اگزما و پسوریازیس را با کرم جنتامایسین کنترل کنید

کرم جنتامایسین با نام علمی (Gentamicin Cream) برای درمان بیماری‌ های پوستی مانند اگزما و پسوریازیس مورد استفاده قرار می‌ گیرد؛ همچنین کرم جنتامایسین با جلوگیری از رشد باکتری عامل عفونت، عفونت احتمالی پوستی ناشی از پسوریازیس را از بین می‌برد. در نظر داشته باشی که این دارو برای درمان عفونت‌های باکتریایی مؤثر است و برای عفونت‌های ویروسی و قارچی قابل استفاده نیست.

مقدار و روش مصرف کرم جنتامایسین:

قبل از شروع درمان با این دارو، بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک می‌کند تا اطلاعات جامعی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید. مقدار مصرف کرم جنتامایسین، ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد؛ دارو را دقیقاً همانطور که پزشک به شما تجویز کرده است، استفاده نمایید.

کرم جنتامایسین را به طور منظم و سر یک ساعت مشخص استفاده نمایید تا بیشترین اثربخشی را برای شما و درمان پوستتان داشته باشد. قبل از استفاده از کرم جنتامایسین ناحیه آسیب دیده را کاملاً بشویید و خشک کنید و سپس کرم را روی محل آسیب دیده بمالید.

این کرم تنها برای استفاده روی پوست است و نباید آن را روی پوست دور چشم، داخل چشم، بینی، واژن و دهان بمالید. برای جلوگیری از گسترش عفونت، قبل و بعد از استفاده از کرم جنتامایسین دستتان را بشویید و خشک کنید.

اشکال دارویی جنتامایسین:

پماد، کرم، قطره گوش، قطره چشم، آمپول

موارد منع مصرف کرم جنتامایسین:

به تاریخ انقضای کرم جنتامایسین توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام‌ شده است، از آن مصرف نکنید.

هرگز کرم جنتامایسین را به فرد دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.

تداخل دارویی کرم جنتامایسین را چک کنید و اگر در حال استفاده از دارویی هستید که با این دارو تداخل دارد، با پزشک خود راجع به استفاده از داروهایتان مشورت نمایید.

مصرف کرم جنتامایسین در دوران بارداری و شیردهی:

در دوران بارداری و شیردهی، نباید دارویی را خودسرانه و بدون مشورت با پزشک استفاده کنید. داروها می‌توانند آثار مخربی روی جنین و یا خودتان داشته باشند.

تداخلات دارویی کرم جنتامایسین:

تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروها (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و داروهای گیاهی) که استفاده می‌کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.

جنتامایسین ممکن است با داروهای زیر تداخل دارویی داشته باشد، این داروها را همراه با کرم جنتامایسین استفاده نکنید: آنتی بیوتیک‌های آمینوگلیکوزید تزریقی (مانند آمیکاسین، آمپول جنتامایسین و توبرامایسین).

موارد هشدار و احتیاطات ویژه حین مصرف کرم جنتامایسین:

بعضی دارو‌ها را نمی‌توان در بعضی از شرایط تجویز نمود و بعضی دارو‌ها نیز در صورتی که نیاز به درمان تکمیلی باشد تجویز می‌گردد؛ بنابراین بهتر است که قبل از مصرف کرم جنتامایسین، پزشکتان از موارد زیر مطلع باشد:

در صورتی‌ که باردار هستید و یا درصورتی‌که به نوزاد خود شیر می‌دهید.

اگر در حال مصرف داروی خاصی هستید. این داروها شامل تمامی داروهای در دسترس است، چه برایتان تجویز شده است و چه بدون تجویز پزشک آن را مصرف می‌کنید نظیر داروهای گیاهی و داروهای مکمل.

در صورتی که قبلاً به هر نوع دارو از جمله آنتی بیوتیک ها (آمیکاسین، توبرامایسین) حساسیت داشته‌اید.

عوارض جانبی کرم جنتامایسین:

همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف‌ کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌دهند. یکسری از عوارض بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می‌روند. در‌ صورت بروز مستمر هریک از عوارض می‌بایست به پزشک اطلاع داده شود:

سوزش پوست

خشکی پوست

ورم و قرمزی پوست

نکته مهم: اگرچه حساسیت به این کرم بسیار نادر است، اما اگر متوجه چنین علائمی شدید، به پزشک مراجعه نمایید:

علائم آلرژیک شدید مانند راش؛ خارش پوست، قرمزی، تورم، خستگی، تنگی نفس؛ مشکل تنفس یا صحبت کردن، خشونت غیر معمول، تورم دهان، صورت، لب‎ها، زبان یا گلو

اگر شما هر علائم دیگری دارید که احساس می‌کنید به خاطر استفاده از کرم جنتامایسین می‌باشد، با پزشک خود مشورت کنید.

مصرف بیش از حد کرم جنتامایسین (مسمومیت دارویی)

این کرم را بیش از دوز تجویز شده توسط پزشک، مصرف نکنید.

اگر احساس کردید که فردی دچار مسمومیت دارویی شده است و علائمی مانند تنگی نفس یا غش و ضعف (از حال رفتن) در او دیدید، سریعاً با اورژانس تماس بگیرید.

شرایط نگهداری کرم جنتامایسین:

دارو را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

دارو را در جایی خشک و خنک و به دور از گرما و تابش نور مستقیم نگه‌ دارید.

منع مصرف پیلینگ با وجود ویتیلیگو، پسوریازیس، اگزما و روزاسه

پیلینگ (Peeling) لایه برداری شیمیایی در قیاس با سایر روش های جوانسازی و بازسازی سطح پوست، تاریخچه مستند و طولانی تری دارد و از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بکار رفته است. با وجود بیماری های ویتیلیگو، پسوریازیس، اگزما و روزاسه پیلینگ منع مصرف خواهد داشت.

پیلینگ (Peeling) چیست؟

در طی دهه های گذشته با توجه به ارزان بودن این روش، آسان بودن و در عین حال اثربخشی خوب، مورد اقبال متخصصین پوست و نیز عموم جامعه بوده است. ترکیبات اسیدی و بازی مختلفی در پیلینگ شیمیایی بکار میرود. رایج ترین آنها ترکیبات اسید میوه یا آلفا هیدروکسی اسیدها (AHA)، بتا هیدروکسی اسیدها (BHA)، فنل و تری کلرو استیک اسید (TCA) می باشد.

پیلینگ می تواند سطحی یا عمقی باشد که بر حسب: نوع ماده پیلینگ، غلظت آن، PH و اسیدیته آن و مدت زمان ماندگاری پیلینگ روی پوست متفاوت می باشد.

روش انجام پیلینگ:

در انجام عمل پیلینگ شیمیایی پوست ابتدا باید پوست به طور کامل پاکسازی شود و هیچ نوع مواد آرایشی و مرطوب کننده بر روی پوست موجود نباشد. سپس با زدن مواد مخصوص شیمیایی لایه ای از پوست شروع به تخریب شدن می کند، بعد از گذشتن زمان مناسب طبق نظر متخصص پوست، مواد از روی پوست برداشته می شود، سپس با زدن کرم آنتی بیوتیک و قرار دادن یک پوشش مناسب بر روی پوست، کمک می شود تا ترمیم پوست انجام گیرد.

میزان درد در پیلینگ پوست چه میزان است؟

میزان درد در پیلینگ پوستی، به عمق لایه برداری در روش درمانی بستگی دارد، هرچه میزان عمق در لایه برداری بیشتر باشد احساس سوزش و قرمزی پوست بیشتر می شود. در موارد عمیق لایه برداری بعد از انجام پیلینگ شیمیایی، طبق تجویز متخصص پوست، بیمار از داروهای مناسب استفاده می کند.

موارد منع مصرف انجام پیلینگ:

وجود عفونت فعال مانند تبخال

مصرف آکوتان در ۶ ماه گذشته

لایه برداری عمیق شیمیایی یا مکانیکی در ۱۲ ماه گذشته

وجود بیماری پوستی مانند ویتیلیگو، پسوریازیس، اگزما و روزاسه

عوارض پیلینگ:

تشدید آکنه

عفونت ثانویه باکتریایی، قارچی و ویروسی

اسکار پوستی

تغییرات رنگدانه ای موقت یا دائمی هیپوپیگمانته (روشن تر شدن) و هیپرپیگمانته (تیره تر شدن)

نکته مهم در انجام پیلینگ انتخاب صحیح بیمار و ماده موثر جهت پیلینگ می باشد و در صورت انتخاب ناصحیح، احتمال ایجاد عوارض بسیار بالا خواهد بود.

بیماری های التهابی روده و ریسک بالاتر برای ابتلا به پسوریازیس

بیماران دچار بیماری های التهابی روده در ریسک بالاتری برای ایجاد بیماری های التهابی پوست می باشند. بیمارهای التهابی روده (IBD) که شامل دو بیماری کرون و کولیت اولسرو می باشند، پاسخ نابجا در سیستم ایمنی بدن خود دارند.

بیماری های التهابی روده و ریسک بالاتر برای بیماری های التهابی پوست:

در یک مطالعه تحقیقاتی که در سئول کره جنوبی انجام گردید و ۴۰۸۴۳ بیمار دچار IBD را در طی سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ مورد بررسی قرار دادند مشخص شد که شیوع بیماری های آکنه روزاسه، پسوریازیس و اگزمای سرشتی (آتوپیک) در بیماران دچار IBD بالاتر از افراد عادی می باشد.

بیماری‌های التهابی روده (Inflammatory bowel disease) یا (IBD) به گروهی از بیماری‌ ها گفته می‌ شود که سبب التهاب جدار روده بزرگ و روده باریک می‌گردند. شایع‌ترین این بیماری‌ ها عبارت‌اند از: بیماری کولیت زخمی و بیماری کرون. این دو بیماری از جهاتی دارای شباهت هایی هستند. هر دو بیماری موجب التهاب جدار روده‌ ها می‌ شوند. البته تفاوتهای زیادی در مورد مناطق درگیر و عمق التهاب بین این دو بیماری وجود دارد. در برنامه درمانی دو بیماری مشابهت‌ های فراوانی وجود دارد.

یک نکته مهم که باید به آن توجه داشت این است که: بیماری کرون علاوه بر آنکه روده بزرگ و روده باریک را تحت تأثیر قرار می‌دهد، همچنین می‌تواند بر دهان، مری، معده و مقعد نیز اثر بگذارد. در حالی که کولیت زخمی در درجه اول روده بزرگ و راست روده را تحت تأثیر خود قرار می‌ دهد.

همه‌گیرشناسی:

بیماری‌ های التهابی روده در سال ۲۰۱۳ در سطح جهانی منجر به ۵۱ هزار مورد مرگ و میر و در سال ۱۹۹۰ منجر به ۵۵ هزار مورد مرگ و میر شده است. افزایش میزان ابتلا به بیماری‌های التهابی روده از زمان جنگ جهانی دوم، مرتبط با افزایش مصرف گوشت در سراسر جهان شناخته شده است که حمایت کننده این ادعاست که مصرف پروتئین‌های حیوانی با بیماری‌ های التهابی روده در ارتباط است.

بیماری‌های التهابی روده در اروپا افزایش یافته است.

رژیم غذایی ضد التهابی در مورد بیماران پسوریازیس کمک کننده است

بدن انسان از التهاب برای مقابله با بیماری و نیز محافظت بدن از صدمات بیشتر استفاده می ‎کند. در اغلب موارد التهاب بخشی ضروری از فرآیند التیام است. به هر جهت، برخی اختلالات پزشکی از جمله پسوریازیس پاسخ‌ های التهابی اشتباهی ایجاد می ‎کنند. این اختلالات بیماری‎ های التهابی مزمن نامیده می ‎شوند. یکی از بهترین راه‌ ها و روش ‎ها برای اینکه فرد بتواند از التهاب پیشگیری کند یا دستکم آن را کاهش دهد پیروی از رژیم غذایی ضد التهابی است. رژیم غذایی ضد التهابی شامل خوردن برخی غذاها و اجتناب از خوردن برخی دیگر از غذاها در راستای به حداقل رساندن علایم بیماری ‎های التهابی مزمن است.

رژیم غذایی ضد التهابی چیست؟

رژیم غذایی ضد التهابی شامل غذاهایی است که پاسخ‌ های التهابی را کاهش می ‎دهند. این رژیم غذایی شامل جایگزینی قند، و غذاهای فرآوری شده با غذاهای سرشار از مواد مغذی است.

رژیم غذایی ضد التهابی همچنین حاوی افزایش مقدار آنتی ‎اکسیدان‎ ها است، که مولکول‎ هایی واکنشی در غذا محسوب می‎ شوند که باعث کاهش تعداد رادیکال‎ های آزاد می‎گردند.

رادیکال‌ های آزاد مولکول‎ هایی در بدن هستند که می ‎توانند به سلول‎ ها آسیب برسانند و ریسک ایجاد برخی بیماری ‎ها را افزایش دهند.

رژیم غذایی ضد التهابی در مورد چه بیماری‎ هایی کمک کننده است؟

دکترها، متخصصان تغذیه و خبرگان طب طبیعی رژیم غذایی ضد التهابی را به عنوان درمان مکمل برای بسیاری از اختلالات که با التهاب مزمن تشدید می ‎شوند، توصیه می ‎کنند.

رژیم غذایی ضد التهابی می‎تواند در مورد بسیاری از اختلالات و بیماری ‎ها شامل فهرست زیر مفید باشد:

ارتریت روماتوئید

پسوریازیس

آسم

ائوزوفاژیت ائوزوفیلیک

بیماری کرون

کولیت

بیماری التهابی روده

دیابت

چاقی

سندرم متابولیک

بیماری قلبی

لوپوس

بیماری هاشیموتو

به علاوه مصرف غذاهای ضد التهابی می‎تواند خطر برخی سرطان ‎ها شامل سرطان کولورکتال را کاهش دهد.

غذاهایی برای خوردن:

گزینه‌های خوب برای افراد پیرو رژیم غذایی ضد التهابی شامل فهرست زیر است:

سبزیجات تیره‌برگ شامل کیل و اسفناج

زغال اخته، تمشک، و گیلاس

انگورهای قرمز تیره

سبزیجات دارای مواد تغذیه‎ای متعدد مثل کلم بروکلی و گل کلم

انواع لوبیا و عدس

چای سبز

شراب سرخ به میزان کم

آووکادو و نارگیل

زیتون

روغن زیتون تصفیه نشده

گردو، پسته، آجیل کاج و بادام

ماهی‎های آب‎های سرد شامل سالمون و ساردین

زردچوبه و دارچین

شکلات تلخ

ادویه‎ها و گیاهان دارویی

غذاهایی برای نخوردن:

غذاهایی که افراد در پی مقابله با التهاب به کمک رژیم غذایی باید از خوردن آنها اجتناب کنند شامل فهرست زیر است:

گوشت‎های فرآوری شده

نوشابه‎های قنددار

چربی‎های ترانس، که در غذاهای سرخ شده وجود دارند

نان سفید (بدون سبوس)

استای سفیدگلوتن

روغن دانۀ سویا و روغن گیاهی

سنک‌های فرآوری شده مثل انواع چیپس و کراکر

دسرهایی مثل انواع کلوچه، آب نبات و بستنی

مشروب الکلی

کربوهیدرات به مقدار زیاد

برخی مردم متوجه می ‎شوند که غذاهای گیاهی مرسوم در خانواده مثل گوجه فرنگی، دانه‎ های گیاهی، انواع فلفل، و سیب زمینی می ‎توانند در برخی بیماری‎ های التهابی باعث عود بیماری شوند. شواهد محدودی در این مورد در دسترس است، اما هر فردی می ‎تواند مصرف این گونه مواد را برای دو تا سه هفته متوقف کند تا ببیند که آیا تغییری در علایم بیماری ایجاد می‎شود یا خیر.

برخی شواهد وجود دارد که نشان می ‎دهند رژیم غذایی پرکربوهیدرات، حتی در صورت استفاده از کربوهیدرات‎ های مفید، ممکن است باعث افزایش میزان التهاب شود. به همین علت بسیاری از مردمی که رژیم غذایی ضد التهابی را دنبال می‎کنند میزان مصرف کربوهیدرات را کاهش می ‎دهند.

آیا رژیم غذایی گیاهخواری التهاب را کاهش می‎دهد؟

مردم پیگیر رژیم غذایی ضد التهابی ممکن است رژیم پروتئین ‎های گیاهی را به عنوان جانشین گوشت قرمز در مد نظر قرار دهند. تحقیقات عنوان می‎کنند که مردم دنباله‎روی رژیم غذایی گیاهی مقدار بیشتری از پلاسمای AA دارند، نشانگری از سلامت کلی که با کاهش سطح التهاب و بیماری قلبی مرتبط است.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ پی برد که خوردن فرآورده‌های حیوانی خطر بروز التهاب سیستمیک یا سراسری را افزایش می ‎دهد، در حالی که یک مطالعۀ دیگر به این نتیجه رسیده است که کاهش میزان التهاب یکی از فواید کلیدی رژِیم غذایی گیاهی محسوب می‎شود.

نکاتی در مورد رژیم غذایی ضد التهابی:

رژیم غذایی ضد التهابی می‎تواند یکی از تنظیمات اساسی برای مردمی باشد که گرایش به خوردن انواع متنوع غذا دارند.

چند موضوع وجود دارد که فرآیند انتقال به رژیم غذایی ضد التهابی را برای مردم آسان‌تر می‎کند و شامل موارد زیر است:

خوردن طیف متنوعی از میوه‌ها و سبزی‎ها

کاهش مقدار مصرف فست فودها

حذف سودا و نوشابه‎های قنددار از رژیم غذایی

داشتن فهرست خرید از پیش آماده برای اطمینان از تهیۀ غذاها و میان‎وعده‌های غذایی مفید

به همراه داشتن اسنک‎های ضد التهابی

نوشیدن آب به میزان بیشتر از معمول

حفظ مقدار و میزان کالری مورد نیاز روزانه

استفاده از مکمل‏هایی مثل امگا – ۳ و زردچوبه در رژیم غذایی

التهاب چیست؟

التهاب پاسخ بدن به بیماری‌ ها شامل عفونت‎ ها و آسیب ‎دیدگی‎ها است. سیستم ایمنی بدن مقادیر بیشتری از سلول‎ های سفید خون را برای مقابله و رفع عفونت یا آسیب‌ دیدگی ارسال می ‎کند.

التهاب به طور معمول چیز بدی نیست – التهاب صرفاً تلاش بدن برای محافظت از خود در برابر آسیب ‎دیدگی یا بیماری از طریق افزایش پاسخ ایمنی در نواحی مورد هجوم قرار گرفته توسط باکتری‎ ها یا آسیب‎دیدگی‎ ها است.

به هر جهت چند بیماری التهابی مزمن مثل آرتریت، پسوریازیس، آسم و… می ‎توانند باعث شوند که سیستم ایمنی وارد چرخه‎ای از هجوم و حمله به بافت ‎های سالم بدن شود.

در کنار مصرف هر داروی تجویزی، فرد دچار بیماری التهابی می‎ تواند از طریق تغییر در رژیم غذایی خود نسبت به کاهش میزان التهاب اقدام کند.

فواید رژیم غذایی ضد التهابی:

رژیم غذایی ضد التهابی باعث تقویت روند کاهش التهاب می‎شود. هر بیماری می‎تواند پاسخ التهابی بدن خود را با جایگزین کردن تغییرات غذایی مفید کاهش دهد.
کاهش میزان التهاب می‎تواند به فرد کمک کند تا با تخفیف برخی علایم التهابی به آرامش و راحتی بیشتری دست پیدا کند. همچنین رژیم غذایی ضد التهابی می‎تواند کمک نماید تا فرد از برخی مشکلات بالقوۀ سلامت که التهاب مزمن می‎تواند سبب ایجاد آنها شود دوری کند و نیز از میزان نیاز به دارو در وی کاسته شود.

متخصصان تغذیه می‎ توانند برای فرد برنامۀ غذایی ضد التهابی مناسبی در راستای کاهش اختلالات التهابی مزمن تدارک ببینند.

تاثیر زالزالک بر روی پسوریازیس و اگزما چگونه است؟

خواص زالزالک با نام علمی (Hawthorn) برای کنترل پسوریازیس بسیار پرشمار و عالی است. زالزالک هم مصارف خوراکی و هم مصارف موضعی دارد. از همه مهمتر اینکه سرشار از بیوفلاونوئید، پروآنتوسیانیدین و دیگر آنتی اکسیدان‌ هاست. شما حتی می‌ توانید محلول زالزالک را به صورت موضعی روی پوست قرار دهید. برخی ترکیبات ارگانیک، خواص ضد التهابی دارند بنابراین، زالزالک می‌ تواند خارش و قرمزی ناشی از مشکلات پوستی مانند اگزما یا پسوریازیس را کاهش دهد.

زالزالک:

این گیاه دارای دونوع زرد و قرمز (شغالی) می‌ باشد. زالزالک در ایران دراستانهای آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کردستان، لرستان، گیلان، مازندران، مرکزی، کهگیلویه و بویراحمد، فارس، اصفهان، خوزستان، همدان، کرمانشاه، ایلام و استانزنجان می روید. این گیاه در لری گیرچ، در ترکی یمیشان و در زبان کوردی گوییژ نامیده میشود؛ در همدان و ایلام به گیویج و در نجف آباد به کوج و در مازندران به ولیک در زبان تاتی به آن کَری و گُچ معروف است.

تاثیر زالزالک بر روی پسوریازیس و اگزما:

در بسیاری از طب‌ های سنتی، زالزالک برای وضعیت‌ های روحی خاص مانند استرس، اضطراب و حتی افسردگی به کار می‌ رود. در مطالعه آزمایشی انجام شده در انگلستان که زالزالک را برای پرفشاری خون بررسی کرد، محققین، کاهش اضطراب در افرادی که زالزالک مصرف کرده بودند در مقایسه با گروه‌ های دیگری که دارونما مصرف کرده بودند را مشاهده کردند. زالزالک می‌تواند بر سطح هورمونی نیز تاثیر بگذارد، این می‌تواند دلیل خوبی برای این مسئله باشد که برخی فرهنگ‌ ها در گذشته معتقد بودند زالزالک، درمان دلشکستگی است.

ترکیبات ارگانیکی که در زالزالک یافت می‌شود با فلور روده‌ای واکنش داده و گوارش را بهبود می‌ بخشند. به علاوه، فیبر موجود در زالزالک، فرآیند هضم را بهبود بخشیده و به رفع یبوست، نفخ و درد کمک می‌ کند.

یعلاوه بر اینکه آنتی اکسیدان‌‌ ها سموم خطرناک را از بدن دفع می‌ کنند، ویتامین C موجود در زالزالک، فعالیت سلول‌ های سفید خونی را تقویت کرده و ضایعات پوستی پسوریازیس را کاهش می‌ دهد. زالزالک، حاوی ترکیبات فعال با خواص آنتی اکسیدانی است. آنتی اکسیدان‌ ها موادی هستند که با رادیکال‌ های آزاد مبارزه می‌ کنند. رادیکال‌ های آزاد، غشای سلولی را تغییر داده، باعث اشکال در DNA و همچنین مرگ سلول‌ ها می‌ شوند. رادیکال‌ های آزاد در پیری زودرس و بسیاری مشکلات سلامتی دیگر مانند بیماری قلبی نقش دارند. آنتی اکسیدان‌ های موجود در زالزالک با رادیکال‌های آزاد مقابله کرده و ممکن است آسیب ناشی از آنها را کاهش داده یا از آن جلوگیری کنند.

کاهش کلسترول بالا با زالزالک:

تحقیقات نشان می‌ دهد که زالزالک می‌ تواند کلسترول LDL (بد) و تری گلیسیرید را کاهش دهد. در یک مطالعه استرالیایی ۸ هفته‌ای، بیماران دچار به چربی غیر طبیعی در خون با میوه زالزالک درمان شدند. مطالعه نشان داد که زالزالک به طور همزمان، سطح کلسترول HDL را بالا برده و کلسترول LDL را کاهش می‌ دهد.

مزایای چای زالزالک برای پسوریازیس:

آنتی اکسیدان هایی که در این چای یافت می شوند قادر به خنثی سازی رادیکال های آزاد در سراسر بدن هستند، از جمله سلول های پوستی که از استرس اکسیداتیو محافظت می شوند. آن می تواند ظاهر چین و چروک، لکه های مرتبط با پیری و ضایعات پسوریازیس را کاهش دهد.

چای زالزالک چطور تهیه می شود؟

تهیه چای زالزالک در خانه یک روش ساده و خوشمزه برای تقویت سلامتی است.

یک کتری آب را برای جوشیدن بر روی اجاق گاز بگذارید.

زالزالک های رسیده، تقریبا ۱ قاشق غذا خوری از انواع آن ها را در هر فنجان آب اضافه کنید.

بگذارید که مخلوط به مدت ۸ تا ۱۰ دقیقه در آب باقی بماند (هر چه طولانی تر شود،  قوی تر می شود)

انواع توت ها را از چای بیرون بیاورید و گرم مصرف کنید.

اگر مایل هستید، عسل را هم می توانید اضافه کنید.

عوارض جانبی بالقوه:

عوارض جانبی ممکن است شامل ناراحتی معده، تعریق، خستگی، تهوع، اضطراب یا سرگیجه شود. عوارض جانبی جدی‌تر، شامل تنگی نفس، واکنش‌های حساسیتی شدید، اختلالات قلبی و نوسان خلق و خو می‌شود. بنابراین، قبل از گنجاندن زالزالک در رژیم غذایی خود با پزشک مشورت کنید.

مصاحبه با دکتر علی مومنی؛ پسوریازیس عارضه‌ای مزمن، مکرر و مادام‎العمر

دکتر علی مومنی در گفتگو با سایت درمانی پسوریازیس؛ بیماری پوستی صدف یا پسوریازیس عارضه‌ای مزمن، مکرر و مادام‎العمر است که مشخصه آن پلاک‌ های صورتی یا قرمز فلس مانند و ناهموار روی بدن است که غالباً روی پوست سر، کمر، آرنج و زانو ایجاد می‌ شود. بیماری صدف روی دست و پا نیز ایجاد می‌ شود و گاهی کار کردن یا فعالیت‌ های معمول را مختل می‌ کند.

شدت بیماری پسوریازیس:

دکتر علی مومنی با اشاره به اینکه شدت بیماری در تمام بیماران یکسان نیست، برخی بیماران فقط چند لکه دارند، حال آن که عده‌ای از بیماران تقریباً تمام بدنشان پوشیده از صدف است اظهار کرد: هرچند دلیل دقیق بروز پسوریازیس مشخص نیست، اما این بیماری مطمئناً مسری نیست. حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس از درد مفصلی موسوم به آرتریت پسوریاتیک نیز رنج می‌ برند. بیماران غالباً از سفتی و خشکی صبحگاهی مفاصل یا خشک شدن مفاصل پس از استراحت یا نشستن طولانی مدت شکایت دارند. بیماری صدف اگر درمان نشود، باعث آسیب دائمی مفاصل می‌شود.

علت بیماری پسوریازیس:

دکتر علی مومنی درباره علت بیماری پسوریازیس گفت: اگر چه پزشکان درباره علت بیماری پسوریازیس مطمئن نیستند، اما عامل‌های زیر را در بروز آن بی‌تاثیر نمی‌ دانند:

رژیم غذایی نامناسب

نفوذپذیری غیرطبیعی روده کوچک

افزایش تعداد سلول‌های T در خون، لایه درم و اپیدرم پوست

دشواری در گوارش پروتئین

استرس عاطفی

ژنتیک

کمبود ویتامین دی

عملکرد ضعیف کبد

رعایت رژیم غذایی سالم و مخصوص درمان پسوریازیس به رفع این عارضه پوستی کمک می‌ کند.

تشخیص بیماری پوستی پسوریازیس:

بیماری پوستی صدف با معاینه تشخیص داده می‌ شود. برای تایید تشخیص نمونه‌برداری از پوست انجام می‌ شود و نمونه برای آزمایش آسیب‌ شناختی به آزمایشگاه فرستاده می‌ شود. مشاهده ویژگی‌ های شاخص پسوریازیس زیر میکروسکوپ موید ابتلا به بیماری است.

شایع‌ترین علائم پسوریازیس:

پسوریازیس بیماری پوستی شایعی است که باعث تحریک و قرمزی پوست می‌ شود. هرچند بیماری پوستی صدف علائم متعددی دارد، اما از شایع‌ترین علائم آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

سوزش، خارش یا احساس درد

ترک خوردن یا خشکی شدید پوست که گاهی به خونریزی می‌ انجامد.

لکه‌ های پوستی قرمز رنگ و پوشیده شده با فلس‌ های نقره‌ای

لکه‌ های زبر و ناهموار کوچک روی پوست که در کودکان مبتلا به صدف مشاهده می‌ شود.

ورم کردن و خشکی مفاصل

ضخیم، شیاردار یا حفره حفره شدن ناخن‌ ها

شدت علائم بیماری صدف متغیر است، گاهی فقط چند لکه فلسی است و گاهی لکه‌ های بزرگی است که بسیار قرمز و سوزناک است.

درمان:

دکتر علی مومنی درباره انتخاب نوع درمان بیماری پسوریازیس هم تاکید کردند که هدف از درمان پسوریازیس کاهش التهاب و آهسته کردن رشد سریع و پوسته‌ریزی سلول‌های پوستی است. در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای بیماری پوستی صدف وجود ندارد. اگرچه زندگی کردن با تحمل پسوریازیس بسیار سخت است، با این حال روش‌های مختلفی برای تسکین علائم یا حتی پاک کردن کامل پوست وجود دارد.

درمان‌ های پسوریازیس معمولاً به سه دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌ شود و پزشکان غالباً از رویکردی موسوم به رویکرد “۱، ۲، ۳” بهره می‌ گیرند، به این معنا که روش درمان را با توجه به شدت بیماری و واکنش بیمار از یک دسته به دسته دیگر تغییر می‌دهند.

دکتر علی مومنی:

دکتر علی مومنی در سال ۱۳۵۴ از دانشگاه اصفهان فارق التحصیل شدند و در سال ۱۳۶۰ بورد تخصصی خود را در رشته بیماری های پوست با درجه ممتاز (رتبه دوم) از دانشگاه شیراز دریافت نمودند. ایشان از بنیان گذاران بخش پوست دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد و به مدت پانزده سال به عنوان عضو هیئت علمی در این دانشگاه انجام وظیفه می کردند. در سال ۱۹۸۳ ایشان یک دوره فوق تخصصی آلرژی در دانشگاه وین گذراندند. از ایشان بیش از ۸۵ مقاله علمی به چاپ رسیده که ۱۸ مقاله از آن ها در معتبرترین مجلات بین المللی منتشر شده است. ایشان در سال ۱۳۷۴ جایزه بهترین پژوهشگر دانشگاه را دریافت نمودند و در سال های ۱۳۷۵ و ۱۳۷۶ برنده جایزه ویژه مقاله نویسی شدند. ایشان در سال ۱۳۸۷ مولف کتاب سال شناخته شدند و در سال ۱۳۸۹ به عنوان پزشک نمونه سال از ایشان تقدیر به عمل آمد. ایشان در حال حاضر عضو دائمی انجمن آمریکایی پزشکی وین، آکادمی متخصصین پوست آمریکا، انجمن بین المللی متخصصین پوست، انجمن آکادمی علوم نیویورک، جامعه آمریکایی پیشرفت علوم و عضو هیئت تحریریه مجله Case reports in dermatology medicine می باشند.

دکتر علی عصیلیان؛ علت اصلی ریزش مو در بیماران پسوریازیس

دکتر علی عصیلیان متخصص پوست و مو در گفتگو با سایت درمانی پسوریازیس درباره علت ریزش مو در بعضی از بیماران پسوریازیس تاکید کردند که علت اصلی و همیشگی ریزش مو در بیشتر بیماران پسوریازیس را نمی توان به پسوریازیس نسبت داد.

پسوریازیس و ریزش مو:

دکتر علی عصیلیان در مورد افرادی که به دلیل پسوریازیس شاهد ریزش موهای خود می شوند عنوان کرد که معمولا علت اصلی ریزش مو در بیماران پسوریازیس پوسته دادن شدید پوست سر بوده و وقتی که پسوریازیس پوست سر شدید است، پوسته های بسیار ضخیمی شروع به رشد می کنند. از بین بردن شدید این سطوح، اغلب باعث ریزش مو می شود. پسوریازیس می تواند موجب خارش باور نکردنی شود، اما غالبا خاراندن پوست سر باعث کشیده شدن پوست و ریزش مو می شود. تکرار این کشیدن ها می تواند منجر به یک نوع ریزش مو به نام “کشش آلوپسی” شود. درمان بیش از حد پسوریازیس هم گاهی اوقات باعث از دست دادن موها می شود.

برخی از داروهای مورد استفاده در درمان پسوریازیس پوست سر، مانند سالیسیلیک اسید می تواند به طورموقت موجب آسیب مو و منجر به ریزش مو شود. همچنین، هر نوع درمان بیش از حد شدید و یا مداوم می تواند موجب ازهم گسیختگی و ریزش مو شود. در اغلب موارد، ریزش مو تا زمان توقف درمان ادامه دارد.

ابتلا به پسوریازیس می تواند استرس زا باشد.

دکتر علی عصیلیان می گوید” در برخی افراد، استرس منجر به ریزش مو می شود” تحقیقات نشان می دهد که استرس می تواند باعث شود تا بسیاری از موها به فاز چرخه استراحت رشد مو (telogen) وارد شود. مو به مدت ۳ ماه در مرحله استراحت باقی می ماند. در پایان این مرحله، بدن تمام موهای در فاز استراحت را میریزد.

وقتی که در یک زمان موهای بیش از حد به مرحله استراحت برسند، بدن یکباره مقدار زیادی مو را میریزد. برای کنترل پسوریازیس پوست سر در حالی که ممکن است به نظر برسد کنترل ریزش مو به علت پسوریازیس، تقریبا غیرممکن بوده راهنمایی متخصصین پوست مفید است. مدیریت پسوریازیس پوست سر می تواند به طور موثری سبب کاهش ریزش مو شود.

کنترل ریزش مو در بیماران پسوریازیس:

در اینجا راهنمایی هایی از طرف متخصصین پوست برای کنترل پسوریازیس پوست سر وجود دارد:

برطرف کردن پوسته ها با کشیدن مسواک به آرامی روی پوست؛ برطرف کردن و از بین بردن پوسته ها یک بخش ضروری از درمان پسوریازیس پوست سر است. راه حل این است که به آرامی انجام شود. چیدن پوسته ها می تواند پوست را بدتر کند و منجر به افزایش پسوریازیس شود. با گذشت زمان، همچنین چیدن پوسته ها می تواند موجب گسترش alopecia شود، یک نوع از ریزش مو.

وقتی که درخواست داروی موضعی برای پسوریازیس می شود، از جمله شامپوهای درمانی، حتما از رسیدن دارو به پوست سر و شسته شدن کامل از روی همه نقاط، مطمئن شوید.

اگر درمان بیش از حد خشن به نظر می رسد، با یک متخصص پوست صحبت کنید. پوست سر مبتلایان به پسوریازیس ضخیم است، بنابراین برای درمان پسوریازیس پوست سر، ممکن است نسبت به مناطق دیگر از داروی قوی تر استفاده شود. اگر دارو موجب نگرانی میشود، با یک متخصص پوست صحبت کنید.

تعدادی درمان برای پسوریازیس پوست سر وجود دارد که در حال حاضر اسپری گیاهی سوریا بسیار موثر بوده است. جای گزینی درمان میتواند به عنوان درمان چرخشی کمک کننده باشد. اگر برای جلوگیری از ریزش مو چیزی به نظرتان نمی رسد، با متخصص پوست مشورت کنید. علل بسیاری برای ریزش مو وجود دارد.

علت ریزش مو در بیماران ممکن است ربطی به پسوریازیس و یا درمان آن نداشته باشد. نازک بودن ارثی پوست یا طاسی، از شایعترین علت ریزش مو است، که روی میلیون ها نفر تاثیر می گذارد. متخصص پوست می تواند باعث کمک به تشخیص عامل اصلی ریزش مو و پیشنهاد گزینه های درمان شود.

مراقبت از مو:

سعی کنید شامپوهایتان را تغییر دهید.

به نوبت از شامپوهای داروئی و غیر داروئی استفاده کنید تا در جلوگیری از خشک شدن بیش از حد پوست سر و مو، کمک کند. برای اطمینان، قبل از استفاده از این روش با متخصص پوست مشورت کنید.

بعد از هر شامپو از لوسیونهای نرم کننده استفاده کنید که می تواند به حفظ رطوبت پوست سر کمک کند. یک نرم کننده غیر داروئی نیز ممکن است برای کاهش بوی باقی مانده از برخی شامپوهای قیری، مفید باشد.

اجازه دهید هوا موها را خشک کند. پوست مبتلا به پسوریازیس به شدت خشک است. سشوار می تواند خشکی را تشدید کند و ریزش مو را افزایش دهد. محدود کردن استفاده از سشوار و ژل های حالت دهنده برای کاهش خشکی کمک می کند.

درباره گزینه های حالت دهنده مو، ابتدا با متخصص پوست مشورت کنید. در حالی که رنگ مو، حالت دهنده های دائمی، صاف کننده ها و اسپری های مو می تواند خودش موجب تقویت عزت نفس شود، همچنین می توانند پسوریازیس پوست سر را تحریک کنند. تا به حال در بعضی موارد، مواد شیمیایی به موهای شکننده آسیب زده است که منجر به ریزش مو شده است. قبل از استفاده از هر یک از این محصولات مراقب مو، محصول را در یک قسمت کوچک از پوست آزمایش کنید یا از متخصص پوست سئوال کنید که چگونه می توان از این محصول استفاده کرد.

مراقبت از خود:

ناخن ها را کوتاه نگه دارید. برای بسیاری از افراد، خاراندن اجتناب ناپذیر است. ناخن های کوتاه می تواند یکی از راه های خاراندن پوست سر باشد که از زخم کردن جلوگیری کند.

پوشیدن کلاه یا روسری یا تراشیدن سر تا زمانی که مو رشد میکند، این استراتژی می تواند برخی از تشویش های ناشی از ریزش فراوان مو را کاهش دهد.

چهار دلیل مفید بودن شاه میگو برای بیماران پسوریازیس

شاه میگو، از دسته سخت پوستان بزرگ یا میگو است. آن را دسته ای از سخت پوستان و زیر مجموعه آبششداران می دانند. به غیر از آن که، یکی از منابع مهم است، شاه میگو به عنوان یکی از منابع غذایی سالم دنیا شناخته می شود. شاه میگو، قلب را قوی نگه می دارد. در مقاله امروز، ما چهار دلیل را برای شما فهرست می کنیم که به چه علت باید افرادی که مشکل پسوریازیس دارند شاه میگو را در برنامه غذایی خود قرار دهند.

شاه میگو، سرشار از ماده ای به نام سلنیوم:

شاه میگو، سرشار از ماده ای به نام سلنیوم است. سلنیوم ریز مغذی مهمی در برنامه غذایی است و انواع خاصی از اختلالات پوستی، مانند پسوریازیس و اگزما  را تسکین می دهد. حتی بهتر از آن، ممکن است سلنیوم به جلوگیری از گسترش سرطان در بدن نیز کمک کند.

سرشار از اسیدهای چرب:

بیشتر حیوانات دریایی همانند شاه میگو، سرشار از اسید چرب هستند. شاه میگو حاوی مقدار زیادی از اسید امگا ۳ است که به تقویت پوست کمک می کند.

سرشار از ویتامین E:

برای داشتن پوست بهتر، شاه میگو بخورید. شاه میگو، سرشار از ویتامین ای است. ویتامین ای به درخشان شدن پوست کمک می کند، از بروز علائم پیری جلوگیری می کند و از ابتلا به بعضی از بیماری های پوستی از جمله پسوریازیس جلوگیری می کند. ویتامین ای، سرعت جایگزین شدن سلول های پوست را برای داشتم پوستی سالم، زیاد می کند.

سرشار از ویتامین ب ۱۲:

شاه میگو سرشار از ویتامین ب ۱۲ نیز هست. این ویتامین‌ها در عملکرد درست دستگاه ایمنی و عصبی نقش دارند؛ و برای سلامت پوست و ماهیچه‌ ها ضروری هستند.