برچسب: درمان پسوریازیس

کنترل پسوریازیس کف پا و کف دست با کرم بکلومتازون

بکلومتازون (Beclometasone) با نام تجاری بکلومتازون دی پروپیونات (Beclometasone dipropionate) از دسته داروهای قوی کورتیکواستروئیدیی موضعی می باشد. کورتیکواستروئیدهای موضعی را استروئیدهای موضعی نیز می نامند. استروئیدهای موضعی به همراه مرطوب کننده های پوستی (نرم کننده‌ ها) برای درمان بیماری های پوستی نظیر اگزما و پسوریازیس مورد استفاده قرار می گیرند. استروئیدهای موضعی زمانی تجویز می شوند که علائم اگزما و پسوریازیس عود کرده باشد. بکلومتازون با کاهش التهاب سبب کاهش علائمی نظیر خارش و قرمزی می شود. این دارو یک درمان محسوب نمی شود بلکه برای کاهش علائم بیماری تجویز می گردد.

کرم بکلومتازون و پسوریازیس:

بکلومتازون هم به صورت کرم و هم به صورت پماد موجود است. در صورتی که پوست شما مرطوب باشد معمولا نوع کرمی اما در صورتی که پوستتان خشک باشد نوع پمادی آن تجویز می شود. این دارو برای کودکان مناسب نمی باشد اگرچه در مصارف کوتاه مدت (کمتر از دو هفته) ممکن است در برخی شرایط توسط پزشک متخصص تجویز گردد.

تجویز کوتاه مدت این دارو برای درمان پسوریازیس در نواحی کوچکی از پوست نظیر کف پا و کف دست نیز استفاده شود.

موارد منع مصرف دارو:

به تاریخ انقضا دارو توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام‌ شده است، از آن مصرف نکنید.

هرگز دارو را به کس دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.

را بیش از دوز تجویز شده توسط پزشک، مصرف نکنید.

تداخل دارویی دارو را چک کنید و حتماً به پزشکتان، اطلاع دهید که در حال مصرف چه داروی دیگری هستید.

تداخل دارویی:

تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله با نسخه / داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) که استفاده می‌ کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.

نکاتی که قبل از مصرف بکلومتازون باید در نظر گرفته شود:

برای اینکه مطمئن باشید که این دارو برای شما مناسب است قبل از تجویز، پزشک باید از موارد زیر مطلع شود:

اگر سایر نواحی از پوستتان دچار عفونت شده است.

اگر دچار روزاسه یا آکنه هستید.

اگر حامله و یا به نوزاد خود شیر می دهید.

اگر تا به حال به داروهای پوستی (کرم و پماد) حساسیت داشته اید.

عوارض جانبی احتمالی:

تمام داروها در کنار تأثیرات مثبتشان، می توانند مسبب عوارض ناخواسته ای در بدن باشند. شما می توانید با کشیدن لایه نازکی از پماد بر پوست خود و نیز استفاده روزانه کمتر از دو بار بر ناحیه آسیب دیده این عوارض را کاهش دهید:

احساس سوزش:

این حالت معمولا در طی دو روز اول استفاده از دارو دیده می شود و بعد از آن مرتفع می گردد.

نازک شدن پوست، برجا ماندن آسیب های پوستی، درماتیت تماسی آلرژیک، آکنه، روزاسه، رشد مو در ناحیه استعمال دارو:

این عوارض معمولا زمانی ایجاد می شوند که دارو را به مدت طولانی استفاده کنید.

عبور بکلومتازون از پوست و جذب خونی آن:

این مورد معمولا مشکلی ایجاد نمی کند مگر اینکه کرم را در نواحی وسیعی از پوستتان استفاده کرده باشید.

اگر علائم دیگری در شما پدید آمد که احساس می کنید به واسطه مصرف این دارو می باشد با پزشک خود صحبت کنید.

نحوه نگه‌ داری:

در جایی خنک، خشک و بدور از گرما و تابش نور مستقیم آفتاب نگه دارید.

تمام داروها را دور از دسترس کودکان نگه دارید.

کنترل پسوریازیس با مصرف کوتاه مدت کرم الکلومتازون

کرم الکلومتازون (Alclometasone) با نام تجاری (Modrasone) جزء کورتیکواستروئیدهای موضعی نسبتا قوی طبقه بندی شده است. استروئیدهای موضعی علاوه بر اینکه مرطوب کننده هستند، برای درمان شرایط التهابی پوست مانند اگزما و پسوریازیس نیز استفاده می شوند. کرم الکلومتازون با کاهش التهاب، خارش و قرمزی، علائم و نشانه های پسوریازیس را تسکین می دهد. این یک درمان نیست، بلکه فقط به تسکین علائم کمک می‌ کند. این کرم برای درمان پسوریازیس به صورت دوره های کوتاه مدت پیشنهاد می شود.

کرم الکلومتازون و پسوریازیس:

کرم الکلومتازون ساخت آنزیم های مورد نیاز برای كاهش پاسخهای التهابی را تحریك می كند. کرم الکلومتازون، به دلیل داشتن فلوئور در ساختمان خود، این مزیت را دارد كه می تواند در پایه‌ های متفاوتی در دسترس قرار گیرد و بنابراین، برای افراد مختلف در قدرت اثرهای متفاوت وجود دارد.

کاربردها:

بیماری‌ های پوستی التهابی مانند اگزما و پسوریازیس؛ نیش حشرات

نحوه مصرف:

اشكال كرم، لوسيون يا پماد، ۴-۱ بار در روز بر روی پوست ماليده می شوند.

موارد منع مصرف دارو:

کرم را روی نقاط عفونی پوستتان نمالید.

کرم را خیلی نازک روی نقطه ملتهب شده بمالید.

کرم را روی نقاط وسیعی از پوستتان نمالید. (مخصوصا در کودکان)

نکته مهم این است که داروهای کورتیکو استروئید نباید برای مدت طولانی استفاده شود. (مخصوصا در کودکان)

به تاریخ انقضا کرم توجه کنید و اگر کرمی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است، از آن مصرف نکنید.

هرگز این کرم را به کس دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.

کرم را بیش از دوز تجویز شده توسط پزشک، مصرف نکنید.

تداخل دارویی:

ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد.

دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.

نکاتی که قبل از مصرف الکلومتازون باید در نظر گرفته شود:

برخی از داروها برای افراد با شرایط خاص مناسب نیست، و بعضی داروها نیز در صورتی‌ که نیاز به درمان تکمیلی باشد تجویز می‌ گردد. بنابراین بهتر است قبل از مصرف این دارو، پزشکتان از موارد زیر مطلع باشد:

اگر نقطه‌ ای از پوستتان عفونی و یا آلوده است.

اگر پوست شما آکنه یا جوش دارد.

اگر باردار یا شیرده هستند.

اگر شما تا کنون دچار یک واکنش آلرژیک به کرم پوست شده‌اید.

عوارض جانبی احتمالی:

همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌ دهند. در‌صورت بروز مستمر هریک از عوارض می‌ بایست به پزشک اطلاع داده شود:

احساس سوزش پوست، نازک شدن پوست، درماتیت تماسی آلرژیک، آکنه، روزاسه، رشد مو در محل استفاده شده

مصرف طولانی مدت ممکن است باعث ورود این دارو به جریان خون شود.

اگر شما هر علائم دیگری دارید که احساس می‌کنید به خاطر استفاده از دارو می‌ باشد، با پزشک خود مشورت کنید.

نحوه نگه‌داری:

تمامی داروها را دور از دسترس کودکان نگه‌ دارید.

دارو را در جای خنک، خشک و دور از گرما و تابش نور مستقیم نگه‌ دارید.

درمان موضعی پسوریازیس ملایم تا متوسط با کرم تازاروتن

کرم موضعی تازاروتن (Tazorac) یک رتینوئید است که در درمان موضعی آکنه و پلاک پسوریازیس ملایم تا متوسط کاربرد دارد. این محصول رتینوئید مربوط به ویتامین A بوده و بر رشد سلول های پوست اثر می گذارد. علاوه بر این تازاروتن ممکن است دارای اثرات ضد التهابی مستقیم نیز باشد.

تازاروتن و پسوریازیس:

تازاروتن یک پیش دارو است و تا زمانی که به متابولیت فعال خود (تازاروتنیک اسید) تبدیل نشود فعالیت فارماکولوژیک ندارد. این دارو به طور عمده در پسوریازیس به کار می رود و مکانیسم عمل آن در این مورد شناخته نشده است. اما به نظر می رسد مربوط به اثرات ضد التهابی و ضد تکثیری سلول های اپی تلیال پوست باشد. همچنین تازاروتن در اشکال دارویی کرم یا ژل در درمان آکنه نیز استفاده شده است. این دارو کراتینیزاسیون را نرمال کرده و چسبندگی کراتینوسیت های فولیکولی را کاهش می دهد که نتیجه آن کاهش تعداد کومدون ها و پیشگیری از تشکیل کومدون های جدید است.

نحوه مصرف:

در درمان پسوریازیس کرم ۰/۵ درصدی Tazarotene و یا ژل آن در ابتدا مصرف می شود و در صورت لزوم تا نوع یک دهم درصدی آن تجویز می گردد و یکبار در روز و آن هم در بعد ازظهرها مصرف می شود. در انگلستان مصرف آن در مورد این نوع بیماران تا حد ۱۰ % از سطح بدن و در ایالات متحده آمریکا تا ۲۰ % از سطح بدن مجاز است.

در درمان آکنه از این دارو به صورت کرم یا ژل ۰/۱ درصدی، یکبار در روز و آن هم در بعدازظهرها استفاده می گردد. در اوایل دوره درمانی ممکن است آکنه بدتر شود و در مورد پسوریازیس این اتفاق می تواند در هر زمانی از طول دوره درمانی بیفتد. طول معمول درمان تا ۱۲ هفته می باشد اگرچه در درمان پسوریازیس تا ۱۲ ماه هم مصرف می شود.

موارد منع مصرف:

مصرف این دارو در زنان باردار اکیدا ممنوع است و جزء گروه X طبقه بندی می شود.

ممکن است باعث مرگ یا نقص عضو جنین گردد.

عوارض جانبی:

همانند ترتینوئین جذب سیستمیک آن پایین است و شایع ترین عارضه جانبی آن بر پوست می باشد و به نظر می رسد میزان بروز عوارض جانبی بستگی به غلظت دارو دارد. مطالعات حیوانی نشان داده اند که این دارو تراتوژنیک می باشد و تولید کنندگان آن توصیه می کنند که از این دارو در دوران حاملگی و یا زنانی که قصد حامله شدن دارند نباید استفاده کرد. به صورت مشابه از Tazarotene نباید در دوران شیردهی مادر استفاده کرد و یا با احتیاط مصرف نمود چرا که مطالعات حیوانی نشان داده اند که می تواند در شیر مادر توزیع شود.

اثر درمانی کرایوتراپی بر روی بیماری پسوریازیس پلاکی

کرایوتراپی یا کرایوسرجری با نام علمی (Cryotherapy)، یکی از روش‌ های رایج برای درمان ضایعات پوستی پسوریازیس است که می‌ تواند به صورت سرپایی انجام شود. این روش بر مبنای تخریب سلول‌ های هدف با سرد کردن ناگهانی آن‌ ها پایه ریزی شده است و برای طیف وسیعی از مشکلات پوستی کاربرد دارد. در بسیاری از موارد، کرایوتراپی یک ضایعه باید چند نوبت انجام شود تا نتیجه‌ مطلوب حاصل شود.

مکانیسم اثر:

در این پروسه‌ درمانی از نیتروژن مایع و به میزان کمتر اکسیژن و هیدروژن مایع (با دمای زیر صفر) استفاده می شود.
مکانیسم کرایوتراپی را در ۳ فاز می توان تشریح کرد:

فاز اول، فاز انتقال حرارت:

رایج‌ ترین ماده مورد استفاده در کرایو، نیتروژن مایع است که نقطه جوشی معادل ۱۹۶- درجه سانتی گراد دارد و با استفاده از آن بر روی ضایعه یک فاز انتقال حرارت سریع از پوست به مایع فریز کننده اتفاق افتاده و مقدمات تخریب سلولی در محل ضایعه فراهم می شود.

فاز دوم، فاز تخریب سلولی:

فریز ضایعه به سبب شرایط هیپراسمتیک داخل سلولی، تخریب ناگهانی و سریع سلولی را به دنبال دارد. مطالعات نشان داده است که پس از یک تخریب سریع، توانایی تولید کلاژن فیبروبلاست‌ ها به حداقل می رسد و این، موجبات درمان ضایعاتی نظیر پسوریازیس را به بهترین وجه فراهم می کند.

فاز سوم، فاز التهابی:

این التهاب با قرمزی همراه است و پاسخ طبیعی به فرایند مرگ سلولی می باشد. عدم کنترل مناسب این فاز می‌ تواند منجر به تشکیل تاول و درنهایت اسکار شود.

تحقیقات و مطالعات کرایوتراپی:

در این پژوهشی که بر روی بیماری پوستی پسوریازیس انجام شده است هدف بررسی اثر درمانی کرایوتراپی بر روی بیماری پسوریازیس پلاک دار بوده است. فلذا این تحقیق در بیمارستان رازی بر روی تعداد ۳۰ بیمار که به این مرکز مراجعه کرده بودند صورت گرفت.

در این تحقیق متغیرها عبارت بودند از: جنس بیماران، سایز پلاک های کرایو شده، تعداد دفعات کرایو، اولیه یا عودکننده بودن بیماری هدف رسیدن به این مهم بوده است که فاکتورهای فوق چه تاثیری در روند بهبودی بیماران با روش درمانی کرایوتراپی بر جای خواهند گذاشت.

اهم یافته‌ های حاصل از این تحقیق چنین بود:

آقایان نسبت به خانمها به این روش بهتر پاسخ می‌ دهند.

تعداد دفعات کرایوتراپی بر بهبود ضایعات اثر مثبت دارد.

پلاکها با سایز کوچک تا متوسط بهتر از بقیه به این روش پاسخ می‌ دهند.

بیمارانی که برای اولین بار دچار بیماری شده‌اند پاسخ بهتری نشان خواهند داد.

بروز طاول بر روی ضایعات نقش موثری در بهبود ضایعات خواهند داشت.

این روش عارضه‌ ای در بیماران به وجود نیاورد.

مواد کرایوتراپی:

موادی که از آن برای منجمد کردن ضایعات پوستی استفاده می شود

عبارتند از:

نیتروژن مایع (رایج ترین روش مورد استفاده توسط پزشکان)

دی اکسید کربن ( که بیشتر ۲۰ سال گذشته استفاده می شد)

اتردایمتیل و پروپان یا DMEP

دیگر موارد کاربرد کرایوتراپی:

تغییر رنگ پوست (پیگمانتاسیون ها): مانند لک‌ های ناشی از آفتاب و ولنتیگو

برخی ضایعات پیش بدخیمی: مانند کراتوز آکتینیک

ضایعات عروقی مانند: انواع همانژیوم‌ ها از جمله سارکوم کاپوزی

برخی ضایعات ویروسی مثل زگیل و مولوسکوم کنتاژیوزوم

کیست‌ ها و ضایعات توموری خوش خیم مانند: میلیا، زائده‌های گوشتی (skin tag) و کراتوز سباسه

اسکارهای هیپرتروفیک و کلوئیدها

مراقبت از ناحیه درمان شده:

ناحیه درمان شده به احتمال زیاد در عرض چند ساعت تاول خواهد زد. گاهی اوقات تاول سفید است و به علت خونریزی گاهی قرمز یا بنفش (ضرری ندارد) است. اگر ناحیه تحت درمان نزدیک به چشم باشد ممکن است نهایتا باعث پف کردن پلک چشم شود، به خصوص صبح بعد از عمل، اما تورم بعد از چند روز بهبود پیدا می کند.

در عرض چند روز پوسته پوسته شدن رخ می دهد و تاول به تدریج خشک می شود. معمولا در مدت زمان بهبود نیازی نیست که به ناحیه درمان شده توجه خاصی داشته باشید. ناحیه تحت درمان را می توان با ملایمت یک یا دو بار در روز شست و باید آن را تمیز و پاکیزه نگاه داشت. پانسمان اختیاری است، اما توصیه می شود که این کار انجام شود در صورتی که منطقه آسیب دیده در معرض تروما و یا اینکه توسط لباس روی آن پوشانده می شود.

عوارض جانبی:

عوارض حاد:

شامل: سردرد، تاول و درد در محل ضایعه که به خصوص در مورد کلوئیدها بسیار شدید است.

عوارض تاخیری:

ل خونریزی، عفونت و تشکیل بیش از حد بافت ترمیمی (گرانولاسیون) است.

عوارض دائمی:

آلوپسی (از بین رفتن دائمی فولیکول‌های مو)، آتروفی و تحلیل پوست، اسکار دائمی، و کم رنگ شدن محل ضایعه (هیپوپیگمانتاسیون) که ضایعه‌ی اخیر در افرادی با پوست تیره شایع تر است.

موارد منع مصرف:

منع مصرف نسبی:

ل سرما، سابقه‌ کهیر سرما، کرایوگلوبینمی (نوعی ناهنجاری خونی)، سابقه‌ سندرم رینود، هر بیماری که در آن سطح بالای کرایوگلوبولین وجود دارد (مثل کولیت اولسروز فعال، بیماری کلاژن و اسکولار شدید و فعال)، و در ضایعات پوستی اطراف چشم.

منع مصرف مطلق:

حساسیت شناخته شده یا واکنش های ناخواسته مهم نسبت به کرایوتراپی، بیمارانی که احتمال هیپوپیگمانتاسیون را قبول نمی‌ کنند، برخی بدخیمی ها (ملانوم و کارسینوم سلول‌های سنگفرشی)، ضایعاتی که در مناطق با خونرسانی ضعیف واقع شده‌اند، و ضایعاتی که نیاز به بیوپسی برای تشخیص دارند.

موارد احتیاط:

در افراد مسن و کودکان: به علت احتمال بیشتر تشکیل تاول و اسکار

افراد دیابتی: به علت احتمال عدم ترمیم مناسب و ایجاد زخم پس از انجام کرایوتراپی

افراد با پوست تیره: به علت احتمال تغییر رنگ محل ضایعه (هیپوپیگمانتاسیون)

پوست آسیب دیده (بر اثر آفتاب، استفاده موضعی از کورتیکواستروئیدها و …): به علت افزایش خطر تشکیل تاول و نکروز

بارداری: به علت افزایش کرایوگلوبولین‌ ها و خطر پاسخ بیش از حد به کرایوتراپی

نواحی اطراف اعصاب: به علت خطر نوروپاتی محیطی

نکته مهم:

انجماد ممکن است مناسب ترین راه برای خلاص شدن از انواع مختلفی از ضایعات سطح پوست باشد. نسبتا ارزان، ایمن و قابل اعتماد است. با این حال، تشخیص صحیح ضایعات پوستی بسیار مهم است. نباید از روش کرایوتراپی برای درمان ملانوم و یا هر ضایعه رنگدانه شکل تشخیص داده نشده که ممکن است ملانوم باشد استفاده کرد.

لیزر اگزایمر شما را از شر پسوریازیس نجات می دهد

لیزر اگزایمر یا لیزر اکسیپلکس (Excimer laser) گونه‌ ای لیزر ماورا بنفش است که معمولاً از آن در درمان بیماری های پوستی استفاده می‌ شود. این دستگاه لیزر از جدیدترین تکنولوژی روز دنیا برخوردار است که شامل تغییر وسعت محل درمان، تغییر گسیل پرتوها، تغییر انرژی لیزر است و از همه مهم تر آنکه نور لیزر تنها در محل مورد درمان متمرکز شده و از آسیب رسانی به بافت های پوستی اطراف جلوگیری می کند. با این روش لیزر اگزایمر، مبتلایان بیماری پسوریازیس از شر تزریق روزانه داروهای استروئیدی با عوارض جانبی نامحدود خلاص می شوند. تنها با گذشت چند جلسه لیزر درمانی برای ۱۵ هفته متوالی، بیماران شاهد برطرف شدن بیماری بوده و بار دیگر اعتماد بنفس لازم برای انجام فعالیت های اجتماعی را بدست می آورند.

تاریخچه لیزر اگزایمر:

این لیزر در سال ۱۹۷۰ در موسسه فیزیک لبدوف در روسیه، توسط نیکولای باسوف (Nikolay Basov) و دو همکار دیگرش اختراع شد. آنها با استفاده از یک دیمر زنون (Xe2) که توسط شعاع الکترونی تحریک شده بود توانستند انتشار تحریک شده ای با طول موج ۱۷۲ نانومتر ساطع کنند و موفق به کشف این لیزر شدند. در سال های بعدی، گروه های دیگری در نقاط مختلف دنیا موفق شدند که این لیزر را با استفاده از هالید گازهای نوبل (اولین آنها XeBr بود) ارتقا دهند.

لیزر اگزایمر و پسوریازیس:

لیزر اگزایمر به راحتی در همه کلینیک های پزشکی یافت نمی شود و فقط تعداد محدودی از آنها در بازار عرضه شده است. اگرچه سازمان غذا و داروی آمریکا تنها مجوز به استفاده از لیزر اگزایمر برای درمان بیماری پسوریاس داده است، اما محققان به تازگی دریافتند که امکان استفاده از آن برای درمان مبتلایان ویتیلیگو نیز وجود دارد.

لیزر اگزایمر با دیگر لیزرهایی که برای آرایش و زیبایی مورد استفاده قرار می گیرند و در بیشتر مواقع عوارض جانبی برای بیمار به همراه می آروند، کاملا تفاوت دارد! لیزر اگزایمر با گسیل دسته ای از پرتوهای پرانرژی فرابنفش (امواج الکتروماگنتيک داراى طول موج ميان حدود ۵ تا ۴۰۰ نانومتر) از طریق هندپیس به محل مورد درمان، به رفع ضایعات پسوریازیس اقدام می کند. این دستگاه لیزر از جدیدترین تکنولوژی روز دنیا برخوردار است که شامل تغییر وسعت محل درمان، تغییر گسیل پرتوها، تغییر انرژی لیزر است و از همه مهم تر آنکه نور لیزر تنها در محل مورد درمان متمرکز شده و از آسیب رسانی به بافت های پوستی اطراف جلوگیری می کند.

با این روش لیزر اگزایمر، مبتلایان بیماری پسوریازیس از شر تزریق روزانه داروهای استروئیدی با عوارض جانبی نامحدود خلاص می شوند. تنها با گذشت چند جلسه لیزر درمانی برای ۱۵ هفته متوالی، بیماران شاهد برطرف شدن بیماری بوده و بار دیگر اعتماد بنفس لازم برای انجام فعالیت های اجتماعی را بدست می آورند.

تست های بالینی لیزر اگزایمر:

ما در این مطالعه به بررسی میزان اثربخشی لیزر Excimer در درمان پسوریازیس پرداختیم.

روش مطالعه:

این مطالعه به صورت یک مطالعه مداخله ای (Interventional) از نوع نیمه تجربی (Quasi-Experimental) انجام شده است. جمعیت مورد بررسی شامل ۳۹ نفر از افراد مبتلا به پسوریازیس تحت درمان با لیزر Excimer در کلینیک به سیمای تهران طی سالهای ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ بود که آنها را با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده (Simple Random) انتخاب نمودیم.

یافته ها:

۲ بیمار (۱/۵ درصد) دچار عوارض درمانی شدند که به صورت اریتم محل درمان بود. ۳۷ بیمار (۹/۹۴ درصد) از نتایج درمانی راضی بودند. اثربخشی در ۳۸ بیمار (۴۰/۹۷ درصد) دیده شد. بین اثربخشی درمان با جنسیت، سن، مدت بیماری و نوع پسوریازیس در بیماران ارتباط آماری معناداری مشاهده نگردید (P > 0.05).

نتیجه گیری:

در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که لیزر Excimer اثربخشی خوبی در درمان مبتلایان به پسوریازیس دارد و نیز روشی کم عارضه می باشد؛ لذا استفاده از آن درمان بیماران مبتلا به پسوریازیس توصیه می گردد.

مزایای استفاده از لیزر اگزایمر:

پاکسازی موثر – اغلب در جلسات کمتر از سایر روش های درمانی

تسکین طولانی مدت را فراهم می کند

سریع، آسان درمان فقط با چند جلسه و چند دقیقه

درمانی بدون پمادهای چرب عذاب آور و رژیم های مراقبت از پوست روزانه

روش کار و استفاده از لیزر اگزایمر:

لیزر اگزایمر همان لیزر رادیو اکتیو متمرکز، اما بدون درد بوده و باریکه ای از نور ماوراء بنفش است که به ضایعات پسوریازیس از طریق یک دست قطعه که به طور مستقیم بر روی پوست قرار میگیرد تابانده می شود. درمان دقیقا ضایعه را هدف قرار می دهد نه پوست سالم را، بنابراین می تواند با دوز بالا برای پاکسازی سریع و بهبودی پایدار نیز استفاده شود.

پس از ورود به برنامه لیزر اگزایمر و تشکیل پرونده، بیمار بر روی تخت مربوطه دراز خواهد کشید و همانند همه لیزر درمانی ها عینک مخصوص بر روی چشم های بیمار قرارداده خواهد شد و نهایتا پزشک با تنظیم دستگاه، لیزر درمانی را بر روی ضایعات بیمار شروع خواهد کرد . جلسات لیزر اگزایمر وقت گیر نیست و هر بار حداکثر ۱۵ دقیقه زمان خواهد برد .

موارد استفاده:

اگر شما دچار پسوریازیس خفیف تا متوسط پسوریازیس هستید و از درمان های سیستمیک و موضعی ناامید شده اید استفاده از روش درمانی لیزر اگزایمر پیشنهاد می شود. به طور سنتی مناطق سخت به درمان مانند دست، پا، زانو، آرنج، و پوست سر می تواند به راحتی با درمان لیزر اگزایمر درمان شود.

مدت زمان درمان:

البته، نتایج متفاوت خواهد بود. با این حال، افراد با پسوریازیس خفیف تا متوسط  اغلب می توانند تسکین خود را تنها در چهار الی ده جلسه درمان به دست آورند. شما ممکن است برخی بلافاصله نتایج را ببینید. درمان معمولا ۲ بار در هفته انجام می شود.

درد و عوارض:

بسیاری از بیماران احساس ناراحتی در طول جلسه های درمان با لیزر اگزایمر نمی کنند. چند گزارش مبنی بر احساس گرم شدن پوست، مثل یک آفتاب سوختگی خفیف، در محل درمان. گزارش شده است. که در برابر عوارض جانبی مرتبط با درمان های دیگر پسوریازیس، مانند پیری زودرس پوست، نازک شدن پوست، مقاومت در برابر داروها و عوارض جانبی سیستمیک بسیار ناچیز است.

لیزر اگزایمر نوعا عارضه خاصی ندارد فقط همان طور که ذکر شد بعد از هر جلسه درمان پوست آن ناحیه اندکی قرمز و ملتهب خواهد بود که ظرف چند ساعت تا یک روز برطرف خواهد شد و پزشک معالج نیز در این باب کرم برای بیماران تجویز خواهد کرد.
در صورت عدم رعایت دستورات پزشک معالج و در موارد نادر ممکن است التهاب این نواحی بیشتر از حالت عادی شود که در این موارد نیز با به تعویق انداختن جلسه بعد التهاب فروکش خواهد کرد .

مدت پاکسازی:

هر مورد منحصر به فرد است، اما افراد مبتلا به پسوریازیس که درمان با لیزر اگزایمر را تجربه کرده اند اذعان دارند که تسکین می تواند برای مدت زمان طولانی ادامه داشته باشد. استفاده از درمان های موضعی ممکن است به حفظ بهبودی شما بعد از درمان لیزر کمک کند.

تجربیات بیماران در استفاده از این روش درمانی:

در مورد درمان لیزر اگزایمر بیماران مختلفی تجربیات خود را در اختیار ما گذاشته اند:

“من از کودکی پسوریازیس داشتم. دکتر من در مرکز پوست بالینی به من گفت که او می تواند به من کمک کند رسیدن به بهبودی با لیزر اگزایمر منظور او بود. من شک و تردید کردم، اما در حال حاضر، برای اولین بار در ۱۰ سال، من می توانم لباس آستین کوتاه و لباس شنا بپوشم. این بهبودی که تجربه میکنم برای اولین بار در زندگی من است. ”

“لیزر اگزایمر تنها درمان است که تا کنون برای پوست سر من کار کرده است. من در ابتدا با تزریق، کرم، شامپو، داروهای خوراکی، سعی میکردم و هیچ یک از آن ها کار نمی کرد، اما از آنجایی که من لیزر درمان را شروع کردم، پوست سر من بیش از قبل به اندازه ۸۵٪ پاکسازی شده است. بدون درد که عوارض جانبی وجود ندارد. ”

“تعداد کمی از متخصصین پوست در ویرجینیای شمالی هستند که درمان با لیزر اگزایمر را می دانند، من خیلی سپاسگزار دکتر Stashower هستم که به من کمک کرد و من احساس بسیار بهتر دارم. ”

البته نتایج یک شخص به عوامل مختلف بستگی دارد. میزان پاسخ دهی به درمان وابسته به مکان ضایعات نیز می باشد همچنین ترکیب لیزر با کرم های مالیدنی یا دیگر داروهای موثر در درمان این بیماران می تواند نتایج بهتری را نیز سبب شود.

شیوه ای از درمان‌ پسوریازیس که مو را به تن راست میکند

اجداد و نیاکان ما و انسان‌ های عهد باستان در درمان و تشخیص بیماری‌ پسوریازیس، روش‌ های عجیب و غریبی را به کار می‌ بردند که گاهی حتی شنیدن آن نیز قابل تحمل نیست. به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، روزنامه دیلی میل در مطلبی تازه به شرح تاریخچه ای از غیرعادی ترین روش های درمانی نظیر استفاده از سم ارسنیک برای مقابله با بیماری پوستی پسوریازیس در گذشته های دور پرده برداشته که به ان می پردازیم.

سم آرسنیک برای درمان پسوریازیس:

این ترکیب به دلیل کاربرد داشتن در مواردی از آدم کشی ها شناخته شده اما این ماده سمی در گذشته استفاده دارویی نیز داشته است. مطالعه انجام شده در قرن ۱۹ روی قورباغه ها نشان می دهد آرسنیک با حمله به لایه بالایی پوست در درمان بیماری پوستی پسوریازیس موثر است.

همچنین از این ماده سمی در دهه ۱۹۵۰ میلادی در درمان مالاریا، بیماری «رقصاک»، سیفلیس استفاده می شده است. علاوه بر این عوارض جانبی این روش درمانی وحشتناک و گاهی اوقات مرگبار بوده است. اکنون آرسنیک هیچ خاصیت دارویی برای درمان بیماری پسوریازیس ندارد.

دیگر درمان های منسوخ شده پسوریازیس:

تاریخ پسوریازیس با درمان مشکوک و سمیت بالا همراه بوده است. در قرن ۱۸ و ۱۹، محلول فاولر، که شامل یک ترکیب آرسنیک سمی و سرطان‌ زا بوده، توسط متخصصین پوست به عنوان یک درمان برای پسوریازیس مورد استفاده قرار گرفته است. جیوه نیز برای درمان پسوریازیس در طول این مدت استفاده شده است. گوگرد، ید و فنل نیز معمولاً برای درمان پسوریازیس در طول این دوره مورد استفاده قرار گرفت که به غلط اعتقاد بر این بود که پسوریازیس یک بیماری عفونی است.

زغال سنگ TARS به طور گسترده‌ای با تابش نور ماوراء بنفش به عنوان یک روش درمان موضعی در سال‌های ۱۹۰۰ میلادی اولیه مورد استفاده قرار گرفت. در طول مدت زمان مشابه، موارد ورم مفاصل پسوریاتیک با آماده‌ سازی طلا به صورت داخل وریدی تجویز شده، به همان شیوه‌ای که آرتریت روماتوئید تحت درمان قرار می‌ گرفته است. همهٔ این‌ها با درمان‌ های موضعی و سیستمیک مدرن جایگزین شده است.

شکست پسوریازیس با تکامل ژن درمانی:

ژن درمانی نوعی روش درمان جایگزین است که در آن از ژن های فرد بیمار برای درمان یا پیشگیری از بیماری پوستی پسوریازیس استفاده می شود. به گفته کارشاسان پزشکی، در صورتی که این روش درمانی به تکامل برسد می تواند در آینده داروها و شیوه های مختلف کنترل پسوریازیس را منسوخ سازد.

به گزارش “سایت درمانی پسوریازیس” ژن درمانی به شیوه های مختلفی کار می کند. یک پزشک می تواند ژنی جهش یافته را که موجب بروز یک بیماری مشخص می شود را با یک کپی دقیق از ژن جایگزین کند. همچنین این روش می تواند شامل غیرفعال کردن یک ژن جهش یافته به منظور سرکوب رشد بیماری شود. ژن درمانی می تواند ارائه یک ژن سالم برای مقاومت بدن در برابر بیماری را نیز در بر بگیرد.

اگرچه آزمایش های اولیه نتایج امیدوارکننده ای را ارائه کرده اند، ژن درمانی همچنان روشی ریسکی محسوب می شود زیرا پژوهش های بیشتری به منظور حصول اطمینان از ایمنی آن باید صورت بگیرند. کارشناسان پزشکی معتقدند که این روش درمانی برای درمان بیماری های علاج ناپذیر مانند سرطان، اختلالات وراثتی نظیر پسوریازیس و بیماری ویروسی خاص کارآمد است.

مزایای ژن درمانی:

درمان بیماری های علاج ناپذیر:

در حال حاضر، بیماری هایی مانند پسوریازیس هیچ درمان شناخته شده ای ندارند. بیشتر داروهایی که برای درمان یک بیماری علاج ناپذیر استفاده می شوند کنترل و کاهش علائم بیماری را هدف گذاری کرده و شامل از بین بردن ریشه بیماری نمی شوند. ژن درمانی برای هدف قرار دادن ریشه بیماری یعنی جهش سلولی شکل گرفته است. این روش درمانی از رشد سلول های جهش یافته جلوگیری می کند و از این رو بدن می تواند فرصت بهبود را کسب کند. جایگزینی سلول های معیوب با سلول های سالم عامل کلیدی در مبارزه با بیماری های علاج ناپذیر از جمله پسوریازیس است.

از بین بردن بیماری های ژنتیکی:

پزشکی مدرن راه درازی را پیموده است. با این وجود، درمانی برای علاج بیماری های ژنتیکی وجود ندارد. این اختلالات از فرد بیمار به نوزاد منتقل شده و چرخه باطل به اشتراک گذاری بیماری را موجب می شوند. از طریق ژن درمانی، حاملان بیماری های ژنتیکی می توانند درمان شوند و بر همین اساس نوزدان آنها سلامت به دنیا خواهند آمد. ژن درمانی می تواند ژن های معیوب را حذف کرده و نقطه پایانی بر انواع مختلف بیماری های ژنتیکی باشد.

معایب ژن درمانی:

نیاز به آزمایش های بالینی بیشتر:

همان گونه که پیشتر اشاره شد، ژن درمانی همچنان در مرحله آزمایشی قرار دارد. این تکنیک در میان کارشناسان همانند یک تابو باقی مانده است زیرا درمان تحت شرایط آزمایشی باقی مانده است. دانشمندان باید به طور کامل چگونگی کارکرد ژن های انسان را درک کنند. کارشناسان سلامت هیچ ایده ای درباره عوارض جانبی که بیماران پس از ژن درمانی با آنها مواجه خواهند شد، ندارند. با انجام آزمایش های بیشتر ما هرچه بیشتر با کارایی و عوارض جانبی این روش درمانی آشنا خواهیم شد.

نتایج کوتاه مدت:

آزمایش های اولیه نشان داده اند که آثار مثبت ژن درمانی کوتاه مدت هستند. این به دلیل آن است که پژوهش و آزمایش در این زمینه همچنان محدود باقی مانده است. برای پیگیری و ارزیابی اثر درمان آزمایش های بالینی باید ادامه یابند. اما شرکت های داروسازی اندکی وجود دارند که به بررسی مزایای بلند مدت ژن درمانی تمایل نشان می دهند.

موضوعات اخلاقی و مذهبی:

گروه ها و لابی های ضد ژن درمانی بر اساس اعتقادات اخلاقی و مذهبی علیه توسعه این روش درمانی فعالیت می کنند. حامیان آنها بر این باورند ژن درمانی روشی غیر طبیعی است و باید به طور کامل کنار گذاشته شود. فعالیت این افراد تاثیر قابل توجه ای بر پیشرفت پژوهش و آزمایش های بالینی این روش داشته است.

اثر ضدالتهابی و معنی دار گل ماهور در کنترل پسوریازیس

گل ماهور یا خرگوشک با نام علمی (Verbascum alceodis) جهت کنترل پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس در رفع درد مفصل‌ ها به صورت کمپرس و در بهبود ضایعات به صورت پانسمان به‌ کار می‌ رود. گل ماهور از گذشته جزء گیاهان دارویی به حساب آمده است. استفاده موضعی از گیاه گل ماهور برای التیام آسیب‌ ها و جراحات پوستی به خوبی شناخته شده است. خاصیت ضد التهابی این گیاه به دلیل ترکیباتی چون فلاونوئیدها، ساپونین و ترکیبات رباسکوزید که اثرات ضد التهابی و تعدیل کننده سیستم ایمنی در ارتباط با سلول‌های TH1 و مهار INF را دارد، به اثبات رسیده است.

گیاه گل ماهور (خرگوشک):

گل ماهور یا خرگوشک گیاهی است که به خاطر شباهت زیاد برگهایش به گوش خرگوش به آن داده شده است. گل ماهور یکی از قدیمی ترین گیاهان داروئی دنیا میباشد که از جوشانده و دم کرده آن برای تسکین ضایعات پوستی استفاده می شود.

گل ماهور گلی است خاص در منطقه آسیا و اروپا و مدیترانه. این گیاه دارای حدود ۳۵۰ گونه در جهان است، که حدود ۴۰ گونه آن در ایران است و تعدادی از این گونه ها بومی ایران هستند. پراکندگی این گیاه در غرب و شمال غربی ایران بیشتر است.

ترکیبات شیمیایی و مواد موثره:

بررسی های به عمل آمده نشان داده اند که در گل ها و برگ های گونه های مختلف گیاه خرگوشک دسته جات مختلفی از ترکیبات شیمیایی وجود دارد که از جمله آنها می توان به موسیـلاژ، ترکیبات فـلاونوئیدی، مشتـقات اسـید کـافئیک، مونـوترپرن های ایـریدوئیدی، سـاپونین های تـری تـرپنـوئیـدی، ورباسکوساپونین، سونگاروساپونین های (A , B , C , D ) اشاره نمود. اغلب محققان عقیده دارند که ساپونین ها ماده موثره اصلی گیاه را تشکیل می دهند و موسیلاژها و مونوترپن های ایریدوئیدی به ترتیب در رده بعد قرار میگیرند.

پسوریازیس و گیاه گل ماهور (خرگوشک):

پسوریازیس یک بیماری خودایمنی، عودکننده، التهابی و مزمن پوستی است که متاثر از زمینه ژنتیکی و عوامل تشدیدکننده می باشد. مشخصه اصلی آن افزایش تکثیر کراتینوسیت هاست که موجب قرمزی، ضخیم شدن و پوسته ریزی اپیدرم می شود، همچنین خارش و ظاهر ضایعات موجب ناراحتی بیماران می شود. اگرچه پسوریازیس توسط طیف وسیعی از داروهای سیستمیک و موضعی قابل درمان است اما این داروها دارای عوارض جانبی فراوانی می باشد. استفاده موضعی از گیاه خرگوشک از گذشته برای التیام آسیب ها و جراحات پوستی به خوبی شناخته شده است و اثر ضدالتهاب و تعدیل کننده ی سیستم ایمنی آن به اثبات رسیده است .

از این رو دانشمندان تصمیم به فرموله نمودن این گیاه به صورت فرمولاسیون پماد موضعی گرفتند. عصاره متانولی از برگهای گیاه خرگوشک گرفته شد و استانداردسازی ماده موثره آن براساس محتوای فلاوونوئیدی انجام شد. تاثیرات کلینیکال این فرمولاسیون بر روی ۲۵ بیمار خانم و آقا مبتلا به پسوریازیس خفیف تا متوسط در مطالعه ای به صورت دوسوکور و پلاسبو-کنترل انجام شد. بیماران از دارو و پلاسبو در سمت راست و چپ بدن استفاده می نمودند و سپس مورد ارزیابی قرار می گرفتند. ارزیابی توسط پرسشنامه تعیین کیفیت زندگی، بررسی قرمزی، ضخامت، پوسته ریزی و سطح درگیری ضایعات (پاسی) و عکس از ضایعات بیماران قبل، در طی درمان و بعد از درمان جهت ارزیابی انجام شد. نتایج نشان داد که فاکتور های کلینیکی و کیفیت زندگی در ضایعات درمان شده با دارو نسبت به قبل از درمان و در مقایسه با پلاسبو، با برتری پماد گیاهی، بطور معنی داری بهبود یافته است.

خواص دیگر گیاه گل ماهور:

خارش و سوزش ناشی از ضایعات را تسکین می بخشد.

دارای خاصیت تسکین دهنده است، بنابراین دردهای شدید را آرام می کند.

روغن آن گرفتگی عضلات، استرس، اضطراب، خشم، افسردگی و ناراحتی عصبی را تسکین می دهد.

روغن این گل که خاصیت ادرارآور دارد به دفع سموم، آب اضافه و چربی بدن کمک می کند.

استفاده دیگر از این گیاه شامل درمان عفونت های پوستی، التهاب، زخم، سوختگی، عفونت گوش و …

طرز مصرف:

این گیاه مصرف خوراکی و خارجی داشته اما در مورد بیماری پوستی پسوریازیس چند برگ گل ماهور را در شیر بجوشانید و له شده آن را به صورت ضماد بر روی ضایعات و زخم‌ های جلدی خود قرار دهید. همچنین مصرف موضعی عصاره این گیاه به عنوان ضد ریزش مو، ترمیم کننده و بازگرداننده سلامت موی سر و ابروها و ضد شمره و چربی توصیه می شود.

عوارض مصرف:

عوارض خاصی گزارش نشده است.

آووکادو کم‌ هزینه‌ ترین مسیر برای درمان بیماری پسوریازیس

آووکادو و یا گلابی تمساح با نام علمی (Persea americana) یکی دیگر از مواد طبیعی است که به تسکین علائم پسوریازیس کمک می‌ کند، ویتامین ب-۱۲ و روغن آووکادو به عنوان یک عامل مرطوب‌ کننده از زخم شدن پوست جلوگیری کرده و مانع از التهاب و پوسته پوسته شدن بدن می‌ شود. محققان در یکی از مطالعات اخیر که در مجله پوست منتشر شده است، به این نتیجه رسیدند که استفاده از کرم‌ های حاوی ویتامین ب-۱۲ و روغن آووکادو نقش بسزایی در کنترل علائم پسوریازیس یا صدفک خواهد داشت.

درباره آووکادو:

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، آووکادو جزو مغذی‌ ترین مواد خوراکی است که اولین شواهد از مصرف آن به ۱۰ هزار سال پیش در مکزیک برمی‌گردد که محل اصلی کشت آووکادو قاره آمریکاست و زمانی که اروپایی‌ ها به این قاره سفر کردند مشاهده کردند مردم آمریکای جنوبی تا مکزیک آووکادو را به عنوان میوه اصلی در سبد مواد غذایی خانواده‌ شان انتخاب کرده‌اند و معتقد بودند این میوه آنان را قوی و قدرتمند می‌ سازد. آووکادو به رغم آنکه به رنگ سبز است و برخی افراد آن را جزو دسته سبزیجات قرار می‌ دهند، در میان دسته بندی میوه‌ ها گذاشته می‌ شود. هسته موجود در آووکادو دانه آن به حساب می‌آید که می‌ توان با پرورش مناسب دانه آن، درخت آووکادو را پرورش داد.

آووکادو و پسوریازیس:

به گزارش هلث لاین، آکادمی پوست شناسی آمریکا در بررسی‌ های خود به این یافته رسیده‌اند که مصرف آووکادو کم‌ هزینه‌ ترین مسیر برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس است. متخصصان بر این باورند که استفاده از کرم‌ های حاوی ویتامین B12 و روغن آووکادو می ‌تواند بدون داشتن عوارض جانبی فواید بیشماری برای پوست بیماران پسوریازیس داشته باشد.

آووکادو در بهبود ضایعات پوستی پسوریازیس و همچنین برای اقدامات محافظت کبدی استفاده می شود. unsaponifiable روغن موجود در آووکادو دارای خواص ترمیمی از اپیدرم نیز می باشد.

این یک واقعیت شگفت آور است که فقط در پوست و گوشت آووکادو  ۳۰٪  آنتی اکسیدان و ۷۰٪ در دانه آن است. این آنتی اکسیدان کلسترول را کاهش داده و از انواع بیماری ها به ویژه بیماری پسوریازیس پیشگیری و بیماری های التهابی را کاهش می دهد. همچنین مصرف دانه آووکادو سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند.

آووکادو و آرتریت پسوریازیس:

نتایج مطالعات نشان می‌ دهد آووکادو درد ناشی از التهاب مفاصل را نیز کاهش می‌ دهد. همچنین بررسی‌ ها حاکی از آن است که عصاره آووکادو و سویا می‌ تواند در کاهش علائم التهاب مفاصل موثر باشد. روغن آووكادو ضد رماتيسم است و اگر مفاصل شما درد مي كند آنرا با روغن آووكادو ماساژ دهيد.

ارزش غذایی:

آووکادو دارای چربی‌ های متفاوتی است. برای یک آووکادوی معمولی:

آواکادو از میوه‌ های مملو از مواد مغذی و چربی‌ های مناسب و مفید برای بدن است که نسبت به موز میزان پتاسیم آن بیشتر است.

در نیمی از این میوه ۴٫۶ گرم فیبر خوراکی و ویتامین B و ۳۴۵ میلی گرم پتاسیم وجود دارد.

میوه آووکادو حاوی ۷۱ درصد چربی اشباع نشده است که برای سلامت قلب و طبیعی شدن فرآیند لختگی خون مفید بوده و در صورت جایگزینی با کربوهیدرات در رژیم غذایی به کنترل سطح قندخون کمک می ‌کند.

مصرف این میوه خطر ابتلا به برخی انواع سرطان‌ ها را در فرد کاهش می‌ دهد.

کاروتنوئیدها ترکیب‌ هایی با فعالیت آنتی‌ اکسیدانی بالا هستند که به دلیل خاصیت ضدسرطانی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. بررسی‌ های اولیه نشان می‌ دهد این ترکیب که به مقادیر قابل توجه در این میوه وجود دارد می‌ تواند در پیشگیری از سرطان سینه، دهان، پروستات و معده پیشگیری و در کنترل پسوریازیس موثر باشد.

رژیم غذایی حاوی میوه آووکادو می‌ تواند سطح کلسترول بد خون را کاهش دهد. کلسترول بد خون منجر به سفتی رگها می‌شود که خود عامل خطرزا در بروز سکته مغزی و قلبی است.

متخصصان معتقدند چربی موجود در آووکادو خطر آسیب دیدگی پوست را کاهش دهد.

اشعه خورشید موجب پیر شدن زودرس پوست شده اما مصرف آووکادو در بازسازی DNA و کاهش تخریب بافتی ناشی از اشعه فرابفنش موثر است.

روغن آووكادو بهترين كرم براي پوست است زيرا به آساني در پوست نفوذ يم كند و به پوست شادابي مي دهد.

روغن آووکادو:

آووکادو غنی از ویتامین های A، E ، D، B1 ، B2، K، PP و اسیدهای چرب ضروری که بسیار مفید برای پوست شما می باشد، روغن آووکادو می تواند مزایای شگفت انگیزی برای کل بدن شما به ارمغان بیاورد و از هر دو روش خوراکی و بیرونی می توانید برای پوست استفاده کنید. این روغن در مبارزه با پسوریازیس بسیار موثر است، به آسانی جذب می شود و بر روی هر نوع پوستی می تواند استفاده شود. روغن آوکادو کمک می کند تا پوست با مواد غذایی طبیعی مفید تغذیه شده و باعث رطوبت و نرمی پوست شده و با این کار پوست را تحریک به کلاژن سازی می کند. در طول تابستان روغن آوکادو می تواند پوست شما را از زیان های اشعه آفتاب محافظت کند و در طول زمستان پوست را از آب و هوای خشن سرد محافظت کند.

ماسک آووکادو:

علاوه بر مصرف خوراکی و موضعی روغن آووکادو با آلوئه ورا و مخمر آبجو برای بیماران پوستی پسوریازیس بسیار مفید است. این ماسک عوامل دفاعی طبیعی پوست را تقویت می کند، پوستهای خشک و پوسته پوسته را التیام داده و برای پوستهای بسیار خشک و حساس پسوریازیس مناسب است.

آووکادو (۲ قاشق سوپخوری) له شده را با آلوئه ورا (۱ قاشق سوپخوری) و پودر مخمر (۱ قاشق سوپخوری) در ظرفی مخلوط کرده و به خوبی هم می زنیم تا خمیر نرم و یک دستی حاصل شود. سپس این ماسک را بر روی ضایعات پوستی پسوریازیس غیر از نواحی اطراف چشمها مالیده و می گذاریم به مدت ۳۰ دقیقه بماند. بعد از آن با آب ولرم می شوییم.

طرز مصرف آووکادو:

اگر آووکادو رسیده است به آسانی باز خواهد شد. فقط یک چاقو را به صورت عمودی از هر دو طرف قرار دهید. از دانه آن اسموتی درست کنید آن را در یک کیسه پلاستیکی قرار دهید و با چکش بزنید. سپس به همراه مواد دیگر مانند اسفناج، موز و… در مخلوط کن ریخته و اسموتی درست کنید. فراموش نکنید که مقداری هم آب بریزید.

آووکادو را می توانید با پوست مصرف کنید البته بسته به نوع آووکادو. اگر پوست نازک باشد و اگر سمپاشی نشده باشد بهترین راه مصرف آووکادو همراه با سبزی های خام در سالاد است ولی به صورت مجزا و بصورت میوه هم می توانید مصرف کنید.

آووکادو و سلامتی بیشتر:

مطالعات نشان می‌ دهد افرادی که به طور مرتب از آووکادو مصرف می‌ کنند میزان سبزیجات بیشتر مصرف کرده و قند کمتری نیز دریافت می‌ کنند و در مجموع رژیم غذایی سالمتری دارند. همچنین وزن، اندازه دور کمر و شاخص توده بدنی در این افراد پایین‌ تر است.