کاهش پسوریازیس با لوسیون طبیعی از آب برنج

استفاده از لوسیون طبیعی آب برنج به تنظیم pH طبیعی پوست صورت کمک کرده و علائم مشکلات مزمنی همچون آکنه کیستی، اگزما و پسوریازیس را بهبود می‌دهد. آب برنج همچنین به عنوان یک محصول روشن کننده پوست توصیه می‌ شود، چون باعث کاهش لکه‌ های قهوه‌ای روی پوست می‌ شود.

لوسیون طبیعی آب برنج:

لوسیون طبیعی آب برنج یک محصول جایگزین است که در مقایسه با محصولات صنعتی فاقد ترکیبات شیمیایی افزودنی است. این لوسیون یک ماده آرایشی سرشار از ویتامین ها، مواد معدنی و ترکیبات آنتی اکسیدانی است که سلول‌ های پوست را احیا می‌ کند و به این ترتیب چین و چروک و دیگر نشانه‌های پیری را کاهش می‌ دهد.

شما می‌توانید این لوسیون طبیعی را وارد برنامه روزمره خود کرده و حتی چندین مرتبه در روز از آن استفاده کنید. ترکیبات فعال و طبیعی موجود در برنج منافذ پوست را تمیز کرده و ضایعات پسوریازیس را از بین می برد.

مواد لازم برای تهیه لوسیون آب برنج:

برنج با کیفیت و طبیعی ۵ قاشق غذاخوری (معادل ۱۰۰ گرم)

آب ۱ لیوان (معادل ۲۵۰ میلی لیتر)

روش تهیه و استفاده:

یک لیوان آب را بجوشانید و سپس زیر آن را خاموش کنید. بهتر است آب را داخل ظرف گودی بریزید. برنج را داخل آب بریزید و روی آن را بپوشانید. اجازه دهید برنج به مدت ۳۰ دقیقه در آب استراحت کند. سپس در ظرف را برداشته و هم بزنید و در نهایت محلول را صاف کنید. این لوسیون طبیعی را داخل شیشه بریزید و در آن را ببندید.

استفاده کردن از این لوسیون بسیار ساده است. به این ترتیب که پنبه را به این لوسیون آغشته کرده و به پوست بزنید.

بهتر است پنبه کاملا خیس باشد تا پوست به خوبی مرطوب شود. با پنبه یا نوک انگشت تمیز لوسیون را به خورد پوست بدهید و بگذارید تا روی پوستتان عمل کند.

نیازی به آب کشی پوست نیست، چون به خوبی جذب آن می‌شود. این کار را صبح و شب قبل از خواب تکرار کنید. و می‌ توانید این کار را سه تا چهار مرتبه در روز انجام دهید.

همانطور که مشاهده کردید تهیه لوسیون از برنج کار بسیار ساده‌ای بوده و نیاز به ترکیبات گرانقیمت ندارد. این لوسیون یک قابض فوق العاده و سرشار از ویتامین و مواد معدنی است. این کار را به طور روزانه انجام داده و از خواص آن استفاده کنید.

خواص قابض و ضد التهابی فندق افسونگر در کاهش پسوریازیس و اگزما

فندق افسونگر سرشار از خواص ضد التهابی و قابض است که آن را برای مبارزه با علائم پوستی پسوریازیس به کار می گیرند. اکثر خواص فندق افسونگر، از خواص قابض و ضد التهاب آن می‌آید. این خواص، کاهش آکنه، مبارزه با علائم پیری زودرس، درمان هموروئید و درمان جلدی پوست مانند اگزما و پسوریازیس هستند. بیایید نگاه عمیق‌تری به این خواص بیندازیم.

فندق افسونگر:

آیا فندق افسونگر شبیه به یک گیاه جادویی نیست که در سرزمین‌ های دور رشد کرده و هر کسی از آن بخورد جاودانه می‌ شود؟ اگر فردی هستید که می‌خواهید برای درمان مشکلات پوستی، راه‌های طبیعی را امتحان کنید، پس خیلی زود به فندق افسونگر روی بیاورید!. به خواندن ادامه دهید تا دلیلش را بدانید. باید فندق افسونگر بر پایه روغن بخرید که دارای الکل نباشد تا از خشکی پوست جلوگیری کند.

خواص فندق افسونگر برای بیماری پسوریازیس:

هر کس به اگزما یا پسوریازیس دچار است می‌داند که خارش ناشی از آن‌ ها چقدر آزاردهنده است. خارش، قرمزی، پوسته شدن و سوزش ناشی از این دو بیماری پوستی التهابی را می‌توان با کمک فندق افسونگر کاهش داد. این تسکین را فقط می‌توان به خواص قابض و ضد التهابی آن نسبت داد.

طرز استفاده:

می‌ توانید برای تسکین سریع‌تر، خاک رس سبز فرانسوی یا روغن چریش را به فندق افسونگر اضافه کنید و یا همچنین بیماران پسوریازیس می‌ توانید تونر یا اسپری این ماده را تهیه کنید و آن را در قالب تونر و با کمک پنبه بیش از ۳ مرتبه در روز استفاده کنید و در قالب اسپری آن را روی ضایعات بپاشید.

خاصیت رطوبت رسانی:

ممکن است فکر کنید هر ماده‌ای که مانند قابض عمل می‌ کند، باعث خشک شدن پوست می‌ شود. اما اشتباه می‌ کنید! در واقع، گذاشتن فندق افسونگر روی پوست دقیقا بعد از بیرون آمدن از حمام، می‌ تواند به رفع چربی اضافه بدن کمک کرده و رطوبت پوست را حفظ کند. به هر حال، شما از فندق افسونگر بازار استفاده می‌ کنید، بنابراین مراقب باشید تا از نوع بدون الکل آن استفاده کنید، زیرا نتیجه عکس داده و پوست را خشک می‌ کند.

عوارض احتمالی:

فندق افسونگر اگر به صورت موضعی یا خوراکی مصرف شود، عوارض جانبی شدیدی ندارد. به هر حال، برخی افراد به دلیل واکنش حساسیتی ممکن است دچار تحریک‌ پذیری شوند، بنابراین بهتر است قبل از استفاده، تست پچ انجام دهید.

درمان گیاهی پسوریازیس یا صدفی به روش ابوعلی سینا

پسوریازیس بیمارى پوستى بصورت تکه‏ هاى خشکه مانندى هستند که در روى پوست بدن ظاهر مى‏ شوند که گاه پسوریازیس با خارش و گاه بدون خارش مى ‏باشند این خشکه‏ ها خشن بوده و اکثر مواقع لایه سفید خاکسترى رنگى روى خشکه‏ ها را مى‏ پوشاند غربى‏ ها این بیمارى را پسوریازیس مى‏ نامند مداواى پسوریازیس بسیار دشوار است این بیمارى در بعضى فامیل ها زیادتر مشاهده مى‏ شود و در مقابل بعضى فامیل‏ ها نسبت به این بیمارى مصونیت طبیعى دارند و به آن مبتلا نمى ‏گردند. اطباء سنتى مداواى پسوریازیس یا بیماری صدفی را با داروهاى خوراکى و ضمادى توأما انجام مى ‏داده‏ اند.

روش ابوعلی سینا در درمان پسوریازیس:

به عقیده ابوعلی سینا مداواى درمان گیاهی پسوریازیس تقریبا شبیه به مداواى اگزمای حاد مى ‏باشد. جهت درمان گیاهی پسوریازیس از داروهاى خوراکى اگر مزاج بیمار گرم باشد باید داروهاى پاک‏ کننده کبد و دستگاه گوارش و سردمزاج استفاده کنند مانند فلوس.

و اگر مزاج بیمار مبتلا به پسوریازیس سرد باشد باید از منضج و مسهل‏ هاى گرم مزاج استفاده شود و پس از پاک شدن بدن بیمار باید از حب‏ هائى که دست‏ساز مى‏ باشند و حب جدوار نام دارند و داروئى تقریبا سمى است زیر نظر پزشک متخصص سنتى بمدت (۷۰) هفتاد روز بخورند و مواظب باشند اگر هنگام خوردن این دارو بیمار ناراحت شود دارو را قطع کنند و مقدارى شیر گاو بخورند تا اثر سمیت این حب‏ ها را کمتر نمایند وگرنه ادامه دهند تا اثر آن ظاهر گردد و از داروهاى ضمادى ابتدا لازم است شوره ‏ها را از روى‏ خشکه پاک کنند تا سرخى زخم نمایان گردد.

ابوعلی سینا اسید سولفوریک را از طریق تقطیر خشک کانی‌ هایی که شامل سولفات آهن که زاج سبز نامیده می‌ شود و سولفات مس که کات کبود نامیده می‌ شد بدست آورد. به عقیده او از داروهائی که شوره‏ ها را پاک مى‏ کنند محلول رقیق شده اسید سولفوریک است که با این محلول شوره‏ ها درمان گیاهی پسوریازیس را پاک مى‏ کنند سپس داروهاى ضمادى اصلى را برای درمان گیاهی پسوریازیس بکار مى ‏برند و اگر ضماد اسید رقیق انجام نشود باید با وسیله زبرى ابتدا شوره ‏ها را پاک کنند.

سپس از گیاهان ضمادى مانند شاهتره و سماق کوهى و گلنار فارسى و پوست انار بجوشانند صاف کنند و از آب صاف شده با سرکه مخلوط نموده روزى چند بار روى خشکه‏ ها بمالند و بدنبال آن مخلوطى از پودر زاج و گوگرد و نمک طعام را با سرکه بمالند و براى چرب کردن خشکه‏ ها از روغن فضله استفاده کنند.

از داروهاى ضمادى دیگر که مفید در درمان گیاهی پسوریازیس واقع مى‏ شوند یکى ضماد شیرابه فرفیون بر روى خشکه‏ ها مى ‏باشد که باید روزى چند بار انجام شود.

دیگر از داروهاى ضمادى مخلوطى است از جیوه و پودر آهک بدین طریق که مقدارى جیوه را در مقدارى آهک ریخته آن‏قدر آنها را بهم زنند که جیوه کاملا در آهک پراکنده شده و هیچ‏گونه اثرى از آن باقى نماند سپس مقدارى از این پودر را با وازلین مخلوط کنند بصورت مرهم درآید با این مرهم خشکه‏ ها پسوریازیس را چرب کنند. امّا لازم به ذکر است که جیوه عنصرى است سمى و مى ‏تواند از راه پوست جذب شده و انسان را مسموم نماید لذا بر پزشک است که در ضماد این دارو احتیاط لازم را معمول دارد و تنها روى خشکه ‏ها پسوریازیس مالیده شود و از ضماد این دارو بر بقیه بدن خوددارى کنند و مقدار جیوه‏اى هم که با آهک مخلوط مى ‏کنند باید کم باشد.

یکى از داروهاى که ابوعلی سینا جهت درمان پسوریازیس تجویز مى‏ کرده‏ اند خوردن آب شاهتره مى ‏باشد دستور می‏داده‏ اند که عصاره شاهتره را بگیرند و روزى دوبار و هربار مقدار دویست گرم یا حدود چهل مثقال از این عصاره را روزى یکبار بخورند و مدتى ادامه دهند.

پرهیزات افراد مبتلا به پسوریازیس:

لازم به ذکر است افراد مبتلا به داء الصدف یا پسوریازیس باید مدت طولانى از خوردن غذاهاى تحریک‏ کننده نظیر تخم‏ مرغ، سیر، فلفل، بادمجان، بادام هندى، موز، گردو، پسته، آناناس و غیره خوددارى نمایند.

تهیه و تنظیم از سایت درمانی پسوریازیس: psoriasiscure.ir

ایبوپروفن داروی ضد التهاب غیر استروئیدی برای آرتریت پسوریازیس

ایبوپروفن (Ibuprofen) یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی NSAID است. ادویل Advil و مورتین Mortin معروفترین برند های آن هستند. از ایبوپروفن در درمان علائم آرتریت (انواع آرتریت های التهاب مفصلی) مانند روماتیسم مفصلی، اسپوندیلیت انکیلوزان، نقرس، تب، دردهای قاعدگی، سردرد، کمردرد، درد دندان، کرامپ های عضلانی، درد ناشی از کشیدگی رباط ها و پیچ خوردن مفاصل و آسیب های کوچک استفاده میشود. ایبوپروفن میتواند درد، تورم و خشکی ناشی آرتریت پسوریازیس را کاهش دهد.

ایبوپروفن چگونه اثر میکند:

مکانیسم اثر ایبوپروفن با واسطه مهار آنزیم سیکلواکسیژناز Cyclooxygenase است. این آنزیم موادی به نام پروستاگلاندین Prostaglandine را تولید میکند. پروستاگلاندین ها در بدن موجب درد و تورم و تب میشوند. پس ایبوپروفن میتواند با مهار تولید پروستاگلاندین ها موجب کاهش درد و تورم و تب شود.

مصرف ایبوپروفن چه اندازه است:

ایبوپروفن بصورت قرص های ۲۰۰ و ۴۰۰ میلیگرمی و شربت ۱۰۰ میلیگرمی توزیع می شود. این دارو را میتوان روزی ۴-۳ بار مصرف کرد. حداکثر دوز مصرفی ایبوپروفن بدون نسخه پزشک روزی ۱۲۰۰ میلیگرم است. این دارو را نباید برای درمان درد به مدت بیش از ۱۰ روز و برای درمان تب به میزان بیش از ۳ روز مصرف کرد.

در صورت ادامه درد و تب باید به پزشک مراجعه کرد. پزشک میتواند در صورت صلاحدید ایبوپروفن را با مقادیر تا ۳۲۰۰ میلیگرم و یا به مدت بیشتر تجویز کند.

قرص های ایبوپروفن را در قوطی های دربسته و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید. دارو را در درجه حرارت اطاق و دور از روطوبت نگه دارید. اگر تاریخ مصرف دارو به سر رسیده است آن را مصرف نکنید.

بعضی از داروهای ضد درد و یا داروهایی که برای کنترل علائم سرماخوردگی مصرف میشوند ممکن است حاوی ایبوپروفن یا دیگر داروهای ضد التهاب شبیه ایبوپروفن باشند. مصرف همزمان این داروها با ایبوپروفن میتواند احتمال بروز عوارض این دارو را افزایش دهد. پس اگر ایبوپوفن مصرف میکنید و قصد مصرف داروی دیگری را دارید با مطالعه اطلاعات نوشته شده همراه دارو از مواد تشکیل دهنده آن اطلاع پیدا کرده و یا از پزشک داروخانه بخواهید شما را در این زمینه راهنمایی کند.

دارو را در ساعات مشخصی از روز مصرف کنید تا احتمال فراموش شدن یک وعده کم شود با این حال در صورتی که مصرف یک وعده از ایبوپروفن را فراموش کردید به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید و در صورتی که زمان به یاد آوردن، همان زمان مصرف وعده بعدی باشد دوز مصرفی را دو برابر نکرده و فقط به مصرف دوز فعلی بسنده کنید.

هرگز ایبوپروفن را برای بدست آوردن نتایج درمانی بهتر بیش از آنچه پزشک تجویز کرده و یا به مدت بیشتر مصرف نکنید. در صورتی که مصرف ایبوپروفن موجب سوء هاضمه در شما میشود میتوانید آنرا بعد از مصرف غذا و یا با شیر مصرف کنید.

قبل از مصرف ایبوپروفن:

قبل از مصرف ایبوپروفن نکات زیر را در نظر بگیرید:

اگر به ایبوپروفن یا دیگر داروهای ضد التهاب حساسیت و آلرژی دارید آن را به پزشک خود بگویید.

به پزشک خود بگویید چه داروهای دیگر حتی داروهای گیاهی را مصرف میکنید. این داروها ممکن است با ایپوپروفن تداخل اثر داشته باشند.

ایبوپروفن را با دیگر داروهای ضد درد مصرف نکنید مگر پزشک برای شما تجویز کرده باشد.

اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید به پزشک خود اطلاع دهید. مصرف ایبوپروفن در دوران بارداری بخصوص در سه ماهه اول و سوم خطرناک است.

اگر قصد جراحی یا کار دندانپزشکی دارید به پزشک خود اطلاع دهید که ایبوپروفن مصرف میکنید.

اگر مشکلات زیر را دارید به پزشک خود اطلاع دهید : سابقه سکته مغزی یا قلبی، نارسایی قلبی، فشار خون، آسم، پولیپ بینی، بیماری کبد یا کلیه، زخم معده، لوپوس سیستمیک، مشکلات لخته شدن خون یا خونریزی زیاد و یا اگر سیگار میکشید.

قابلیت های تخم گشنیز در مقابله با بیماری پسوریازیس

مواد موجود در تخم گشنیز قابلیت خنثی سازی اثرات رادیکال‌ های آزاد را داشته و می‌ توانند در کاهش سطوح استرس اکسیداتیو، که خود موجب اگزما، پسوریازیس و روزاسه می‌ شود، نیز مفید باشد. تخم گشنیز یکی از مشهورترین گیاهان دارویی است و از مواد مغذی و مزایای بسیاری برای سلامتی برخوردار می‌باشد. این ماده، که یکی از سنتی‌ترین داروهای گیاهی است، موضوع این نوشتار از سایت درمانی پسوریازیس می‌ باشد. در ادامه، به ارزش غذایی و خواص آن خواهیم پرداخت.

تخم گشنیز چیست؟

تخم گشنیز در واقع میوه‌ گیاه گشنیز است و بر پایه‌ آن نوعی ادویه نیز وجود دارد. این دانه‌ های گرد و قهوه‌ای در سرتاسر جهان برای افزایش طعم و عطر غذا مورد استفاده قرار می‌ گیرند. به طور کلی، تخم گشنیز یکی از مواد پر استفاده در غذاهای آسیایی است و از آن در خورش، سوسیس، نان، شیرینی و حتی ترشی نیز استفاده می‌شود.

ارزش غذایی تخم گشنیز:

تخم گشنیز مواد مغذی بسیاری دارد، از جمله فیبر، آنتی اکسیدان، ویتامین B، ویتامین C، پتاسیم، روی، مس، منیزیم، منگنز، آهن و کلسیم. بوی این ماده بیشتر به سبب آنتی اکسیدان‌ها و روغن‌ فرار آن است که این خود شامل  لینولئیک اسید، اولئیک اسید، لینالول، آلفا پینن و ترپن می‌باشد.

تنظیم سیستم ایمنی:

برخلاف بسیاری از ادویه جات، تخم گشنیز حاوی مقدار زیادی ویتامین C است و می‌ تواند در تنظیم سیستم ایمنی و افزایش قدرت بدن در برابر عوامل بیماری‌زا مفید باشد.

کاهش وزن:

از این دانه‌ها می‌توان در انواع رژیم لاغری استفاده کرد، چرا که پر فیبر هستند و موجب سیری می‌شوند و علاوه بر این سرعت متابولیسم بدن را نیز افزایش می‌ دهند.

عوارض جانبی:

تخم گشنیز با وجود خواص متعددی که دارد، عاری از عوارض جانبی نیست. نخست آن که اگر به جعفری و هر گونه گیاهی از خانواده‌ی چتریان آلرژی دارید، ممکن است به گشنیز نیز آلرژی داشته باشید. دوم آن که مصرف افراطی این دانه‌ها ممکن است مشکلات کبدی، ناراحتی معده و یا افت فشار خون  را در پی داشته باشد، لذا سعی کنید به طور متعادل از آن مصرف کنید.

مراقبت از مو:

ترکیبات معدنی غنی موجود در این ماده می‌ توانند در افزایش قدرت و رشد مو مؤثر باشند.

لیزر PDL درمان انتخابی اختلال پوستی پسوریازیس پوست و ناخن

لیزر PDL یا Pulsed Dye Laser با طول موج های ۵۸۵ و ۵۹۵ نانومتر در درمان ضایعات قرمز رنگ پوست، مورد استفاده قرار می گیرد. PDL) Pulsed Dye Laser) عمدتاً به‌ عنوان وسیله‌ای جهت درمان ضایعات عروقی به‌ شمار می‌ رود. اما مطالعات مختلفی که در مراکز علمی گوناگون دنیا انجام شده است مواردی از کاربردهای این لیزر ایمن را در ضایعات غیرعروقی به نمایش گذاشته‌اند. پسوریازیس و آکنه از بیماری های نام اشنایی هستند که جزء عروقی واضحی دارند.

لیزر PDL یا Pulsed Dye Laser:

ارگان هدف (کروموفور) این لیزر، هموگلوبین های حاوی اکسیژن در داخل رگ های خونی (اکسی هموگلوبین) می باشد و اشعه لیزر PDL بعد از عبور از لایه های پوست توسط اکسی هموگلوبین جذب شده و با حرارت ایجاد شده، مویرگ های پوست تخریب می گردند. معمولا بعد از تخریب ضایعات، نواحی مورد هدف لیزر بصورت کبودی دیده میشوند و بعد از حدود ۲ تا ۴ هفته پوست به حالت طبیعی بر می گردد و بخشی از ضایعات قرمز و عروقی محو میشوند و بسته به میزان و وسعت ضایعه عروقی، تعداد جلسات مورد نیاز درمانی متفاوت خواهد بود.

کاربرد های درمانی:

خال های لکه شرابی (ماه گرفتگی)

مویرگ های گشاد روی پوست (تلانژکتازی)

استریاهای های قرمز رنگ

درمان آکنه التهابی و قرمزی جای جوش

آکنه روزاسه

ملاسما

پسوریازیس پوست و ناخن

خال های قرمز رنگ پوست

کلویید و اسکار هیپرتروفیک

اسکار عمل جراحی و سوختگی های قبلی

زگیل های پوستی

جوان سازی صورت

با توجه به اثر بخشی بسیار خوب این لیزر و عوارض بسیار کم ایجاد شده بعد از درمان، این لیزر انتخاب اول در درمان ضایعات عروقی سطحی پوست می باشد. به علت اینکه این لیزر نفوذ مناسبی به عمق پوست ندارد، از این لیزر نمی توان در درمان وریدهای واریسی عمقی استفاده نمود و انتخاب درمانی برای مشکلات عروقی عمقی، روشهای تخریبی دیگر مانند اسکلروتراپی و جراحی عروق می باشد.

روش استفاده:

برای انجام لیزر معمولا بیحسی موضعی کافی است و بلافاصله بعد از شلیک لیزر روی ضایعات عروقی، خونریزیهای سرسوزنی (پورپورا) بر روی محل لیزر شده ایجاد میشود که معمولا طی ۱ تا ۲ هفته بهبود پیدا می نمایند. گاهی بدنبال لیزر، کبودی در ناحیه لیزر شده ایجاد میگردد که معمولا این کبودی طی چند هفته از بین میرود.

بعد از انجام لیزر و تا زمان ترمیم پوست، از ایجاد ضربه و فشار روی محل درمان بایستی اجتناب نمود چون احتمال ایجاد لک های بعد از التهاب (PIH) بصورت کم رنگ یا پررنگ تر شدن پوست، در محل درمان بالاتر می رود که طی مدت چند ماه توسط داروهای لک بر از بین خواهد رفت. این عارضه در افراد تیره پوست شایعتر می باشد.

جهت درمان ضایعات عروقی بطور معمول نیاز به چندین جلسه درمان با فواصل یک جلسه در ماه می باشد.

لیزر PDL می تواند بدون ایجاد هیچگونه عارضه ای، در درمان جوانسازی پوست صورت مورد استفاده قرار گیرد. لیزر PDL با تحریک عروق پوست صورت و تحریک فیبروبلاست های لایه میانی پوست، موجب افزایش تولید کلاژن و ماده بافت همبندی پوست شده و طی مدت چند ماه باعث بهبود قوام پوست و جوانسازی میگردد.

استفاده طب عوام از ریشه سارساپاریلا برای رفع پسوریازیس جلدی

سارساپاریلا عضوی از خانواده گیاه لیلی (سوسن) است و برای تهیه چای، عصاره و مکمل ها از آن استفاده می شود که به درمان مشکلات تنفسی، درمان مشکلات پوستی مانند پسوریازیس، کاهش درد ناشی از التهاب، بهبود میل جنسی، کاهش سردرد، کمک به هضم، کاهش تب و مبارزه با عفونت ها کمک می کند. سابقا مصارف زیاد به عنوان تصفیه کننده خون داشته است. در طب عوام از ریشه انواع داروئی سالسپاری، جهت رفع بیماریهای جلدی مخصوصاً اگزما و داءالصدف، استفاده به عمل می آید.

ترکیبات شیمیائی:

ریشه سالسپاری دارای آمیدون، رزین، اسانسی به مقدار کم و سه گلو کوساپونین به نامهای پاریلین parilline، اسمیلاساپونین smilasaponine و سارساپونین sarsaponine است.

سارساپوژنین sarsapogenine (پاری ژنین parigenin)، نوعی ساپوژنین استروئیدی به فرمول C27H44O3 می باشد که از Smilax ornate Hooker توسط Power و Salway استخراج شده است.

قسمت مورد استفاده این گیاه:

قسمت مورد استفاده این گیاه و انواع دیگر داروئی که ذکر گردید. ریشه آنهاست که به صورت عاری از ریزوم و یا دارای ریزوم و حتی همراه با قسمتی از ساقه گیاه، در معرض استفاده های درمانی قرار می گیرد.

ریشه سالسپاری دارای سطح ناهموار، موجدار و و شیارهای طولی بسیار است. رنگ آن از خاکستری تا قرمز قهوه ای تیره تغییر می کند ولی معمولا به رنگ خاکستری قهوه ای یا خاکستری مایل به زرد می باشد . تقریبا فاقد بو ولی دارای طعم ملایم است. طعم آن ابتدا کمی شیرین است ولی تدریجا کمی تند و تلخ می شود.

مصرف موضعی:

برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس جوشانده غلیظی از برگ، ریشه یا تخم گیاه تهیه کرده روزی چند مرتبه (هر هشت ساعت یک بار) بر محل بمالید.

مکانیسم اثر آزاتیوپرین (Azathioprine) بر روی بیماری پسوریازیس

آزاتیوپرین (Azathioprine) یا ازارام یک داروی تضعیف کننده اتو ایمن که باعث می شود گلبول های سفید بدن ضعیف شده و با توجه به اختلال در سیستم ایمنی بدن که گلبول های سفید عضوی از بدن را عنصر بیگانه شناخته، به او حمله نکند. بیماری های خود ایمنی که برایشان آزاتیوپرین (ازارام) تجویز می شوند عبارتن از: آلوپسی، پسوریازیس، لوپوس ارتیماتوس سیستمیک، پلی میوزیت، دفع سیستم ایمنی بدن به اندام های پیوندی، التهاب مزمن روده و … آزاتیوپرین یکی از دارو های کم خطری است که اخیرا تقدیر نامه دریافت کرده است.

مکانیسم اثر آزاتیوپرین:

آزاتیوپرین به عنوان آنتاگونیست متابولیسم پورین باعث مهار ساخت RNA , DNA و پروتئین ها، کاهش تعداد لنفوسیت های T و تضعیف فعالیت سیستم ایمنی (سلولی و هومورال) می شود. همچنین این دارو ممکن است در تقسیم میتوز دخالت نماید.

فارماکوکینتیک آزاتیوپرین:

این دارو از دستگاه گوارش به خوبی جذب می گردد. متابولیسم آن کبدی و در درجه دوم کلیوی است.

منع مصرف آزاتیوپرین:

در صورت حساسیت به آزاتیوپرین، و بارداری (فقط در درمان روماتیسم) نباید مصرف شود.

عوارض جانبی آزاتیوپرین:

عوارض احتمالی این دارو شامل کم اشتهایی، تهوع و استفراغ، تب و لرز، واکنشهای حساسیتی، ریزش مو، تضعیف مغز استخوان، کمبود گویچه های سفید، خستگی و ضعف غیر عادی ناشی از کمخونی مگالوبلاستیک و افزایش بروز عفونت می باشد.

تداخلات دارویی آزاتیوپرین:

مصرف همزمان با آلوپورینول به دلیل وقفه آنزیم گزانتین اکسیداز ممکن است سمیت آزتیوپرین را افزایش دهد. استفاده از داروهای کاهنده فعالیت مغز استخوان و پرتودرمانی و داروهای سایتوتوکسیک می تواند منجر به ایجاد عفونت گردد. مصرف همزمان این دارو با واکسن های ویروسی موجب کاهش پاسخ ایمنی و مصونیت ناقص می شود. این دارو باعث افزایش عوارض جانبی واکسن های ویروسی زنده نیز می شود. مصرف همزمان این دارو با وارفارین باعث کاهش فعالیت وارفارین می گردد.

هشدار ها آزاتیوپرین:

شمارش کامل سلولهای خونی در طی ماه اول هفته ایمنوگلوبولین ها یکبار و در ماه دوم و سوم دوبار در ماه و سپس هر ماه یک بار انجام شود. در صورت کاهش سریع یا مداوم گلبولهای سفید، مقدار دارو را فوراً باید کاهش داد.

در درمان جلوگیری از رد پیوند کلیه، احتمال بروز عفونت شدید و کشنده (۶۰-۳۰ برابر) افزایش می یابد. در صورت بروز، عفونت باید به سرعت درمان شود و کاهش مقدار مصرف آزاتیوپرین نیز در نظر گرفته شود.

کاهش فعالیت سیستم ایمنی با آزاتیوپرین احتمال بروز سرطان را افزایش می دهد. این دارو فقط باید توسط پزشک متخصص و مجرب تجویز شود.

این دارو دارای اثرات جهش زائی و سرطان زائی می باشد و مصرف آن به عنوان داروی کاهنده سیستم ایمنی در زنان باردار توصیه نمی شود.

توصیه های دارویی آزاتیوپرین

در صورت بیماری فعال ویروسی(آبله مرغان و هرپس)، اختلال کبدی، عفونت، پانکراتیت، نارسایی کلیوی و نقص شدید گزانتین اکسیداز، این دارو باید با احتیاط مصرف شود.

اکسیناسیون و تجویز این دارو فاصله زمانی ۱۲-۶ ماه باید رعایت شود.