در واقع، ابتلا به پسوریازیس می‌ تواند خطر افزایش وزن را بیشتر کند، به‌خصوص اگر باعث کم شدن فعالیت‌ های بدنی شده باشد. ضمنا اگر فرد مبتلا به پسوریازیس چاق باشد، احتمال تشدید پسوریازیس هم بیشتر می‌ شود. بنابراین اگر مبتلا به پسوریازیس هستید، باید وزنتان را مدیریت کنید، چون کاهش وزن حتی اگر خیلی کم باشد باز هم باعث بهبودی شما می‌ شود. در ادامه به راهکارهای مدیریت وزن در بیماران مبتلا به پسوریازیس می پردازیم.

رژیم غذایی سالم:

اولین نکته برای مدیریت وزن، رعایت رژیم غذایی سالم است. معمولا رژیم غذایی سالمی که متخصصان توصیه می‌ کنند، شامل این موارد می‌ شود:

مقدار زیادی میوه و سبزیجات بخورید؛

مقدار زیادی غلات سبوس‌دار برای وعده‌ های غذاییتان در نظر بگیرید؛

پروتئین‌ های بدون چربی را انتخاب کنید، مثل سینه مرغ بدون پوست و ماهی؛

گوش قرمز کمتری بخورید؛

استفاده از محصولات لبنی پُرچرب را محدود کنید؛

مصرف کربوهیدرات‌ های تصفیه‌ شده مثل ماکارونی و برنج سفید را کاهش دهید؛

از محصولات غذایی فرآوری‌ شده استفاده نکنید.

ضمنا به نظر متخصصان، بهتر است که استفاده از قندهای تصفیه‌ شده را هم کاهش دهید. رعایت همه این نکات در کنار هم به شما کمک می‌کند تا وزنتان را مدیریت کنید و درنهایت باعث بهبودی پسوریازیس می‌ شود.

ورزش کردن، بخش مهمی از برنامه مدیریت وزن برای افراد مبتلا به پسوریازیس:

ورزش کردن، بخش مهمی از برنامه مدیریت وزن برای افراد مبتلا به پسوریازیس است. شاید بپرسید که بهترین برنامه ورزشی برای این افراد چه می‌ تواند باشد؟ به نظر متخصصان، هر برنامه ورزشی که انجام دادن کامل و درست آن در توان فرد مبتلا به این بیماری پوستی باشد، مفید است.

البته اگر علائم پوستی و آرتریت، مانع از انجام درست فعالیت‌ های ورزشی شوند، فرد مبتلا به بیماری پسوریازیس باید به پزشک مراجعه کند تا درمان‌ های لازم را انجام دهد. با این‌حال اگر فرد مبتلا به پسوریازیس، دچار آرتریت شده باشد، باید ورزش‌ هایی را انتخاب کند که برای مفصل‌ ها راحت باشند. مثلا شنا یا راه رفتن در آب می‌ تواند گزینه موثر و مناسبی برای این افراد باشد. ضمنا به نظر بعضی از متخصصان، دوچرخه‌ سواری و پیاده‌ روی هم می‌ تواند برای این افراد مفید باشد.

در هر صورت اگر مشکلات مفصلی ندارید و می‌ خواهید که وزنتان را واقعا کاهش دهید، بهتر است تمرینات قدرتی را به برنامه ورزشیتان اضافه کنید. این کار از طرفی باعث می‌ شود که توده‌های عضلانی بدون چربی شما افزایش پیدا کند و از طرف دیگر بدنتان هر روز کالری بیشتری می‌ سوزاند. البته اگر تازه‌کار هستید، با وزنه‌ های سبک شروع کنید و آرام‌ آرام سراغ وزنه‌ های سنگینتر بروید. ضمنا اگر چند جلسه را زیر نظر مربی ورزشی بگذرانید، می‌ توانید بهتر عمل کنید، چون تکنیک‌ های بهتری یاد خواهید گرفت.

کالری‌های مصرفیتان را به خوبی کنترل کنید:

آن دسته از بیماران مبتلا به پسوریازیس که می‌ خواهند وزنشان را کاهش دهند، باید کالری‌ های مصرفیشان را به‌ خوبی کنترل کنند. مهمترین نکته در زمینه کالری‌ ها این است که اگر میزان کالری‌ هایی که می‌ سوزانید، بیشتر از کالری‌ های مصرفیتان باشد، وزنتان کاهش پیدا خواهد کرد. بنابراین برای این‌ که هر هفته بتوانید نیم کیلوگرم از وزنتان را کم کنید، باید بیشتر از ۳۵۰۰ کالری بسوزانید. برای رسیدن به این هدف، می‌توانید هر روز ۵۰۰ کالری از برنامه غذاییتان را حذف کنید یا همین مقدار کالری را با ورزش کردن بسوزانید.

با این‌حال بهتر است که هدف‌گذاری برای کاهش وزن را آرام‌ آرام پیش ببرید و هر هفته بین نیم تا یک کیلوگرم از وزنتان را کاهش دهید. رعایت کردن نکات زیر می‌ تواند به چنین برنامه‌ای کمک کند: یکی از مهم‌ترین نکات این است که فقط در مواقع گرسنگی واقعی غذا بخورید.

در واقع، باید بتوانید گرسنگی واقعی را از خستگی، بی‌ حوصلگی و استرس تشخیص بدهید. ضمنا نباید تشنگی را با گرسنگی اشتباه بگیرید. برای این کار بهتر است در طول روز، مایعات کافی بنوشید. غذا خوردن آرام هم می‌تواند به این افراد کمک کند. در واقع با این کار به بدن زمان می‌دهید تا سیری را به‌ درستی تشخیص دهد. ضمنا اگر دفترچه یادداشتی برای ثبت غذاها داشته باشید، می‌ توانید از غذا خوردن احساسی جلوگیری کنید.

نوشته راهکارهای مدیریت وزن در بیماران مبتلا به پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

درباره آووکادو:

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، آووکادو جزو مغذی‌ ترین مواد خوراکی است که اولین شواهد از مصرف آن به ۱۰ هزار سال پیش در مکزیک برمی‌گردد که محل اصلی کشت آووکادو قاره آمریکاست و زمانی که اروپایی‌ ها به این قاره سفر کردند مشاهده کردند مردم آمریکای جنوبی تا مکزیک آووکادو را به عنوان میوه اصلی در سبد مواد غذایی خانواده‌ شان انتخاب کرده‌اند و معتقد بودند این میوه آنان را قوی و قدرتمند می‌ سازد. آووکادو به رغم آنکه به رنگ سبز است و برخی افراد آن را جزو دسته سبزیجات قرار می‌ دهند، در میان دسته بندی میوه‌ ها گذاشته می‌ شود. هسته موجود در آووکادو دانه آن به حساب می‌آید که می‌ توان با پرورش مناسب دانه آن، درخت آووکادو را پرورش داد.

آووکادو و پسوریازیس:

به گزارش هلث لاین، آکادمی پوست شناسی آمریکا در بررسی‌ های خود به این یافته رسیده‌اند که مصرف آووکادو کم‌ هزینه‌ ترین مسیر برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس است. متخصصان بر این باورند که استفاده از کرم‌ های حاوی ویتامین B12 و روغن آووکادو می ‌تواند بدون داشتن عوارض جانبی فواید بیشماری برای پوست بیماران پسوریازیس داشته باشد.

آووکادو در بهبود ضایعات پوستی پسوریازیس و همچنین برای اقدامات محافظت کبدی استفاده می شود. unsaponifiable روغن موجود در آووکادو دارای خواص ترمیمی از اپیدرم نیز می باشد.

این یک واقعیت شگفت آور است که فقط در پوست و گوشت آووکادو  ۳۰٪  آنتی اکسیدان و ۷۰٪ در دانه آن است. این آنتی اکسیدان کلسترول را کاهش داده و از انواع بیماری ها به ویژه بیماری پسوریازیس پیشگیری و بیماری های التهابی را کاهش می دهد. همچنین مصرف دانه آووکادو سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند.

آووکادو و آرتریت پسوریازیس:

نتایج مطالعات نشان می‌ دهد آووکادو درد ناشی از التهاب مفاصل را نیز کاهش می‌ دهد. همچنین بررسی‌ ها حاکی از آن است که عصاره آووکادو و سویا می‌ تواند در کاهش علائم التهاب مفاصل موثر باشد. روغن آووكادو ضد رماتيسم است و اگر مفاصل شما درد مي كند آنرا با روغن آووكادو ماساژ دهيد.

ارزش غذایی:

آووکادو دارای چربی‌ های متفاوتی است. برای یک آووکادوی معمولی:

آواکادو از میوه‌ های مملو از مواد مغذی و چربی‌ های مناسب و مفید برای بدن است که نسبت به موز میزان پتاسیم آن بیشتر است.

در نیمی از این میوه ۴٫۶ گرم فیبر خوراکی و ویتامین B و ۳۴۵ میلی گرم پتاسیم وجود دارد.

میوه آووکادو حاوی ۷۱ درصد چربی اشباع نشده است که برای سلامت قلب و طبیعی شدن فرآیند لختگی خون مفید بوده و در صورت جایگزینی با کربوهیدرات در رژیم غذایی به کنترل سطح قندخون کمک می ‌کند.

مصرف این میوه خطر ابتلا به برخی انواع سرطان‌ ها را در فرد کاهش می‌ دهد.

کاروتنوئیدها ترکیب‌ هایی با فعالیت آنتی‌ اکسیدانی بالا هستند که به دلیل خاصیت ضدسرطانی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. بررسی‌ های اولیه نشان می‌ دهد این ترکیب که به مقادیر قابل توجه در این میوه وجود دارد می‌ تواند در پیشگیری از سرطان سینه، دهان، پروستات و معده پیشگیری و در کنترل پسوریازیس موثر باشد.

رژیم غذایی حاوی میوه آووکادو می‌ تواند سطح کلسترول بد خون را کاهش دهد. کلسترول بد خون منجر به سفتی رگها می‌شود که خود عامل خطرزا در بروز سکته مغزی و قلبی است.

متخصصان معتقدند چربی موجود در آووکادو خطر آسیب دیدگی پوست را کاهش دهد.

اشعه خورشید موجب پیر شدن زودرس پوست شده اما مصرف آووکادو در بازسازی DNA و کاهش تخریب بافتی ناشی از اشعه فرابفنش موثر است.

روغن آووكادو بهترين كرم براي پوست است زيرا به آساني در پوست نفوذ يم كند و به پوست شادابي مي دهد.

روغن آووکادو:

آووکادو غنی از ویتامین های A، E ، D، B1 ، B2، K، PP و اسیدهای چرب ضروری که بسیار مفید برای پوست شما می باشد، روغن آووکادو می تواند مزایای شگفت انگیزی برای کل بدن شما به ارمغان بیاورد و از هر دو روش خوراکی و بیرونی می توانید برای پوست استفاده کنید. این روغن در مبارزه با پسوریازیس بسیار موثر است، به آسانی جذب می شود و بر روی هر نوع پوستی می تواند استفاده شود. روغن آوکادو کمک می کند تا پوست با مواد غذایی طبیعی مفید تغذیه شده و باعث رطوبت و نرمی پوست شده و با این کار پوست را تحریک به کلاژن سازی می کند. در طول تابستان روغن آوکادو می تواند پوست شما را از زیان های اشعه آفتاب محافظت کند و در طول زمستان پوست را از آب و هوای خشن سرد محافظت کند.

ماسک آووکادو:

علاوه بر مصرف خوراکی و موضعی روغن آووکادو با آلوئه ورا و مخمر آبجو برای بیماران پوستی پسوریازیس بسیار مفید است. این ماسک عوامل دفاعی طبیعی پوست را تقویت می کند، پوستهای خشک و پوسته پوسته را التیام داده و برای پوستهای بسیار خشک و حساس پسوریازیس مناسب است.

آووکادو (۲ قاشق سوپخوری) له شده را با آلوئه ورا (۱ قاشق سوپخوری) و پودر مخمر (۱ قاشق سوپخوری) در ظرفی مخلوط کرده و به خوبی هم می زنیم تا خمیر نرم و یک دستی حاصل شود. سپس این ماسک را بر روی ضایعات پوستی پسوریازیس غیر از نواحی اطراف چشمها مالیده و می گذاریم به مدت ۳۰ دقیقه بماند. بعد از آن با آب ولرم می شوییم.

طرز مصرف آووکادو:

اگر آووکادو رسیده است به آسانی باز خواهد شد. فقط یک چاقو را به صورت عمودی از هر دو طرف قرار دهید. از دانه آن اسموتی درست کنید آن را در یک کیسه پلاستیکی قرار دهید و با چکش بزنید. سپس به همراه مواد دیگر مانند اسفناج، موز و… در مخلوط کن ریخته و اسموتی درست کنید. فراموش نکنید که مقداری هم آب بریزید.

آووکادو را می توانید با پوست مصرف کنید البته بسته به نوع آووکادو. اگر پوست نازک باشد و اگر سمپاشی نشده باشد بهترین راه مصرف آووکادو همراه با سبزی های خام در سالاد است ولی به صورت مجزا و بصورت میوه هم می توانید مصرف کنید.

آووکادو و سلامتی بیشتر:

مطالعات نشان می‌ دهد افرادی که به طور مرتب از آووکادو مصرف می‌ کنند میزان سبزیجات بیشتر مصرف کرده و قند کمتری نیز دریافت می‌ کنند و در مجموع رژیم غذایی سالمتری دارند. همچنین وزن، اندازه دور کمر و شاخص توده بدنی در این افراد پایین‌ تر است.

نوشته آووکادو کم‌ هزینه‌ ترین مسیر برای درمان بیماری پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

تاریخچه:

کفیر برای اولین بار در قفقاز تولید شده و اسم آن ترکی است که از « کف » به معنای سرخوشی و شادی گرفته شده یعنی نوشیدنی نشاط آور که در ابتدا مثل سایر فرآورده های شیری به طور سنتی تولید می شد، اما امروزه این محصول به دلیل دارا بودن خواص ویژه به طور صنعتی تهیه می شود. کفیر فرآورده ای تخمیری است که تا حدودی به ماست شباهت دارد. با توجه به اینکه در هر فرآورده تخمیری از باکتری های لاکتیک و مخمرها استفاده می شود و با پیشرفت علم، خواص ویژه محصولات تخمیری ثابت شده و همچنین به دلیل اینکه کفیر تا حدودی برای مردم ناشناخته است، بنابراین اخیراً این محصول مورد توجه ویژه ای قرار گرفته است.

خواص درمانی کفیر:

این نوشیدنی تخمیری از مجموعه ای از باکتری های زنده و مفید برای بدن تشکیل شده است بطوریکه دانشمندان راز سودمندی کفیر را برای سیستم ایمنی و گوارش وجود این باکتری ها می دانند. به این باکتری ها « پروبیوتیک » اطلاق می شود. همچنین مخمرهای موجود در آن قادر به ساخت اسید فولیک بوده که کوآنزیم یک سری واکنش های حیاتی جهت تنظیم رشد سلول ها است. این محصول معجزه آسا در پیشگیری و درمان بیماری ها بسیار مفید بوده که مهمترین خواص درمانی آن در مراکز تحقیقاتی معتبر دنیا به ثبت رسیده است.

کفیر و پسوریازیس:

مصرف روزانه کفیر و به‌ علاوه استفاده موضعی آن در محل ضایعات پوستی پسوریازیس و اگزما بعد از چهارده روز اثرات بسیار مثبتی به بار می آورد. کفیر محصولی است که در راستای سالم سازی باعث طول عمر، بهبود سیستم گوارشی و مانع تکثیر باکتری های ترشح کننده سموم (که پوست و مو را خراب می کنند) می شود. بنابراین کسانی که کفیر مصرف می کنند پوست و موی سالم تری دارند.

در بیماریهای پوستی و جوشهای عصبی نوشیدن روزانه ۱ لیتر دوغ کفیر و برای اگزما و پسوریازیس همراه با مالیدن آن بر روی پوست به صورت ضماد در شب و شستن آن در صبح پیشنهاد می گردد. گزارشات رسیده از بیماران اگزمایی و پسوریازیس حاکی از بهبود علائم بیماری از جمله زخم، پوسته ریزی محل و خارش بعد از ۱۵ روز میباشد.

منع مصرف:

همه می توانند استفاده کنند حتی زنان شیرده و باردار، از طرفی به دلیل اینکه ارگانیسم های (اندامگان) کفیر قابلیت تجزیه لاکتوز شیر را دارند، بنابراین توصیه می شود افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز که نمی توانند شیر را هضم کنند کفیر را جایگرین شیر کنند.

روش نگهداری کفیر:

نکته مهم زمان مصرف کفیر است که باید باکتری های آن به اندازه کافی زنده و فعال باشند. در تولید محصول، به مصرف کنندگان تأکید می شود که آن را در یخچال نگهداری کنند چون در صورت نگهداری در خارج از یخچال باکتری ها فرصت تکثیر پیدا می کنند. همچنین نگهداری ماست در یخچال سبب حفظ خواص آن می شود.

دوغ های کفیر موجود در بازار:

چرا خواص کفیر خانگی بسیار بیشتر از کفیر فروشگاهی می باشد؟ اصلی ترین تفاوت دقیقا به زنده بودن این باکتری ها، تنوع آنها و مقدار آن ها در هنگام مصرف برمی گردد. وقتی کفیر را در منزل با دانه های زنده کفیر تولید نمائید، به این کار اصطلاحا تولید کفیر خانگی یا کفیر طبیعی می گوبند، کفیر تولید شده در خانه کفیری تازه و سرشار از باکتری های زنده می باشد. که خواص پروبیوتیک آن بسیار بیشتر از کفیر تولید شده در کارخانه های لبنی می باشد، دلائل زیر علت این امر می باشد:

رای تهیه کفیر در کارخانجات لبنی به جهت پیچیدگی و هزینه بری کار با قارچ زنده، از باکتری های فریز شده و خشک شده استفاده می نمایند که اصطلاحا به آنها پودر استاتر می گویند، به جهت فرآیند خشک کردن دانه های کفیر برای ساخت استارتر کفیر، تعداد بسیاری از انواع باکتری های داخل دانه های زنده از بین می روند، در واقع از نظر نوع باکتری، کفیر کارخانه ای دارای انواع کمتری از باکتری های مفید می باشند.

در پروسه توزیع محصولات لبنی، در بهترین حالت، محصولات روز بعد از تولید به فروشگاه می رسند، و در سریعترین حالت، دو روز بعد از تولید به مصرف می رسند، همانطور که گفته شد، هر چقدر زمان مصرف کفیر از زمان تولید آن فاصله بگیرد، باکتری های کمتری زنده مانده و خواص پروبیوتیک کفیر کاهش می یابد.

در کارخانجات رعایت استاندارد یکپارچگی محصولات (هم طعم بودن کلیه محصولات هم شکل) یک الزام می باشد، که این با طبیعت پیچیده قارچ کفیر که با تغییر دما و زمان تخمیر در فرآیند تولید و توزیع، مزه آن به طور کلی تغییر پیدا می کند، چندان سازگار نیست، به همین جهت محصولات کفیر کارخانجات لبنی، محصولات دستکاری شده ای می باشند که معمولا مواد نگهدارنده و تثبیت کننده به آن افزوده می شود، این کار باعث کاهش کیفیت کفیر فروشگاهی و تاثیر سلامتی بخش آن می گردد.

پس به طور کل از نظر خواص، کفیر خانگی مانند هر محصول طبیعی دیگری دارای کیفیت و خواص بسیار بیشتری نسبت به نوع صنعتی آن می باشد.

طرز تهیه کفیر:

حال که به خواص بی شمار محصولات کفیر این دوغ خوشمزه و سلامتی بخش، که میتواند به عنوان یک ماده طبیعی جای انواع داروهای شیمیایی و کورتونی را برای بیماران پوستی پسوریازیس و اگزما بگیرد پی بردیم، وقت این است که طرز تهیه کفیر را یاد بگیریم تا با کمترین هزینه، یک دسر عالی و سلامتی بخش را به زنجیره غذائی روزانه خودمان اضافه کنیم. برای یادگیری همراه با جزئیات طرز تهیه کفیر اینجا کلیک کنید.

نوشته گزارشاتی مبنی بر کنترل بیماری پسوریازیس با مصرف کفیر اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شکر:

دانه‌ های ریز بلوری به رنگ سفید و یا قهوه‌ای که بعنوان شکر یا کله‌ قند یا فشرده مکعبی تشکیل شده‌ یک ماده فرآوری شده است که از عصارهٔ نیشکر و یا چغندر قند به دست می‌ آید. به این صورت که قند موجود در نیشکر و چغندر قند بعد از جداسازی تمام املاح، ویتامین‌ها، پروتئین، آنزیم و سایر مواد مغذی مفید، در کارخانه تصفیه شده و به ساکاروز خالص تبدیل می‌ شود. چیزی که بعد از فرآیند باقی می‌ماند، مادهٔ مصنوعی غلیظ شده‌ای است که استفاده از آن نه تنها چندان فایده‌ای برای بدن انسان ندارد، بلکه مضراتی هم دارد.

گروه خاصی وجود ندارد که از مصرف زیاد این ماده غذایی سود ببرند اما در بیماران پسوریازیس مقدار مصرف مواد کربوهیدراتی که قند نیز جزو آنهاست، باید محدودتر از دیگران باشد و در مورد این بیماران این توصیه جدی تر است.

ارتباط مصرف شکر با پسوریازیس:

شکر، سم سفید است. قند و شکر ارزش تغذیه ای پایین و قدرت چاق کنندگی بالایی دارند و سلامت را تهدید می کنند. امروزه کشورهای پیشرفته به این نتیجه رسیده اند که برای کنترل بیماری های پوستی و پیامدهای آن، بیماری های قلبی عروقی و سرطان باید مصرف قند و شکر و قندهای ساده کاهش یابد.

در شکر ترکیباتی وجود دارند که به بازسازی اثرات گلیکاشن و تخریب بیشتر سلول های پوستی کمک می کنند. همچنین اگر از بیماری پسوریازیس رنج می برید از مصرف زیاد بعضی شیرین کننده ها مانند عسل، ملاس، فروکتوز، استویا، شیرین کننده های مصنوعی، شکر سفید تصفیه شده خودداری نمایید زیرا سبب بدتر شدن علائم پسوریازیس می شوند. قند زیاد ارتباط مستقیم با التهاب و گلیکوزیله شدن داشته و هر دو فرایند تاثیر منفی روی پوست دارند.

بررسی ها نشان می دهند، شکر و قند از رسیدن خون به پوست جلوگیری می کنند و مانع تنفس پوست می شوند از این رو روند تخریب پوست را افزایش می دهند. دانشمندان با انجام آزمایشات و مطالعاتی بر روی هزاران نفر دریافتند شکر و قند بر روی پوست بیماران پوستی نظیر پسوریازیس و اگزما به مراتب اثرات نامطلوب بیشتری دارد و می تواند در شعله ور شدن بیماری آنها نقش داشته باشد. کارشناسان بهداشت و درمان در حال مطالعه برای کشف ارتباط بین مصرف بالای قند و صدمه دیدن کلاژن و الاستین که برای سالم ماندن و ترمم پوست لازم هستند می باشند.

وقتی قند خون به سرعت بالا می رود، قند می تواند خود را در فرایندی به نام گلیکاشن به کلاژن بچسباند و پوست را سفت و انعطاف ناپذیر کند. از دست رفتن این ویژگی در پوست باعث تشدید ضایعات پوستی نظیر پسوریازیس و اگزما می شود. همچنین شکر در عملکرد سیستم ایمنی بدن اختلال ایجاد کرده و مقدار چربی کبد را نیز زیاد می کند.

کاهش مصرف قند:

از هوس کردن قند به سه روش جلوگیری نمایید:

• مواد مغذی مورد نیاز را برای بدن خود تامین کنید و از خوردن میوه پاپایا برای افزایش ویتامین C استفاده کنید.
• از موز بخاطر اینکه حاوی پتاسیم است استفاده کنید زیرا یک مکمل حاوی پتاسیم و کروم بشمار می آید.
• خواب بیشتری داشته باشید زیرا خستگی در اواخر شب سبب می شود که بیشتر هوس قند کنید.

نکته: اگر شما هوس شیرینی جات یا کربوهیدرات کردید این یعنی اینکه شما از کمبود ویتامین و مواد معدنی رنج می برید. زمانیکه هوس قند می کنید آن را نادیده نگیرید، زیرا این یک سیگنال مهم از جانب بدن شما بشمار می آید. فراموش نکنید که هوس قند می تواند علامتی باشد که شما از کمبود مواد مغذی نظیر ویتامین C، پتاسیم موجود در میوه های شیرین، منیزیم و یا کروم که در کربوهیدرات هایی نظیر سیب زمینی شیرین و غلات وجود دارد، رنج می برید.

منابع جایگزین:

• سيب از جمله ميوه ها و منابع غني فيبر است كه به علت داشتن پكتين و داشتن شاخص قندي كمتري نسبت به ساير ميوه ها به عنوان يك ميان وعده مناسب بويژه در مبتلايان به پسوریازیس به شمار مي رود.
• قند موجود در توت سفيد براي كساني كه مبتلا به پسوریازیس هستند ضرر ندارد. به همين علت به آنها توصيه مي‌شود به جاي قند، چاي را با توت خشك بخورند. اين ميوه خوشمزه داراي آنتي‌ اكسيداني به نام آنتوسيانيد است. آنتي‌اكسيدان موجود در اين ميوه فوايد بسياري براي سلامتي دارد كه يكي از آنها كاهش ميزان كلسترول بد خون و جلوگيري از تشدید ضایعات پوستی است.
• زردآلو نیز از میوه‌ های تابستانی سرشار از فیبر خوراکی و ویتامین A است که ذخیره کربوهیدرات آن، پایین و خوردن آن برای بیماران پسوریازیس مفید است.
• هندوانه نیز به دلیل دارا بودن ویتامین‌های B و C و بتاکاروتن و پتاسیم نیز برای بیماران پسوریازیس توصیه می‌ شود.

میزان مصرف قند:

در ایران قند و شکر فقط با چای مصرف نمی شود، انواع نوشابه ها و شیرینی ها هم حاوی شکر هستند. اگر می خواهیم مشکلات به حداقل برسد، باید در مصرف منابع قند ساده تجدید نظر کرد و مصرفشان را به حداقل ممکن رساند. این کار به سادگی امکان پذیر نیست و به برنامه ریزی، آموزش و یادآوری نیاز دارد. فرهنگ سازی برای کاهش مصرف قندهای ساده مانند قند و شکر و خوراکی های شیرین حاوی شکر، قدمی مثبت برای ارتقای سلامت افراد جامعه است و همه باید در این زمینه تلاش کنند.

از مصرف شیرین کننده های مصنوعی، آسپارتام، مالت جو، دکستروز، آب نیشکر مخلوط، فروکتوز، کنسانتره آب میوه، گالاکتوز، قند، عسل، شربت ذرت، لاکتوز، جو سبز شده خشک، مالتوز، مالتودکسترین و شکر تصفیه شده تا حد امکان خودداری کنید.

مقدار مجاز مصرف قند به نیاز بدن و نوع رژیم غذایی بستگی دارد اما مقدار پیشنهادی قند های ساده برای افراد بزرگسال روزانه کمتر از حدود ۲۵ گرم است که با توجه به کل رژیم غذایی و منابع دریافتی می تواند بخشی از آن به قند و شکر اختصاص پیدا کند.

نوشته بیماران پسوریازیس از مصرف زیاد قند و شکر اجتناب کنند اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

گلوتن:

گلوتن ترکیبی پرتئینی است که از غذاهای فرآوری شده از گندم و سایر غلات مرتبط به آن از جمله چاودار و جو بدست می‌ آید. گلوتن ترکیبی از دو گلیکوپروتئین به نام گلیادین و گلوتلین بوده که در بسیاری از غلات علوفه‌ ای حضور دارند. گلوتن حقیقی که حاوی گلیادین و گلوتنین است محدود به گیاهان خانواده چمنیان می‌ باشد. پروتئین ذخیره شده در دانه برنج و ذرت نیز گاهی گلوتن نامیده می‌ شوند ولی ترکیب پروتئین آنها متفاوت از گلوتن حقیقی است.

ارتباط گلوتن با پسوریازیس:

بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس با رژیم غذایی فاقد گلوتن وضعیت خود را بهبود بخشیده اند. در حالی که نیاز به مطالعات بیشتری برای درک بهتر ارتباط میان گلوتن و پسوریازیس وجود دارد، بسیاری از بیماران پسوریازیس به بهبود چشمگیر شرایط پوست و آرتریت پسوریازیس خود در یک رژیم غذایی فاقد گلوتن گزارش داده اند. مطالعات آزمایشگاهی و بالینی در سال ۲۰۱۰ بر روی ژنی موثر بر بیماری پوستی پسوریازیس به نام (HLA CW6) نشان داد که گسترش بیماری پسوریازیس با مصرف مقادیر زیاد گلوتن در ارتباط است.

در سال ۲۰۰۹ در برزیل مطالعات دیگری نشان داد که بیماران پسوریازیس در دوره ای که به دنبال یک رژیم غذایی فاقد گلوتن بوده اند شرایط بهتری را تجربه کرده اند.

منابع جایگزین گلوتن:

گندم و فراورده‌ های آن جزو غذا‌هایی محسوب می‌ شوند که به علت داشتن ماده‌ای به نام گلوتن باعث تورم روده و در ‌‌نهایت ایجاد سوء هاضمه و تشدید بیماری پسوریازیس را در پی دارند. بنابراین توصیه می‌ شود بیماران از ذرت و مواد تهیه شده از این مواد، جو، گندم سیاه و گندم معمولی پرهیز کنند. هر چند از نظر سازمان غذا و دارو FDA، گلوتن در دسته مواد «معمولاً بی ضرر» طبقه‌ بندی شده است.

بعضی مواد غذایی مانند نان، ماکارونی و شیرینی، منابع آشکار از گلوتن هستند. اما گلوتن ممکن است در بعضی از ترکیبات مواد غذایی نظیر سویا، بستنی و سس های سالاد نیز وجود داشته باشد

گلوتن همچنین در جو، گندم سرخ، گندم سیاه، ماءالشعیر، سرکه مالت، نشاسته گندم، سبوس گندم، خمیر فطیر آرد، تثبیت کننده بستنی و سس کچاپ و سس سویا نیز وجود دارد. اگر نان یا سسی گلوتن نداشته باشد، روی آن عبارت عاری از گلوتن (Gluten Free) درج می شود. این غذاها را باید از رژیم بیمار حساس به گلوتن حذف کنید: انواع نان های معمولی، ماکارونی و اسپاگتی، انواع کیک و بیسکویت‏های معمولی و انواع کلوچه ها.

همچنین مصرف کلیه محصولات غذایی که در تهیه آنها از اینگونه غلات استفاده شده است، ممنوع می‏ باشد مانند سوسیس، کالباس و سوپ های آماده.

رژیم بدون گلوتن:

کاهش مصرف گلوتن با فروکش بیماری پسوریازیس ارتباط داشته و در بعضی بیماران مبتلا به پسوریازیس، شروع رژیم فاقد گلوتن منجر به بهبود ضایعات پوستی می شود.گلوتن سبب التهاب می شود و بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس به گلوتن حساسیت دارند لذا حداقل یک ماه از مصرف گلوتن خودداری کنید تا ببینید علائم کمتر می شود. پس از یک ماه، اگر شما از تاثیر حذف گلوتن از تغذیه خود بر بیماری پسوریازیس مطمئن نیستید می توانید آن را به رژیم غذایی خود استفاده کنید. تاثیرات حذف گلوتن از رزیم غذایی شما می تواند در کاهش خارش و ضایعات، درد مفاصل و غیره نمود پیدا کند.

نوشته رژیم فاقد گلوتن موثر در فروکش ضایعات پوستی پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

گوشت قرمز و پسوریازیس:

کسانی که در روز به طور متوسط ۱۶۰ گرم گوشت قرمز مصرف ‌می کنند، “مصرف کننده زیاد گوشت قرمز” محسوب می شوند و “مصرف کنندگان کم گوشت قرمز” هر روز حدود ۲۵ گرم از گوشت قرمز و فرآورده های آن استفاده می کنند. پژوهشگران می گویند، در صورتی که بیماران پسوریازیس میزان مصرف گوشت قرمز خود را به سطح مصرف کنندگان حداقل این نوع گوشت، یعنی ۲۵ گرم در روز، کاهش دهند، خطر تشدید بیماری خود را کاهش میدهند.

همچنین گوشت قرمز به شدت سودا زا بوده و خون را غلیظ می ‌کند و برای کبد مضر است و استفاده از آن سبب تیرگی پوست صورت، افسردگی، وسواس، جذام و واریس می‌ شود.از سموم موجود در گوشت قرمز می توان به سموم متوکسي کلر، کلردين، هپتاکلر، توکزافن، ليندين، هگزا کلرايد، آلدرين و ……… اشاره کرد.

گوشت گاو دارای مزاج سرد و خشک بوده و استفاده آن در سوسیس و کالباس و غذاهای کارخانه‌ ای به علت مزاج سرد و خشک آن بسیاری از بیماری‌ هایی که حاصل از خلط سوداست را بیدار کرده و فرد را مستعد بیماری‌ های سودایی نظیر پسوریازیس می‌ کند.

جایگزین مناسب:

غذاهایی که غنی از عنصر روی و پروتئین هستند به طور خاص برای افرادی که از پسوریازیس رنج می برند مهم است، زیرا موجب کارکرد صحیح سیستم ایمنی بدن و تنظیم آن می شوند و جایگزین خوبی برای منابع پروتئینی التهاب زا مانند گوشت های پُرچرب هستند.
برای این که بهترین نتیجه را برای کاهش ضایعات پسوریازیس بگیرید گوشت سینه مرغ و بوقلمون بدون پوست را جایگزین گوشت های قرمز و فرایند شده مثل سوسیس و کالباس نمایید. گوشت چرخ کرده های کاملاً بدون چربی و لخم و همچنین جوجه کباب، اردک و گوشت بره نیز از انتخاب های خیلی خوب هستند.

نحوه مصرف مناسب:

متخصصان علم تغذیه توصیه می کنند برای کاهش عوارض مصرف گوشت قرمز از تکنیک هایی برای پخت گوشت استفاده کنید که به روغن کمتری نیاز است مانند استفاده از فر، اجاق گاز و کباب کردن به جای سرخ کردن در روغن، تا فواید بیشتری از آن، عایدتان شود.

گوشت سالم:

چند نکته بسیار مهم و قابل توجه برای انتخاب و خرید گوشت سالم و تازه به قرار زیر است:

• گوشت مرغ و سایر پرندگان باید ترد، آبکی و دارای بوی مطبوع باشد.
• سطح گوشت باید کاملا تمیز باشد و زیاد مرطوب یا زیاد خشک نباشد. هم چنین روی بافت ماهیچه‌ ای آن نباید ذرات خون وجود داشته باشد.
• بوی گوشت تازه باید اندکی اسیدی باشد. تازگی گوشت به طور کلی از روی رنگ، بو و ظاهر آن قابل تشخیص است.
• رنگ طبیعی گوشت تازه به استثنای گوشت مرغ، قرمز تیره است.
• فرآورده‌ های گوشتی نباید دارای استخوان شکسته باشند.

نوشته گوشت گوساله و فراورده های آن موثر در تشدید پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

انار:

یکی از میوه‌ های درختی است که دانه‌ هایی اغلب قرمز، و گاهی سفید، و یا به رنگ‌ هایی بین آن دو دارد. رنگ پوست آن نیز اغلب قرمز و گاه سیاه و یا تقریباً زرد است. انار بومی مناطق شرق ایران تا کوه‌های هیمالیا در شمال هند است و یکی از اولین گیاهان اهلی شده‌ است. ایران با تولید سالانه ۸۰۰ هزار تن انار، بزرگ‌ ترین تولیدکنندهٔ انار در دنیا بوده و هندوستان دومین کشور تولید کننده‌ است. کنترل بیماری های پوستی نظیر پسوریازیس و اگزما، گردش خون مناسب، تمیز کردن سرخرگ‌ ها، جلوگیری از بروز حملات قلبی و مغزی، شستشوی کلیه‌ ها و مبارزه با چربی خون از امتیازات مصرف آب انار به لحاظ برخورداری از آنتی‌ اکسیدان بالا است.

ترکیبات انار:

انار میوه ای خوشمزه و شفا بخش است. دلیل خاصیت شفا بخشی انار وجود مقدار زیادی ویتامین C و دیگر ویتامین ها مانند ویتامین B2 ،B1 و B6 است. همچنین وجود پتاسیم و منیزیم در انار، می تواند عاملی برای تصفیه خون و سموم زدایی از بدن باشد.

ارتباط مصرف انار با پسوریازیس:

مصرف آب انار در از بین بردن رادیكال‌ های آزاد سمی در بدن موثر است. آب انار بیشترین ظرفیت آنتی اكسیدانی را برای مهار یا خنثی سازی رادیكال‌ های آزاد، به میزان ۹۶ درصد دارا بوده و در درمان پسوریازیس توصیه می شود.

آب انار در جلوگیری از تخریب گلبول‌ های قرمز خون یا همولیز نیز موثر بوده و آثار سودمندی در تنظیم سیستم ایمنی بدن بیماران پسوریازیس دارد.

همچنین تولید کلاژن در پوست، سفت شدن پوست، جلوگیری از ایجاد لکه های پوستی و کمک به بهبود ضایعات پوستی پسوریازیس از سایر فواید مصرف انار است.

کنترل پسوریازیس با روغن هسته انار:

روغن هسته انار برای اهداف درمانی و زیبایی کاربرد دارد و هم به صورت موضعی بر روی پوست و هم به صورت خوراکی مصرف می‌ شود. روغن هسته انار با پرس کردن سرد دانه‌ های انار به دست می‌ آید. این روغن به زیبایی کهربا است و بوی مطبوع میوه‌ ای دارد. روغن هسته انار بسیار مغذی است و برای کنترل ضایعات پوستی پسوریازیس به صورت موضعی بر روی پوست و به صورت خوراکی مصرف می‌ شود.

خواص بی‌ نظیر این روغن باعث می‌شود تا برای اهداف مراقبت از پوست و مو بسیار کارآمد ظاهر شود و در ترکیب بسیاری از محصولات آرایشی و بهداشتی مانند صابون، ژل‌ های حمام، روغن‌ های ماساژ، مرطوب کننده‌ ها و سایر محصولات مراقبت از پوست استفاده شود. روغن هسته انار از ترکیبات موثری چون سابینن، مایکنا، لیمونن، آلفاپینن، ترپیننول و … تشکیل یافته است که حتی مقادیر ناچیزی از این مواد اثرات درمانی فوق‌ العاده‌ای برای پسوریازیس دارند.

روغن هسته انار برای افرادی که از اگزما، پسوریازیس و آفتاب‌ سوختگی رنج می‌ برند مناسب می‌ باشد. این روغن پوست آن‌ ها را آب‌ رسانی و نرم می‌ کند. مواد ضدالتهابی موجود در این روغن التهاب و قرمزی پوست را بهبود می‌ بخشد. این روغن مواد مغذی را به طور مستقیم به پوست می‌ رساند و تولد دوباره پوست را تسریع می‌ کند.

روغن هسته انار با ضایعات پوست سر مبارزه می‌ کند. اثرات ضد خارش این روغن در بیماران مبتلا به پسوریازیس و اگزما کارآمد است. همچنین قرمزی، التهاب و … را تسکین می‌ دهد.

نحوه مصرف:

• مصرف موضعی: انار تأثیر زیادی بر روی بر طرف کردن لکه های ناشی از درمان ضایعات پسوریازیس دارد؛ قدرت آنتی اکسیدانی بالای این میوه خشکی را از پوست شما دور می‌ کند؛ امروزه از خواص این میوه در تهیه‌ محصولات آرایشی نیز بیشتر استفاده می‌شود؛ به عقیده‌ متخصصان، انار روی فیبرهای پوست تأثیر می‌ گذارد و خاصیت ارتجاعی آنها را بالا می‌ برد؛ البته توجه داشته باشید ۸۰ درصد تأثیر مثبت این میوه روی پوست از طریق مصرف آن حاصل می‌شود نه از راه استفاده‌ خارجی.
  توصیه می‌کنیم برای کم رنگ کردن لکه‌های قهوه‌ای روی پوست آب انار را با کمی روغن زیتون مخلوط کرده و روی پوست بمالید.
• مصرف خوراکی: به گفته کارشناسان تغذیه، خوردن یک عدد انار یا ۱۰۰ سی‌سی آب انار تامین کننده ۱۶ درصد نیاز روزانه به ویتامین c است. این ویتامین یک آنتی اکسیدان بسیار قوی برای سموم زدایی از کبد بیماران پوستی پسوریازیس است.

چند توصیه:

در مصرف انار همواره نکات زیر را در نظر بگیرید:

• كسانيكه سرد مزاج هستند نبايد در خوردن انار افراط كنند. زيرا معده را سست كرده و ايجاد نفخ مي كند.
• خوردن انار برای مبتلایان به زخم معده و روده جایز نیست.
• افراط در خوردن انار باعث یبوست – ناراحتی معده و زبر شدن گلو می شود.
• افرادی که مبتلا به ناراحتی ریوی می باشند در مصرف انار احتیاط کنند.

نوشته توقف پیشرفت سریع پسوریازیس با خواص آنتی اکسیدانی انار اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شاتوت:

شا‌توت گونه‌ ای از توت است که اصل آن از ایران است. بین خانواده توت، درخت شاتوت از همه کوچک‌ تر است. این درخت طول عمر طولانی ‌ای دارد و می ‌تواند برای چند صد سال زنده بماند. میوه شاتوت بزرگ تر از توت سفید و گوشت میوه ها از دیواره گل ها به وجود می آیند که رنگ آنها قرمز تیره یا آبی سیاه می شود. تنها کمی قبل از افتادن از درخت قابل خوردن می شوند. چون تا کمی پیش از رسیدن مزه ترشی دارند که برای خوردن جالب نیستند. زمان گلدهی آن معمولاً اردیبهشت ماه است.

ارتباط شاتوت و پسوریازیس:

مصرف متناوب شاتوت می‌ تواند به کنترل و بهبود بیماری پوستی پسوریازیس کمک بسزایی کند. محققان انجمن تغذیه آمریکا، شاتوت را در مقایسه با ۴۰ نوع میوه تازه دیگر، به عنوان اولین میوه از نظر فعالیت آنتی‌ اکسیدانی قرار داده‌اند که می تواند در کنترل پسوریازیس موثر باشد. خاصیت ضدالتهابی از دیگر فواید این میوه است که می‌ تواند برای درمان بیماری آرتریت پسوریاتیک (درد مفاصل)‌ که بیشتر بیماران پسوریازیس را گرفتار کرده مفید باشد.

شاتوت به دلیل برخورداری از فسفر بالا خاصیت ضد استرس آن اثبات شده و برای پوست مفید است. این میوه منبع غنی ویتامین سی به شمار رفته و سیستم ایمنی بدن را تنظیم می کند.

ترکیبات شاتوت:

شاتوت دارای فیتوکمیکال‌ های قوی مانند آنتوسیانین است. آنتوسیانین رنگدانه ‌ای است که رنگ سیاه شا‌توت از آن ناشی می ‌شود. سایر آنتی ‌اکسیدان‌ ها و فنول‌ های موجود در شاتوت شامل موارد زیر هستند: الاژیک اسید، روتین، گالیک اسید، هیدروکافئیک اسید، پی کوماریک اسید، سینامیک و آنتی‌ اکسیدان‌ های مشهور یعنی ویتامین ‌های ای و سی.

شاتوت‌ حاوی مقدار مناسبی از ویتامین A بوده و به همین دلیل در شادابی و ترمیم پوست نقش بسزایی دارد. آنتی اكسیدان ها عاملی قوی و ممانعت كننده در برابر گسترش بیماری پوستی پسوریازیس می باشند.

نحوه مصرف:

مصرف متناوب شاتوت می‌ تواند در کنترل و بهبود بیماری پسوریازیس نقش فراوانی داشته باشد. در این‌ باره توصیه می‌ شود بیمار باید روزانه تقریبا ۱۰۰ تا ۱۵۰  گرم شاتوت، را (ترجیحا ناشتا) میل کرده و تا ۳۰ دقیقه بعد از آن هیچ غذایی نخورد.

چند توصیه:

در مصرف شاتوت همواره نکات زیر را در نظر بگیرید:

• شاتوت در معرض آ‌لودگی‌ های مختلفی قرار دارد. این میوه در صورت تماس با فضله پرندگان بر روی درخت ممکن است با میکروب ‌های سالمونلا، ایکولای و انواع ویروس ‌ها و قارچ‌ ها آلوده شود.
• نکته دیگر سموم دفع آفات است که ممکن است در این محصول استفاده شود. این میوه به دلیل آن که بدون پوست است و از آنجا که سم مستقیما وارد گوشت این میوه می ‌شود، اگر فاصله زمانی استفاده از سم تا مصرف میوه رعایت نشود فرد با توجه به نوع سم مصرفی در معرض انواع بیماری ‌های کبدی و سرطان ‌زا قرار می ‌گیرد.
• از سوی دیگر شاتوت به دلیل آن که در گروه میوه‌ های نرم قرار دارد، شستشوی آن سخت و گاهی ناممکن است. بر این اساس بهتر است این میوه زمانی که از درخت چیده می‌ شود و تا حدودی قابلیت شستشو داشته و به دور از آلودگی‌ های محیطی است تهیه، شستشو و میل کنید.
• در صورتی که شاتوت تازه به سرعت فریز شود، می ‌تواند مواد مغذی خود را به خوبی حفظ کند.
• اگر شاتوت را با شکم پر بخورید، تولید گاز و نفخ می‌کند.
• اگر شاه توت را روی غذایی مانند ماست بخورید تولید اسهال می‌ کند.
• بعد از خوردن شاتوت، غذا و خوراکی‌ های ترش میل نکنید.
• شاتوت از نظر طبیعت، سرد و خشک است و قابض.

نوشته کنترل و بهبود بیماری پسوریازیس با مصرف متناوب شاتوت اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

گیاهشناسی:

گیاهی است چند ساله که در هند و کشورهای جنوب آسیا ببار می‌ آید و دمای حدود ۲۰-۳۰ درجه سانتیگراد و محیط مرطوب بارانی نیاز دارد. ساقه های زیر زمینی گوشتی گیاه یا ریزوم جمع‌ آوری شده و پس از جوشاندن در آب و سپس خشک کردن آسیاب شده و پودر زرد مایل به نارنجی تهیه می‌گردد. زردچوبه عمده ترین ادویه مورد مصرف در غذاهای آسیائی است. در جنوب و جنوب شرقی آسیا این گیاه بصورت خودرو در جنگل‌ ها وجود دارد.

تاریخچه:

سابقه‌ درمان با زردچوبه را می توان در یکی‌ از کهن‌ ترین مکاتب پزشکی، که طب آیورودا (Ayurvedic) نام دارد و از کشور هند نشأت گرفته‌ است، ملاحظه‌ کرد. در طب آیورودا بیماری را نتیجه‌ عدم توازن عناصر طبیعی بدن و ذهن می‌ دانستند و معتقد بودند با مراقبه و متحد کردن جسم و روح و استفاده از رژیم‌ غذایی مناسب و تجویز گیاهان دارویی می توان در کمال سلامت زندگی کرد. علاوه‌ بر قدیمی‌ ترین کتاب ها در طب‌ چینی زردچوبه را برای تصفیه‌ خون، التهاب و دردهای دستگاه گوارش، بیماری‌های پوستی، نارسایی‌ های کبد، کولیت اولسراتیو، دردهای مفصل لگن و زانو، اگزما و پسوریازیس نیز به کار می بردند.

اخیراً در کشورهای صنعتی غرب از ریزوم زردچوبه فرآورده‌های دارویی متعدد تهیه و عرضه شده است که برای درمان بیماری‌های التهابی پوستی کاربرد دارد.

ترکیبات مهم:

مهم ترین ترکیبات زردچوبه مواد زرد رنگی، از دسته کورکومینوزیدها هستند. این مواد به میزان ۳ تا ۵ درصد زردچوبه را تشکیل می دهند و ترکیبات اصلی آن شامل کورکومین و دزوکسی کورکومین هستند. ماده موثر زردچوبه یعنی کورکومین اثرات ضد التهابی و ضد درد شبیه داروهای مسکن معمولی را دارا می‌باشد.

اثر ضدالتهابی کورکومین با اثر ضدالتهابی داروهای استروئیدی و غیر استروئیدی نظیر فنیل بوتازون قابل مقایسه است. این دارو با مهار سنتز پروستاگلاندینهای التهابی، اثر ضد التهابی خود را آشکار میسازد. ترکیبات دیگر زردچوبه شامل اسانس ها به میزان ۳ تا ۷ درصد است که مهم ترین مواد آن شامل بیس آبولن، گواین، ژرماکرن، تورمرون، زینجیبرن و کورلون هستند.

فواید زردچوبه برای بیماری پوستی پسوریازیس:

بسیاری از افرادی که از بیماری پسوریازیس رنج می‌ برند اعلام کرده‌اند که با مصرف مداوم از زردچوبه ضایعات پوستی‌ آن ها تسکین پیدا کرده است. نتایج برخی از پژوهش‌ های علمی نیز نشان می‌ دهد که زردچوبه از طریق کنترل عوامل زیر تأثیر مثبتی بر روی کنترل بیماری پوستی پسوریازیس دارد:

1. درمان التهابات پوستی:
   کورکومین (Curcumin)، عنصر فعال زردچوبه است که خواص ضد التهابی بسیار قوی (مانند کورتیزون، اما سالم و بدون خطر) دارد. بنابـرایـن زردچــوبه التـهابات پوستی را کاهش مـی دهـد، زردچوبه با تسریع در بهبود ضایعات پوستی پسوریازیس و کمک در بازسازی پوست آسیب دیده به درمان پسوریازیس و سایر بیماری های التهابی پوست کمک می کند. پلی‌ فنول موجود در زردچوبه كه رنگ آن را زعفرانی می‌ كند، می‌ تواند در ردیف داروهای استروئیدی قرار گرفته و بیماری التهابی پسوریازیس را درمان كند.
2. خواص آنتی اکسیدانی:
   افرادی که از زردچوبه به عنوان یک چاشنی در برنامه روزانه خود استفاده می کنند کبد مقاوم تری در برابر ابتلا به بیماری کبد چرب دارند و احتمال ذخیره شدن ذرات چربی در کبد آنها کمتر است. از این رو محققان به بیماران پسوریازیس توصیه می کنند مصرف زردچوبه را به عنوان یک ادویه موثر و درمانگر در برنامه هفتگی و حتی روزانه خود بگنجانند. زردچوبه عامل افزایش جذب گلوكز را فعال كرده و ژن گلوكونوژنیك موجود در سلول‌های كبدی را سركوب می‌كند. زردچوبه به ۵۰۰ تا ۱۰۰ بار موثرتر از متفورمین در دفع سموم کبدی است.
3. خواص ضد آرتریت روماتوئید:
   زردچوبه درمانی طبیعی برای  آرتریت روماتوئید است. زردچوبه و مکمل‌ های غذایی حاوی آن می توانند از آرتریت روماتوئید و التهابات مفصلی ناشی از پسوریازیس پیشگیری کند. افرادی که از آرتریت پسوریازیس رنج می‌ برند، می‌ توانند آن را به صورت خوراکی یا موضعی استفاده کنند. اثر درمانی زردچوبه به اندازه داروهایی شیمیایی چون آسپرین، ایبوپروفن، سونیداك، فنی‌بوتازون، ناپروكسن، ایندومتاچین، دیكلوفناك، دگزامتارون، سكوتسیب و تاموكسی‌ فین است.
4. تنظیم سیستم ایمنی:
   یکی دیگر از فواید زردچوبه کمک به تنظیم سیستم ایمنی بدن است. زردچوبه حاوی ماده ای به نام لیپوپلی ساکارید، که باعث تعدیل فعالیت سیستم ایمنی بدن می شود.
5. درمان خارش پوستی:
   حساسیت پوستی و خارش می تواند عوامل مختلفی داشته باشد که به عنوان مثال می توان به بیماری پسوریازیس و خارش ضایعات ناشی از آن اشاره کرد. استفاده موضعی یا خوراکی زردچوبه در کاهش خارش ضایعات پسوریازیس بسیار موثر است.

نحوه مصرف:

زردچوبه که برای هزاران سال با فواید بیشماری شناخته شده است همچنان به اشکال مختلف نظیر خوراکی و موضعی مورد استفاده قرار می‌ گیرد. با ما همراه شوید تا با انواع طرز استفاده از این ادویه پرطرفدار برای کنترل بیماری پوستی پسوریازیس آشنا شوید:

الف)مصرف خوراکی:

• نوشیدنی لیمو و زردچوبه:
  مقدار کمی آب لیمو در لیوان ریخته دو قاشق غذاخوری زردچوبه و آب گرم اضافه کنید. خوب هم بزنید و هر روز ناشتا برای دفع سموم بدن خود بنوشید.
• دمنوش زردچوبه:
  مقداری اب بجوشانید و دو قاشق غذاخوری پودر زردچوبه و یک قاشق مرباخوری پودر زنجبیل به آن اضافه کنید و بگذارید به مدت ۱۰ دقیقه روی شعله کم بجوشد. نوشیدنی آماده شده را از صافی رد کنید، و با کمی عسل و لیموترش که طعم آن را کمی تغییر می دهد میل کنید. به طور معمول مصرف روزی ۳ بار چای زردچوبه مشکلی ایجاد نمی کند.
• نوشیدنی مخلوطی از شیر و زردچوبه:
  شیر بادام یک لیوان معادل ۲۵۰ میلی‌ لیتر به همراه روغن نارگیل ۱ قاشق معادل ۵ میلی‌ لیتر و خمیر زردچوبه یک‌ چهارم قاشق یا کمی بیشتر را داخل ظرفی ریخته و با حرارت ملایم گرم کنید. مواد را هم بزنید تا قبل از جوشیدن کاملاً حل شوند. زمانی که نوشیدنی شما آماده شد عسل را بر حسب ذائقه‌ خود به آن اضافه کرده و میل کنید.

ب)مصرف موضعی:

• لایه برداری پوست:
  مقداری زردچوبه را با پودر چوب صندل مخلوط کرده و روی پوستتان بزنید. ۲۰ دقیقه آن را به حال خود رها کنید و سپس با آب سرد آن را تمیز کنید. این ترکیب لایه برداری قوی برای ضایعات پوستی می باشد.
• رفع خشکی پوست:
  یک عدد سفیده تخم مرغ، ۲ قطره روغن زیتون، کمی آب لیموی تازه و گلاب و کمی زردچوبه را مخلوط کنید و به تمامی قسمت خشک از جمله صورت، گردن، آرنج و زانو بمالید و پس از خشک شدن با آب ولرم بشویید.
• درمان خارش پوست:
  برای درمان خارش پوستی ۲۰ گرم زردچوبه، ۱۰ گرم حنا با عرق کاسنی مخلوط کرده به محل بمالند.

میزان مصرف زردچوبه:

به عنوان یک طعم دهنده در میزان های متفاوت و در سنین مختلف مصرف می شود. در مطالعات بالینی انسانی دوز خوراکی آن از ۵۰۰ میلی گرم بوده است. با مصرف دوز روزانه حد اکثر تا ۸۰۰۰ میلی گرم برای مدت طولانی حدود ۳ ماه عارضه جانبی آشکاری نداشته است.

تداخلات دارویی زردچوبه:

• مصرف زردچوبه می تواند زمان لخته شدن خون را افزایش دهد لذا مصرف آن همراه با داروهای ضد لخته و ضد پلاکت (مانند هپارین و وارفارین) می تواند موجب افزایش اثر آنها و خونریزی های غیر قابل کنترل شود.
• اگر زردچوبه به صورت خوراکی دریافت شود می تواند میزان اسید معده را تغییر داده و در عمل داروهای مسدود کننده گیرنده هیستامین (مانند سایمتیدین، فاموتیدین، رانیتیدین) و مهار کننده های پمپ پروتون (مانند امپرازول، پرواسید) اختلال ایجاد کند.
• زردچوبه دارای اثر کاهنده قند خون است بنابراین می تواند اثر داروهای دیابت مانند متفورمین، گلیمراید و….انسولین را شدت ببخشد.
• از مصرف همزمان زردچوبه و آسپرین اجتناب شود زیرا هر دو زمان لخته شدن خون را افزایش می دهند.
• به علت توانایی زردچوبه در افزایش اسید و ترشحات معده این گیاه می تواند در اثر داروهای آنتی اسید اختلال ایجاد کند.

نکات قابل توجه:

• برای مصرف دارویی زردچوبه، می توان آن را در کپسول های پانصد میلی گرمی ژلاتینی که در داروخانه ها به فروش می رسند، پُر نموده و استفاده کرد.
• در صورتی که بخواهیم از اثر دارویی زردچوبه استفاده کنیم مسلماً میزان مصرف آن باید بیش از اندازه غذایی و در حد توصیه شده باشد.
• برای نگه داری زردچوبه نباید از ظروف پلاستیکی استفاده کرد. بهترین ظروف آلومینیومی و شیشه های رنگی (قهوه ای) می باشند. هم چنین درب ظرف باید کاملا بسته باشد.
• ریشه و ریزوم زردچوبه که پودر نشده است در برابر حرارت مقاوم تر از پودر آن است، ولی چون اکثراً پودر زردچوبه در بازار مصرف به فروش می رسد، برای نگه داری طولانی مدت آن بهتر است در جای خنک نگه داری شود.
• چون بخشی از اثرات زردچوبه مربوط به رایحه (اسانس) آن می باشد که در اثر حرارت و یا مرور زمان کاسته می شود، لذا زردچوبه کهنه دارای خواصی کمتر از زردچوبه تازه است.

عوارض جانبی زردچوبه:

• مصرف مقادیر زیاد آن می تواند سبب ناراحتی های گوارشی شامل اختلال هضم، تهوع و دردهای معده شود.
• استفاده خوراکی هرکدام از قسمت های گیاه یا استنشاق پودر آن باعث ایجاد واکنش های آلرژیک است. واکنش های موضعی مانند کهیر، قرمزی و تورم و واکنش های خفیف به صورت ترشحات بینی، عطسه و اشک ریزش و مواد جدی تر به صورت مشکلات تنفسی و تورم گلو است.
• زیاده وری در زردچوبه برای قلب مضر است ولی البته اگر آن را با لیمو ترش استفاده کنید اثرات مضر آن را خنثی می سازد.
• افرادی که بیماری صرع دارند کمتر زردچوبه بخورند.
• افرادی که به انسداد کیسه صفرا مبتلا هستند کمتر از زردچوبه استفاده کنند.

مصرف در دوران شیردهی و بارداری:

اطلاعات کافی مبنی بر اثرات زردچوبه روی جنین و یا در حین شیردهی در دسترس نیست. مقادیر معمول مصرف در آشپزی خطری برای مادر و بچه به همراه ندارد اما از مصرف دارویی و مکمل های آن در شیردهی و بارداری اجتناب شود.

نوشته کنترل پسوریازیس با خواص آنتی اکسیدانی زردچوبه اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

امگا ۳:

امگا ۳ یکی از اسیدهای چرب ضروری است که در ساختمان برخی چربی ها وجود دارد و ویژگی های خاصی دارد. امگا ۳ از این جهت ضروری که بدن قادر به تولید و ساخت آن نیست، یعنی اینکه لازم است ما از طریق مصرف مواد غذایی مناسب امگا ۳ های بدنمان را تامین کنیم. باید بدانید که وجود این اسیدهای چرب ضروری برای عملکرد و رشد خوب مغز، سلامت قلب و عروق و شادابی و طراوت پوست لازم اند. توجه داشته باشید کمبود امگا ۳ می تواند باعث بروز بیماری های التهابی، افسردگی و برخی از سرطان ها یا بیماری آلزایمر شود.

ارتباط امگا ۳ با پسوریازیس:

تحقیقات نشان داده اند امگا ۳ تاثیر مثبتی در روند درمان پسوریازیس، استرس، تنش های عصبی و افسردگی دارد. اسیدهای چرب امگا ۳ التهاب را کاهش می دهند و به پیشگیری از بیماری های التهابی مانند پسوریازیس کمک می کنند و خاصیت ضد التهابی پوست را بهبود می‌ بخشند. مصرف ماهی برای بعضی از انواع خشکی پوست، به خصوص پسوریازیس و التهابات ناشی از آن بسیار مفید است.

مصرف مداوم امگا ۳ باعث بهبود خلق و خو، رفتار و شخصیت اشخاص می‌شود. نتایج تحقیقات نشان می‌ دهد افرادی که میزان اسیدهای چرب امگا ۳ در خون آن‌ ها کم است، نسبت به دیگران رفتار متغیرتر و دیدگاه منفی‌ تری دارند و دارای علائم خفیف افسردگی هستند، در عین حال افرادی که اسیدهای امگا ۳ بیشتری در خون خود دارند، با محیط اطراف و تنش های احتمالی آن سازگارترند.

مصرف مدام امگا ۳ در درمان و كاهش دردهای مفاصل، آرتریت روماتوئید و آرتروز بسیار موثر بوده و با كنترل و تعدیل اختلالات خود ایمنی از جمله پسوریازیس نقش فراوانی در سلامت بدن ایفا می کند.

منابع امگا ۳:

به طور کلی رژیمی که کم چرب باشد و چربی اشباع کمتری داشته باشد در درمان بیماری پسوریازیس اثرات بهتری را نشان می‌ دهد. چربی متصل به گوشت‌ ها باید گرفته شود؛ و برای طبخ غذاها بهتر است از روغن‌های گیاهی مانند روغن سویا، آفتابگردان و روغن کنجد استفاده شود؛ زیرا دانه این گیاهان دارای مواد موثر مفیدی در درمان این بیماری پوستی می‌ باشد. در ادامه به معرفی برخی منابع غذایی غنی از امگا ۳ اشاره می کنیم:

• ماهی و جگر ماهی مورو (ماهی روغن یا ماهی قود) سرشار از امگا ۳
• روغن کلزا
• روغن کتان
• آجیل و خصوصاً گردو، سرشار از امگا ۳
• تخم مرغ های غنی شده با امگا ۳

نکته مهم: بیماران پوستی پسوریازیس از آن دسته از مواد غذایی حاوی اسید های چرب امگا ۳ که رابطه مستقیمی با تشدید بیماری پوستی پسوریازیس ندارند استفاده کنند.

میزان مورد نیاز:

افرادی که مشکل خاصی ندارند بهتر است یکی دو بار در هفته از ماهی‌ های چرب استفاده کنند تا نیازشان تامین شود. کسانی هم که در معرض بیماری‌ های مزمن قرار دارند، باید دو سه بار در هفته و هر بار ۶۰ تا ۹۰ گرم ماهی مصرف کنند. همچنین خانم‌ها نیز در دوران بارداری و شیردهی باید از طریق منابع غذایی مانند ماهی‌های چرب، این ماده ضروری را دریافت کنند.

حداکثر مقدار اسید چرب امگا‌ ۳‌ که در طول روز دریافت می‌شود نباید بیش از ۳ گرم باشد؛ گرچه که در موارد معمول توصیه می‌ شود این مقدار به یک گرم در روز کاهش یابد. در شرایطی خاص شاید نیاز افزایش پیدا ‌کند و مقداری که در بدن تولید می‌ شود، کافی نباشد. بنابراین در این حالت لازم است به کمک مکمل‌ اسیدهای چرب امگا‌ ۳ نیاز بدن را تامین کنیم.

خطر کمبود امگا ۳:

افراد زیر بیشتر از بقیه افراد جامعه در خطر کمبود امگا ۳ می‌ باشند:

• افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی نظیر پسوریازیس و اگزما
• افراد مبتلا به افسردگی و اختلالات دو قطبی و استرس های غیر معمول
• افراد مبتلا به انواع سرطان ها
• مادران باردار و شیرده
• افراد مبتلا به فشار خون بالا

موارد احتیاط:

با همه خواص مفیدی که مصرف امگا ۳ دارد، اما برای برخی هم مضر است:

• افرادی که دچار اختلالات خونی هستند.
• کسانی که پوستشان به راحتی دچار کوفتگی و کبودی می‌ شود.
• مصرف بیش از ۳ گرم امگا ۳ در روز خطر سكته هموراژیك (پاره شدن عروق مغز) را افزایش می دهد.
• افرادی که به غذاهای دریایی حساسیت دارند.
• افرادی که فشار خون خیلی بالا و کنترل نشده دارند، نباید امگا ۳ مصرف کنند.
• مصرف دوز بالای امگا ۳ سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کند بنابراین کسانی که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف است نباید از آن استفاده کنند.

تداخل های احتمالی:

از آنجایی که روغن ماهی باعث رقیق شدن خون می گردد،توصیه می شود افرادی که داروی ضد لخته خون همچون کومادین یا آسپیرین مصرف می کنند و یا افرادی که دچار اختلالات خونی و خونریزی هستند،فقط تحت نظر پزشک امگا ۳ را دریافت نمایند.

در استفاده از مکمل هایی از امگا ۳ که به جای استفاده از روغن ماهی، از روغن کبد ماهی استفاده می کنند باید احتیاط کنید زیرا این نوع حاوی مقادیر بالایی ویتامین A و D هستند که میتوانند مسمومیت زا باشند.

در افراد دیابتی، دریافت امگا ۳ تا حدودی باعث افزایش قند خون می شود و لذا فقط تحت نظر پزشک خود باید اقدام به مصرف این مکمل نمایند.

امگا ۳ به نور، حرارت و اكسیژن بسیار حساس می باشد. وقتی امگا ۳ در معرض این ۳ عامل قرار میگیرد اكسید شده و یا به اصطلاح فاسد می شود. اكسیداسیون امگا ۳ طعم آن را تغییر داده و ارزش غذایی آن را نیز از بین میبرد. همچنین اكسیداسیون امگا ۳ ایجاد رادیكالهای آزاد را می كند كه منجر به سرطان میگردد. بنابراین روغن های حاوی امگا ۳ را در ظروف كاملا در بسته، بدور از نور و در یخچال نگه داری كنید. هیچگاه روغن های غیر اشباع چند گانه را برای سرخ كردن مواد غذایی مورد استفاده قرار ندهید. ویتامین E از اكسید شدن امگا ۳ جلوگیری بعمل می آورد.

نوشته بهبود التهابات پوستی پسوریازیس با مصرف امگا ۳ اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.