خواص زالزالک با نام علمی (Hawthorn) برای کنترل پسوریازیس بسیار پرشمار و عالی است. زالزالک هم مصارف خوراکی و هم مصارف موضعی دارد. از همه مهمتر اینکه سرشار از بیوفلاونوئید، پروآنتوسیانیدین و دیگر آنتی اکسیدان هاست. شما حتی می توانید محلول زالزالک را به صورت موضعی روی پوست قرار دهید. برخی ترکیبات ارگانیک، خواص ضد التهابی دارند بنابراین، زالزالک می تواند خارش و قرمزی ناشی از مشکلات پوستی مانند اگزما یا پسوریازیس را کاهش دهد.
زالزالک:
این گیاه دارای دونوع زرد و قرمز (شغالی) می باشد. زالزالک در ایران دراستانهای آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کردستان، لرستان، گیلان، مازندران، مرکزی، کهگیلویه و بویراحمد، فارس، اصفهان، خوزستان، همدان، کرمانشاه، ایلام و استانزنجان می روید. این گیاه در لری گیرچ، در ترکی یمیشان و در زبان کوردی گوییژ نامیده میشود؛ در همدان و ایلام به گیویج و در نجف آباد به کوج و در مازندران به ولیک در زبان تاتی به آن کَری و گُچ معروف است.
تاثیر زالزالک بر روی پسوریازیس و اگزما:
در بسیاری از طب های سنتی، زالزالک برای وضعیت های روحی خاص مانند استرس، اضطراب و حتی افسردگی به کار می رود. در مطالعه آزمایشی انجام شده در انگلستان که زالزالک را برای پرفشاری خون بررسی کرد، محققین، کاهش اضطراب در افرادی که زالزالک مصرف کرده بودند در مقایسه با گروه های دیگری که دارونما مصرف کرده بودند را مشاهده کردند. زالزالک میتواند بر سطح هورمونی نیز تاثیر بگذارد، این میتواند دلیل خوبی برای این مسئله باشد که برخی فرهنگ ها در گذشته معتقد بودند زالزالک، درمان دلشکستگی است.
ترکیبات ارگانیکی که در زالزالک یافت میشود با فلور روده‌ای واکنش داده و گوارش را بهبود می بخشند. به علاوه، فیبر موجود در زالزالک، فرآیند هضم را بهبود بخشیده و به رفع یبوست، نفخ و درد کمک می کند.
یعلاوه بر اینکه آنتی اکسیدان ها سموم خطرناک را از بدن دفع می کنند، ویتامین C موجود در زالزالک، فعالیت سلول های سفید خونی را تقویت کرده و ضایعات پوستی پسوریازیس را کاهش می دهد. زالزالک، حاوی ترکیبات فعال با خواص آنتی اکسیدانی است. آنتی اکسیدان ها موادی هستند که با رادیکال های آزاد مبارزه می کنند. رادیکال های آزاد، غشای سلولی را تغییر داده، باعث اشکال در DNA و همچنین مرگ سلول ها می شوند. رادیکال های آزاد در پیری زودرس و بسیاری مشکلات سلامتی دیگر مانند بیماری قلبی نقش دارند. آنتی اکسیدان های موجود در زالزالک با رادیکال‌های آزاد مقابله کرده و ممکن است آسیب ناشی از آنها را کاهش داده یا از آن جلوگیری کنند.
کاهش کلسترول بالا با زالزالک:
تحقیقات نشان می دهد که زالزالک می تواند کلسترول LDL (بد) و تری گلیسیرید را کاهش دهد. در یک مطالعه استرالیایی ۸ هفته‌ای، بیماران دچار به چربی غیر طبیعی در خون با میوه زالزالک درمان شدند. مطالعه نشان داد که زالزالک به طور همزمان، سطح کلسترول HDL را بالا برده و کلسترول LDL را کاهش می دهد.
مزایای چای زالزالک برای پسوریازیس:
آنتی اکسیدان هایی که در این چای یافت می شوند قادر به خنثی سازی رادیکال های آزاد در سراسر بدن هستند، از جمله سلول های پوستی که از استرس اکسیداتیو محافظت می شوند. آن می تواند ظاهر چین و چروک، لکه های مرتبط با پیری و ضایعات پسوریازیس را کاهش دهد.
چای زالزالک چطور تهیه می شود؟
تهیه چای زالزالک در خانه یک روش ساده و خوشمزه برای تقویت سلامتی است.
یک کتری آب را برای جوشیدن بر روی اجاق گاز بگذارید.
زالزالک های رسیده، تقریبا ۱ قاشق غذا خوری از انواع آن ها را در هر فنجان آب اضافه کنید.
بگذارید که مخلوط به مدت ۸ تا ۱۰ دقیقه در آب باقی بماند (هر چه طولانی تر شود، قوی تر می شود)
انواع توت ها را از چای بیرون بیاورید و گرم مصرف کنید.
اگر مایل هستید، عسل را هم می توانید اضافه کنید.
عوارض جانبی بالقوه:
عوارض جانبی ممکن است شامل ناراحتی معده، تعریق، خستگی، تهوع، اضطراب یا سرگیجه شود. عوارض جانبی جدی‌تر، شامل تنگی نفس، واکنش‌های حساسیتی شدید، اختلالات قلبی و نوسان خلق و خو میشود. بنابراین، قبل از گنجاندن زالزالک در رژیم غذایی خود با پزشک مشورت کنید.
