فواید مصرف پسته کوهی بنه برای بیماری پسوریازیس

بَنِه یا پسته کوهی با نام علمی (Pistacia atlantica) مصارف دارویی و صنعتی گسترده ای داشته و مصرف جوشانده آن مقوی کبد و طحال بوده و در درمان و کنترل بیماری پوستی پسوریازیس بسیار موثر می باشد. همچنین مصرف ضماد بنه هم در درمان ورم ها و ضایعات پوستی پسوریازیس بسیار مفید است. ضماد این پسته کوهی که با پیه ذوب می شود، جهت رفع کجی و مشکلات ضایعات ناشی از بیماری پسوریازیس ناخن هم بسیار نتیجه بخش است.

پسته وحشی بنه:

پسته وحشی بنه با نام علمی (Pistacia atlantica)، درختی با ارتفاع ۲ تا ۷ متر است و معمولاً در کوه ها می روید و در پاییز به رنگ نارنجی خوش رنگی در می آید. دارای برگ های تک شانه ای و ۵ تا ۷ برگچه ی گل آذین است که در زیر گونه های مختلف دارای شکل های گوناگون می باشد. این گیاه تک جنسی دارای تعداد کاسبرگ ۵ عدد و بدون گلبرگ است که گل نر دارای پرچم ۴ تا ۵ تایی و گل ماده دارای خامه ی کوتاه و میوه آن از نوع شفت می باشد. شاخه های این درخت، سفید کمی مایل به خاکستری است.

زیستگاه درخت بنه:

این درخت نیز مانند سایر درخت های کوهستانی در مناطق مختلف کوه یافت می شود، اما بیشتر در قله های پرارتفاع، پرتگاه ها و مناطق دور دست کوهستانی می روید. این درخت با مقاومت زیاد در مناطق کوهستانی با آب و هوای نه چندان سرد می روید و امروزه در لیست درختان حفاظت شده قرار دارد. مغز آن به پسته شبیه ولی بسیار کوچکتر است. به دلیل سخت بودن پوست دانه آن، در شرایط عادی نمی توان با کاشت آن نهال تولید کرد، بلکه دانه آن پس از چند سال ماندن در محیط و سایش پوسته یا ترک خوردن در یخبندان در بهار جوانه می زند. بنه بیشتر در استان های کهگیلویه و بویراحمد، ایلام و کردستان می روید، اما در مناطق دیگر ایران از جمله جنگل های خشک فارس، کرمان، بلوچستان، یزد، سمنان، لرستان و ارتفاعات الموت و…نیز یافت می شود. به عنوان مثال استان ایلام دارای ۶۰۰ هزار هکتار جنگل است که ۲۰۰ هزار هکتار آن را درختان بنه تشکیل می دهد.

خواص درمانی بنه:

مقوی کبد و طحال است.

خارج کننده ی اقسام کرم معده بوده و سرفه و خفقان را تسکین می دهد.

مسکن درد کمر، درد پشت و درد قولنج می باشد.

ضماد بنه در درمان ورم ها و زخم های سخت مفید است.

مفید در درمان بیماریهای آتریت روماتوئید

مصرف بنه و پسوریازیس:

مصرف بنه چه به صورت خوراکی و هم صورت غیر خوراکی باعث کاهش علائم بیماری پسوریازیس و در نتیجه تسکین و درمان آن خواهد شد. بدون شک مصرف بنه برای درمان دردهای مفصلی آرتریت یکی از بهترین داروهای گیاهی است که در این زمینه به صورت مالشی مورد استفاده قرار می گیرد.

روش مصرف:

روغن بنه:

روغن بنه خاصیت اعجاب آوری در التیام ضایعات و بهبود لک ایجاد شده پس از آن دارد. به طوریکه در فرمولاسیون پماد آلفا (به صورت تجاری در داروخانه ها در دسترس می باشد) نقش مهمی داشته و اثر بسیار مطلوبی بر روی ضایعات پوستی پسوریازیس دارد. روغن این پسته کوهی در زمینه کنترل آرتریت پسوریازیس نیز بسیار موثر است.

جوشانده بنه:

با توجه بـه اینکـه آنـزیم فسـفاتیدات فسـفوهیدرولاز در تشکیل کبد چرب نقشی مهم دارد و پسته وحشی می تواند باعث کاهش فعالیت آن و در نتیجـه کـاهش میـزان سـنتز تـری گلیسرید کبدی در کوتاه مدت و بلند مدت گردد، می توان از پسته وحشی در درمان کبد چرب از طریق جدا سازی و تخلـیص اجزاء موثر آن استفاده کرد. در این زمینه توصیه می شود جوشانده پسته بنه هر روز ناشتا و قبل از خواب به مدت یک ماه به صورت خوراکی مصرف شود.

از جوشانده این داروی گیاهی برای برطرف کردن ضایعات پوستی پسوریازیس هم می توان استفاده کرد. (روزی سه بار هر هشت ساعت یکبار)

ترمیم طبیعی ضایعات پوستی پسوریازیس با پماد آلفا

پماد آلفا (alpha)، پماد ترمیم کننده زخم است که اثرات ضد التهابی مناسبی بر روی پوست بیماران پسوریازیس دارد. پماد آلفا، گیاهی است از این رو عوارض کورتون ها و دیگر فرآورده های مشابه را ندارد. با استفاده از آلفا، پوست به طور طبیعی بازسازی می شود و التهاب آن کاهش می یابد. البته آلفا، فقط شرایط بهبودی را فراهم مى کند بنابراین، ضایعات پسوریازیس به طور طبیعی ترمیم شده و بازگشت زیبايی به پوست با مشکلات کمتری رو به رو خواهد بود.

شرکت سازنده:

پس از تأسیس شرکت توسعه آلفا، این شرکت فعالیت خود را با هدف ارتقاء تندرستی آغاز نمود. برای نیل به این هدف، مدلی با نام مدل رژولاین پایه‌ ریزی شد. این مدل که برای ارتقاء تندرستی در تمام زمینه‌ ها طراحی شده است، به تناسب نوع مشکلات و بیماری ها شامل مدل‌ های دیگری می‌ شود. مدل رژودرم در گام اول برای کمک به درمان و رفع مشکلات و بیماریهای پوستی طراحی شده است.

فعالیت‌ های تحقیقاتی شرکت توسعه آلفا محدود به زخم و مشکلات پوستی نمی‌‌ شود، بلکه طیف وسیعی از مشکلات و بیماری‌ ها از جمله بیماریهای مزمن و صعب‌العلاج را در بر می‌ گیرد.

ترکیبات و مکانیسم اثر آلفا:

لاوسون، ماده‌ اصلی پماد آلفا است كه از گیاه (Lawsonia inermis) بدست می‌ آید. تحقیقات مختلفی که در مورد این گیاه و ماده‌ مؤثره‌ آن انجام شده است، خواص مختلفی را برای آن نشان داده‌ که از جمله‌ آنها می‌ توان موارد زیر را نام برد:

خاصیت ضد التهابی:

وجود التهاب در ضایعات پسوریازیس از جمله عواملی است که می‌ تواند ترمیم ضایعات را به تأخیر انداخته و کیفیت ترمیم را کاهش دهد. استفاده از گیاه (Lawsonia inermis) موجب می‌ شود که التهاب در زخم کنترل شده و کاهش یابد. بر خلاف اکثر داروهایی که امروزه استفاده می‌ شوند و از طریق سرکوب سیستم ایمنی التهاب را کنترل می‌کنند، این گیاه التهاب را بدون ایجاد عوارض جانبی کنترل می‌ کند و در نتیجه سرعت و کیفیت ترمیم زخم را افزایش می‌ دهد.

خاصیت آنتی‌ باکتریال:

وجود عفونت در زخم نیز از عواملی است که موجب عدم ترمیم مناسب ضایعات می‌ شود. خاصیت آنتی‌ باکتریال گیاه (Lawsonia inermis) باعث می‌ شود که بدون نیاز به استفاده از آنتی‌ بیوتیک‌های پیشگیرانه (پروفیلاکتیک)، از ایجاد عفونت پیشگیری شود و در نتیجه زخم با سرعت و کیفیت مناسب بهبود یابد.

افزایش سرعت ترمیم:

علاوه بر مواردی که پیشتر ذکر شد که همگی منجر به افزایش سرعت ترمیم ضایعات می‌شوند، استفاده از این گیاه موجب کاهش زمان لازم برای ترمیم لایه‌ های سطحی ضایعه نیز می‌ شود، بنابراین سرعت ترمیم ضایعه افزایش می‌ یابد.

افزایش کیفیت ترمیم ضایعه:

تحقیقات نشان داده است که استفاده از گیاه (Lawsonia inermis) باعث افزایش میزان بافت ترمیمی، افزایش میزان کلاژن و همچنین افزایش مقاومت زخم در برابر فشارها می‌ شود. مجموع این عوامل دست به دست هم داده و ترمیم با کیفیت ضایعات پسوریازیس را تضمین می‌ کنند.

کاهش وسعت ضایعات:

این گیاه علاوه بر افزایش کیفیت و سرعت ترمیم زخم باعث نزدیک شدن لبه‌ های زخم به یکدیگر می‌ شود که خود از عوامل مهم در بهبود مناسب ضایعات است.

جلوگیری از آسیب‌‌ رسانی رادیکال‌ های آزاد و خاصیت آنتی‌ اکسیدانی:

لاوسون با توجه به ساختمان شیمیایی خود، می‌ تواند با دریافت یك الكترون از رادیكالهای آزاد، رزونانس پایدار ایجاد كند.

روش مصرف:

موضع را با آب ولرم بشویید و اجازه دهید تا کاملا خشک شود. سپس توسط یک لایه از پماد به آرامی آن را چرب کنید. هنگام این کار از ماساژ اضافی پرهیز کنید چون ممکن است به خارش و حساسیت بیانجامد. می‌ توانید بعد از پانسمان روی آن را باز بگذارید (پانسمان باز) و یا برای جلوگیری از تماس پماد با لباس، روی موضع را با یک قطعه تنظیف یا گاز بپوشانید. در التهاب‌ های شدید پسوریازیس می‌ توانید با یک پوشش پلی اتیلنی (مانند کیسه فریزر) روى پانسمان را بپوشانید (پانسمان بسته) این کار باعث تاثیر بهتر آلفا می‌ شود. برای این کار، کیسه فریزر را از اطراف برش داده و از طرف داخل آن، روی سطح پوست (که قبلا با آلفا چرب شده) قرار دهید. سپس عضو را باندپیچی کنید. به جای کیسه فریزر از گاز وازلینه نیز می‌ توان استفاده نمود ولی تاثیر آلفا با پوشش کیسه فریزر بسیار بیشتر است. در زخم‌های پسوریازیس وسیع که پوست به چربی بیشتری نیاز دارد می‌توان از وازلین و آلفا به صورت مخلوط استفاده نمود. برای این کار مقدار آلفا باید حدود ۳ برابر وازلین باشد.

تعویض پانسمان:

هر ١٢ ساعت یک بار پانسمان را تکرار کنید. برای این کار ابتدا موضع را با آب گرم بشویید. هنگام شستشو، پوست را تحریک نکنید. پوست را با تنظیف نخی خشک کنید و پانسمان با آلفا را تکرار نمایید. به تدریج که التهاب پوستی پسوریازیس  بهبود می‌ یابد می‌ توان روى پانسمان را باز گذاشت. اگر امکان شستشو وجود ندارد با یک تنظیف آغشته به آب گرم، موضع را تمیز کنید.

دفعات مصرف:

برای پانسمان باز روزانه ۵ بار و برای پانسمان بسته روزانه ۲ بار

مدت مصرف:

تا زمان بهبودی التهاب یا ضایعات پوستی از پماد استفاده کنید.

توصیه‌ ها:

از تماس لباس‌های غیرنخی با موضع جلوگیری کنید.

قبل از استفاده از آلفا، شستشوی موضع و خشک کردن آن ضروری است. شستشو را با صابون‌های قالبی انجام دهید و از مایع دستشویی یا شامپو استفاده نکنید. به طور کلی این افراد باید از شستشو و حمام با آب بسیار سرد یا بسیار گرم پرهیز کنند.

غذاهایی مانند سوسیس و کالباس، پیتزا، بادمجان، سیر، ترشیجات، خیارشور، خرما، گردو، موز، پسته و ادویه به خصوص فلفل را در رژیم غذایی خود تا آنجا که ممکن است کم کنید.

ماساژ شبانه‌ شانه ها و پاها همراه با نفس عمیق و آهسته در جلوگیری از عود بیماری و سرعت بخشیدن به بهبودی، بسیار کمک می‌ کند.

تاثیرات تزریقات زیرجلدی در کنترل پسوریازیس و آرتریت

تزریق زیرجلدی (Subcutaneous injection) جهت تزریق بسیاری از داروها از جمله دگزامتازون، متیل پردنیزولون، تریامسینولون، هیدروکورتیزون و تریام هگزال به عنوان روشی برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک مورد استفاده قرار می گیرد. بافت زیر جلدی یک بافت همبند غنی از بافت چربی با خونرسانی کم بوده و به همین دلیل معمولاً سرعت جذب دارو در آن طولانی تر از عضله است. هدف از تزریق زیر جلدی، جذب آرام دارو و با حجم تزریق محدود می باشد.

تزریق زیرجلدی یا مصرف موضعی؟

بهتر است بدانیم که تجویز داروهای تزریقی جهت مقابله با بیماری پسوریازیس برای زمان هایی است که اثر سریع درمانی ضروری است، یا بیمار قادر به مصرف داروهای دیگر موضعی یا خوراکی نیست، یا مواردی که دارو در صورت مصرف از راه خوراکی از بین رفته و بی اثر می شود و یا از دستگاه گوارش قابل جذب نمی باشد و استفاده از آن در سایر موارد چندان موجه و منطقی نیست.

در مواردی که امکان مصرف موضعی این ترکیب داروها برای بیماران پسوریازیس وجود داشته باشد، از یک طرف داروی تجویز شده با حجم بیشتری در محل جمع شده و تاثیر آن افزایش پیدا می‌ کند و از طرف دیگر از میزان ورود دارو به جریان خون و پخش شدن آن در سرتاسر بدن به میزان قابل توجهی کاسته می‌ شود، فلذا عوارض ناخواسته این دارو نیز به میزان زیادی کاهش پیدا می‌ کند.

عوارض تزریق های زیرجلدی:

در مورد تزریق های زیرجلدی این ترکیبات دارویی می‌ توان انتظار عوارضی را داشت که در مورد تزریق موضعی می‌ توان به موارد زیر اشاره کرد:

لکه های سفید رنگ:

در مواردی که تزریق موضعی سطحی باشد، درنتیجه پخش شدن دارو در زیر پوست ممکن است رنگدانه‌ ها از بین رفته و لکه سفیدی در مرحله تزریق پدیدار گردد. این عارضه معمولاً گذرا بوده و پس از چند ماه لکه به‌ وجود آمده به تدریج کم‌ رنگ شده و از بین میرود.

نازک شدن پوست:

عارضه دیگر پخش شدن داروی تزریقی در زیر پوست، نازک شدن پوست و تحلیل رفتن چربی زیر پوست می باشد. در نتیجه گاهی در صورت دقت مشاهده می‌ شود به علت آب شدن چربی و نازک شدن پوست روی آن، فرورفتگی در محل تزریق به‌ وجود آمده است.

پخش شدن عفونت:

عفونت موضعی از موارد منع تزریق موضعی کورتون می‌ باشد. در موارد عفونت، این تزریق با توجه به سرکوب ایمنی ممکن است منجر به تشدید عارضه یا پخش شدن عفونت گردد.

موارد توجه:

برای تزریق موضعی در موارد آرتیت پسوریاتیک باید محدودیتی در تعداد دفعات تزریق در نظر گرفت. تزریق مکرر کورتون در مفصل می‌ تواند منجر به نازک شدن غضروف و تخریب بیشتر مفصل گردد. در صورت تزریق مکرر این دارو در داخل مفصل، کریستالیزه شدن ماده دارویی ممکن است به جای کاهش التهاب منجر به افزایش التهاب گردد.

انجام تزریقات نیاز به شرایط محیطی مناسب و رعایت لزومات بهداشتی مانند استریلیزه کردن مکان تزریقات، برخورداری از تخصص لازم در این زمینه و گذراندن دوره‌های تئوری و عملی دارد.

تزریق آمپول از جمله موارد پزشکی لازم بوده که باید زیر نظر پزشک و در مرکز بهداشتی انجام شود.

اکثر افراد در هنگام تزریقات از شدت ترس دچار افت فشار خون شده و این عکس‌‌ العمل بدن، شوک‌ های مقطعی را در هنگام تزریقات به دنبال دارد.

کاهش عوارض:

مصرف تزریقی کورتون البته در درمان بسیاری از بیماری‌ ها حیاتی و لازم است و باید عوارض آن را به نوعی پذیرفت.

خوشبختانه تمهیداتی برای کاهش این عوارض وجود دارد که به آنها اشاره می‌ شود:

کورتون‌ ها را باید فقط زمانی که لزوم مصرف آن مشخص است، استفاده کنیم.

کمترین میزان ممکن را استفاده کنیم و در کوتاه ترین زمان، درمان را به پایان برسانیم.

تا حد امکان از فرم های دیگر موضعی نظیر پمادها و کرم ها استفاده کنیم.

عوارض دارو را با درمان‌ های کمکی کم کنیم، مثلا برای کاهش عارضه آرتریت پسوریازتیک استفاده از کلسیم و ویتامینD موثر است.

تا حد امکان از داروهای کوتاه اثر مثل هیدروکورتیزون و پردنیزولون استفاده شود.

رفع خشکی و کنترل پسوریازیس کف دست با کرم اوسرین اوره

کرم نرم کننده اوسرین اوره ۱۰% (Eucerine Emollient Cream) در رفع خشکی های پوست و درمان پسوریازیس کف دست و ایکتیوز مؤثر است. اوسرین نزدیکترین چربی طبیعی حیوانی به پوست انسان بوده که باعث نرمی پوست می شود. همچنین با ایجاد لایه ای از چربی طبیعی در سطح پوست مانع تبخیر آب می شود. اوره موجود در این کرم به راحتی در عمق لایه شاخی نفوذ کرده و به مدت طولانی رطوبت را در خود نگه می دارد.

اوسرین:

علت خشکی پوست از دست دادن آب در لایه شاخی پوست می باشد که به دنبال انعطاف پذیری پوست کاهش یافته در نتیجه پوسته ریزی، خارش و ترک در پوست ایجاد می گردد. اوسرین با ایجاد لایه ای از چربی طبیعی در سطح پوست و همچنین نفوذ در عمق لایه شاخی مانع تبخیر آب می شود و اوره موجود در آن به راحتی در عمق لایه شاخی نفوذ کرده و می تواند مقادیر فراوانی آب را به خود جذب کرده و برای مدت طولانی نگهداری نماید. این کرم حاوی اوسرین بوده و در درمان هرگونه خشکی متوسط تا شدید پوست در بیماران پسوریازیس به کار می رود.

شرکت سازنده:

کارخانه تولید محصولات آرایشی و بهداشتی گل افشان آرایش با هدف تولید فرآورده های درمانی و تامین سلامت پوست و مو، سال ۱۳۷۳ در فضای بالغ بر ۳۰۰۰ متر مربع واقع در شهرک صنعتی اشتهارد راه اندازی شد. لابراتوار بهداشتی گل افشان آرایش در سال ۱۳۸۴ با تولید محصولاتی متنوع با برند اصلی ثمین (Samin)، گام به عرصه ای پویا در این صنعت نهاد. در سال ۱۳۸۶ با تولید برند جدید مدیلن (Medilann)، افق های جدیدی در این عرصه پیش چشم متخصصان و مردم کشورمان گشود.

شرکت گل افشان آرایش با همکاری شرکت Zschimmer & Scwarz آلمان که یکی از بزرگترین تولید کنندگان مواد اولیه پن های پوستی در جهان می باشد اقدام به تولید محصولات زیادی از جمله کرم نرم کننده اوسرین اوره ۱۰% کرده است.

مشخصه ها:

مناسب برای خشکی های شدید در کف دست ها و نواحی خیلی خشک ضایعات پسوریازیس

مراقبت و پیشگیری از عوارض ناشی از خشکی پوست های افراد دارای اگزمای سرشتی (اتوپیک)

سن بالا، ایکتیوز، پسوریازیس و اگزمای دست و پا

فاقد رنگ و عطر بوده و مناسب افراد با پوست حساس حتی اطفال و نوزادان

نرم کننده و رفع کننده التهاب ناحیه پوشک اطفال

فاقد رنگ و عطر بو

موارد مصرف:

نرم کننده، مرطوب کننده و محافظ پوست های خشک و آسیب دیده بیماران اگزما و پسوریازیس

روش مصرف:

کرم های نرم و مرطوب کننده حاوی اوره و اوسرین را بر روی نواحی خشک بدن، به ویژه پس از هر بار شستشو استفاده نمایید.

پزشکان متخصص پوست برای داشتن پوستی مرطوب و نرم بهترین زمان استفاده از کرم‌های مرطوب‌ کننده را سه دقیقه بعد از حمام می‌ دانند.

هشدار مصرف:

در محیط خشک نگهداری شود.

در دمای ۲۰ تا ۳۵ درجه سانتی گراد نگهداری شود.

دور از دسترس کودکان نگهداری شود.

داروی apremilast کنترل پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس

داروی اپرمیلاست (Apremilast) با نام تجاری Otezla، اولین داروی خوراکی مورد تایید FDA برای درمان ورم مفاصل پسوریاتیک ارائه شده است و یک درمان خوراکی راحت در مقایسه با داروهای بیولوژیک تزریقی می‌ باشد. نتایج اخیر به‌ دست آمده از آزمایش ها نشان می‌ دهد که اثربخشی داروی اپرمیلاست در افراد مبتلا به پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس در موضع‌ های صعب‌ العلاجی چون ناخن‌ ها و پوست‌ سر امیدوارکننده است. داده‌ ها همچنین این نکته را برجسته می کنند که اپرمیلاست می‌ تواند علائم پوستی را بهبود بخشیده و در عرض دو هفته پس از شروع معالجه،‌ درد و خارش را برطرف کند، بنابراین داروی جدید اپرمیلاست می‌ تواند برای بسیاری از افرادی که در حال‌ حاضر از بیماری پسوریازیس رنج می‌ برند، سودمند باشد.

تحقیقات داروی Apremilast:

امپرمیلاست یک مهارکننده خوراکی مولکول‌ های کوچک فسفودی‌ استراز ۴ بوده و به طور خاص PDE4 را مهار و با تولید خود به خود از TNF-آلفا از سلول‌های سینوویال روماتوئید انسانی جلوگیری می‌ کند. این فعالیت ضد التهابی است و نقش درمانی خود را در بیماران مبتلا به پسوریازیس یا آرتریت پسوریازیس اعمال می‌ کند.

نتایج حاصل از مطالعه فاز دو روی داروی آپرمیلاست (Apremilast) در نشست علمی کالج روماتولوژی آمریکا به چاپ رسیده است. این بررسی یک مطالعه دوسوکور با استفاده از دارونما بود که روی مبتلایان به پسوریازیس طراحی شد. بیماران شرکت‌ کننده در این مطالعه، حداقل برای مدت ۲ سال از علایم بیماری رنج می‌ بردند و بیماری آنها با داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی متداول کنترل نشده بود و حداقل در ۲ هفته اخیر از درد روزانه و خشکی ستون فقرات رنج برده بودند. این بیماران برای ۱۲ هفته تحت درمان دو بار در روز ۳۰۰ میلی‌ گرم آپرمیلاست یا دارونما قرار گرفتند. فاز درمان با ۴ هفته مشاهده دنبال شد. در هفته ۱۲ مصرف‌ کنندگان آپرمیلاست با بهبود قابل توجه علایم در مقایسه با دریافت‌ کنندگان دارونما مواجه شدند.

شرکت سازنده:

شرکت سلژن (Celgene Corporation) یک شرکت بیوتکنولوژی آمریکایی است که تولید کننده دارو برای درمان سرطان و اختلالات التهابی است. مؤسسه‌ Celgene International Sàrl نتایج تجزیه ‌و تحلیل‌ اثربخشی و سلامتی بیشتر اوتزلا (اپرمیلاست) را در بیست‌ و‌ سومین کنگره‌ آکادمی بیماری‌ های پوست و آمیزشی اروپا در آمستردام عرضه کرده‌ است. نتایج درمانی به‌ دست‌ آمده از گزارش بیماران درباره‌ی اپرمیلاست نیز در این کنگره ارائه گردید.

دکتر ریچارد وارن، استاد عالی و مشاور افتخاری پوست‌ شناسی در دانشگاه منچستر و بیمارستان بنیاد سلطنتی NHS سالفورد، چنین اظهارنظر کرد: «هزاران نفر در بریتانیا و ایرلند از بیماری پسوریازیس رنج می‌ برند و با اینکه در چند سال اخیر بسیاری درمان‌ های نوین ارائه شده‌ است، هنوز هم برخی افراد هستند که باید با تاثیر فرسایشی این بیماری زندگی کنند و شاید درمان‌ های کنونی هم برای آنها مناسب نباشد.

اپرمیلاست در ۲۱ مارس سال ۲۰۱۴، توسط اداره‌ دارو و غذای ایالات متحده (FDA) برای درمان بالغان (بزرگسال) با آرتریت پسوریازی فعال و در روز ۲۳ سپتامبر سال ۲۰۱۴ برای درمان بیماران با پسوریازی پوستی متوسط تا شدید، که کاندید اشعه‌ درمانی یا درمان فراگیر بودند، تأییـــد‌ شـــد. در زمستان ‌۲۰۱۴ مجــــــوز بـــازاریـــابی، برای درمان ترکیبِ آرتریت پسوریازی و پسوریازیس پوستی، به سازمان دارویی اروپا (European Medicines Agency) اعطا شد.

عوارض جانبی:

رایج‌ترین عوارض جانبی آن تهوع، اسهال، نازوفارنژیت، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، سردرد (شامل سردرد تنشی) و استفراغ است. عوارض جانبی از‌ نظر شدت، غالباً خفیف تا متوسط هستند و میزان توقف دارو به‌ خاطر عوارض جانبی، ناچیز بوده و در مدت صفر تا ۱۶ هفته، بین گروه‌های درمانی مشابه بوده است.

هشدارها و مراقبت ها:

افسردگی:

مزایا و معایب درمان با OTEZLA برای بیمارانی که سابقه افسردگی را دارند باید با دقت سنجیده شود. همچنینی در مورد ادامه درمان افرادی که دچار این علایم شده اند نیز باید دقت کرد. به بیماران و افرادی که از آنها مراقبت می کنند و نیز خانواده ها می بایست در مورد بروز ناگهانی یا بدتر شدن افسردگی یا ایجاد افکار خودکشی یا سایر تغییرات خلق و خو هشدار داده شود تا نسبت به آن آگاهی داشته باشند و حتما در این موارد با مراکز بهداشتی درمانی خود تماس بگیرند.

کاهش وزن:

کاهش وزن ۱۰-۵ درصدی در ۱۰ درصد بیمارانی که OTEZLA مصرف کردند و ۰٫۳ درصد گروه دارونما ایجاد شد. وزن بیمار باید مرتب چک شود و کاهش وزن مشخص بالینی یا کاهش وزن بدون دلیل مشخص حتما ارزیابی شود و قطع درمان OTEZLA مدنظر قرار بگیرد.

تداخل دارویی:

اثر apremilast زمانی که همزمان با داروهای قوی تحریک کننده ی CYP450 مثل ریفامپین داده شود، کاهش می یابد. مصرف همزمان OTEZLA با داروهای القا کننده ی آنزیم CYP450 (مثل ریفامپین، فنوباربیتال، کاربامازپین و فنی توئین) پیشنهاد نمی شود.

استفاده در گروه های خاص:

بارداری و مادران شیرده:

مصرف OTEZLA در بارداری در گروه C قرار دارد، هنوز اثر آن در زنان باردار مطالعه نشده است. استفاده در دوران بارداری فقط منوط به بیشتر بودن فواید نسبت به مضرات آن برای جنین است. هنوز معلوم نشده است که apremilast یا متابولیت های آن در شیر مادر ظاهر می شوند یا خیر لذا باید در زمان تجویز OTEZLA به زنان شیرده مراقب بود.

نارسایی کلیه:

TEZLA باید در بیمارانی که نارسایی شدید کلیه دارند (کلیرانس کراتینین کمتر از ۳۰ ml/min) کاهش داده شود. برای جزئیات بیشتر قسمت دوزاژو تجویز در بخش دوم اطلاعیه ی کامل تجویز را ببینید.

درباره ی آرتریت پسوریاتیک:

پسوریاتیک یک بیماری التهابی مزمن و دردناک است که با درد، سفتی، تورم و حساسیت مفاصل و التهاب رباط ها و تاندون های خاص و کاهش عملکرد فیزیکی همراه است. تخمین زده می شود که نزدیک به ۳۸ میلیون نفر در دنیا مبتلا هستند . این بیماری می تواند فعالیت های روزانه فرد را تحت تاثیر قرار داده و باعث افزایش میزان از کارافتادگی شود. علایم و نشانه های شایع آن عبارتند از درد، سفتی و تورم مفاصل.

موارد منع مصرف:

apremilast برای بیمارانی که افزایش حساسیت شناخته شده به apremilast یا هرکدام از اجزای فرمولاسیون آن دارند ممنوع است.

مشکلات روحی و اجتماعی ناشی از بیماری پسوریازیس

هر چند پسوریازیس واگیردار نیست، اما متاسفانه به علت عدم اطلاعات مناسب، بیماران مبتلا به پسوریازیس و خانواده‌ های آنها، در معرض استرس‌ های فراوان و گهگاه تخریب‌ كننده قرار می‌ گیرند كه باید اصلاح شود. شخصیت، زندگی اجتماعی و شغلی و حتی در مواردی زندگی شخصی بیماران پسوریازیس در معرض تخریب است. حتی دیده شده گاهی از ورود این بیماران به استخرهای شنا جلوگیری می‌ شود، از دوستان خود رانده شده یا گاهی از محل كار خود اخراج می‌ شوند.

مشکلات اجتماعی بیماران پسوریازیس:

تصور کنید دچار خارش پوست شده‌اید و تصادفا پوسته‌ ریزی هم دارید. پزشک هم به شما اطمینان داده که بیماری شما مسری نیست و مشکلی برای کسی ایجاد نمی‌ کند اما درمان قطعی هم ندارد. در این شرایط چه انتظاری از اطرافیان خود دارید؟ اگر انتظار همدردی نداشته باشید حداقل انتظار برخورد بد و طرد شدن را ندارید اما متاسفانه این اتفاقی است که برای بیماران مبتلا به پسوریازیس رخ می‌ دهد:

انزوای اجتماعی:

از آنجا كه این بیماری در سنین جوانی شایع‌ تر است و در این سن افراد به ظاهر خود حساس‌ تر هستند بیشتر موجب انزوای آنها و عدم معاشرت با دوستان می‌ شود. این موضوع در بیمارانی كه ناخن‌ ها و مفاصل آنها درگیر شده بیشتر دیده می‌ شود. گاهی نیز افراد از ارتباط با بیمار خودداری می‌ كنند. حتی ممكن است این مشكل باعث شود كه فرد از فعالیت‌های اجتماعی پرهیز كند و دچار مشكلات اقتصادی شود. حتی اگر مشكل اقتصادی هم ایجاد نشود استرس، نگرانی و برخوردهای اجتماعی خود موجب تشدید علائم بیماری می‌ شود. از سوی دیگر برخی از بیماران عارضه دار مبتلا به فرم‌ های سنگین بیماری دیگر حتی قادر به فعالیت شغلی و تامین زندگی خود نیستند و برای تهیه داروهای لازم نیز دچار مشكل هستند.

آثار عمیق روحی:

علائم پسوریازیس اغلب در سطح پوست مشاهده می‌ شود اما می‌ تواند آثار عمیق روحی به دنبال داشته باشد. این مورد بخصوص در مورد دخترانی که در سنین ازدواج قرار دارند و دائما از عواقب بیماری خود و تاثیراتی که بیماری بر روی فرصت های ازدواجی آنها میگذارد دیده می شود.

دید نادرست مردم:

یکی از بدترین موارد مربوط به پسوریازیس این است که دیگران گمان می‌کنند این بیماری مسری یا در نتیجه عدم رعایت بهداشت ایجاد شده است. این مساله موجب اجتناب افراد از ارتباط با بیمار می‌ شود که برای او بسیار ناراحت‌ کننده است و موجب می‌ شود فرد بیمار تصور نامناسبی از خود پیدا کند. این برخوردها در صورت استمرار ممکن است باعث عصبانیت، خجالت‌ زدگی یا ناامیدی بیمار شود.

نگرانی از برخوردهای اجتماعی:

در نهایت این امر سبب می‌ شود فرد نگران برخورد دیگران باشد و از فعالیت‌های اجتماعی پرهیز کند و دچار استرس شود که در تشدید علائم پسوریازیس تاثیر جدی دارد.

اضطراب:

در یک مطالعه میدانی وسیع محققان به این نتیجه رسیدند که نیمی از بیماران پسوریازیس مضطرب می‌ شوند.

افسردگی:

اگر ظاهر یک بیماری پوستی باعث ناراحتی بیمار باشد می تواند باعث بروز افسردگی شود در این شرایط به خصوص در مورد بیماریهای مزمن پسوریازیس، تکنیک های بهتر کردن اعتماد به نفس بیمار می تواند کمک کننده باشد.

واقعیت های بیماری پوستی پسوریازیس:

اما واقعیت این است كه مبتلایان به پسوریازیس تفاوتی با افراد دیگر ندارند و حتی نمی‌ توانند دیگران را مبتلا كنند، اما زدودن باورهای غلط نسبت به این بیماری نیاز به كار زیاد و فرهنگ‌ سازی دارد تا همه مردم جامعه باور كنند که پسوریازیس یك بیماری غیر واگیر است كه می‌ تواند هركسی را درگیر نماید.

متاسفانه به‌ رغم فعالیت مراكز متعدد در زمینه درمان این بیماری در كشور در زمینه آموزش سلامت در این حوزه بعنوان یكی از نقاط مهم و اثرگذار و در عین نیازمند به اصلاح و تكمیل در نگرش‌ها و كاركرد، كم‌ كار شده است، چرا كه بروندادهای آن یعنی رفتار جامعه با بیماران منطبق بر الگوهای علمی نیست.

علاوه بر این بیماران مبتلا به پسوریازیس در معرض مشکلات هیجانی مانند افسردگی، اضطراب و… قرار دارند. یک راه مقابله با این مساله از سوی دیگران برخورداری از حمایت است. خانواده و دوستان که می‌ دانند پسوریازیس چیست می‌ توانند به لحاظ روحی بیمار را حمایت کرده و به او قوت قلب بدهند. صحبت با افرادی که در شرایط مشابه قرار دارند نیز تا حدی موجب آرامش می‌ شود. به هرحال با گذشت زمان استرس هیجانی ناشی از پسوریازیس کاهش می‌ یابد و در نظر دیگران هم عجیب نخواهد بود.

در واقع کمک به وضعیت روانی بیماران یکی از مهم‌ترین اقدامات درمانی در این بیماری محسوب می ‌شود.

بیماری های پوستی و حالت های غیر زیبا در پوست، بیماران را با مشکلات عدیده جسمی، روحی و اجتماعی مواجه می سازد و متخصصین پوست با داشتن دانش به روز و انجام صحیح روش های درمانی نوین چه به صورت درمان های طبی و چه به شکل جراحی، زندگی را بر این بیماران رنج کشیده آسان می سازند.

بیماران پسوریازیس تا حد امکان از مصرف کورتون پرهیز کنند

کورتون نام عامیانه گروهی از داروهاست که خاصیت مسکن و تضعیف سیستم ایمنی بدن را داشته و متاسفانه برای کنترل بیماری پوستی پسوریازیس به طور وسیع تجویز می شوند.  کورتیکواستروئیدها داروهای بسیار قوی هستند که در کنار اثرات مقطعی خود، عوارض جانبی گوناگون و گاهی خطرناک دارند. افراد مبتلا به بیماری پوستی پسوریازیس باید از درمان خودسرانه و بیش از حد کورتون ها پرهیز کنند؛ گاهی برخی افراد بدون مشورت پزشک از کورتون های خوراکی و یا تزریقی استفاده می کنند که موجب بروز عوارض بسیار خطرناکی در آنها می شود. درمان طولانی مدت با کورتون اگرچه ممکن است در کوتاه مدت باعث رهایی بیمار از درد و رنج بیماری ‌شود، اما منجر به وابستگی و ایجاد عوارض بسیاری می ‌شود.

side effects psoriasis

کورتیکواستروئیدهای و پسوریازیس:

کورتیکواستروئیدهای موضعی جهت کنترل مشکلات مختلف التهابی پوست، در سطح پوست بیماران پسوریازیس مورد استفاده قرار می گیرند. آنها باعث کاهش علائمی مانند خارش و قرمزی پوست می شوند، به این صورت که جذب سلول های پوست شده و مانع تولید فاکتورهای التهابی توسط سلولهای پوستی در بیماران پسوریازیس می شوند. التهابات پوستی توسط فاکتورهای التهابی همچون پروستاگلندین ها و ترکیبات دیگر ایجاد می شوند که این ترکیبات موجب گشادی عروق خونی و رسیدن سایر فاکتورهای التهابی به منطقه مورد نظر می شوند که نتیجه آن ایجاد قرمزی، خارش و تورم در آن ناحیه از پوست است. کورتیکواستروئیدها با مهار این فرآیند موجب کاهش التهاب و بهبود علائم می شوند.

مصرف کورتیکواستروئیدها جهت تسکین التهاب ایجاد شده در نواحی مختلف بدن بوده و برای کاهش تورم، قرمزی، خارش و واکنشهای آلرژیک تجویز می شوند. هدف و اثر اصلی پمادهای کورتونی، اثر ضدالتهابی و ضد خارشی آنها در بیماران مبتلا به پسوریازیس می باشد.

انواع داروهای کورتونی:

کورتیکواستروئیدهای موضعی از لحاظ قدرت اثر در ۴ دسته ضعیف، متوسط، قوی و بسیار قوی قرار می گیرند. به عنوان یک قانون کلی، ضعیف ترین دارو که موثر نیز باشد باید مورد استفاده قرار گیرد و برای اینکه خطر عوارض جانبی به حداقل برسد به ویژه کورتیکواستروئیدهای بسیار قوی باید برای دوره زمانی کوتاهی مورد استفاده قرار گیرند.

با توجه به نقش مهمی که کورتون ها در تخفیف پاسخ‌ های ایمنی دارند تعداد زیادی دارو بر اساس این اسکلت ساختمانی با فرمول‌های شیمیایی شبیه به هم ساخته شده‌ است که به آنها استروئید، کورتیکواستروئید و یا کورتون گفته می‌ شود. داروهای کورتیکواستروئید از پرکاربردترین داروها در پزشکی هستند که در بیماری‌ پوستی پسوریازیس، بیماریهای خود ایمنی و التهابی به کار می‌ روند. از این داروها می‌ توان بتامتازون، دگزامتازون، هیدروکورتیزون، تریامسینولون، متیل پردنیزولون، پردنیزون، کلوبتازول، بکلومتازون، فلودروکورتیزون، فلوسینولون، فلوتیکازون و… را نام برد. این داروها به صورت تزریقی، خوراکی، قطره، پماد و افشانه تهیه و مصرف می‌ شوند.

عوارض داروهای کورتونی:

عوارض مصرف داروهای کورتونی به میزان و مدت مصرف آنها بستگی داشته یعنی هر چه مقدار و مدت مصرف بیشتر باشد عوارض آن ها بیشتر خواهد بود. عوارض جانبی موضعی کورتیکواستروئیدهای موضعی شامل:

  1. نازک شدن پوست (آتروفی پوست):
    یکی از شایع‌ ترین علل نازک شدن پوست، استفاده مکرر از ترکیبات موضعی حاوی کورتون است. نازکی پوست و عروق سطحی پوست و در پی آن افزایش عفونت‌های ویروسی قارچی از عوارض استفاده نامناسب و طولانی مدت پمادهای کورتونی است. در این موارد باید مصرف داروی موضعی قطع شود و از داروهای ترمیم‌کننده حاوی زینک یا روی، استفاده گردد.
  2. تورم عروق خونی پوست:
    تورم عروق خونی نازک روی پوست و حالت بیرون زدگی آنها، کاهش رنگدانه های پوست در سطح مورد استفاده از داروهای کورتونی از عوارض دیگر این نوع از داروهاست.
  3. وجود آلرژی به استروئیدها:
    وجود آلرژی به استروئیدها که می تواند موجب بدتر شدن پسوریازیس شده و یا منجر به ایجاد عفونت گردد، (استروئیدهای موضعی هرگز نباید برای درمان پوست ملتهب شده ای که در عین حال دچار عفونت نیز هست استفاده شود مگر آنکه عفونت پوست نیز به صورت جداگانه ای مورد درمان قرار گیرد).
  4. عوارض سیستمیک:
    عوارض سیستمیک این داروها در صورت استفاده طولانی مدت استروئیدهای قوی بر روی بخش وسیعی از سطح بدن ایجاد می شود که می تواند شامل سرکوب فرآیند رشد و سرکوب فعالیت غده آدرنال باشد.

کاهش عوارض کورتون ها:

برای کاهش عوارض کورتون ها چه باید کرد؟ خوشبختانه تمهیداتی برای کاهش این عوارض وجود دارد که به آنها اشاره می‌ شود:

  • کورتون‌ها را باید فقط زمانی که لزوم مصرف آن مشخص است، استفاده کنیم.
  • کمترین میزان ممکن را استفاده کنیم و در کوتاه ترین زمان، درمان را به پایان برسانیم.
  • تا حد امکان از فرم موضعی مثلا اسپری یا تزریق در مفصل استفاده کنیم.
  • عوارض دارو را با درمان‌های کمکی کم کنیم، مثلا برای کاهش عارضه پوکی استخوان استفاده از کلسیم و ویتامین D و برای کاهش فشار خون، محدودیت نمک مصرفی موثر است.
  • تا حد امکان از داروهای کوتاه اثر مثل هیدروکورتیزون و پردنیزولون استفاده شود.
  • مصرف کورتون را فقط تحت‌ نظر پزشک معالج، قطع کنید کاهش و یا قطع مصرف داروی کورتونی در افرادی که به مدت طولانی مصرف‌‌ کننده این دارو هستند، باید تحت‌ نظر پزشک معالج صورت گیرد، زیرا قطع ناگهانی و خودسرانه این دارو عواقب ناگواری در پی دارد.
  • پمادهای کورتونی تا ۷۰ درصد باعث بهبود بیماری‌ های پوستی فرد می‌ شود، اما استفاده طولانی مدت، به علت بروز برخی عوارض ممنوع است.
  • در روی صورت، نواحی چین‌ها، نواحی تناسلی و ناحیه پوشک بچه یعنی در چین‌ های کشاله ران جذب پمادهای کورتونی بسیار زیاد است. در این نواحی به دلیل نازکی پوست و فضای بسته چین‌ها قدرت جذب بسیار بالاست که این پمادها وارد سیستم عمومی بدن شده و می‌ت توانند عوارض آنها را دوچندان کنند.
  • مصرف پمادهای کورتونی در اطراف چشم و مخصوصا در کودکان باعث ایجاد بیماری‌ هایی همچون آب مروارید، آب سیاه و افزایش فشار چشم می‌شود.

مصرف کورتون در کودکان:

در مورد مصرف داروهای کورتیکواستروئید موضعی برای کودکان شایان ذکر است که کودکان خصوصا نوزادان به عوارض جانبی استروئیدهای موضعی خیلی حساس ترند. زیرا به دلیل پوست نازک و مرطوب آنها این داروها بیشتر جذب بدن شده و گاه در مصرف طولانی مدت باعث کاهش رشد قدی کودک و کوتاه قد شدن می شود.

استروئیدهای بسیار قوی به هیچ وجه نباید برای کودکان زیر یکسال مورد استفاده قرار گیرند و در کودکان بزرگتر نیز در صورت امکان برای مدت زمان خیلی کوتاه جهت کنترل التهابات استفاده شود. در کودکان با پسوریازیس شدید و مزمن حتما باید رشد آنها کنترل شود زیرا در این موارد احتمال جذب استروئید بیشتر و اثر سوء بر رشد طبیعی کودکان بیشتر می باشد.

در ضمن، پوشاندن آن قسمت از پوست کودکان که تحت درمان با استروئیدهای موضعی قرار گرفته درست نمی باشد زیرا این امر جذب استروئید به بدن را افزایش می دهد که این مورد خصوصا در مورد پوشک کردن کودکان بسیار مهم است و به هیچ وجه نباید کودکان را در زمان استفاده از استروئیدهای موضعی پوشک کرد.

استفاده از کورتون با قدرت زیاد بر روی سطح وسیعی از پوست، به خصوص در کودکان باعث جذب داخلی کورتون می‌ شود که این جذب داخلی باعث بلوکه شدن ترشحات کورتون داخلی از قشر سورنال شده و فرد ممکن است دچار حملات آدیسونی و یا حملات ناشی از کم کاری هورمون کورتون شود که در برخی موارد سبب مرگ، به ویژه در کودکان و نوزادان می‌ شود.

درمان مقاومت به داروهای موضعی در بیماران پسوریازیس

اساس انتخاب درمان مناسب برای بیماران پوستی پسوریازیس به شدت بیماری فرد بستگی دارد. درمان موضعی یا داروهای مالیدنی در موارد متوسط به پایین بیماری کفایت می کند. مقاومت به داروهای موضعی یکی از بزرگترین مشکلاتی است که افراد مبتلا به پسوریازیس با آن روبرو هستند اما بازگرداندن اثر قبلی داروهای موضعی غالباً امکان پذیر بوده و با در نظر گرفتن چندین عامل می توان مقاومت به داروهای موضعی را کاهش داد.

psoriasis

داروهای موضعی:

در حال حاضر دارو های موضعی بسياری وجود دارند كه در درمان پسوريازيس مصرف مي شوند از جمله كرم‌ها، پمادها، خمیرها، لوسیون‌ ها و ژل‌ ها از انواع داروهای موضعی هستند. علاوه بر این موارد قطره‌ های چشمی و گوشی را هم می‌ توان جزو داروهای موضعی محسوب كرد. داروهای زیادی ساخته شده است كه باید آنها را روی سطح پوست استفاده كنیم و بعد از مدتی می‌ توانیم شاهد آثار درمانی آنها باشیم. این داروها بعد از قرارگرفتن روی پوست، جذب بدن می‌ شوند. البته انواع مواد آرایشی نیز موضعی محسوب می ‌شوند ولی ما فعلا به انواع دارویی آنها که در درمان ضایعات پسوریازیس موثر هستند بسنده می‌ كنیم. اگر داروها به مقدار كافی و در محل مناسب مصرف شوند، آثار درمانی خوبی دارند.

موارد تجویز داروی موضعی:

تصمیم گیری برای درمان فرد مبتلا به پسوریازیس باید براساس شرایط آن فرد تنظیم شود و این توضیحات فقط جنبه هدایت کننده دارند. معمولا در مواردی که ضایعات پسوریازیس کمتر از ده درصد سطح پوست (متوسط به پایین)  را گرفتار کرده باشند تجویز داروهای موضعی به تنهایی کفایت می کند، البته اگر بیماری پسوریازیس کف دست و یا پای بیمار را گرفتار کند و پوست بیمار به درمان های موضعی مقاوم باشد و ضایعات برای بیمار آزاردهنده بوده و در زندگی روزمره او  ایجاداختلال کرده باشد، میتوان درمانهای دیگری را نیز همراه داروهای موضعی به کار برد. در ۸۰% بیماران پسوریازیس بیماری کم و ضایعات محدود بوده و می توان با داروهای موضعی و مالیدنی بیماری را کنترل کرد. درمان های موضعی را گاهی به عنوان درمان کمکی در کنار نوردرمانی و یا داروهای خوراکی نیز بکار می برند.

علل مقاومت به داروهای موضعی:

علل مقاومت به داروهای موضعی و شکست درمان در اثر داروهای موضعی عبارتند از:

  1. تجویز نامناسب:
    انتخاب تنهای درمان های موضعی به بیمارانی که بیش از ده درصد سطح بدن آنها دچار ضایعات پسوریازیس می باشد می تواند یکی از عوامل شکست و مقاومت ضایعات به درمان های موضعی باشد.
  2. استفاده نامنظم:
    برخی از بیماران مبتلا به پسوریازیس، نه وقت و نه حوصله استفاده از داروهای موضعی را دارند لذا داروها را نامنظم استفاده کرده و نتیجه نیز نمی گیرند.
  3. غفلت از عوامل تشدید کننده بیماری:
    مثلا تحت فشار بودن سطح پوست از عوامل تشدید کننده بیماری است. فردی که عادت دارد روی آرنج های خود تکیه کند، با وجود استفاده از داروهای موضعی بر روی آرنج هیچ نتجه مثبتی نخواهد گرفت.
  4. عدم نفوذ داروهای موضعی به پوست:
    برخی نواحی پوست بدن ضخیم بوده، مثلا داروهای موضعی درکف دست و پا به خوبی جاهای دیگر بدن اثر نمی کنند.
  5. عدم استفاده از مقادیر کافی دارو:
    تعداد دفعات استفاده مناسب دارو در طول روز و در طول دوره درمانی و همچنین مقدار مناسب استفاده آن از دیگر عوامل بسیار مهم در تاثیر گذاری داروهای موضعی بر روی ضایعات پسوریازیس می باشند.

نکته: عواملی از جمله سن پوستی، خصوصیات پوست، مکان مورد استفاده، متابولیسم پوست و جریان خون موضعی منطقه بر جذب موضعی داروها نیز موثر هستند.

راه حل هایی برای افزایش اثر بخشی داروهای مالیدنی:

  • پانسمان بسته:
    در قسمت هایی از پوست که ضخامت بیشتر است (مانند کف دست و پا) و یا در مواقعی که ضایعات پوستی پسوریازیس ضخیم هستند، می توان از روش پانسمان بسته استفاده کرد. پانسمان بسته عبارتست از پوشاندن سطح پوست پس از مالیدن کرم با یک پوشش پلاستیکی (بعنوان مثال پس از مالیدن کرم به کف دستها یک دستکش پلاستیکی یکبار مصرف پوشیده شود) البته پانسمان بسته فقط برای برخی داروها و فقط یرای برای نواحی خاصی از بدن امکان پذیر می باشد.
  • ترکیب دو یا چند داروی موضعی:
    گاهی استفاده از دو داروی مختلف با مکانیسم اثر متفاوت پاسخ دهی به درمان را افزایش میدهد. البته این شیوه نیز فقط برای برخی داروها امکان پذیر بوده و حتما باید زیر نظر پزشک انجام شود.