لباس ساعت ها به طور مستقیم با پوست ما تماس دارد، و نوع پوششی که انتخاب می‌کنیم با سلامت ما در ارتباط است. بیماران پسوریازیس باید از پوشيدن لباس های پشمی و مصنوعی كه تماس مستقيم با بدن دارند در فصل زمستان بپرهيزنند تا احتمالا ضایعات پوستی آنها عود نكند. الیاف مصنوعی و پشمی به بدن می چسبد و نمی گذارند بدن تنفس کند و گرما را در خودشان نگه داشته و تعریق را زیاد می کنند. علاوه بر این رنگ هایی که به مواد ساخته شده در لباس می زنند به مراتب بیشتر از خود مواد موجود در الیاف آن موجب بروز خارش و عود بیماری می شود. لباس هایی که از مواد پلاستیکی و شیمیایی تشکیل شده‌اند نیز می توانند به عنوان عاملی محرک، باعث تشدید مشکلات پوستی شوند. بنابراین به افرادی که دارای بیماری هایی پوستی نظیر اگزما و پسوریازیس هستند توصیه می شود از پوشیدن این نوع لباس ها هم خودداری کنند.
الیاف نخی بهترین انتخاب:
اگر با پوشیدن بعضی از لباس ها بیماری پوستی شما دچار تشدید شده است، حتما توجه کردهاید که حتی برخی از لباس هایی با جنس خوب و مرغوب به علت نوع رنگ یا بافت یا اندازه و موادی که در آن به کار رفته است، برای شما دردسر زا است. لباس های از جنس نخ ، اولین و بهترین نوع لباسی است که به بیماران پوستی پسوریازیس توصیه می شود زیرا حساسیتی را ایجاد نمی کنند و معمولا همه پوست های مختلف از آن استقبال می کنند. استفاده از لباس های گشاد و نخی برای بیماران پوستی پسوریازیس که استعداد خارش دارند بسیار مناسب هستند.
لباس های زیر:
لباس زیر ارتباط نزدیکی با پوست دارند و کشورهای صنعتی و پیشرفته معتقدند الیاف لباس زیر باید بر اساس استاندارد های خاصی تولید شوند؛ مثلا نانو باشد. به همین دلیل برندهای معروف بهترین الیاف را به لباس زیر اختصاص می دهند. معمولا پوست بیماران پسوریازیس به یک سری از بافت ها و الیاف واکنش منفی نشان میدهند و باعث حساسیت در فرد می‌شوند، اگر شما نیز چنین مشکلی دارید توصیه می کنیم که همیشه در زیر لباس هایی که قصد دارید بپوشید تاپ هایی از جنس نخ را در ابتدا بپوشید و بعد لباس مورد نظر تان را به تن کنید تا حساسیت شما به آن بافت تحریک نشود، زیرا نخ بافتی است که بدن هیچ فردی به آن حساسیت نشان نمی دهد.
الیاف پلاستیک که در لباس‌های زیر یا در قسمت مچ بند آستین پیراهن به ویژه انواع زنانه وجود دارد و همچنین نوارهای پلاستیک موجود در کش شلوار و لباس‌های زیر ممکن است موجب تحریک پوست شود و اگر در مناطق عرق کننده بدن باشد با اصطکاک و جلوگیری از تعریق، وضعیت را بدتر می کند.
یکی دیگر از انواع پوشش هایی که امروزه به آن توجه بیشتری می شود، دستکش است به خصوص انواع لاتکس. این نوع دستکش ها به علت اینکه از جنس نایلون است با بستن منافذ غدد دست ها موجب بروز حساسیت تحریکی پوست و در مواردی هم حساسیت به مواد شیمیایی محافظت کننده از دستکش و موادی که در روند ساخته شدن آن به کار می‌رود، می شود مانند پودر تالک، مواد افزودنی چرمی، آنتی‌اکسیدان و مواد نگهدارنده یا حتی پروتئین خود لاتکس.
لباس های خارش آور:
لباس نخی گشاد بهترین انتخاب برای افراد مبتلا به اگزما و پسوریازیس می باشد. لباس های پشمی و موهر، زبر هستند و پوست را تحریک می کنند. لباس های با الیاف مصنوعی مانند پلی استر، نایلون و ریون نیز باعث عرق کردن پوست می شوند. گاهی جنس لباس و ماده افزودنی هیچ دخالتی در بروز حساسیت ندارند، بلکه این اندازه لباس است که اگر تنگ و چسبان باشد، با بستن راه ترشح غدد عرق و چربی، موجب بروز حساسیت و عرق سوز شدن به ویژه در فصل گرما میشود.
رزین های فرمالدئید که در صنایع پارچه بافی برای ضد چروک کردن پارچه های کتان یا کتان و پلی استر به کار می روند، ممکن است موجب بروز حساسیت پوستی شود که علت آن وجود رزین است.
گرم شدن پوست خارش را شدیدتر می کند و واکنش های آلرژیک را شدت می بخشد بنابراین توصیه می شود در هنگام خارش از آب جوش و آب گرم دوری کنید، در برابر آفتاب قرار نگیرید و ورزش هایی که باعث گرم شدن و عرق کردن می شوند انجام ندهید.
مواد شوینده مناسب لباس ها:
برای شستن لباس ها از پودر لباسشویی مخصوص لباس بچه و یا مخصوص پوست های حساس مثل مواد شوینده بدون بو استفاده کنید. موقع شستن لباس هم فقط مقداری از ماده شوینده را که روی بسته آن نوشته شده بریزید. در صورت لزوم، بعد از کف شویی لباس ها در ماشین لباسشویی، درجه ماشین را روی آبکشی اضافی قرار دهید تا لباس را بیشتر آبکشی کند.
توصیه می شود لباس های نو را که از مغازه خریده اید، قبل از پوشیدن بشویید تا رنگ و مواد شیمیایی ضد چروک که در مغازه به آن می زنند، برطرف شوند و پوست را تحریک نکنند. اگر مواد شیمیایی لباس، پوست شما را اذیت کرد، بعد از شستن و خشک کردن، آن را در یک کیسه پلاستیکی در بسته که هوای داخل آن را خارج کرده اید، برای مدت ۲۴ ساعت قرار دهید.
حساسیت به رنگ لباس:
رنگ هایی که به مواد ساخته شده لباس می زنند به مراتب بیشتر از خود مواد موجود در پارچه موجب بروز حساسیت و تحریک پوست میشود. رنگی که بیش از همه موجب واکنش پوست می شود از گروه رنگ های پودری نوع آزو یعنی رنگ‌های آبی و آنتروکینون است. یک علت مهم این موضوع این است که رنگ‌ها با پیوند گسستنی به الیاف و مواد موجود در پارچه می‌چسبند و به راحتی با کشیده شدن روی پوست از سطح پارچه کنده می شوند و به سطح پوست می‌چسبند.
در الیاف برخی از لباس های بانوان از نوعی رنگ آبی به نام آبی پلی استر ۱۰ درصد و آبی استات ۱۰۰ درصد استفاده می شود که انواع مشکی، سبز و بنفش آن هم وجود دارد. در لباس‌های آقایان از رنگ‌های سفید، خاکستری و بژ استفاده میشود که کمتر موجب بروز حساسیت میشود.
رنگ‌های موجود در لباس های بانوان موجب تشدید اگزما و پسوریازیس می شوند که در موارد زیادی مزمن می شود. یکی از موارد شایع مشکلات پوستی ناشی از مواد موجود در لباس، حساسیت به نیکل است. نیکل بیشتر به شکل دکمه در لباس‌های اسپرت مانند شلوار و بلوزهای جین وجود دارد. پیش از ساخته شدن لباس‌های جین در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی، حساسیت به نیکل بیشتر در ناحیه بستن کمربند مشاهده می شد. مواد شیمیایی دیگر که موجب بروز حساسیت پوستی می‌شوند شامل موادی است که در صنایع تولید کفش و کمربندهای چرمی به کار می روند، مانند رنگ‌ها، کرومیوم و فرمالدئید و فرآورده های چسب که در این صنایع استفاده می شود.
پوست و لباس کار:
در بسیاری از موارد جنس لباس موجب بروز عارضه خاصی نمی شود بلکه به علت اشتغال به کاری خاص مواد شیمیایی به لباس می چسبند که یا شسته و برطرف نمی شوند یا به علت سهل انگاری در شستشوی لباس موجب می شوند که فرد در معرض ابتلا به حساسیت پوستی و تشدید بیماری خود قرار گیرد. این موضوع در بسیاری از موارد حتی اثر شدیدتری در مقایسه با اثر ایجاد حساسیت خود لباس دارد، چون در صورت برخورد مواد آلوده لباس به پوست و کشیده شدن و اصطکاک آن موجب تشدید بیماری پوستی پسوریازیس می شود.
این مشکل به ویژه در مکانیکی ها، کارگران ساختمان سازی و آسفالت کاران و کارگران صنایع پتروشیمی و نفت مشاهده می شود. استفاده از لباس هایی که آغشته به حلال های قوی اند، ممکن است به احتمال بسیار زیاد به واکنش شدید پوست منجر شوند. در برخی از لباس‌ها ذرات ریز فلزی مانند تری اکسیدهای آنتیمونی و آرسنیک وجود دارد که واکنش های تحریکی شدید پوستی ایجاد می کند و اگر با تعریق شدید همراه باشد، موجب بروز ضایعات خارش دار و ملتهب و قرمز رنگ در منطقه اصطکاک پوستی می شود.
