داروهای ایمونوساپرسیو و ایمونومدولاتور با سرکوب سیستم ایمنی و کاهش عملکرد آن میتوانند احتمال ابتلا به کووید-۱۹ و شدت آن را در بیماران پسوریازیس افزایش دهند.
بیماران پسوریازیس تحت درمان با داروهای ایمنوساپرسیو و ایمنومدولاتور، در معرض خطر بیشتر ابتلا به عفونتها هستند. همچنین عفونتها میتوانند باعث تحریک پسوریازیس شوند. هدف این مطالعه، بررسی میزان ابتلا به عفونت کووید-۱۹ با شدت علایم مختلف در بیماران پسوریازیس تحت درمان داروهای ایمنوساپرسیو و ایمنومدولاتور میباشد.
روشهای مطالعه:
مطالعهی حاضر به صورت مقطعی، در تابستان ۱۴۰۰ در شهر اصفهان انجام شد. جامعهی مورد مطالعه، بیماران پسوریازیس دارای پروندهی پزشکی الکترونیکی در مرکز درمانی صدیقه طاهره و بیمارستان الزهرا(س) بودند. طی برقراری تماس تلفنی با بیماران، مدت بیماری پسوریازیس، داروی مصرفی، دوز دارو مصرفی، سابقهی ابتلا به عفونت کووید-۱۹، شدت بیماری (بستری شدن در بیمارستان، فوت) و عود یا تشدید پسوریازیس بعد از ابتلا به عفونت کووید -۱۹، مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها:
۳۸ درصد بیماران پسوریازیس، تحت درمان داروهای ایمنوساپرسیو و ایمنومدولاتور به کووید-۱۹ مبتلا شده که ۷۵ درصد سرپایی و ۲۳/۵ درصد در بیمارستان بستری شده بودند. ۳۹ درصد بیماران مبتلا به پسوریازیس، تحت درمان با (Methotrexate) MTX، ۴۰ درصد افراد تحت درمان باAdalimumab و ۴۸ درصد مصرفکنندگانInfliximab ، سابقهی ابتلا به کووید-۱۹ را متذکر شدند. در ۲۲ درصد بیماران، عود بیماری پسوریازیس متعاقب کووید-۱۹، مشاهده شد. بیشترین سابقهی ابتلا به کووید-۱۹، به ترتیب در بیماران پسوریازیس تحت درمان با Infliximab، Adalimumab و MTX گزارش شد.
نتیجهگیری:
داروهای ایمونوساپرسیو و ایمونومدولاتور با سرکوب سیستم ایمنی و کاهش عملکرد آن میتوانند احتمال ابتلا به کووید-۱۹ و شدت آن را در بیماران پسوریازیس افزایش دهند.