شود.

سمی شدن کلیوی در درمان پسوریازیس دیده نشده، اما در بیماران مبتلا به سرطان خون تحت درمان با هیدروکساریا گزارش شده است.

تجمع رنگدانه ایی زرد-خاکستری در پوست و نازک شدن مو ممکن است رخ دهد اما پدیده ایی نادر است.

زخم پای دردناک مشابه با گانگرنوزوم پایودرما و دانه های درماتومیوزیت در بیماران مبتلا به سرطان خون گزارش شده است.

لوپوس دارویی به ندرت دیده می شود که موجب درد عضلات و مفاصل می شود.

افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست گزارش شده است.

خطر ابتلا به انواع دیگر سرطان به علت استفاده از هیدروکساریا در بیماران مبتلا به پسوریازیس ناشناخته است، اما تصور می شود در برخی بیماران این اتفاق بیفتد.

هیدروکساریا در سنتز دی ان ای تداخل ایجاد می کند و به این دلیل نباید در دوران بارداری استفاده شود. توصیه می شود لقاح در مردان و زنان تحت درمان با هیدروکساریا انجام نشود، هر چند هیچ گزارشی از بروز مشکل گزارش نشده است.

از حد می تواند منجر به مرگ شود. انتقال خونی و تعداد سلولهای خونی باید به دقت تحت نظر گرفته شود. انگشتان دست و پا، و دهان قرمز، متورم و دردناک می شود.

دانشمندان ۱۶ علامت ژنتیکی مربوط به بیماری پوستی پسوریازیس را کشف کردند

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس به نقل از «بنیاد جهانی پسوریازیس» یک مطالعه جدید بر روی ساختار ژنتیکی این بیماری که در دانشگاه میشیگان به سرپرستی آقای الدر انجام‌ شده است آزمونهای گسترده‌ای بر روی فراوانی و تنوع ژنتیک افراد مبتلا به این بیماری انجام‌ شده است. آن‌ ها داده‌ها را در هشت گروه مختلف که بیش از ۳۹۰۰۰ بودند را مورد آزمون قراردادند. این آزمون تاکنون بزرگ‌ترین آزمون از نظر تعداد نمونه بوده است.

در مطالعه این بیماری ژن‌هایی مثل IL-23 و HLA موردتوجه قرار گرفتند. ژن HLA بزرگ‌ترین علامت ژنتیکی این بیماری بوده است.

به گفته الدر ما از طریق مرکز عصبی سیستم ایمنی بدن فهمیدیم که این ساختار پیچیده‌تر از چیزی که فکر می‌ کردیم است. در واقع این قسمت از ژن‌ها هفت علائم مختلف از بیماری پسوریازیس را در خود نشان می‌ دهند اما حتی این تحقیق نیز داده‌ های موردنیاز برای تعیین نوع ژنتیکی این بیماری مشخص نکرده است. الدر می‌گوید ما هنوز نیمی از دلایل ژنتیکی مربوط به بروز این بیماری را پیدا نکرده‌ایم. و در ادامه باید تحقیقات و گسترده‌ای در مورد ژن‌های خاص این بیماری انجام شود.

درباره پسوریازیس:

یکی از بیماری‌های پوستی مربوط به ایمنی بدن که باعث بروز علائم قرمز و پوسته‌پوسته شدن سطح پوست می‌شود بیماری پسوریازیس است که هنوز یک یا دو درصد از جمعیتی که به آن مبتلا هستند در نگرانی چرایی بروز آن به سر می‌برند.

پسوریازیس (بیماری پوستی صدف) بیماری مزمنی است که طی آن، سیستم ایمنی بدن با فرستادن سیگنال‌های اشتباه به سلول‌های پوست، موجب رشد بیش از حد آن‌ها می‌شود. به طوری که سلول‌های جدید پوست، در طی چند روز (به‌جای چند هفته) رشد می‌کنند. بدن، این سلول‌های اضافی پوست را از بین نمی‌برد. بلکه سلول‌های اضافی در سطح پوست تجمع می‌یابند و لکه‌های پسوریازیس را تشکیل می‌دهند.

پسوریازیس ممکن است مسری به نظر برسد، اما در واقع چنین نیست. پسوریازیس از طریق تماس با فرد مبتلا منتقل نمی‌شود. یک فرد برای ابتلا به پسوریازیس باید ژن‌های عامل آن را از طریق وراثت در بدن خود داشته باشد.

۱۶ علامت ژنتیکی مربوط به بیماری پوستی پسوریازیس:

طبق یک مطالعه جدید که در مجله Nature Communications منتشر شده است، ۱۶ نشانه ژنتیکی جدید شناسایی شده است که می توانند حداقل ۲۸ درصد از اجزای ارثی بیماری پوستی پسوریازیس را توضیح دهند.

دکتر جیمز تی سالمند، استاد پوست در دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان، در یک مصاحبه مطبوعاتی گفت: ما می دانیم که بسیاری از ژن ها، هر کدام با یک اثر نسبتا کوچک، در بازی ایجاد پسوریازیس نقش ایفا می کنند. این ژنها، همراه با محرک های محیطی – استرسی مردم را به سمت پسوریازیس هدایت می کنند.

محققان ۱۶ منطقه جدید ژنتیکی مرتبط با افزایش حساسیت به پسوریازیس را شناسایی کردند. این مناطق شامل ژن هایی هستند که نقش کلیدی در فعال سازی، تسلیح و عملکرد T-cell و از جمله IL31، PTPN2 و FASLG دارند. سلول های T جزء مهمی از سیستم ایمنی بدن هستند.

این مطالعه با عنوان “متاآنالیز در مقیاس بزرگ، معماری ژنتیکی را برای انواع مختلف پسوریازیس توصیف می کند.”

کشف ۱۶ ناحیه مرتبط با پسوریازیس می تواند به تحقیقات آینده در آینده کمک کند و به اهداف جدید برای توسعه درمان ها منجر شود.

ایالات متحده با داروی زلجانز ایکس آر(Xeljanz XR) به درمان قطعی انواع آرتریت نزدیک شد

سازمان غذا و داروی آمریکا اخیرا خبر از تایید توفاسیتینیب سیترات (Tofacitinib Citrate) با نام تجاری زلجانز ایکس آر(Xeljanz XR) برای درمان انواع آرتریت متوسط تا شدید در بیمارانی داد که پاسخ‌دهی درمانی ناکافی یا عدم تحمل دارویی به متوترکسات داشته‌اند. همچنین داروی آرتریت روماتوئید Pfizer Xeljanz (tofacitinib) در برابر پسوریازیس ناخن در بیماران مبتلا به بیماری پلاک موثر است.

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، زلجانز ایکس‌آر، اولین و تنها داروی خوراکی از خانواده مهارکننده‌های ژانوس کیناز برای درمان آرتریت است. کوربو میشل، از بخش توسعه محصول شرکت فایزر می‌گوید: «فایزر در زمینه درمان‌های مبتکرانه در بیماری‌های التهابی و خودایمنی پیشروست. معرفی اولین و تنها مهارکننده خوراکی ژانوس کیناز برای درمان آرتریت، گام دیگری در این مسیر بوده است.»

توفاسیتینیب سیترات:

توفاسیتینیب سیترات، یک مهارکننده ژانوس کیناز نسخه‌ای است که شکل ایکس‌آر زلجانزا با دوز ۱۱ میلی‌گرم، هم‌اکنون اولین و تنها مهارکننده JAK خوراکی با الگوی مصرف یکبار در روز است که برای درمان آرتریت متوسط تا شدید تجویز می‌شود.زلجانزا/زلجانزا ایکس آر، می‌تواند به تنهایی یا همراه با متوترکسات تجویز شود.

زلجانز در بیش از ۴۵ کشور در سراسر دنیا برای درمان آرتریت متوسط تا شدید به‌عنوان درمان خط دوم پس از شکست درمانی به یک یا تعداد بیشتری از داروهای ضدروماتیک تعدیل‌کننده بیماری تاییدیه دارد.

مطالعات روی ۶۲۰۰ بیمار مبتلا به آرتریت:

ایمنی و اثربخشی زلجانز، طی مطالعات روی ۶۲۰۰ بیمار مبتلا به آرتریت متوسط تا شدید بررسی شد. بیش از ۱۹۴۰۰ بیمار در سال مواجهه دارویی، در سطح جهانی این برنامه مطالعاتی دخالت داشتند. زلجانز، تنها مهارکننده ژانوس کیناز است که در دستورالعمل ۲۰۱۵ کالج روماتولوژی آمریکا برای درمان آرتریت ذکر شده است.

آرتریت، یک بیماری اتوایمیون مزمن و التهابی است که باعث طیف وسیعی از علائم مانند درد و تورم در مفاصل به ویژه در مفاصل دست، پا و زانوها می‌شود. هر چند که دلیل اصلی آرتریت روماتوئید نامشخص است، به دلیل اشتباه سیستم ایمنی بیماران در برخورد با بافت خودی در این بیماری، یک اختلال اتوایمیون درنظر گرفته می‌شود.

برخی از افراد بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به آرتریت هستند؛ از جمله افراد با سابقه خانوادگی این بیماری، سیگاری‌ها و از جمله بیماران پسوریازیس.

میزان شیوع آرتریت روماتوئید در زنان تقریبا سه برابر بیشتر از مردان است. آرتریت روماتوئید نزدیک به ۷/۲۳ میلیون نفر در سراسر دنیا و ۶/۱ میلیون نفر از مردم آمریکا را مبتلا کرده است. بیشترین موارد این بیماری در بین سنین ۴۰ تا ۷۰ سالگی مشاهده می‌شود.