برچسب: درمان پسوریازیس

انار (Pomegranate) سرشار از آنتی اکسیدان‌ های بسیار قوی است که برای مقابله با پسوریازیس فوق‌ العاده عمل می‌ کنند؛ از این گذشته این میوه‌ خوش آب و رنگ می‌ تواند جلوی پیشرفت و تشدید بیماری پوستی پسوریازیس را نیز بگیرد؛ واقعیت این است که انار خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی قوی دارد و جلوی تکثیر بیش از حد سلول های پوستی را می‌ گیرد؛ برای همین از پیشرفت سریع بیماری پوستی پسوریازیس جلوگیری می‌ کند.

انار:

یکی از میوه‌ های درختی است که دانه‌ هایی اغلب قرمز، و گاهی سفید، و یا به رنگ‌ هایی بین آن دو دارد. رنگ پوست آن نیز اغلب قرمز و گاه سیاه و یا تقریباً زرد است. انار بومی مناطق شرق ایران تا کوه‌های هیمالیا در شمال هند است و یکی از اولین گیاهان اهلی شده‌ است. ایران با تولید سالانه ۸۰۰ هزار تن انار، بزرگ‌ ترین تولیدکنندهٔ انار در دنیا بوده و هندوستان دومین کشور تولید کننده‌ است. کنترل بیماری های پوستی نظیر پسوریازیس و اگزما، گردش خون مناسب، تمیز کردن سرخرگ‌ ها، جلوگیری از بروز حملات قلبی و مغزی، شستشوی کلیه‌ ها و مبارزه با چربی خون از امتیازات مصرف آب انار به لحاظ برخورداری از آنتی‌ اکسیدان بالا است.

ترکیبات انار:

انار میوه ای خوشمزه و شفا بخش است. دلیل خاصیت شفا بخشی انار وجود مقدار زیادی ویتامین C و دیگر ویتامین ها مانند ویتامین B2 ،B1 و B6 است. همچنین وجود پتاسیم و منیزیم در انار، می تواند عاملی برای تصفیه خون و سموم زدایی از بدن باشد.

ارتباط مصرف انار با پسوریازیس:

مصرف آب انار در از بین بردن رادیكال‌ های آزاد سمی در بدن موثر است. آب انار بیشترین ظرفیت آنتی اكسیدانی را برای مهار یا خنثی سازی رادیكال‌ های آزاد، به میزان ۹۶ درصد دارا بوده و در درمان پسوریازیس توصیه می شود.

آب انار در جلوگیری از تخریب گلبول‌ های قرمز خون یا همولیز نیز موثر بوده و آثار سودمندی در تنظیم سیستم ایمنی بدن بیماران پسوریازیس دارد.

همچنین تولید کلاژن در پوست، سفت شدن پوست، جلوگیری از ایجاد لکه های پوستی و کمک به بهبود ضایعات پوستی پسوریازیس از سایر فواید مصرف انار است.

کنترل پسوریازیس با روغن هسته انار:

روغن هسته انار برای اهداف درمانی و زیبایی کاربرد دارد و هم به صورت موضعی بر روی پوست و هم به صورت خوراکی مصرف می‌ شود. روغن هسته انار با پرس کردن سرد دانه‌ های انار به دست می‌ آید. این روغن به زیبایی کهربا است و بوی مطبوع میوه‌ ای دارد. روغن هسته انار بسیار مغذی است و برای کنترل ضایعات پوستی پسوریازیس به صورت موضعی بر روی پوست و به صورت خوراکی مصرف می‌ شود.

خواص بی‌ نظیر این روغن باعث می‌شود تا برای اهداف مراقبت از پوست و مو بسیار کارآمد ظاهر شود و در ترکیب بسیاری از محصولات آرایشی و بهداشتی مانند صابون، ژل‌ های حمام، روغن‌ های ماساژ، مرطوب کننده‌ ها و سایر محصولات مراقبت از پوست استفاده شود. روغن هسته انار از ترکیبات موثری چون سابینن، مایکنا، لیمونن، آلفاپینن، ترپیننول و … تشکیل یافته است که حتی مقادیر ناچیزی از این مواد اثرات درمانی فوق‌ العاده‌ای برای پسوریازیس دارند.

روغن هسته انار برای افرادی که از اگزما، پسوریازیس و آفتاب‌ سوختگی رنج می‌ برند مناسب می‌ باشد. این روغن پوست آن‌ ها را آب‌ رسانی و نرم می‌ کند. مواد ضدالتهابی موجود در این روغن التهاب و قرمزی پوست را بهبود می‌ بخشد. این روغن مواد مغذی را به طور مستقیم به پوست می‌ رساند و تولد دوباره پوست را تسریع می‌ کند.

روغن هسته انار با ضایعات پوست سر مبارزه می‌ کند. اثرات ضد خارش این روغن در بیماران مبتلا به پسوریازیس و اگزما کارآمد است. همچنین قرمزی، التهاب و … را تسکین می‌ دهد.

نحوه مصرف:

• مصرف موضعی: انار تأثیر زیادی بر روی بر طرف کردن لکه های ناشی از درمان ضایعات پسوریازیس دارد؛ قدرت آنتی اکسیدانی بالای این میوه خشکی را از پوست شما دور می‌ کند؛ امروزه از خواص این میوه در تهیه‌ محصولات آرایشی نیز بیشتر استفاده می‌شود؛ به عقیده‌ متخصصان، انار روی فیبرهای پوست تأثیر می‌ گذارد و خاصیت ارتجاعی آنها را بالا می‌ برد؛ البته توجه داشته باشید ۸۰ درصد تأثیر مثبت این میوه روی پوست از طریق مصرف آن حاصل می‌شود نه از راه استفاده‌ خارجی.
  توصیه می‌کنیم برای کم رنگ کردن لکه‌های قهوه‌ای روی پوست آب انار را با کمی روغن زیتون مخلوط کرده و روی پوست بمالید.
• مصرف خوراکی: به گفته کارشناسان تغذیه، خوردن یک عدد انار یا ۱۰۰ سی‌سی آب انار تامین کننده ۱۶ درصد نیاز روزانه به ویتامین c است. این ویتامین یک آنتی اکسیدان بسیار قوی برای سموم زدایی از کبد بیماران پوستی پسوریازیس است.

چند توصیه:

در مصرف انار همواره نکات زیر را در نظر بگیرید:

• كسانيكه سرد مزاج هستند نبايد در خوردن انار افراط كنند. زيرا معده را سست كرده و ايجاد نفخ مي كند.
• خوردن انار برای مبتلایان به زخم معده و روده جایز نیست.
• افراط در خوردن انار باعث یبوست – ناراحتی معده و زبر شدن گلو می شود.
• افرادی که مبتلا به ناراحتی ریوی می باشند در مصرف انار احتیاط کنند.

شا‌توت یا همان شاه توت با نام علمی (Morus nigra) خواص بسیار مفیدی برای بیماری های پوستی از جمله پسوریازیس دارد. این نوع توت حاوی منبع خوبی از ویتامین C و آنتی‌ اکسیدان است. مصرف مداوم شاتوت التهاب را از بین برده و با رادیکال‌ های آزاد مضر برای بدن مبارزه می‌ کند. وجود انواع آنتی ‌اکسیدان ‌های گوناگون در شاتوت، درجه ظرفیت جذب رادیکال‌ های آزاد را که یک شاخص مهم در کنترل پسوریازیس می باشد تنظیم کرده و به فروکش بیماری پوستی پسوریازیس کمک می کند.

شاتوت:

شا‌توت گونه‌ ای از توت است که اصل آن از ایران است. بین خانواده توت، درخت شاتوت از همه کوچک‌ تر است. این درخت طول عمر طولانی ‌ای دارد و می ‌تواند برای چند صد سال زنده بماند. میوه شاتوت بزرگ تر از توت سفید و گوشت میوه ها از دیواره گل ها به وجود می آیند که رنگ آنها قرمز تیره یا آبی سیاه می شود. تنها کمی قبل از افتادن از درخت قابل خوردن می شوند. چون تا کمی پیش از رسیدن مزه ترشی دارند که برای خوردن جالب نیستند. زمان گلدهی آن معمولاً اردیبهشت ماه است.

ارتباط شاتوت و پسوریازیس:

مصرف متناوب شاتوت می‌ تواند به کنترل و بهبود بیماری پوستی پسوریازیس کمک بسزایی کند. محققان انجمن تغذیه آمریکا، شاتوت را در مقایسه با ۴۰ نوع میوه تازه دیگر، به عنوان اولین میوه از نظر فعالیت آنتی‌ اکسیدانی قرار داده‌اند که می تواند در کنترل پسوریازیس موثر باشد. خاصیت ضدالتهابی از دیگر فواید این میوه است که می‌ تواند برای درمان بیماری آرتریت پسوریاتیک (درد مفاصل)‌ که بیشتر بیماران پسوریازیس را گرفتار کرده مفید باشد.

شاتوت به دلیل برخورداری از فسفر بالا خاصیت ضد استرس آن اثبات شده و برای پوست مفید است. این میوه منبع غنی ویتامین سی به شمار رفته و سیستم ایمنی بدن را تنظیم می کند.

ترکیبات شاتوت:

شاتوت دارای فیتوکمیکال‌ های قوی مانند آنتوسیانین است. آنتوسیانین رنگدانه ‌ای است که رنگ سیاه شا‌توت از آن ناشی می ‌شود. سایر آنتی ‌اکسیدان‌ ها و فنول‌ های موجود در شاتوت شامل موارد زیر هستند: الاژیک اسید، روتین، گالیک اسید، هیدروکافئیک اسید، پی کوماریک اسید، سینامیک و آنتی‌ اکسیدان‌ های مشهور یعنی ویتامین ‌های ای و سی.

شاتوت‌ حاوی مقدار مناسبی از ویتامین A بوده و به همین دلیل در شادابی و ترمیم پوست نقش بسزایی دارد. آنتی اكسیدان ها عاملی قوی و ممانعت كننده در برابر گسترش بیماری پوستی پسوریازیس می باشند.

نحوه مصرف:

مصرف متناوب شاتوت می‌ تواند در کنترل و بهبود بیماری پسوریازیس نقش فراوانی داشته باشد. در این‌ باره توصیه می‌ شود بیمار باید روزانه تقریبا ۱۰۰ تا ۱۵۰  گرم شاتوت، را (ترجیحا ناشتا) میل کرده و تا ۳۰ دقیقه بعد از آن هیچ غذایی نخورد.

چند توصیه:

در مصرف شاتوت همواره نکات زیر را در نظر بگیرید:

• شاتوت در معرض آ‌لودگی‌ های مختلفی قرار دارد. این میوه در صورت تماس با فضله پرندگان بر روی درخت ممکن است با میکروب ‌های سالمونلا، ایکولای و انواع ویروس ‌ها و قارچ‌ ها آلوده شود.
• نکته دیگر سموم دفع آفات است که ممکن است در این محصول استفاده شود. این میوه به دلیل آن که بدون پوست است و از آنجا که سم مستقیما وارد گوشت این میوه می ‌شود، اگر فاصله زمانی استفاده از سم تا مصرف میوه رعایت نشود فرد با توجه به نوع سم مصرفی در معرض انواع بیماری ‌های کبدی و سرطان ‌زا قرار می ‌گیرد.
• از سوی دیگر شاتوت به دلیل آن که در گروه میوه‌ های نرم قرار دارد، شستشوی آن سخت و گاهی ناممکن است. بر این اساس بهتر است این میوه زمانی که از درخت چیده می‌ شود و تا حدودی قابلیت شستشو داشته و به دور از آلودگی‌ های محیطی است تهیه، شستشو و میل کنید.
• در صورتی که شاتوت تازه به سرعت فریز شود، می ‌تواند مواد مغذی خود را به خوبی حفظ کند.
• اگر شاتوت را با شکم پر بخورید، تولید گاز و نفخ می‌کند.
• اگر شاه توت را روی غذایی مانند ماست بخورید تولید اسهال می‌ کند.
• بعد از خوردن شاتوت، غذا و خوراکی‌ های ترش میل نکنید.
• شاتوت از نظر طبیعت، سرد و خشک است و قابض.

زردچوبه یا زرچوبه با نام علمی (Curcuma longa) نوعی گیاه و ادویه‌ ای است که از آن گیاه تهیه می‌ شود. مهم ترین خاصیت زردچوبه، خاصیت ضد التهابی آن است. یکی از اثرات گزارش شده زردچوبه ضد بیماری پسوریازیس بودن زردچوبه و کمک کننده در درمان پسوریازیس و سایر بیماری های التهابی پوست می باشد. از دیگر خواص زردچوبه اثرات ضد صفرایی، ضد سموم کبدی، ضد باکتری، ضد سرطان، ضد نفخ و مقوی معده هستند.

گیاهشناسی:

گیاهی است چند ساله که در هند و کشورهای جنوب آسیا ببار می‌ آید و دمای حدود ۲۰-۳۰ درجه سانتیگراد و محیط مرطوب بارانی نیاز دارد. ساقه های زیر زمینی گوشتی گیاه یا ریزوم جمع‌ آوری شده و پس از جوشاندن در آب و سپس خشک کردن آسیاب شده و پودر زرد مایل به نارنجی تهیه می‌گردد. زردچوبه عمده ترین ادویه مورد مصرف در غذاهای آسیائی است. در جنوب و جنوب شرقی آسیا این گیاه بصورت خودرو در جنگل‌ ها وجود دارد.

تاریخچه:

سابقه‌ درمان با زردچوبه را می توان در یکی‌ از کهن‌ ترین مکاتب پزشکی، که طب آیورودا (Ayurvedic) نام دارد و از کشور هند نشأت گرفته‌ است، ملاحظه‌ کرد. در طب آیورودا بیماری را نتیجه‌ عدم توازن عناصر طبیعی بدن و ذهن می‌ دانستند و معتقد بودند با مراقبه و متحد کردن جسم و روح و استفاده از رژیم‌ غذایی مناسب و تجویز گیاهان دارویی می توان در کمال سلامت زندگی کرد. علاوه‌ بر قدیمی‌ ترین کتاب ها در طب‌ چینی زردچوبه را برای تصفیه‌ خون، التهاب و دردهای دستگاه گوارش، بیماری‌های پوستی، نارسایی‌ های کبد، کولیت اولسراتیو، دردهای مفصل لگن و زانو، اگزما و پسوریازیس نیز به کار می بردند.

اخیراً در کشورهای صنعتی غرب از ریزوم زردچوبه فرآورده‌های دارویی متعدد تهیه و عرضه شده است که برای درمان بیماری‌های التهابی پوستی کاربرد دارد.

ترکیبات مهم:

مهم ترین ترکیبات زردچوبه مواد زرد رنگی، از دسته کورکومینوزیدها هستند. این مواد به میزان ۳ تا ۵ درصد زردچوبه را تشکیل می دهند و ترکیبات اصلی آن شامل کورکومین و دزوکسی کورکومین هستند. ماده موثر زردچوبه یعنی کورکومین اثرات ضد التهابی و ضد درد شبیه داروهای مسکن معمولی را دارا می‌باشد.

اثر ضدالتهابی کورکومین با اثر ضدالتهابی داروهای استروئیدی و غیر استروئیدی نظیر فنیل بوتازون قابل مقایسه است. این دارو با مهار سنتز پروستاگلاندینهای التهابی، اثر ضد التهابی خود را آشکار میسازد. ترکیبات دیگر زردچوبه شامل اسانس ها به میزان ۳ تا ۷ درصد است که مهم ترین مواد آن شامل بیس آبولن، گواین، ژرماکرن، تورمرون، زینجیبرن و کورلون هستند.

فواید زردچوبه برای بیماری پوستی پسوریازیس:

بسیاری از افرادی که از بیماری پسوریازیس رنج می‌ برند اعلام کرده‌اند که با مصرف مداوم از زردچوبه ضایعات پوستی‌ آن ها تسکین پیدا کرده است. نتایج برخی از پژوهش‌ های علمی نیز نشان می‌ دهد که زردچوبه از طریق کنترل عوامل زیر تأثیر مثبتی بر روی کنترل بیماری پوستی پسوریازیس دارد:

1. درمان التهابات پوستی:
   کورکومین (Curcumin)، عنصر فعال زردچوبه است که خواص ضد التهابی بسیار قوی (مانند کورتیزون، اما سالم و بدون خطر) دارد. بنابـرایـن زردچــوبه التـهابات پوستی را کاهش مـی دهـد، زردچوبه با تسریع در بهبود ضایعات پوستی پسوریازیس و کمک در بازسازی پوست آسیب دیده به درمان پسوریازیس و سایر بیماری های التهابی پوست کمک می کند. پلی‌ فنول موجود در زردچوبه كه رنگ آن را زعفرانی می‌ كند، می‌ تواند در ردیف داروهای استروئیدی قرار گرفته و بیماری التهابی پسوریازیس را درمان كند.
2. خواص آنتی اکسیدانی:
   افرادی که از زردچوبه به عنوان یک چاشنی در برنامه روزانه خود استفاده می کنند کبد مقاوم تری در برابر ابتلا به بیماری کبد چرب دارند و احتمال ذخیره شدن ذرات چربی در کبد آنها کمتر است. از این رو محققان به بیماران پسوریازیس توصیه می کنند مصرف زردچوبه را به عنوان یک ادویه موثر و درمانگر در برنامه هفتگی و حتی روزانه خود بگنجانند. زردچوبه عامل افزایش جذب گلوكز را فعال كرده و ژن گلوكونوژنیك موجود در سلول‌های كبدی را سركوب می‌كند. زردچوبه به ۵۰۰ تا ۱۰۰ بار موثرتر از متفورمین در دفع سموم کبدی است.
3. خواص ضد آرتریت روماتوئید:
   زردچوبه درمانی طبیعی برای  آرتریت روماتوئید است. زردچوبه و مکمل‌ های غذایی حاوی آن می توانند از آرتریت روماتوئید و التهابات مفصلی ناشی از پسوریازیس پیشگیری کند. افرادی که از آرتریت پسوریازیس رنج می‌ برند، می‌ توانند آن را به صورت خوراکی یا موضعی استفاده کنند. اثر درمانی زردچوبه به اندازه داروهایی شیمیایی چون آسپرین، ایبوپروفن، سونیداك، فنی‌بوتازون، ناپروكسن، ایندومتاچین، دیكلوفناك، دگزامتارون، سكوتسیب و تاموكسی‌ فین است.
4. تنظیم سیستم ایمنی:
   یکی دیگر از فواید زردچوبه کمک به تنظیم سیستم ایمنی بدن است. زردچوبه حاوی ماده ای به نام لیپوپلی ساکارید، که باعث تعدیل فعالیت سیستم ایمنی بدن می شود.
5. درمان خارش پوستی:
   حساسیت پوستی و خارش می تواند عوامل مختلفی داشته باشد که به عنوان مثال می توان به بیماری پسوریازیس و خارش ضایعات ناشی از آن اشاره کرد. استفاده موضعی یا خوراکی زردچوبه در کاهش خارش ضایعات پسوریازیس بسیار موثر است.

نحوه مصرف:

زردچوبه که برای هزاران سال با فواید بیشماری شناخته شده است همچنان به اشکال مختلف نظیر خوراکی و موضعی مورد استفاده قرار می‌ گیرد. با ما همراه شوید تا با انواع طرز استفاده از این ادویه پرطرفدار برای کنترل بیماری پوستی پسوریازیس آشنا شوید:

الف)مصرف خوراکی:

• نوشیدنی لیمو و زردچوبه:
  مقدار کمی آب لیمو در لیوان ریخته دو قاشق غذاخوری زردچوبه و آب گرم اضافه کنید. خوب هم بزنید و هر روز ناشتا برای دفع سموم بدن خود بنوشید.
• دمنوش زردچوبه:
  مقداری اب بجوشانید و دو قاشق غذاخوری پودر زردچوبه و یک قاشق مرباخوری پودر زنجبیل به آن اضافه کنید و بگذارید به مدت ۱۰ دقیقه روی شعله کم بجوشد. نوشیدنی آماده شده را از صافی رد کنید، و با کمی عسل و لیموترش که طعم آن را کمی تغییر می دهد میل کنید. به طور معمول مصرف روزی ۳ بار چای زردچوبه مشکلی ایجاد نمی کند.
• نوشیدنی مخلوطی از شیر و زردچوبه:
  شیر بادام یک لیوان معادل ۲۵۰ میلی‌ لیتر به همراه روغن نارگیل ۱ قاشق معادل ۵ میلی‌ لیتر و خمیر زردچوبه یک‌ چهارم قاشق یا کمی بیشتر را داخل ظرفی ریخته و با حرارت ملایم گرم کنید. مواد را هم بزنید تا قبل از جوشیدن کاملاً حل شوند. زمانی که نوشیدنی شما آماده شد عسل را بر حسب ذائقه‌ خود به آن اضافه کرده و میل کنید.

ب)مصرف موضعی:

• لایه برداری پوست:
  مقداری زردچوبه را با پودر چوب صندل مخلوط کرده و روی پوستتان بزنید. ۲۰ دقیقه آن را به حال خود رها کنید و سپس با آب سرد آن را تمیز کنید. این ترکیب لایه برداری قوی برای ضایعات پوستی می باشد.
• رفع خشکی پوست:
  یک عدد سفیده تخم مرغ، ۲ قطره روغن زیتون، کمی آب لیموی تازه و گلاب و کمی زردچوبه را مخلوط کنید و به تمامی قسمت خشک از جمله صورت، گردن، آرنج و زانو بمالید و پس از خشک شدن با آب ولرم بشویید.
• درمان خارش پوست:
  برای درمان خارش پوستی ۲۰ گرم زردچوبه، ۱۰ گرم حنا با عرق کاسنی مخلوط کرده به محل بمالند.

میزان مصرف زردچوبه:

به عنوان یک طعم دهنده در میزان های متفاوت و در سنین مختلف مصرف می شود. در مطالعات بالینی انسانی دوز خوراکی آن از ۵۰۰ میلی گرم بوده است. با مصرف دوز روزانه حد اکثر تا ۸۰۰۰ میلی گرم برای مدت طولانی حدود ۳ ماه عارضه جانبی آشکاری نداشته است.

تداخلات دارویی زردچوبه:

• مصرف زردچوبه می تواند زمان لخته شدن خون را افزایش دهد لذا مصرف آن همراه با داروهای ضد لخته و ضد پلاکت (مانند هپارین و وارفارین) می تواند موجب افزایش اثر آنها و خونریزی های غیر قابل کنترل شود.
• اگر زردچوبه به صورت خوراکی دریافت شود می تواند میزان اسید معده را تغییر داده و در عمل داروهای مسدود کننده گیرنده هیستامین (مانند سایمتیدین، فاموتیدین، رانیتیدین) و مهار کننده های پمپ پروتون (مانند امپرازول، پرواسید) اختلال ایجاد کند.
• زردچوبه دارای اثر کاهنده قند خون است بنابراین می تواند اثر داروهای دیابت مانند متفورمین، گلیمراید و….انسولین را شدت ببخشد.
• از مصرف همزمان زردچوبه و آسپرین اجتناب شود زیرا هر دو زمان لخته شدن خون را افزایش می دهند.
• به علت توانایی زردچوبه در افزایش اسید و ترشحات معده این گیاه می تواند در اثر داروهای آنتی اسید اختلال ایجاد کند.

نکات قابل توجه:

• برای مصرف دارویی زردچوبه، می توان آن را در کپسول های پانصد میلی گرمی ژلاتینی که در داروخانه ها به فروش می رسند، پُر نموده و استفاده کرد.
• در صورتی که بخواهیم از اثر دارویی زردچوبه استفاده کنیم مسلماً میزان مصرف آن باید بیش از اندازه غذایی و در حد توصیه شده باشد.
• برای نگه داری زردچوبه نباید از ظروف پلاستیکی استفاده کرد. بهترین ظروف آلومینیومی و شیشه های رنگی (قهوه ای) می باشند. هم چنین درب ظرف باید کاملا بسته باشد.
• ریشه و ریزوم زردچوبه که پودر نشده است در برابر حرارت مقاوم تر از پودر آن است، ولی چون اکثراً پودر زردچوبه در بازار مصرف به فروش می رسد، برای نگه داری طولانی مدت آن بهتر است در جای خنک نگه داری شود.
• چون بخشی از اثرات زردچوبه مربوط به رایحه (اسانس) آن می باشد که در اثر حرارت و یا مرور زمان کاسته می شود، لذا زردچوبه کهنه دارای خواصی کمتر از زردچوبه تازه است.

عوارض جانبی زردچوبه:

• مصرف مقادیر زیاد آن می تواند سبب ناراحتی های گوارشی شامل اختلال هضم، تهوع و دردهای معده شود.
• استفاده خوراکی هرکدام از قسمت های گیاه یا استنشاق پودر آن باعث ایجاد واکنش های آلرژیک است. واکنش های موضعی مانند کهیر، قرمزی و تورم و واکنش های خفیف به صورت ترشحات بینی، عطسه و اشک ریزش و مواد جدی تر به صورت مشکلات تنفسی و تورم گلو است.
• زیاده وری در زردچوبه برای قلب مضر است ولی البته اگر آن را با لیمو ترش استفاده کنید اثرات مضر آن را خنثی می سازد.
• افرادی که بیماری صرع دارند کمتر زردچوبه بخورند.
• افرادی که به انسداد کیسه صفرا مبتلا هستند کمتر از زردچوبه استفاده کنند.

مصرف در دوران شیردهی و بارداری:

اطلاعات کافی مبنی بر اثرات زردچوبه روی جنین و یا در حین شیردهی در دسترس نیست. مقادیر معمول مصرف در آشپزی خطری برای مادر و بچه به همراه ندارد اما از مصرف دارویی و مکمل های آن در شیردهی و بارداری اجتناب شود.

امگا ۳ یکی از موادی است که وجود آن در بدن ضروری است. روغن‌ های امگا ۳ به علت اینکه علائم التهاب را فروکش می‌ کنند، در بهبود بیماری پوستی پسوریازیس اثرات موثری را نشان داده‌اند. توصیه می‌ شود بیماران پسوریازیس حداقل در طی هفته ۳ مرتبه از ماهی استفاده کنید. مصرف ماهی‌ هایی چون سالمون، ساردین و ماکرو که میزان امگا ۳ بالاتری دارند، مناسب تر می‌ باشد.

امگا ۳:

امگا ۳ یکی از اسیدهای چرب ضروری است که در ساختمان برخی چربی ها وجود دارد و ویژگی های خاصی دارد. امگا ۳ از این جهت ضروری که بدن قادر به تولید و ساخت آن نیست، یعنی اینکه لازم است ما از طریق مصرف مواد غذایی مناسب امگا ۳ های بدنمان را تامین کنیم. باید بدانید که وجود این اسیدهای چرب ضروری برای عملکرد و رشد خوب مغز، سلامت قلب و عروق و شادابی و طراوت پوست لازم اند. توجه داشته باشید کمبود امگا ۳ می تواند باعث بروز بیماری های التهابی، افسردگی و برخی از سرطان ها یا بیماری آلزایمر شود.

ارتباط امگا ۳ با پسوریازیس:

تحقیقات نشان داده اند امگا ۳ تاثیر مثبتی در روند درمان پسوریازیس، استرس، تنش های عصبی و افسردگی دارد. اسیدهای چرب امگا ۳ التهاب را کاهش می دهند و به پیشگیری از بیماری های التهابی مانند پسوریازیس کمک می کنند و خاصیت ضد التهابی پوست را بهبود می‌ بخشند. مصرف ماهی برای بعضی از انواع خشکی پوست، به خصوص پسوریازیس و التهابات ناشی از آن بسیار مفید است.

مصرف مداوم امگا ۳ باعث بهبود خلق و خو، رفتار و شخصیت اشخاص می‌شود. نتایج تحقیقات نشان می‌ دهد افرادی که میزان اسیدهای چرب امگا ۳ در خون آن‌ ها کم است، نسبت به دیگران رفتار متغیرتر و دیدگاه منفی‌ تری دارند و دارای علائم خفیف افسردگی هستند، در عین حال افرادی که اسیدهای امگا ۳ بیشتری در خون خود دارند، با محیط اطراف و تنش های احتمالی آن سازگارترند.

مصرف مدام امگا ۳ در درمان و كاهش دردهای مفاصل، آرتریت روماتوئید و آرتروز بسیار موثر بوده و با كنترل و تعدیل اختلالات خود ایمنی از جمله پسوریازیس نقش فراوانی در سلامت بدن ایفا می کند.

منابع امگا ۳:

به طور کلی رژیمی که کم چرب باشد و چربی اشباع کمتری داشته باشد در درمان بیماری پسوریازیس اثرات بهتری را نشان می‌ دهد. چربی متصل به گوشت‌ ها باید گرفته شود؛ و برای طبخ غذاها بهتر است از روغن‌های گیاهی مانند روغن سویا، آفتابگردان و روغن کنجد استفاده شود؛ زیرا دانه این گیاهان دارای مواد موثر مفیدی در درمان این بیماری پوستی می‌ باشد. در ادامه به معرفی برخی منابع غذایی غنی از امگا ۳ اشاره می کنیم:

• ماهی و جگر ماهی مورو (ماهی روغن یا ماهی قود) سرشار از امگا ۳
• روغن کلزا
• روغن کتان
• آجیل و خصوصاً گردو، سرشار از امگا ۳
• تخم مرغ های غنی شده با امگا ۳

نکته مهم: بیماران پوستی پسوریازیس از آن دسته از مواد غذایی حاوی اسید های چرب امگا ۳ که رابطه مستقیمی با تشدید بیماری پوستی پسوریازیس ندارند استفاده کنند.

میزان مورد نیاز:

افرادی که مشکل خاصی ندارند بهتر است یکی دو بار در هفته از ماهی‌ های چرب استفاده کنند تا نیازشان تامین شود. کسانی هم که در معرض بیماری‌ های مزمن قرار دارند، باید دو سه بار در هفته و هر بار ۶۰ تا ۹۰ گرم ماهی مصرف کنند. همچنین خانم‌ها نیز در دوران بارداری و شیردهی باید از طریق منابع غذایی مانند ماهی‌های چرب، این ماده ضروری را دریافت کنند.

حداکثر مقدار اسید چرب امگا‌ ۳‌ که در طول روز دریافت می‌شود نباید بیش از ۳ گرم باشد؛ گرچه که در موارد معمول توصیه می‌ شود این مقدار به یک گرم در روز کاهش یابد. در شرایطی خاص شاید نیاز افزایش پیدا ‌کند و مقداری که در بدن تولید می‌ شود، کافی نباشد. بنابراین در این حالت لازم است به کمک مکمل‌ اسیدهای چرب امگا‌ ۳ نیاز بدن را تامین کنیم.

خطر کمبود امگا ۳:

افراد زیر بیشتر از بقیه افراد جامعه در خطر کمبود امگا ۳ می‌ باشند:

• افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی نظیر پسوریازیس و اگزما
• افراد مبتلا به افسردگی و اختلالات دو قطبی و استرس های غیر معمول
• افراد مبتلا به انواع سرطان ها
• مادران باردار و شیرده
• افراد مبتلا به فشار خون بالا

موارد احتیاط:

با همه خواص مفیدی که مصرف امگا ۳ دارد، اما برای برخی هم مضر است:

• افرادی که دچار اختلالات خونی هستند.
• کسانی که پوستشان به راحتی دچار کوفتگی و کبودی می‌ شود.
• مصرف بیش از ۳ گرم امگا ۳ در روز خطر سكته هموراژیك (پاره شدن عروق مغز) را افزایش می دهد.
• افرادی که به غذاهای دریایی حساسیت دارند.
• افرادی که فشار خون خیلی بالا و کنترل نشده دارند، نباید امگا ۳ مصرف کنند.
• مصرف دوز بالای امگا ۳ سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کند بنابراین کسانی که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف است نباید از آن استفاده کنند.

تداخل های احتمالی:

از آنجایی که روغن ماهی باعث رقیق شدن خون می گردد،توصیه می شود افرادی که داروی ضد لخته خون همچون کومادین یا آسپیرین مصرف می کنند و یا افرادی که دچار اختلالات خونی و خونریزی هستند،فقط تحت نظر پزشک امگا ۳ را دریافت نمایند.

در استفاده از مکمل هایی از امگا ۳ که به جای استفاده از روغن ماهی، از روغن کبد ماهی استفاده می کنند باید احتیاط کنید زیرا این نوع حاوی مقادیر بالایی ویتامین A و D هستند که میتوانند مسمومیت زا باشند.

در افراد دیابتی، دریافت امگا ۳ تا حدودی باعث افزایش قند خون می شود و لذا فقط تحت نظر پزشک خود باید اقدام به مصرف این مکمل نمایند.

امگا ۳ به نور، حرارت و اكسیژن بسیار حساس می باشد. وقتی امگا ۳ در معرض این ۳ عامل قرار میگیرد اكسید شده و یا به اصطلاح فاسد می شود. اكسیداسیون امگا ۳ طعم آن را تغییر داده و ارزش غذایی آن را نیز از بین میبرد. همچنین اكسیداسیون امگا ۳ ایجاد رادیكالهای آزاد را می كند كه منجر به سرطان میگردد. بنابراین روغن های حاوی امگا ۳ را در ظروف كاملا در بسته، بدور از نور و در یخچال نگه داری كنید. هیچگاه روغن های غیر اشباع چند گانه را برای سرخ كردن مواد غذایی مورد استفاده قرار ندهید. ویتامین E از اكسید شدن امگا ۳ جلوگیری بعمل می آورد.